Angst wordt omschreven als een gevoel van - De Mee

Angsten
Angst wordt omschreven als een gevoel van bedreiging, optredend bij een naderend gevaar,
waaraan men niet kan ontsnappen. Eigenlijk is de belevenis geen gevoel, maar een stemming.
Zoals men somber, blij, verdrietig, opgewekt of depressief kan zijn, kan men ook angstig
gestemd zijn. Angst is niet gericht op iets bepaalds, juist het onbestemde ervan maakt het tot
een kwellende ervaring. Wanneer we bang zijn voor iets bepaalds, spreken we van vrees.
Vrees is wel een gevoel, angst meer een stemming. We worden angstig wanneer we iemand
die ons dierbaar is dreigen te verliezen. Schuldgevoel is verbonden met de vrees te worden
veroordeeld; met schaamte: de vrees te worden uitgelachen. Wanneer de ervaring onbestemd
is, dan ontstaat de angst te worden veroordeeld of te worden uitgelachen. De volgende angsten
staan centraal in de angststoornissen:
Angst voor bedreiging van het leven, angst voor pijn.
-
Angst voor verlies van mensen die dierbaar zijn.
Angst te worden veroordeeld, ook door onszelf.
Angst te worden uitgelachen.
Angst voor desintegratie.
Met desintegratie bedoelen we de situatie die ontstaat wanneer iemand het contact met de
realiteit uit het oog aan het verliezen is.
Eigenlijk kan men alle angsten terugvoeren op de angst voor de dood of voor de pijn.Mensen
die ons lief zijn, beschermen ons tegen de dood of pijn. Veroordeeld of uitgelachen worden zou
verlies van deze bescherming kunnen betekenen.
Angst is een buitengewoon kwellende ervaring, die kan overgaan in een paniektoestand,
waarin we door angst overspoeld worden en ons zelf niet meer in de hand hebben. Het
vermijden van angst is een sterke drijfveer om te voorkomen dat bepaalde verboden impulsen
tot bewustzijn komen. Angst is, zoals bovenstaande laat zien, een zeer veel voorkomend en
normaal verschijnsel. Echter, het kan zodanige vormen aannemen, dat een persoon er door
gekweld wordt, er veel last van heeft of er ernstig door wordt gehinderd. Dit is meestal de reden
hulp te zoeken.
Angststoornissen zijn te onderscheiden in de volgende categorieën:
-
Paniekstoornis met agorafobie.
Paniekstoornis zonder agorafobie.
Agorafobie zonder een geschiedenis van paniekaanvallen.
Sociale fobie.
Enkelvoudige fobie (bijvoorbeeld spinnen, claustrofobie).
Post-traumatische stressstoornis (na een ernstig trauma).
1/3
Angsten
Wanneer we hierover spreken is er sprake van irrationele en buitensporige angst, of van
tobben, vermijdingsgedrag of verhoogde prikkelbaarheid, die niet zijn toe te schrijven aan een
psychotische stoornis (waarbij het contact met de realiteit verloren is gegaan). Daarnaast
dienen lichamelijke oorzaken van angst te zijn uitgestoten. Wanneer deze kenmerken aanwezig
zijn, spreken we van een angststoornis. Angst..... iedereen heeft angst,
"normale"angst.Normaliter is angst een aanpassingsreaktie op een uitzonderlijke
situatie of gebeurtenis die u als naar of pijnlijk ervaart, zoals b.v. een sterfgeval of een
echtscheiding. Iemand die nooit angst voelt, toont een zekere mate van ongevoeligheid
tegenover anderen en zichzelf. Het zal hem/haar ook enigermate ontbreken aan enerzijds
daadkracht en prestatievermogen en anderzijds aan voorzichtigheid en bedachtzaamheid.
Angst brengt ons lichaam en geest in staat van paraatheid om een gevaar echt of denkbeeldig
het hoofd te bieden.
Hoe uit een buitensporige angst zich?
Buitensporige angst uit zich in aanhoudende psychische en lichamelijke verschijnselen.
Psychische verschijnselen.
Buitensporige of "onwerkelijke" angst gaat samen met bange voorgevoelens, een
gevoel van bezorgdheid, onbehagen, vrees, nervositeit, ongeduld, spanning, onrust of zelfs
paniek. In het uiterste geval kan angst voor de dood, om gek te worden of de controle te
verliezen iemands gedachtenwereld gaan overheersen.
Lichamelijke verschijnselen.
De lichamelijke verschijnselen kunnen voelbaar zijn in verschillende organen:
Hart en longen; kortademigheid, beklemming op de borst, hartkloppingen, versnelde hartslag
en/of een gevoel van benauwdheid/verstikking.
- Spieren; pijn, gespannenheid, beven, trillen, rillen, rusteloosheid.
- Spijsverteringskanaal; onaangenaam gevoel in de maagstreek of buik, krampen, diarree,
misselijkheid, droge mond, moeite om te slikken en/of een brok in de keel.
- Zenuwstelsel; hoofdpijn, duizeligheid enlof een slap gevoel, slaapstoornissen,
concentratieproblemen en/of licht gevoel in het hoofd.
Andere mogelijke verschijnselen
koude klamme handen, zweten, jeuk, afwisselend warm en koud, vaak plassen, slecht tegen
harde geluiden of fel licht kunnen, op scherp staan, alles in de gaten moeten houden,
schrikachtig, "niets meer weten", moeite met inslapen/doorslapen en
prikkelbaarheid. Een aantal van bovengenoemde klachten kan ook als een symptoom van
andere stoornissen optreden, zoals bijv. cafeïnevergiftiging of een verhoogde schildklierwerking.
Ondanks het feit dat een angststoornis zich doorgaans zal kenmerken door een combinatie van
bovenstaande klachten, dient altijd eerst een arts lichamelijke oorzaken uit te sluiten.
2/3
Angsten
Saboterende angst.
Terwijl "normale" angst nuttig is, kan "abnormale" angst ons gedrag
zodanig beïnvloeden dat we soms bepaalde situaties, die in feite ongevaarlijk zijn, gaan mijden
of ontvluchten. Is dit gedrag gekoppeld aan een hevige en aanhoudende vrees voor specifieke
situaties, dingen of mensen dan spreken we van een fobie. Zo kan men bij contacten met
anderen dermate verlegen, onhandig enlof vol schaamte zijn, dat een totale verkramping
ontstaat. Een aantal fobieën bij elkaar zorgen voor een algemene of "vrij folterende angst',
waarvan de bron voor de persoon zelf vaag en onbekend blijft. Maar ook "normale"
angst, zoals die verbonden aan een ziekte, kan een ondermijnende werking hebben. Denk aan
een hartaanval die voor het eerst optreedt of aan kanker die zich langzaam ontwikkelt. Terwijl
de angst dat er op een eerste hartinfarct meer zullen volgen logisch is, kan deze het
ziekteverloop ongunstig beïnvloeden. Bij een zich langzaam voortschrijdende aandoening als
kanker heeft angst eveneens een schadelijke werking. Concluderend kan worden gesteld dat
het er niet om gaat of uw angst "abnormaal" of "normaal" is, maar om er
iets aan te doen. Wat telt is dat u er onder lijdt en er schade van ondervindt. In deze gevallen is
het raadzaam dat u zich wendt tot een hulpverlener of arts.
In alle gevallen is het van belang het feit te aanvaarden dat u angst voelt. Acceptatie betekent
echter niet dat u bij de pakken neer hoeft te zitten. Neen, dit betekent een realistische erkenning
van het gegeven bang te zijn en is het begin om uw "ontspoorde" geest weer op de
rails te krijgen. Zoek indien nodig hulp, iemand die u leert op een productieve manier te voelen,
te denken en te doen met betrekking tot uw tegenslagen van alledag!
Wanneer u inmiddels te angstig bent geworden is het een goede zaak dat u aan uw arts
vraagt tijdelijk een kalmeringsmiddel voor te schrijven om de ergste angst te dempen, zodat u
doeltreffend aan uzelf kunt werken. Omdat een dergelijk middel de oorzaak of oorzaken van uw
angst niet weg kan nemen is het geen medicijn in de ware zin des woords. Een
kalmeringsmiddel geneest dus niet maar kan u slechts ondersteunen bij het leren genezen van
uw emotionele "wonden".
3/3