Het milieu tegen afvalwaterlozingen beschermen

Deze procedure wordt een ‘inbreukprocedure’ genoemd en kan
worden ingeleid naar aanleiding van een klacht van een burger
of een niet-gouvernementele organisatie (ngo). Daarnaast kan de
Commissie op eigen initiatief besluiten om een rechtszaak aan te
spannen tegen een land dat zijn plichten niet nakomt.
Om dit te voorkomen, werkt de Commissie nauw samen met de
autoriteiten van de lidstaten om de tenuitvoerlegging van de
nodige maatregelen te ondersteunen en te vergemakkelijken.
Verslagen en informatie voor het publiek worden toegankelijk
gemaakt voor het brede publiek, wat op zich een hefboom voor
verandering en een stimulans voor vooruitgang kan vormen.
De richtlijn vereist dat de lidstaten een verslag indienen over de
toestand van hun afvalwater en de getroffen maatregelen. Voor de
laatst ingediende verslagen, zie:
http://ec.europa.eu/environment/water/water- urbanwaste/
implementation/implementationreports_en.htm
Meer informatie :
http://ec.europa.eu/environment/water/water-urbanwaste/
index_en.html
©Comstock/ Thinkstock Images
Deze richtlijn is van cruciaal belang voor het milieu en onze eigen
gezondheid, maar vereist grote investeringen. De kosten voor
de nieuwe lidstaten zullen naar schatting ongeveer 35 miljard
euro bedragen. De Europese Commissie houdt toezicht op de
inspanningen die de lidstaten doen om de richtlijn om te zetten.
Indien een lidstaat dit verzuimt, kan de Commissie juridische
stappen ondernemen om het probleem op te lossen. Een lidstaat
die de regels overtreedt, riskeert een boete.
KH-32-10-470-NL-C
Ervoor zorgen dat de richtlijn wordt omgezet
Het milieu tegen
afvalwaterlozingen
beschermen
Richtlijn inzake de
behandeling van
stedelijk afvalwater
het streven van de Europese
Unie om het milieu
te beschermen tegen
afvalwaterlozingendischarges
©Hemera
De Europese Unie heeft meer dan 500 miljoen inwoners. Het
afvalwater van deze grote bevolking en de industrie is een
belangrijke bron van milieuverontreiniging en kan negatieve
gevolgen hebben voor de kwaliteit van drink- en zwemwater.
Verder kan het afvalwater het verlies aan biodiversiteit doen
toenemen en de doelstelling van de waterkaderrichtlijn om
onze wateren tegen 2015 in een goede ecologische toestand te
doen verkeren, in gevaar brengen.
De richtlijn inzake de behandeling van stedelijk afvalwater
wordt vaak als duur beschouwd, maar zorgt er wel voor dat
deze kwesties kunnen worden aangepakt, en dat heeft grote
voordelen voor zowel de volksgezondheid als het milieu.
De richtlijn bevat net als de overige waterwetgeving van de
Europese Unie duidelijke en bindende doelstellingen, maar is
wel flexibel ten aanzien van de middelen om deze doelstellingen
te halen. Alternatieve oplossingen worden toegestaan en
innovaties op het gebied van afvalwaterverzameling en
-behandeling worden aangemoedigd.
© European Union, 2010
Reproduction is authorised provided the source is
acknowledged.
Printed in Belgium
Printed on recycled paper that has been awarded
the EU Ecolabel for graphic paper
(http://www.ecolabel.eu/)
K a r l Fa l k e n b e r g
Directeur-generaal voor Milieu
Europese Commissie
Water is van essentieel belang voor onze samenleving en
gezondheid. Schone rivieren, meren en kustwateren zijn belangrijk
voor de economie en recreatie. Daarnaast helpen ze een identiteit
te creëren voor de gebieden waarin we leven.
©Hemera
Afvalwater kan grote gevolgen hebben voor de
kwaliteit van onze waterreserves
Afvalwater dat niet goed wordt behandeld, kan zeer schadelijk zijn
voor de waterkwaliteit. De gevolgen hiervan lopen uiteen van een
lokale toename van de vissterfte tot wijdverbreide problemen als de
verspreiding van algen, waardoor volledige ecosystemen worden
bedreigd ten gevolge van overbemesting door landbouwers.
De EU beschermt onze waterreserves
De Europese Unie heeft omvangrijke wetgeving aangenomen met
als doel deze problemen te voorkomen en de kwaliteit van onze
wateren te beschermen.
De waterkaderrichtlijn stelt hoge milieukwaliteitsnormen voor
rivieren, meren, grondwater en kustwateren.
Belangrijke bronnen van verontreiniging, zoals stedelijk afvalwater
en nitraatverontreiniging afkomstig van landbouw, worden
behandeld in speciale EU-richtlijnen die de verontreiniging bij de
bron proberen aan te pakken.
Normen en basisprincipes voor de behandeling van
afvalwater
Afvalwater omvat zowel ‘gebruikt’ water en afvalwater van
huishoudens als water dat in de industrie is gebruikt. Indien
afvalwater niet wordt behandeld en gezuiverd, worden de zeeën
en rivieren verontreinigd, met onvermijdelijke schadelijke gevolgen
voor de flora en fauna en de volksgezondheid.
Richtlijn 91/271/EEG inzake de behandeling van stedelijk afvalwater
heeft als doel normen te stellen en de basisprincipes en methoden
voor de behandeling van afvalwater vast te stellen. De belangrijkste
elementen van de richtlijn zijn de volgende:
- De lidstaten moeten ervoor zorgen dat het afvalwater van alle
dorpen en steden met 2000 of meer inwoners wordt verzameld
en behandeld;
- Er worden principes vastgesteld voor het ontwerp, de
constructie en het onderhoud van de opvangsystemen en
waterzuiveringsinstallaties;
- Waterzuiveringsinstallaties moeten aan minimale normen
voldoen, inclusief milieunormen voor het behandelde water.
Afvalwater kan (zelfs na behandeling) in gebieden terechtkomen
die gevoelig worden geacht voor het milieu of de gezondheid, of
nadelige gevolgen hebben voor grote groepen mensen (meer dan
10 000). Als dit gebeurt, is een ingrijpende behandeling vereist en
dienen strengere normen te worden gerespecteerd.
Naleving van de EU-regels
Voor elke milieudoelstelling van de richtlijn is een termijn
vastgesteld. Deze termijnen zijn voor de 15 ‘oude’ lidstaten al
verstreken. Zij moeten nu allemaal aan de regels voldoen.
Aan de 12‘nieuwe’lidstaten, die sinds 2004 tot de EU zijn toegetreden,
zijn overgangsperiodes verleend waardoor de termijnen tot 2018
kunnen worden verlengd. Hierdoor hebben de betreffende landen
de tijd om voor de noodzakelijke infrastructuur en uitrusting te
zorgen. Omdat de tenuitvoerlegging van deze richtlijn een grote
financiële uitdaging vormt, biedt het EU-cohesiefonds belangrijke
ondersteuning om de infrastructuur voor afvalwater mede te
financieren.
De Commissie is tevreden met het hoge omzettingspercentage
van de richtlijn en de in het algemeen steeds betere
uitvoeringsresultaten. Het uitvoeringsverslag dat in 2009 door
de Commissie werd bekendgemaakt, liet zien dat 95 % van het
afvalwater in de EU-15 werd behandeld door opvangsystemen. Ook
de nalevinggraad van de regels betreffende behandeld afvalwater
lag erg hoog, op ongeveer 85 %. Wat de 12 ‘nieuwe’ lidstaten
betreft, is volledige tenuitvoerlegging, zoals hierboven uitgelegd,
nog steeds een uitdaging, maar er worden goede vorderingen
gemaakt om vergelijkbare resultaten te boeken.
Begrijpen hoe afvalwater wordt behandeld
•
•
•
©John Foxx/ Stockbyte
•
Afvalwater wordt eerst voorbehandeld. Hieronder valt de
verwijdering van stenen, zand en vet/smeervet met behulp
van mechanische processen als zeving, bezinking of flotatie.
Daarna volgt de eerste behandeling, die bestaat uit het
verwijderen van zwevende vaste stoffen door het afvalwater
(soms na toevoeging van bepaalde chemische stoffen) door
bezink- of flotatietanks te laten lopen.
Het tweede biologische behandelingsproces bestaat erin
afvalwater door tanks te laten lopen waarin bepaalde
micro-organismen worden gebruikt om de eventuele
resterende verontreiniging in zuiveringsslib om te zetten.
Een goed ontworpen en gebruikte zuiveringsinstallatie
met een installatie voor secundaire behandeling kan de
hoeveelheid organisch materiaal met tot meer dan 90 % en
de aanwezigheid van fecale kiemen met tot 99 % beperken.
Een meer geavanceerde behandeling omhelst extra stadia,
bijvoorbeeld de verwijdering van voedingsstoffen of
ontsmetting. Nutriënten, zoals nitraten of fosfaten, kunnen door
biologische processen (bijvoorbeeld met behulp van stikstof )
of door toevoeging van chemische stoffen (bijvoorbeeld
fosfor) worden verwijderd. Ontsmettingstechnieken kunnen
ultraviolette straling of ozonbehandeling omvatten.