boek-versus-film
advertisement
Boek: John Green, Een Weeffout in Onze Sterren (vertaald door Nan Lenders) (gekocht in Standaard Boekhandel te Sint-Niklaas) Film: Josh Boone, The Fault in Our Stars (gekocht op Bol.com) Vergelijking van de film met het boek Positief Boek Film - Mooi verhaal - Ontroerend - Meeslepend - Vlot leesbaar - Romantisch - Realistisch - Grappig - Goed te volgen - Mooie hoofdpersonages - Ontroerend - Romantisch - Goed geacteerd - Grappig Negatief - Sommige stukken uit het boek komen niet aan bod of niet overeen met stukken in de film - Gesprekken komen niet altijd overeen met het boek Recensies De film http://www.chicklit.nl/filmrecensies/158632/recensie-the-fault-in-our-stars The Fault in Our Stars is een film die je niet in de koude kleren laat zitten. Het verhaal van Hazel en Augustus is echt, hartverwarmend en -verscheurend tegelijk. De liefde tussen deze twee jonge mensen is zowel prachtig als intens verdrietig. De dialogen zijn doorspekt met de wijsheden zoals alleen John Green deze kan verwoorden: filosofisch, eerlijk, romantisch, humoristisch en soms kei hard. Voor ons Nederlanders is het natuurlijk een extraatje om Amsterdam als achtergrond te zien van dit verhaal en voor de fans van John Green is het nóg leuker om hem in een korte bijrol te zien verschijnen - ja, hij is het echt!. The Fault in Our Stars snijdt een pijnlijk onderwerp aan: jonge mensen die noodgedwongen moeten nadenken over doodgaan, en voor vele kijkers zal dit de nodige emoties losmaken. Maar het verhaal van deze twee jongen mensen verdiend het om gezien - en gelezen- te worden. Geen twijfel mogelijk. http://leavenostorybehind.nl/filmrecensie-the-fault-in-our-stars/ The Fault in Our Stars is ondertussen al uit op DVD en Blu-ray, maar toch heb ik deze film laatst pas gekeken. Niet een gevalletje ‘ik wilde het wel kijken, maar ik had geen tijd!’, maar een gevalletje ‘MAM, JE MOET DEZE FILM MET MIJ KIJKEN!’. Mams wist het echter continu uit te stellen, dus daardoor heb ik de film pas veel te laat gezien. Met hoge verwachtingen natuurlijk, want dit is de Titanic van 2014. Ten eerste: ik ben dol op de acteurs. Echt, ik vind iedereen zó perfect voor de rol. Vooral Shailene en Ansel zijn fantastisch en ik vind dat ze de personages erg mooi naar het grote doek (eh, mijn televisie) hebben gebracht. Ansel bracht echt dat eigenwijze met zich mee van Gus en ik vond Hazel precies zoals ze overkwam in het boek. De scenes in Amsterdam vond ik erg tof (ik heb niks met Amsterdam, maar in de film zag ik plots de ‘schoonheid’ van de stad in) en het boek is perfect verfilmd qua verhaallijn. In het boek vond ik de personages qua uitspraken soms een beetje irritant, omdat ik het iets té dichterig en volwassen vond. In de film vond ik dat juist enorm leuk en ik keek zelfs een beetje uit naar de uitspraken. Ik vond het allemaal net een tikkeltje geloofwaardiger omdat ik Gus in de film gewoon echt een typetje vond om dat soort uitspraken te doen. Ik moet toegeven dat ik de film wel wat traag vond, maar ik kon mij er niet echt druk om maken omdat ik wist hoe het verhaal precies zou lopen. Als ik het boek niet had gelezen, dan had ik waarschijnlijk wel een ‘wanneer gebeurt er waaaaaaat…’ gevoel gehad. De emotionele scenes en de onzekerheid die zowel Hazel als Gus continu met zich meedragen, wordt zo overtuigend gebracht, dat ik helemaal in het verhaal verdween. Dit is echt een enorme jankfilm (surprise!), dus leg maar vast een flink aantal tissues naast je neer. Richting het einde van de film heb ik volgens mij een zwembad vol gejankt, al deed ik dat natuurlijk zo subtiel mogelijk aangezien mijn mams naast mij zat, haha. Toen de film voorbij was, was ik niet volledig overdonderd, maar ik had wel een ‘oké, wow’ gevoel. Het is dus niet zo dat het verhaal die avond continu weer in mijn gedachten verscheen, want ik wist het wel redelijk snel los te laten. Misschien kwam dat ook wel omdat ik het boek had gelezen en dus wist wat er allemaal zou gebeuren. Al met al: ja, TFIOS is een aanrader als je op zoek bent naar een goede jankfilm. Maar dat wisten jullie natuurlijk al. Het boek http://boekenkast.jimdo.com/recensie-een-weeffout-in-onze-sterren-john-green/ Het is een fictief verhaal over mensen die kanker hebben. Hoe gaan ze zelf om met de ziekte en hoe moeilijk is het voor de familie. De strijd die ze moeten leveren en de moeilijke tijden die ze doormaken maar ook de hoop op genezing die ze hebben. De auteur is er in geslaagd om de personages heel levensecht weer te geven. De vragen en schuldgevoelens waarmee ze worstelen, de pijn en woede die ze voelen en het afscheid nemen van hun dierbaren. Het is een zeer realistische roman. Ookal is kanker een zwaar onderwerp, het is geen zwaarmoedig of deprimerend verhaal, maar een verhaal dat leest al een trein. Een ontroerend, hartverscheurend mooi verhaal dat niemand onberoerd laat. Augustus zorgt voor de humoristische noot in het verhaal. Tijdens het lezen zal je ongetwijfeld tranen wegpinken. Dit boek moet gegarandeerd in je boekenkast staan! http://mustreads.nl/recensie-een-weeffout-onze-sterren-john-green/ Een weeffout in onze sterren wordt vaak neergezet onder het label Young Adult, maar heeft ook volwassenen veel te zeggen. Al was het alleen maar om een realistische blik te krijgen op de leefwereld van een puberend meisje dat weet dat ze niet lang meer te leven heeft. John Green combineert humor met een scherpe pen. Zijn zinnen lezen makkelijk, maar zijn allerminst makkelijk. Hij strooit met verwijzingen naar literaire klassiekers en weet in zijn beschrijvingen de juiste snaar te raken. Nergens wordt het al te melodramatisch, overal overheerst het gevoel van hoop, zelfs in de donkerste momenten. De dialogen in het boek zijn gevat, intelligent en vaak een lust voor het oog. De kracht van de roman is dat je je makkelijk in de hoofdpersonen kunt inleven, ook al zul je hopelijk en waarschijnlijk niet precies in eenzelfde soort situatie terechtkomen. Op het eerste gezicht zijn zowel Hazel als Augustus misschien wat oppervlakkig, maar als je ze beter leert kennen winnen ze meer aan diepte. John Green schreef een toegankelijk en pakkend boek waarmee hij duizenden patiënten een stem geeft. Niet omdat ze zo zielig zijn, maar omdat ze ook recht op leven hebben. Een leven dat weliswaar anders is dan dat van de meeste anderen, maar dat het net zo goed verdient om ten volle geleefd te kunnen worden. Persoonlijke recensie Ondanks dat het een fictief boek is, staat het toch akelig dicht bij het echte leven. Het gebeurt maar al te vaak dat mensen te horen krijgen dat ze kanker hebben en niet meer te genezen zijn of dat ze wel te genezen zijn maar later blijkt dat de kanker is teruggekomen. Ze krijgen weer een doel en een beetje zin in het leven als ze iemand leren kennen die hetzelfde meemaakt als hen en hun echt begrijpt. Het verhaal van Hazel (Shailene Woodley) en Augustus (Ansel Elgort) is heel mooi weergegeven in zowel het boek als in de film. Het is niet te kinderlijk of te cliché weergegeven maar het is puur, natuurlijk en realistisch weergegeven. Ik vind de recensies hierboven gepast ,de liefde tussen de 2 is echt en intens, het wordt ook allemaal zo overtuigend gebracht dat je direct meeleeft met de hoofdpersonages en dat je spontaan begint te wenen als Augustus overlijdt. Met de kritieken van mustreads.nl ben ik het niet eens. De zinnen in het boek zijn wel gemakkelijk en duidelijk te verstaan en ik vind de personages ook niet oppervlakkig. Met de kritieken van leavenostorybehind.nl ben ik het deels eens: ja het klopt dat de uitspraken van de personages in het boek soms te dichterig, te volwassen en te ver gezocht zijn maar dat de film te traag verliep daar ben ik het niet mee eens. De film verliep op een normaal tempo en ging zeker niet te snel maar ook zeker niet te traag. Ik, persoonlijk, vond het boek beter dan de film omdat in het boek aandacht werd besteed aan de vrienden van de personages en in de film worden deze weggelaten. Wat ik ook jammer vind, is dat bepaalde dialogen uit het boek niet overeenkomen met bepaalde dialogen in de film bijvoorbeeld in het boek zegt Hazel iets tegen haar ouders en in de film zegt ze hetzelfde tegen Augustus in plaats van tegen haar ouders. Kunstwerken met een gelijkaardige thematiek https://www.youtube.com/watch?v=8mnY41mE2TE Zelfgeschreven liedje over mijn ziekte: kinderkanker. Op 7 oktober 2014 kreeg ik verschrikkelijke nieuws te horen. Ik heb botkanker, het Ewings sarcoom. Ik heb een kwaadaardige tumor van 12 bij 12 cm. Je weet niet wat je overkomt. Je hebt geen tijd om na te denken want je komt gelijk in een sneltrein terecht van onderzoeken en niet veel later begon de chemo. Ik gun dit niemand, ook mezelf niet. Ik vind het moeilijk om iedere keer te vertellen over wat ik meemaak, daarom kwam ik met het idee om er een liedje over te schrijven en zingen. Dit liedje heeft me heel erg geholpen om het ziek zijn een plekje te geven. Ik hoop ook heel erg dat mijn liedje andere kinderen die ziek zijn kan helpen, doordat ze zichzelf erin zullen herkennen. De belangrijkste boodschap uit mijn liedje is: wees DE VECHTERSBAAS! en geef nooit op. Het Radboud ziekenhuis in Nijmegen heeft me heel erg super geholpen. De 'Liedjesfabriek' heeft mijn nummer opgenomen. Zij maken liedjes met zieke kinderen en ze nemen dat op, zo hebben de zieke kinderen toch nog even wat afleiding. En ook heeft het 'Radboud Kinder TV' deze clip bij mijn nummer opgenomen en in elkaar gezet. Inmiddels ben ik nu een jaar tumorvrij. Iedere drie maanden heb ik onderzoek met scans om te kijken of het wegblijft. Op dit moment voel ik me heel erg goed en geniet van mijn tussenjaar om bij te komen van de zware kuren. Cam, een cynisch 16-jarig meisje dat terminaal ziek is, heeft in het ziekenhuis te horen gekregen dat ze waarschijnlijk het einde van de zomer niet zal halen. Wanneer Cams moeder hoort dat er in Promise, een dorp aan de oostkust, wonderen gebeuren, neemt ze Cam en haar zus hier meteen mee naartoe. Cam houdt zich halsstarrig vast aan haar cynisme, maar ze moet toegeven dat er wonderlijke dingen gebeuren in Promise. Zo strijkt er een troep flamingo’s neer terwijl die normaal nooit in Promise komen. En dan is er Asher, een speciale jongen die Cam leert kennen en een lijstje met dingen die Cam absoluut nog wil doen voor ze sterft. Dit opvallende debuut komt in het begin een beetje traag op gang. Er komt vaart in het verhaal wanneer Cam met haar moeder en zus in Promise aankomt. Het is ook even wennen aan het aanvankelijk door en door cynische hoofdpersonage, maar na een tijdje raak je als lezer echt op haar gesteld. Een mooi, ontroerend en humoristisch verhaal over wonderen en over hoe je zin kunt geven aan je leven.
