CONFLICTSIMULATIESPEL REACTIE VAN DE NAVO OP RUSSISCHE INVAL IN LETLAND Inleidende PowerPointpresentatie bij simulatiespel © Atlantische Commissie 2015 OPRICHTING NAVO Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) Opgericht op 9 april 1949 Ondertekening Verdrag van Washington Doel: Vrede, stabiliteit en welzijn in Europa bewaren door middel van politieke en militaire samenwerking tussen de deelnemende landen Hoofdtaak: Collectieve zelfverdediging van het grondgebied van de lidstaten NAVO LIDSTATEN 12 oprichtende lidstaten: • Verenigde Staten • Canada • Verenigd Koninkrijk • Nederland • België • Luxemburg • Frankrijk • Italië • IJsland • Noorwegen • Denemarken • Portugal Uitbreiding 1949 - 1990: • Griekenland (1952) • Turkije (1952) • West-Duitsland (1955) • Spanje (1982) NAVO NA DE KOUDE OORLOG 1989 Val van de Berlijnse Muur 1991 Uiteenvallen van de Sovjet-Unie 1991 Opheffing van het Warschaupact (tegenhanger NAVO in het Oostblok) De doelstelling van de NAVO blijft na het einde van de Koude Oorlog onveranderd. Bij het nieuwe strategische concept van de NAVO uit 1999 wordt er wel een nieuwe taak toegevoegd: crisisbeheersing (binnen én buiten het verdragsgebied) NAVO NA DE KOUDE OORLOG Relatie van de NAVO met voormalige Sovjet-landen verandert, net als de relatie met Rusland. 1994 Partnerschap voor Vrede 1997 NAVO-Rusland Raad ‘to give Russia a vote, but not a veto’ Toetreding van Midden- en Oost-Europese landen tot de NAVO volgde in 1999 en 2004. (zie kaart op de volgende slide) VERDRAG VAN WASHINGTON Artikel 5 van het oprichtingsverdrag van de NAVO: ‘Een aanval op één lidstaat, betekent een aanval op alle lidstaten’ Dit principe heet collectieve defensie. In de praktijk waarborgden de Verenigde Staten de veiligheid van de zwakke West-Europese landen, die nog moesten herstellen van de Tweede Wereldoorlog. VRAAG In de ruim 65 jaar sinds de oprichting van de NAVO is artikel 5 slechts een keer in werking getreden. Wanneer was dat? ANTWOORD Na de aanslagen op de Twin Towers in New York op 11 september 2001 BESLUITVORMING NAVO Binnen de NAVO worden besluiten genomen in de Noord-Atlantische Raad (NAR). Iedere lidstaat heeft een zetel in de NAR. De NAR wordt voorgezeten door de Secretaris-Generaal van de NAVO. De NAVO is een intergouvernementele organisatie. Besluiten in de NAR komen daarom via consensus tot stand. Unanimiteit is vereist. Dat betekent dat alle lidstaten met het besluit moeten instemmen. SECRETARIS-GENERAAL EN SACEUR De Secretaris-Generaal van de NAVO is Jens Stoltenberg (Noorwegen). De hoogste militair binnen de NAVO, de SACEUR (Supreme Allied Commander Europe) is Philip Breedlove. De SACEUR is altijd een Amerikaan. De SG altijd een Europeaan. KOMENDE LES(SEN) 1. Lezen van de casus 2. Verdelen van de leerlingen over de landen. Leerlingen verdiepen zich in de achtergronden en standpunten van de landen. 3. Uitvoering simulatiespel o.l.v. de Secretaris Generaal van de NAVO Doel: komen tot consensus over een besluit in de NAR onder leiding van de Secretaris Generaal. Eventueel: Nabespreking ACHTERGRONDINFORMATIE CASUS LETLAND RUSSEN IN LETLAND EN DE ‘POETIN-DOCTRINE’ EUROPESE AFHANKELIJKHEID RUSSISCH GAS I EUROPESE AFHANKELIJKHEID RUSSISCH GAS II HANDELSSTROMEN 2013 NORTH STREAM SOUTH STREAM FRANSE MISTRAL SCHEPEN www.atlantischecommissie.nl