Bloedmorfologie - Reynaert Research

Bloedmorfologie
Klassieke bloedmorfologie
Erythrocyten of rode bloedcellen (RBC)
Een rode bloedcel is een biconcave, ronde schijf met een diameter van ongeveer
7µm en een maximale dikte van 2,5µm. Het hemoglobine is het belangrijkste
bestanddeel van de erythrocyten en zorgt voor de rode kleur van het bloed en dient
als transportmiddel voor zuurstof en koolstofdioxide. De levensduur van een RBC
bedraagt ongeveer 120 dagen en ze ontlenen hun energie aan de stofwisseling van
glucose. Het totaal aantal rode bloedcellen van een volwassene verbruikt per dag 1520g glucose. Een hoeveelheid bloed is de som van het volume bloedcellen en het
volume aan bloedplasma. De verhouding tussen het volume dat de erythrocyten in
het bloed innemen en het totaal volume bloed noemt men het hematocriet. Bij
mannen bedraagt het bloedvolume gemiddeld 75ml/Kg lichaamsgewicht en het
celvolume 35ml/kg. Bij vrouwen 65ml/kg lichaamsgewicht en het celvolume 28ml/kg.
Leukocyten of witte bloedcellen (WBC)
Het leukocyten aantal schommelt tussen 4-10 per nanoliter bloed. Is het aantal te
laag dan spreekt men van leukopenie, bij te hoge waarden van leukocytose. De
halveringstijd van neutrofiele granulocyten in de bloedbaan bedraagt slechts 6 tot 7
uur. De belangrijkste functie van deze cellen is fagocytose en het vernietigen van
bacteriën. De eosinofiele granulocyten nemen in aantal toe bij allergische ziekten en
parasieten. Monocyten hebben een gelijkaardige functie als die van de neutrofielen.
Lymfocyten en plasmacellen spelen een rol bij de immunologische afweer.
Plasmacellen en B-lymfocyten zijn betrokken bij de aanmaak van anti-lichamen tegen
bacteriële en virale infecties, terwijl de T-lymfocyten zeer belangrijk zijn voor de
cellulaire immuniteit, bvb. bij schimmelinfecties.
© Reynaert Research
2003
1
Thrombocyten of bloedplaatjes
Thrombocyten zijn celfragmentaire bloedcellen die actief betrokken zijn bij het
bloedstollingsproces.
Beneden een thrombocyten aantal van 30/nl kunnen spontane bloedingen optreden,
meestal in de vorm van kleine huidbloedingen. Bij erge afwijkingen kunnen
hematomen ontstaan, waarvan de prognose afhankelijk is van de lokalisatie van de
bloeding. Een teveel aan bloedplaatjes (meer dan 1000/nl) verhoogt het gevaar voor
arteriële en veneuze thrombosen.
Volgens de klassieke bloed-en beenmergmorfologie worden zowel de erythrocyten,
granulocyten, monocyten en thrombocyten uitsluitend gevormd in het beenmerg.
Lymfocyten en plasmacellen zouden voornamelijk ontstaan in lymfatisch weefsel en
milt en slechts voor een gering gedeelte in het beenmerg.
Bloedmorfologie volgens Enderlein
De klassieke bloedcellen worden uiteraard overgenomen met uitzondering van de
herkomst van de diverse cellen, die zouden volgens Enderlein in oorsprong allemaal
dezelfde colloïdale eiwitstof hebben waar ook de protiten toe behoren.
Wat men Enderlein steeds heeft verweten is zijn gebruik van een vreemde
nomenclatuur ten aanzien van de diverse organismen die hij in het bloed kon
aanwijzen. Doch wat kon hij anders doen dan zijn eigen benamingen invoeren, daar
men in de klassieke bloedmorfologie er steeds van uitging dat bloed steriel was en
geen vreemde micro-organismen kon bevatten. (dwaling van Pasteur in 1873)
Het was slechts door het levend bloed te bestuderen in donkerveld, dat men kon
vaststellen dat het een verblijfplaats was voor verschillende pathogene en nietpathogene micro-organismen.
Micro-organismen door Enderlein beschreven en aanwijsbaar gemaakt in het
bloedbeeld door middel van donkerveld microscopie, met uitzondering van de protit
en filum, die te klein zijn.
Symbionten of apathogene groeivormen uit de primitieve fase.
Protit
.
Wegens geringe grootte niet zichtbaar
in het donkerveld.
Filum
/
Wegens geringe grootte niet zichtbaar
in het donkerveld.
© Reynaert Research
2003
2
Symprotit
.
Beweeglijke afweerdeeltjes of
bioregulatoren de de hogere pathogene
fasen van de endobionten afbouwen.
Spermit
Beweeglijke afweerdeeltjes of
bioregulatoren de de hogere pathogene
fasen van de endobionten afbouwen.
Micro-chondrit
Beweeglijke afweerdeeltjes of
bioregulatoren de de hogere pathogene
fasen van de endobionten afbouwen.
Oit
O
Beweeglijke afweerdeeltjes of
bioregulatoren de de hogere pathogene
fasen van de endobionten afbouwen.
Vrouwelijke tegenhanger van de
spermit.
Parasitaire en pathogene groeivormen uit de primitieve fase.
Opwaartse ontwikkeling van de
symprotiten, inleiding van de pathogene
fase.
Macro symprotit
Sporoide symprotit
Sterk oplichtende macro-symprotit die
vaak kleuren heeft meegekregen door
diverse orgaan belastingen.
Macro-chondrit
Opwaartse ontwikkeling van de microchondrit.
Filit
Opwaartse ontwikkeling van het filum.
© Reynaert Research
2003
3
Parasitaire en pathogene groeivormen uit de bacteriefase.
Mychit
Oerkiemcel van de bacteriën met een
celwand.
Cystit
Kogelvormige cel met een grotere,
meerwaardige kern.
Thecit
Kogelvormige cel met 2 tot 7 kernen.
Bacteriën
Kokken
Leptotrichia buccalis, verschillende
kokkenvormen, Sclerotrix tuberculosis
Ambivalente groeivormen uit de bacteriefase.
Regulatoren, helpen mee aan de
afweer en het herstel. Ontstaan als het
lichaam nog de bereidheid heeft om
zich te verdedigen.
Colloïd thecit
Regulatoren, helpen mee aan de
afweer en het herstel. Ontstaan als het
lichaam nog de bereidheid heeft om
zich te verdedigen. Aan het membraan
ontstaan massa’s spermiten.
Diëko thecit
Thrombocyt
Bloedplaatje, ontstaat volgens
Enderlein uit de thecit.
Andere vormen zichtbaar in het bloed.
Symplasten zijn samenballingen van bacterie resten, schimmelontsporingen en
vervallen bloedcellen. Is de symplast overwegend doorzichtig, te zien als een zwarte
achtergrond, dan is hij voornamelijk opgebouwd door een ontsporing van de
Aspergillus Niger symbiont. Deze ontsporing geeft vaak longklachten en/of
gewrichtsklachten, daar de Aspergillus symbiont instaat voor de calcium stofwisseling
en linken bezit met de tuberkelose bacil.
© Reynaert Research
2003
4
De symplasten kunnen grillig van vorm zijn, al dan niet sterk toxisch en het zijn
voornamelijk de naaldvormige aspergillus symplasten die wijzen op sterke
gewrichtsaantasting. De graad van toxiciteit kan gezien worden aan het al dan niet
verschrompelen van nabijgelegen rode bloedcellen.
© Reynaert Research
2003
5