ER ZIT MUZIEK IN KRITIEK JOHN MALKOVICH & THE MUSIC CRITIC WOENSDAG 04 OKTOBER / 20:30 CAPITOLE Met The Music Critic vertaalden acteur John Malkovich en componist Aleksey Igudesman snedige recensies naar een humoristisch en zelfrelativerend optreden. Niet alleen zetten ze zo zichzelf in hun blootje, ook de muziekcriticus krijgt ervan langs. Alsof diens leven nog niet hard genoeg was. Tekst: Johannes De Breuker Wie is die verdomde John Malkovich? Eén van de running jokes in Spike Jonzes bejubelde komedie Being John Malkovich is dat niemand weet wie John Malkovich is of in welke films hij speelt. Sinds deze komedie over de werkloze poppenspeler Craig die een toegangspoort naar John Malkovichs hoofd vindt, behoort die vraag tot het verleden. Iedereen kent intussen de onconventionele Hollywoodacteur die de meest uiteenlopende rollen vertolkt in films als In The Line of Fire, Ripley’s Game en Burn After Reading. Dat in hem ook een muziekliefhebber schuilt, is minder bekend. Niet voor wie dieper in ‘s mans hoofd duikt, natuurlijk. BESTE STUURLUI 44 De passie van John Malkovich voor muziek krijgt een mooie plaats in de mockumentary Noseland (2012). Deze spotprent van Aleksey Igudesman, eveneens bedenker én violist van John Malkovich & The Music Critic, duikt achter de schermen van het Kroatische kamermuziekfestival waar John Malkovichs voorstelling is ontstaan. Tijdens de film passeren alle clichés van klassieke muziek (o.a. de muzikant als ijdeltuit) op ironische wijze de revue en worden de ego’s van Aleksey Igudesman, Clara-Jumi Kang, Hyung-ki Joo, Sarah McElravy en Boris Andrianov gevat door het slijk gehaald. Niet toevallig de muzikanten van John Malkovichs voorstelling. UITVOERDERS PROGRAMMA PRAKTISCH John Malkovich, spel Clara-Jumi Kang, viool Aleksey Igudesman, viool Sarah McElravy, altviool Boris Andrianov, cello Hyung-ki Joo, piano Muziek van Mozart, Beethoven, Brahms, Chopin, Debussy, Kancheli, Prokofiev, Schumann, Igudesman & Joo. Woensdag 4 oktober 20:30 / Capitole Tickets 22 / 39 / 49 / 59 euro Tickets & info www.gentfestival.be Met dank aan Swiss GART Wie zichzelf in vraag stelt, mag ook anderen in vraag stellen. Althans, dat lijkt de filosofie achter The Music Critic, een voorstelling waarin de scherpste kritieken over ‘s werelds beste componisten in een frivole muzikale mix worden gegoten. Dat ook muziekcritici kop van jut zijn, hoeft geen betoog. “Hoe kan jij ‘s nachts slapen,” vraagt Igudesman in zijn spotprent aan een gerespecteerd muziekcriticus. Een vraag waarin de langlopende vete tussen uitvoerders en critici sluimert. Voor de ene is kritiek namelijk een kwestie van de beste stuurlui staan aan wal, voor de andere het enige antidotum tegen betaalde publiciteit. UITSTERVEND RAS Het is natuurlijk een moeilijk leven, betaald worden om naar het harde werk van een ander te luisteren (en af te breken). Onlangs vroeg muziekcriticus Alex Ross van The New Yorker zich af waarom hij en zijn collega’s tot een uitstervend ras behoren. Hij concludeerde dat de impact van cultuurkritiek niet te meten is in het aantal clicks maar in hoe het nieuwe werelden bij zijn lezers opent. Misschien is de criticus in het snelle clickbait-tijdperk daarom wel gedoemd te verdwijnen, stelt hij, maar anderen zullen dan zijn soms irritante en broodnodige job overnemen. Is Malkovich niet de geknipte man voor die job? De looks heeft hij al mee. Wie kritiek uit de marge haalt en op het podium brengt, wil geen sneer geven aan de criticus maar net zijn steun betuigen. Dat hoopt de gilde van muziekcritici toch, want net als musici zijn ook zij ijdel. Geef hen een podium en ze zijn niet meer te stoppen. Wat zouden ze ook, nu niemand buiten John Malkovich hun stukken nog leest. Er zit toekomstmuziek in kritiek. 45