OP WEG NAAR EEN CRISISBESTENDIGE DEMOCRATIE

OP WEG NAAR EEN CRISISBESTENDIGE DEMOCRATIE.
Uitgave: Het Virtuele MINISTERIE van EGT Zaken / Auteur A. J. van Eick / Postbus 3034 3760 Soest
De komende verkiezingen worden de laatste verkiezingen in hun soort.
De crisis die vandaag de gemoederen het meest bezig houdt krijgt in de verkiezingsbeloften van de
politieke partijen geen inhoudelijke nuancering.
Dat komt omdat in de achterbannen van de politieke partijen de crisis niet is gepolitiseerd.
Meteen onthult deze verklaring, voor wat in feite het meest intrigerende aspect aan de crisis is,
de ware aard van de crisis, namelijk een identiteitscrisis die van binnen uit opgelost moet worden door
“de bankier van crisisbestendige democratie”.
De oplossing van de feitelijke identiteitcrisis vergt de trans-identificering uit de burgerbevolking van
deze bankier van crisisbestendige democratie. En dan wordt de ontwakende EGT-e Populist de spil
in de “van binnenuit oplossing” van de crisis.
De EGT-e Populist is niet door de politieke partijen vertegenwoordigd en dat betekent dat voor wat de
oplossing van de crisis betreft, de kabinetsformatie na de komende verkiezingen in de prullenbak kan
en nieuwe, mogelijk anders opgezette, verkiezingen moet worden gehouden onder het motto:
De EGT-e Populist, de spil in de oplossing van de crisis *)
Een “daad-werkelijke” uitwerking van de oplossing toont de bankier van crisisbestendige democratie
als spil in de oplossing aan de slag met de herstructurering van het circulair geldsysteem, dat geld
eindeloos beschikbaar houdt voor malversaties op de financiële markten, ten einde de levensduur van
geld te beperken tot de verrichting van de zuivere geldfunctie in een lineair geldsysteem.
De oplossing wordt aangereikt in de onderlinge ordening van de private (ondernemelijke) sector en de
collectieve (publieke) sector langs de rechtlijnige geldweg, vanaf een invoerpunt naar een eindpunt
waar de beperkte levensduur van het geld in maatschappelijke dienstbaarheid is opgeraakt:
De opsluiting van het kapitalisme binnen het maatschappelijk primaat.
Deze zogeheten Transkapitalistische Maatschappelijke Orde is de schepping van de EGT-e
Populist die, als bankier van crisisbestendige democratie, verantwoordelijkheid neemt voor de
invoering van- en het beheer over het Lineaire Geldstroomstelsel en in deze zin zich verkiesbaar
stelt voor verkiezingen zoals die gehouden moeten worden met het oog op de heersende crisis.
En dan zijn ook de komende verkiezingen de laatste in de soort die de EGT-e Populist buiten spel zet.
Tenminste dat is te hopen voor de samenleving die door de bezuinigingsmaatregelen van de regering
nog meer de crisis ingeduwd wordt. En dit geldt voor de EU in het geheel waar de Euro in crisis is.
BELANGSTELLING? Laat blijken in Ebericht naar [email protected]
*) Citaat uit ZOZ: over de politieke zoektocht (cq nieuwe verkiezingen) naar de EGT-e Populist.
En dus luidt, voor zover er een politieke zoektocht voor werd ondernomen, de therapie voor
de transidentificatie die de spil in de oplossing van de crisis identificeert:
“Doorstart door de tunnel van de demostructe politiek”
De voorstelling van tunnel roept bovendien reminiscencie op aan de in-menselijke (populistische)
oer behoefte aan “licht aan het einde van de tunnel”, welk “licht” de spiegel kan treffen die het
kapitalistisch eufemisme wordt voorgehouden met effect van “doorstart”.
De burgerlijke identiteit die de politieke zoektocht naar boven haalt voor spil in de oplossing van de
crisis, alias doorstarter door de tunnel van de demostructe politiek en bankier van crisisbestendige
democratie, is de “populistische identiteit” van de EGT-e Populist .
ZOZ
Het profiel van “de spil” in de oplossing van de crisis
Prolegomena van een crisisoplossingsdossier
Het intrigerendste aspect aan de crisis die vandaag “door de wereld gaat” is het raadsel “hoe het komt
dat de ontevredenheid over de politieke verrichtingen van de overheden, die om hun oplossing de samenleving zinloos kapot bezuinigen, zich niet massaal democratisch manifesteert in de burgerij.”
Bovendien, heeft niet de burger zelf deze crisis van binnenuit veroorzaakt?
Namelijk als een financiële crisis, die uitgegroeid is tot het dramatische schouwtoneel van de burger,
inmiddels bijna overal inspraak in hebbend, die "van de prins geen kwaad weet" omdat het ideaal
van “democratie” aan demostructie voorbij gaat.
Het “kwaad” schuilt in het financiële stelsel dat de mogelijkheid bood zover te komen als de verwording gegaan is en ook niet te bestrijden valt met de genomen bezuinigingsmaatregelen, die alleen
maar het “kwaad” uitvergroten tot levensechte proporties van “demostructie”.
“Van de prins geen kwaad weten” is een kapitalistisch eufemisme dat wordt afgeboekt tegen
de prijs van “identiteitcrisis”.
De crisis is in de grond een identiteitcrisis aan het einde van een tijdperk van “democratisch orgieisme” en krijgt geen duurzame oplossing als deze niet tegelijk het kapitalistisch eufemisme de spiegel
voorhoudt door middel van TRANS-IDENTIFICATIE.
Via een “transidentificatie” moet tenslotte de oplossing van de crisis gaan komen uit dezelfde
bron als de oorzaak: “van binnen uit”. Dit duidt op een “spil”.
Transidentificatie is de sleutel tot het raadsel dat het meest intrigerende aspect van de heersende
crisis uitmaakt.
Er dient zich een politieke zoektocht aan naar het subject dat na transidentificatie als spil in de
oplossing van de crisis geïdentificeerd kan worden
“Transidentificieel” is dat deze politieke zoektocht door de “vondst” ervaren wordt als een “doorstart”.
En zo is de “explicitering” van deze ervaring de “therapie” voor zijn Transidentificatie.
Deze therapie zou “de spil” tot de oplossing van een heel andere aard aanzetten dan er van het
bestaande democratisch bestel komen kan, zeker niet met het “boekhouderlijk loodgieterwerk” dat, in
een berekenbare vorm, de crisis democratisch legitimeert. Zo wordt “transidentificieel” de “bankier
van crisisbestendige democratie” tot spil in de oplossing van de crisis.
Om dit resultaat van transidentificatie geldt de politieke zoektocht als eerste aanzet tot een
“ware” oplossing van de crisis. De politieke zoektocht moet de burgerlijke identiteit van “de
bankier van crisisbestendige democratie” naar boven halen.
De bankier van crisisbestendige democratie is de tegenspeler van de demostructie waar het ideaal
van democratie aan voorbij gaat, wat tenslotte de crisis het “raadselachtige” heeft doen krijgen dat
door transidentificatie wordt ontraadseld.
In het tegenspel voltrekt zich “het transidentificiele”. In termen van “transidentificatie” zijn “democratie”
en “demostructie” twee kanten van dezelfde medaille in de vorm van de spiegel die het kapitalistisch
eufemisme voorgehouden wordt.
De maatschappelijke staat van “democratie” is een produkt van “demostructie”: door het volk, de
demos, gemaakt uit zekere levenskracht van een “vooruitgangstendens”.
De crisis, die vandaag de mensheid gijzelt, is eveneens een produkt van “demostructie”, maar dan
voorbij een omslagpunt in de vooruitgangstendens.
Met betrekking tot dit omslagpunt is het dat “van de prins geen kwaad weten” een eufemisme is dat
het dramatisch schouwtoneel oplevert van een demostructe politiek waarin de crisis is ingebed.