File

inhoud:
 hoofdstuk 1: inleiding
 hoofdstuk 2: voorwoord
 hoofdstuk 3: De Atlantikwall
 hoofdstuk 4: Landingsplaats
 hoofdstuk 5: D-Day
 hoofdstuk 6: planning & voorbereiding
 hoofdstuk 7: de Nederlandse bijdrage
 hoofdstuk 8: afsluiting
 hoofdstuk 9: bronvermelding
blz. 2
blz. 3
blz. 4
blz. 5
blz. 6-8
blz. 9
blz. 10
blz. 11
blz. 12
De landing bij Normandië
~1~
1:inleiding:
Waarom heb ik dit onderwerp gekozen???
Ik heb dit onderwerp gekozen omdat ik de 2e Wereldoorlog een erg interessant
onderwerp vind, en D-Day was een belangrijke dag in de 2e Wereldoorlog. Met
D-Day begon de opmars van de Geallieerden en werd Europa snel bevrijd.
Omdat dit een belangrijke dag in de geschiedenis is, is er daarom ook veel over
te vinden.
de Geallieerde opmars in Europa
~2~
2: voorwoord
Op D-Day vallen de Geallieerden in Frankrijk voor de kust van Normandië de
Atlantikwall aan. Dat deden de Geallieerden in een poging Europa te bevrijden.
Hun plan slaagde en ik wilde weten wat er aan dit plan vooraf is gegaan. Hitler
had voorspeld dat de Geallieerden een landingspoging zouden doen op de
Franse kust maar hij wist niet waar, dus had hij besloten als verdediging de
Atlantikwall te bouwen.
~3~
3: de Atlantikwall
Hitler voorspelde dat de Geallieerden een landingspoging zouden doen op de
Franse kust maar hij wist niet waar, dus moest hij zorgen dat de hele Franse
kust werd verdedigd. Hitler ontwierp toen de Atlantikwall, een lange muur met
bunkers en grote kanonnen die op de zee waren gericht. In de Atlantikwall is
meer dan een miljoen kilo staal verwerkt en er hebben een kwart miljoen
dwangarbeiders aan gewerkt. Er zitten 15.000 versterkte punten in de
Atlantikwall. De Atlantikwall bestond uit drie delen: het Verteidigungsbereich
dat was een fort dat bescherming kon bieden aan een aantal bataljons, het
Stutzpunkt dat was een ruimte waar de bataljons konden slapen en dan was er
nog het Wiederstandsnest dat was een ruimte waar de bataljons konden
schuilen voor luchtaanvallen. Verder werd de Atlantikwall vermomd door het
te verven als de Franse huizen en de uitkijktorens werden bechilderd als de
Normandische kerktorens. Het strand werd verdedigd door er tetrahydras neer
te zetten. Dat zijn vijf stalen balken met scherpe punten die werden opgesteld
in lange rijen voor de Franse kust, zodat Amerikaanse en Britse tanks er niet
overheen konden en dus op een gepaste afstand zouden blijven. Achter de
Atlantikwall waren ook maatregelen getroffen voor als de Geallieerden langs
de Atlantikwall zouden komen. Zo zijn grote gebieden onder water gezet en zijn
er mijnenvelden neergelegd.
dit is een tetrahydra
~4~
4: landingsplaats
De Geallieerden waren het er niet helemaal over eens waar de landing van hun
troepen plaats zou moeten vinden. Ze dachten eerst aan de plaats Calais, die
bood veel voordelen, omdat dat de kortste route over het kanaal was en zo kon
de Marine meer mannen in een kortere tijd afzetten. En om dezelfde reden
was de luchtmacht ook voor die plek, omdat de piloten zo langer in de lucht
konden blijven en dekking konden geven aan de invasievloot en minder snel
hoefden bij te tanken. De legers zouden zo ook snel bevoorraad kunnen
worden.
Maar er waren ook veel nadelen aan Calais als landingsplek, zo waren er hoge
rotsen en een smal kiezelstrand. De Geallieerden konden moeilijk over dit
kiezelstrand heen rijden. Een groep Amerikanen had de voorkeur voor
Bretange als landingsplaats, omdat Bretange een lange kuststrook heeft met
veel inhammen. Een succesvolle aanval zou hier leiden tot de inname van de
meer landinwaardse havensteden. Maar voor de luchtmacht van de
Geallieerden was Bretange veel te ver weg om dekking aan de invasievloot te
kunnen geven, en bovendien stond er op het strand van Bretange veel wind en
waren er veel onvoorspelbare stormen die ineens konden opsteken. Toen
bleven er nog maar twee kustgebieden over. Het gebied van de zijrivier de
Seine tot aan het schiereiland Cotentin en de kust van Normandië. De kust van
Normandië had een lang breed strand met daarachter duinen en lage rotsen en
de Normandiesche kust had geen natuurlijke obstakels zoals die van Calais en
Bretange. Toen ze alle kustgebieden uitgebreid hadden bekeken kwam
Normandië als beste landingsplaats naar voren. Toen de Geallieerden het daar
over eens waren gingen ze de kust van Normandië zorgvuldig in kaart brengen.
Dat deden ze door gegevens over het Normandische strand te verzamelen. Die
gegevens kregen ze onder andere van de Franse verzetstrijders. Met die
informatie werd in de kelder van het Ashmolean Museum een gedetailleerd
schaalmodel van de landingsplaats gebouwd. Als aanvulling op de informatie
van het Franse verzet werden er ook duizenden foto’s van het Normandische
strand gemaakt door verkenningsvliegtuigen. Er werden kaarten gedrukt met
het invasiestrand en alle verdedigingswerken van de Duitsers erop met alle
prikkeldraadversperringen en tetrahydra’s.
~5~
5:D-Day
Operation Neptune
Operatinon Neptune, zo werd de aanval op de verschillende stranden van
Normandië genoemd. Op 6 juni 1944 rond 3:00 uur ’s-morgens lag de
invasievloot vlak voor de Normandische kust te wachten voor de aanval zou
beginnen. Op die dag was het slecht weer. Hitler verwachtte niet dat de
geallieerden bij slecht weer zouden aanvallen. Doordat hij hierop niet was
voorbereid, kwam D-Day als een gote verrassing voor de Duitsers. De
Geallieerden zouden op vijf stranden ten aanval gaan op:
Utha, Omaha, Gold, Juno en Sword beach. Dat waren de codenamen die de
Geallieerden aan de stranden hadden gegeven. Voor de aanvallen op de vijf
stranden geopend konden worden, moesten de mijnenvegers eerst de
mijnenvelden weghalen. Toen dat gedaan was kon de aanval geopend worden.
Utah beach
Utha beach was samen met Omaha beach het meest westelijk gelegen
invasiestrand. De invasie zou daar om 6:30 uur beginnen. Toen het eerste
daglicht Utah beach verlichtte, kwamen de Geallieerden van hun oorlogschip af
om de aanval te openen op Utah beach. Ze gingen ten aanval met tanks, jeeps
en er waren ook mannen die te voet naar het strand gingen. Zes kilometer voor
het strand kwamen de Geallieerden in een regen van Duitse granaten terecht.
De boot die de invasietroepen de weg wees, werd door een granaat geraakt en
zonk. Als dat al niet erg genoeg was, werd door een sterke stroming de
invasievloot ook nog eens 1700 meter verder naar het zuiden gedreven, dus
moesten de Geallieerden 1700 meter zuidelijker de aanval openen. Maar nu ze
verder van het oorspronkelijke landingspunt verwijderd waren geraakt, was het
ook moeilijker om herkenningspunten te herkennen. Maar doordat ze 1700
meter verder terecht waren gekomen, hadden ze toch nog één gelukje het
strand was daar minder goed verdedigd, dus een geluk bij een ongeluk!
~6~
Omaha beach
De Amerikaanse troepen die op Omaha beach moesten landen, kregen met
hele anderen problemen te maken. Bij Omaha beach waren die dag stevige
rukwinden en de hoge golven maakten het de Geallieerden lastig om in hun
landingsvaartuigen te komen en daarmee naar de kust te varen. Door de hoge
golven waren binnen een paar minuten al tien landingsvaartuigen met een
bemanning van 300 mannen gezonken. Er bleven maar een paar
landingsvaartuigen drijven doordat die bemanning als gekken aan het hozen
waren gegaan. De grotere landingsvaartuigen met tanks aan boord moesten
door de hoge golven hun lading lossen 5,4 kilometer van de kust vandaan. De
golven zorgden ervoor dat 27 van de 29 tanks met bemanning en al naar de
bodem zonken. De Geallieerden schoten een paar raketten op de kust af toen
ze niets meer hoorden schieten, dachten ze dat de Duitsers allemaal dood
waren. Toen de rook was opgetrokken hoorden de Geallieerden weer kogels op
hun landings schepen en wisten ze dat ze het goed mis hadden en dat het
moeilijk zou worden om hier levend aan land te komen. De Geallieerden die op
het strand wisten te komen, zochten dekking achter betonnen obstakels. De
gewonde mannen die op de zandbanken lagen zouden later verdrinken door de
opkomende vloed.
Gold beach
De gevechten op Omaha beach waren al meer dan een uur bezig toen toen de
landingsvaartuigen naar de kust van Gold beach voeren. Dit strand werd nog
beter beschermd door de Duidsers met nog grotere kanonnen. De meeste
landingsvaartuigen werden door granaten geraakt. Toen de laadkleppen van de
landingsvaartuigen open gingen stormden de Britse soldaten naar het strand
en zochten beschutting achter de zeedijk. Gold beach was een verlengde van
Omaha beach maar de aanval verliep hier helemaal anders dan daar.
De Britten lieten hun tanks niet te water door het slechte weer. In plaats
daarvan gingen de Britten met LCT’s aan land. Door die beslissing vielen er wel
veel gewonden en 20 LCT’s werden door Duitse granaten getroffen maar de
meeste konden het strand wel bereiken. De Duitsers waren verrast, ze
verwachtten alleen infanteristen ( soldaten tevoet ) maar inplaats daarvan
werden ze helemaal verrast door pantservoertuigen die zo door de kogelregen
van de Duitse soldaten heen reden. De Britse pantservoertuigen werden
Funnies genoemd. De Britten hadden de Duitsers goed te pakken. De aanval op
Gold beach was dus geslaagd.
~7~
Juno beach
De Canadese troepen die op Juno beach moesten landen, hadden het een stuk
moeilijker. De Duitsers waren al vanaf het begin fel op de Canadezen aan het
schieten. De Canadese troepen lieten hun tanks ruim 3,6 kilometer van het
strand te water de tanks arriveerden als eerste op het strand de Funnies
kwamen daarna en de infanterie was als laatste op het strand. De tanks zetten,
toen ze eenmaal op het strand waren, meteen de tegenaanval in. De Funnies
waren langzamer door de woeste zee en dus een makkelijker doelwit voor de
Duitsers, maar de Duitsers waren zo afgeleid door de tanks dat de Funnies
ongestoord zich een weg door de mijnvelden konden banen op weg naar het
strand. Toen alle troepen op het strand waren aangekomen rukten de
Canadezen in een strakke formatie op naar de Duitse bunkers. Het was een
moeilijke strijd maar de Canadezen pakten het slim aan dus weer een
geslaagde aanval.
Sword beach
De Britse soldaten namen ook Sword beach voor hun rekening. Dit was het
meest oostelijk gelegen strand. De Duiters hadden hier obstakels onder water
geplaatst om de tanks, de Funnies en de infanterie moeilijker bij het strand te
kunnen laten komen. Toen alle troepen op het strand waren kon de aanval op
Sword beach beginnen. De aanval verliep niet al te goed. Het merendeel van
de tanks en de Funnies stond al snel in brand door een Duits snelvuurkanon.
Dus moesten de Geallieerden de aanval verder voortzetten met veel minder
tanks en Funnies. De geallieerden zijn bij de aanval op Sword beach veel
manschappen kwijtgeraakt, dat was een groot velies voor het Geallieerde leger.
dit is een LCT ( Landing Craft Tank )
~8~
6: planning &
voorbereiding
De bevelhebbers op D-Day waren: generaal sir Bernard Montgomery,
opperbevelhebber van de grondstrijdkrachten, admiraal sir Bertram Ramsay,
opperbevelhebber van het legeronderdeel van de marine die voor het
transport zorgde, en luchtmaarschalk sir Trafford Leigh-Mallory,
opperbevelhebber van de geallieerde luchtstrijdkrachten transport. Die
mensen hebben het hele aanvalsplan op de Normandische kust uitgewerkt.
De Geallieerden hebben uiteindelijk één opperbevelhebbergekozen: generaal
sir Bernard Montgomery. Hij vertelde met deze woorden wat hij ervan vond
om tot opperbevelhebber gekozen te worden:
" De aanval was een operatie die één enkel gecoördineerd actieplan onder één
enkele bevelhebber eiste; daarom werd ik algemeen bevelhebber van de
landstrijdkrachten, verantwoordelijk tegenover de opperbevelhebber voor
planning en uitvoering van het militaire aspect van de aanval, met daarop
aansluitend de verovering van het bruggenhoofd en het lodgement area (het
gebied waarin een hergroepering van de soldaten zou plaatsvinden ) "
Het basisplan
Montgomery had met zijn Luchtmacht en Marine collega’s een basisplan
gemaakt, dat was een tot in het kleinste detail uitgewerkt plan. Toen dat plan
eenmaal af was brachten ze het plan naar Montgomery ’s hoogste Officieren.
Montgomery bracht zijn plan zo onder woorden: " Tegelijkertijd de stranden
aan de kust van Normandië aanvallen, gelegen ten noorden van de monding
van de Carentan en tussen Carentan en de Orne, met het doel een lodgement
area te veroveren als basis voor verdere operaties. " Toen alle legergroepen
wisten waar en hoe ze zouden gaan landen konden ze zichzelf gaan
voorbereiden en het plan op hun manier gaan uitwerken. De Geallieerden
hoopten op D-Day 1500 tanks aan land te zetten, 5000 half rupsvoertuigen,
3000 kanonnen en 10.500 voertuigen van jeeps tot bulldozers. Maar zoals je al
in hoofdstuk 5 hebt kunnen lezen is dat niet helemaal gelukt.
~9~
7: de Nederlandse
bijdrage aan D-Day
Er zijn niet veel Nederlandse soldaten betrokken geweest bij de Geallieerde
invasie. De Nederlandse manschappen zouden pas na de invasie op weg gaan
naar het front. Veel Nederlandse soldaten hebben gevlogen in het 322e
squadron van de luchtmacht die nog steeds bestaat. De Nederlanders hadden
ook nog op zee bijgedragen. Onder de 7000 schepen die op 6 juni voor de
Normandische kust lagen waren er twee Nederlandse kanonnenboten bij. Dat
waren de bekende Soemba en de Flores. Doordat de Soemba en Flores hebben
meegeholpen aan de aanval op Sicilië werden ze de Terrible Twins genoemd.
Met ongeveer 300 mannen van de Koninklijke Marine en met hun 15cm
kanonnen moesten ook deze schepen op de kust van Normandië schieten
terwijl de landingstroepen aan land gingen. De Flores had de eer om het eerste
schot op de Atlantikwall af te schieten. Dat schot werd om 6:10 uur in de
morgen afgeschoten. De Prinses Irene brigade is opgericht op 11 januari 1941
voor de strijd tegen de Duitsers. De hele Prinses Irene brigade bestond uit
Nederlanders die wilden vechten tegen de Duitsers. Het bleek niet eenvoudig
te zijn om een brigade op te zetten; de onderbezetting bleef steeds een zwak
punt. Met 150 toegevoegde mariniers trekt de Prinses Irenebrigade uiteindelijk
ten strijde. Niet op 6 juni 1944 maar later, op 7 augustus landt de brigade in
Normandië. De brigade levert een kleine maar niet onbelangrijke bijdrage aan
de invasie. De Nederlanders hebben ook geholpen in het luchtruim. Dat
hebben ze gedaan door op D-Day actief te zijn met Spitfires ( jachtvliegtuigen ).
Het Nederlandse 320e squadron voerde op D-Day en daarna verschillende
luchtaanvallen uit op de Duitse troepen in Frankrijk. De Nederlanders hebben
dus ook meegeholpen aan de bevrijding van Europa.
~ 10 ~
8: afsluiting
wat heb ik geleerd???
Ik heb geleerd dat op D-Day veel mannen gestorven zijn en dat het een tot in
detail uitgewerkt plan was. Ik heb ook geleerd dat door de Amerikaanse, Britse
en Canadese soldaten Europa bevrijd is van de Duitsers. De soldaten die
hebben meegedaan aan de invasie op D-Day zijn echte helden! Er zijn jammer
genoeg 36.976 Geallieerden soldaten gesneuveld. Bij de Duitsers zijn er
450.000 soldaten gesneuveld waarvan er 240.000 gedood of gewond.
Soldaten die de Franse kust bestormen
~ 11 ~
9: bronvermelding
bronnen:
 het boek D-Day geschreven door Duncan Anderson
 de site: http://www.d-dayinfo.org/dday-geallieerden/planning.php
 de site: http://www.gahetna.nl/actueel/nieuws/2004/nederlandse-inzetbij-d-day
 de site: http://www.angelfire.com/or2/dday/slachtoffers.html
De begraafplaats van de gestorven Geallieerden soldaten op D-Day
~ 12 ~
~ 13 ~