Flor de Amor - La Ultima Roca Er zweeft een rots

Flor de Amor - La Ultima Roca
Er zweeft een rots door de ruimte. Hij lijkt wel rond. Er staat een appelboompje op. Je
ziet een draaiorgel op mensenvoeten. Er is een zee met spelende dolfijnen in de golven.
Dan zie je rechts een cicade die z'n vleugels uitslaat. De rots is bedekt met kleurige
vlekken.
Dit is de rots van de menselijkheid, de laatste die ons blijft. Flor de Amor bezingt haar,
vurig, bevlogen van liefde voor het leven, de natuur, de mensen. Taferelen wisselen elkaar
af, cicaden in de hitte van de zon, een moeder die kijkt naar haar spelende kinderen, het
gemis wanneer een dierbare sterft, een zwerfjongetje op een vuilnisbelt, de opgezweepte
dans van een Cubaanse geliefde, speelse dolfijnen in de Rode Zee, en voeten,
mensenvoeten op het vel van de aarde... En altijd is er die vraag van Einstein,
aangekomen bij de hemelpoort: welke formule zit er achter dit alles, en wat doet die fout
daar, die zich steeds weer herhaalt ?
Zoals in al de jaren van haar bestaan verloochent Flor de Amor haar Zuid-Amerikaans
karakter niet. Ditmaal zijn teksten en composities van eigen hand, gedreven door
levenservaring en verdiept vakmanschap. Er zijn nieuwe opgetogen ritmes en af en toe een
ballade met de charme van de eenvoud. Vaar mee in het bootje van Flor de Amor, ga aan
land op de laatste rots en laat je meenemen door dit viertal rasmuzikanten!
Sandra Coelers: zang, gitaar, requinto
Marjolein Kempen: fluiten, zang
Fried Manders: accordeon, mandola
Marlon van Mook: contrabas, zang
Speciale gast uit Brazilië is Simone Sou: percussie
De CD 'la ultima roca' is opgenomen en gemixt in Volver Studio met producer Crip
Theeuwes. Foto door Gerdien Wolthaus Paauw
www.flordeamor.nl
Over de muzikanten:
Intense levensjaren laten de stem van Sandra Coelers doordringen tot in het wezen van de
dingen, zuiver, helder, lenig en warm. Als gitarist is zij drager van liedkunst, ritmisch en
vol in de akkoorden. Zij is, zogezegd, hofleverancier van de composities.
Marjolein Kempen blaast met haar klankimprovisaties op de dwarsfluit het zoete imago
van dat instrument omver. Uit haar alt- en basfluit tovert zij sensuele en mysterieuze
klanken. Als enige man in het midden, of hij nu de accordeon of mandola bespeelt,
Fried Manders trekt argeloos volle maan en sterren uit de hemel.
Marlon van Mook is als contrabassist het zonnige vuurpaard. Zij stuwt de bandleden voort
als een stoomlocomotief om even later in de rustgevende laagte van haar spel tot
ontspanning te komen. De muziek van dit viertal vloeit samen in brede arrangementen met
hier en daar sprankelend momenten van samenzang
Tenslotte: alle ritmes die Simone Sou slaat of stampt zijn een authentieke uiting van het
leven, of het nu is op haar slaginstrumenten, haar eigen lichaam of het vel van de aarde
als de grootste trom aller trommen.
Sandra Coelers - zang, gitaar, requinto
Sandra studeerde af aan de H.B.O opleiding tekenen en schilderen. Zij ontdekte echter dat
muziek voor haar meer kleuren kende dan welk schilderspalet dan ook. Zo volgde ze
jarenlang zangles, verwierf bekendheid als zangeres van Latijns Amerikaanse liederen en
specialiseerde zich als autodidactisch gitarist in de Argentijnse en Cubaanse ritmes . In
haar eigen Spaanstalig repertoire liet zij zich inspireren door o.a. de Argentijnse Tango van
Piazzolla en de liederen van Atahualpa Yupanqui.
Met de gezelschappen La Flor Azul, Flor de Amor en Trio Nuevo gaf zij vele concerten in
theaters, concertzalen en podia in Nederland, België, Duitsland, Spanje, Griekenland en
Cuba. Haar beeldende kwaliteiten zijn duidelijk te horen in haar liederen in moedertaal.
Dit kwam o.a tot uitdrukking in het beeldconcert ‘Hartkamers' en vervolgens in haar
soloprogramma ‘Hemellichaam’. Haar liedkunst, instrumentaal verrijkt door bijzondere
musici, is te horen op haar CD ‘Wachten op mij’. www.sandracoelers.nl
Marlon van Mook - contrabas, zang
Marlon verwierf bekendheid als een van de Zwoelie Troelies, de straattheater-act die in de
jaren negentig internationaal furore maakte. Daarnaast trok ze op met zangeres Sandra
Coelers in het Spaanstalige kwintet La Flor Azul, de daaruit voortgekomen Flor de Amor en
in de beeldconcerten van het project Hartkamers. In het theater speelde ze ook met het
theatergezelschap De Wetten van Kepler en recentelijk met Comedy Orchestra The
Hutspot.
Marjolein Kempen - fluit, zang, cuatro
Marjolein Kempen studeerde summa cum laude af aan het Brabants Conservatorium voor
Dwarsfluit Lichte Muziek en ontpopte zich als een veelzijdig musicienne. Ze speelt van
piccolo tot basfluit; van kleine kroeg tot in Ahoy (Vrienden van Amstel); van jazz in New
York tot salsa op Cuba. Zij speelde op diverse CD’s met uiteenlopende stijlen, zoals Say No
More (New Orleans), Bots (pop) en Gingerpig (hardrock) met als rode draad Flor de Amor.
Fried Manders - accordeon, mandola, percussie
Fried Manders studeerde klassieke muziek en improvisatie aan het Brabants
Conservatorium. Ondertussen is hij ruim 30 jaar vakmuzikant.
Zowel in zijn muziek als in zijn muzikantenbestaan zoekt hij vaak het avontuur. Zo toerde
hij door het land met zijn kinderopera, reisde door Europa als straatmuzikant, speelde
mee met de zigeunerfamilies Rosenberg en Mirando, maakte theatervoorstellingen en werd
geitenbreier bij Ome Willem. Sinds 2002 speelt hij in Flor de Amor accordeon, mandola en
percussie.