Bekdichtzitstil

BEKDICHTZITSTIL
THEATER ARTEMIS EN THEATER ANTIGONE
JEUGD
- 21 februari 2014 - Stadsschouwburg Utrecht - Speellijst
★★★★★
Met stomheid geslagen
Bekdichtzitstil
doorBrechtje Zwaneveld gezien 21 februari 2014 | Gepubliceerd:
Soms ben je compleet sprakeloos na een voorstelling. Dan zijn nauwelijks woorden te
vinden voor wat in een voorstelling is vertoond, is gebeurd, is teweeggebracht. Dan slaat
het ineens helemaal nergens op dat je een analyse en een oordeel moet vangen in
sterren. Het immens fysieke en mentale ‘lawaai’ in Bekdichtzitstil, de nieuwste
voorstelling van Theater Artemis, doet woorden verstommen.
Drie kinderen. De een is druk en wild, de ander gewelddadig en de derde laagbegaafd. Ze zitten in
groep 6F, in de klas met het meeste aantal stoornissen op een normale school. Ze slikken pillen. Om
kalm te worden. Om beter te kunnen presteren. Om de volwassenen blij te maken. Ze worden ‘gepaald’
op het schoolplein. Ze schreeuwen. Soms met geluid, soms in stilte. Ze stampen. Ze rennen voor hun
leven. Ze bonken met hun hoofd tegen lantarenpalen. Ze schoppen keihard achter elkaar voetballen
door de ruimte. Ze bewegen ongewoon. Strijken met de rug van hun hand constant in hun oog. Praten
altijd te hard. Of te veel. Hebben hun tong uit hun mond. Kijken met opengesperde ogen. Het zijn
‘gevallen’, maar wat zijn ze menselijk, sterk en aandoenlijk.
Jan Sobrie, Berdine Nusselder en Sophie Warnant spelen deze ‘onhandelbare’ kinderen met een
ongelooflijke overtuiging. Ze krijgen alle drie iets voor elkaar wat zelden voorkomt: ze slagen erin om
de toeschouwer recht in het hart te laten kijken van hun personage. Achter het onaangepaste gedrag
gaan schrijnende geschiedenissen en alles verterende onmacht schuil.
De tekst die de Vlaming Raven Ruëll in samenwerking met Jan Sobrie schreef, is persoonlijk, bondig
en aangrijpend. Ruëls regie pakt de hardheid, het inventieve, het weerbarstige en het diepgewortelde
minderwaardigheidsgevoel van al die kinderen die tegenwoordig om kleine en grote redenen
geëtiketteerd worden als ‘anders dan de rest’. Hij laat het hele circus van begrijpende therapeuten,
slinkse farmaceuten, zenuwachtige schooldirecteuren en radeloze ouders de revue passeren en slaagt
erin een veel besproken onderwerp, waaromtrent vele professionele meningen strijden om gelijk, te
comprimeren tot zijn emotionele essentie.
Hoe gek, hoe anders en hoe onaangepast je ook bent, overleven doe je met een rotsvast vertrouwen in
wie je zelf bent – ook al is er maar één die je daarin bevestigt. Maar bovenal heeft Ruëll de
onvoorwaardelijke vriendschap tussen drie uitzonderlijke kinderen weten te vangen. Een vriendschap
die compleet boven iedere ‘normale’ vriendschap uitstijgt. Een vriendschap van zo’n indringende,
hoopvolle verbondenheid dat de tranen niet zijn binnen te houden.
Foto: Kurt van der Elst
©Theaterkrant 2015
Dit bericht was geplaatst inJeugd and tagged Berdine Nusselder, Jan Sobrie, Raven Ruëll, Sophie
Warnant. Bookmark the permalink. Plaats een reactie of laat een trackback achter:Trackback URL.
« Dracula
Monsters »
Plaats een reactie
Uw e-mailadres zal nooit gepubliceerd of gedeeld worden. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *
Naam *
E-mail *
Website
Reactie
s positieve kanten van agressie en anarchie. De energieke acteur Jan Sobrie gaat er vol in als opgejaagde adhd'er
eater De Lievekamp zoekt Eerste Assistent Marketing
neelgroep Amsterdam zoekt 1e INSPICIENT M/V
neelgroep Amsterdam zoekt 2E INSPICIËNT MET SPECIALISATIE GELUID M/V 80
ts hier vacatures en prikbordberichten.
//theaterkrant.nl/openx/www/delivery/ck.php?n=a54513e9&cb=8765" target='_blank'><img
eaterkrant.nl/openx/www/delivery/avw.php?zoneid=4&cb=8765&n=a54513e9' border='0' alt='' /></a>
uspielhaus Hamburg te gast in Amsterdam
ek 14
kest gooit het roer om
n artistieke leiding De Tijd
egisseert nieuwe musical David Bowie
Kunsten start datingsite en Wunderkammers
oor Karina Holla
festival selecteert jong talent
e weg bij Etcetera
nnik geridderd