''Bah, wat een rotmuziek'', hoor ik mijn moeder zeggen, terwijl ze de radio uitschakelt. ''Tegenwoordig hoor je alleen nog maar zangertjes. Saaie zangertjes. Niets meer aan'', verzucht ze. Ik heb haar die tekst al veelvuldig horen uitspreken. Als ik vraag wat ze bedoelt met "zangertjes" legt ze uit: ''Vroeger hoorde je mooie orkesten op de radio. Dat heb je nu niet meer''. Tsja, vroeger... Vroeger was alles veel beter. Althans, dat is wat mij in de loop der jaren veelvuldig ter ore is gekomen. Dat wil zeggen, alleen op die momenten dat ik in gesprek was met mensen uit 'de oudere generatie'. Mijn moeder behoort inmiddels ook al weer geruime tijd tot de groep die vroeger als 'bejaarden' werd aangeduid en tegenwoordig 'senioren' dient te worden genoemd. Wie eens verder over de opmerking van mijn moeder nadenkt, realiseert zich dat er in feite iets niet klopt in ons mediabeleid. De meeste zenders zijn er trots op als ze het nieuwste van het nieuwste kunnen presenteren. Primeur hier, primeur daar. Men probeert de concurrent een stap voor te blijven in het bemachtigen van de nieuwste releases en het uitnodigen van de grootste sterren van het moment. Maar de ouderen, toch een niet geringe groep mensen in onze samenleving, worden toch wel erg vaak over het hoofd gezien. Voor een groot deel heeft dit natuurlijk weer te maken met de commercie. Ouderen komen gemiddeld minder vaak in winkels, zijn nauwelijks trendgevoelig en besteden in het algemeen een stuk minder dan de koopzieke jeugd en de middelklasse. Dus haken adverteerders al snel af als het gaat om specifieke programma's voor ouderen. Maar is dat eigenlijk wel zo? Is het dan niet zo dat ouderen veel meer vrije tijd hebben, zodat ze meer kunnen reizen of zich kunnen bezighouden met bepaalde hobby’s? Is het niet zo dat ouderen meer behoefte hebben aan bepaalde voedingsstoffen om de gezondheid op peil te houden? En is het niet zo dat ouderen vaak kleinkinderen en achterkleinkinderen hebben? Allemaal mogelijkheden voor de creatieve adverteerders. Dus het probleem van de commercie mag eigenlijk geen probleem zijn. Wat is dan de reden voor de verjongingdrift van de meeste radiobazen? Kortzichtigheid misschien? Ik denk dat dit de waarheid dichter benadrukt. Immers, hebben we niet jarenlang geroepen dat Nederland vergrijst? Welnu, als dat zo is, moeten we dan ook niet een veel groter deel van de totale zendtijd op de Nederlandse radio besteden aan deze doelgroep? Het is immers zeer merkwaardig te noemen dat zij, die in vroeger jaren zoveel plezier hebben beleefd aan he t medium radio, anno 2000 slechts met enige moeite een uurtje 'Toppers van Toen' op de zondagavond kunnen ontdekken op Radio 2. Zo zijn er nog wel een aantal versnipperde programma's die zich bezig houden met het amuseren en informeren van de oudere luisteraars, maar het aanbod is en blijft vooralsnog karig. Wie houdt van popmuziek, heeft keus genoeg. Radio 3FM, Noordzee FM of Sky Radio. Voor de licht belegen hits is er Radio 10 FM en Radio 2. Wie klassiek of country als voorkeur heeft, vindt er snel zijn eigen zender voor. Maar een zender, specifiek voor ouderen? Nee, ik heb hem nog niet gevonden. Even leek hij er te komen. Op TV althans. De Stichting Ouderenomroep Nederland heeft het geprobeerd. Zonder succes. Op zich een lastige situatie. Het lukt kennelijk niet om voldoende leden te vinden. Maar dat komt denk ik vooral omdat de meeste ouderen onvoldoende hebben begrepen dat ze 'hun eigen zender' zouden hebben gekregen. Lokale omroepen willen nog wel eens voldoende aan de wensen van de oudere luisteraa rs tegemoet komen. Vandaar dat met name bij deze groep luisteraars de 'lokalen' zo populair zijn. Een teken aan de wand voor het slapende Hilversum wellicht? Zolang er in Nederland geen zender te vinden is waarvan de programmering continu geschikt is voor de oudere luisteraar, schakelt deze luisteraar over naar een andere, buitenlandse zender. Want wie zijn oor te luisteren legt bij de gemiddelde Nederlander die de leeftijd van 60 inmiddels is gepasseerd, komt opvallend vaak dezelfde naam tegen: WDR4. Deze Duitse radiozender geeft menig Nederlander de programmering die men wenst. Met een mengeling van Duitse (en Nederlandse!) schlagers, licht klassieke muziek en een vleugje nieuwe muziek uit het genre 'middle of the road' weet men in Duitsland datgene te volbrengen wat in Nederland kennelijk nog steeds niet kan. Niet zo vreemd dus, dat in de verzoekplatenprogramma's van WDR4 regelmatig Nederlandse aanvragen worden behandeld. Toch iets om over na te denken!