Tekst standpunt van een klein podium

VISIE VAN BUSTER OP DE VERHOUDING TUSSEN PRIJZEN EN GAGES
De doelstelling van Buster is altijd geweest: een platform/podium bieden aan
podiumkunstenaars en met de visie dat cultuur brengen, delen en beleven steeds toegankelijk
moet zijn en blijven voor iedereen. Daarom vragen we zeer zelden inkom aan het publiek.
Buster is gestart als commerciële vennootschap omdat we van mening waren dat het
zelfbedruipend moest kunnen. Dit bleek spijtig genoeg niet het geval. Temeer omdat het ons in
de eerste plaats te doen was om het podium. Buster is een podium met café en niet
omgekeerd. Het “café” is nodig om het financieel haalbaar te houden.
Muzikanten dienen niet als “achtergrondmuziekje” of “behangpapier” maar verdienen respect
om wat ze het publiek bieden.
Na 4 jaar werd Buster omgevormd tot vzw. Daardoor konden we subsidies aanvragen en sinds
2005 worden we gesteund door de Stad, sinds 2008 door het Vlaams Ministerie. Zonder die
steun was Buster er niet meer geweest.
Buster is 5 dagen per week open met een maximale podiumbezetting en hanteert volgende
structuur:
-
dinsdag JazzNight met de studenten van o.a. Conservatorium van Antwerpen, Jazzstudio
en Halewynstichting.
-
Woensdag Playtime Session waarop een vooraf afgesproken formatie de avond opent en
daarna gelegenheid is tot jazzjam.
-
Donderdag: jam voor de andere muziekgenres, geopend door een vooraf afgesproken
formatie
-
Vrijdag live optreden Jazz
-
Zaterdag live optreden andere genres.
Het grote pluspunt in Buster: een volledig professioneel gestructureerd podium, een
opnamestudio, en een zeer goede (door ons zelf aangepaste) akoestiek in de locatie.
Wij spreken niet van gages maar wel van onkostenvergoeding.
Deze vergoedingen worden intern bepaald in verhouding tot wat financieel mogelijk is.
Gemiddeld komt het hierop neer: woensdagen 60,00, donderdagen 120,00, vrijdagen en
zaterdagen 150,00. Telkens voor de volledige groep. Gemiddeld wordt 1 “clubconcert” per
maand gegeven à 300,00 voor de formatie.
De onkostenvergoedingen bedragen meer dan 1/3 van ons jaarlijks budget, zonder de extra
kosten zoals onthaal, infrastructuur, Sabam, promotie en publiciteit, enz…
We beseffen maar al te goed dat de vergoedingen voor de muzikanten laag zijn in Buster maar
we kunnen maar geven wat we hebben. En toch is deze manier van werken geen handicap want
muzikanten die ooit in Buster gespeeld hebben willen steeds terugkomen. Juist omdat ze de
mogelijkheid krijgen om op een goede manier nieuwe projecten uit te testen en tot een
volwaardig programma te kunnen uitbouwen om nadien in de grotere zalen en cultuurcentra te
kunnen spelen. Daarvoor dient een kleine club als Buster: een springplank naar “groter”.
Denken we bijvoorbeeld aan Jef Neve’s “Groove Thing”.
Wat betreft de artiesten zelf: jazz moet een belevenis van muziek zijn die, als het voor publiek
gebracht wordt, ook toegankelijk moet zijn voor dat publiek. Jazz hoeft niet saai te zijn en zeker
geen “moeilijke bevalling” zoals wij wel regelmatig zien op ons podium. Neem nu Free Jazz…
zelfs wij, als liefhebbers van muziek, kunnen dit geen 2 uren “ondergaan”, laat staan het
“gewone publiek”. Een artiest moet beseffen dat zij een verantwoordelijkheid hebben naar hun
publiek. Tenslotte zonder publiek, hebben/krijgen zij ook geen podium!
Een “utopische” situatie: zowel de muzikanten als de organisator nemen risico’s. Zouden ze dan
niet aan dezelfde gages moeten kunnen werken? Artiesten investeren in hun muziek,
organisatoren investeren om het mogelijk te maken voor de artiesten om hun muziek voor een
publiek te kunnen brengen.
Ten slotte wil de muzikant spelen, de organisator organiseren. Dat zou toch niet zo moeilijk
moeten zijn?
Ticketprijzen
Uit meer dan 14 jaar ervaring met Buster leren we dat gratis inkom beter werkt in een “kleine”
club. Buster wil niet alleen een platform bieden aan de muzikanten maar wil ook het publiek, al
dan niet toevallig, op een relaxte manier laten kennismaken met jazz. Het is slechts als het
publiek wil luisteren en de muziek wil opnemen, dat het kan werken. Je kunt het hen niet
willens nillens door de strot jagen! Ook hier weer de verantwoordelijkheid van de muzikanten
wanneer ze toch zo graag op het podium staan: hou rekening met je publiek! Want wanneer het
publiek het kan waarderen, vragen ze ons of de optredende muzikanten wanneer zij nog eens
spelen.
Deze stelling werd zeker bewezen op de Cultuurmarkt 2009 (voor de allereerste keer een
specifiek Jazzpodium!) en 2010. Het jazzpodium werkte! Misschien de muziek dichter bij het
publiek brengen? Jazz uit zijn “elitair” vakje halen? Het is de verantwoordelijkheid van de
muzikanten om publiek te vinden en te houden en daar kunnen wij, als organisator, bij helpen.
Marktwaarde
Wat ben je met een vastgelegde marktwaarde (van welke grootte dan ook) als het publiek het
product niet kent of slechter nog, er niet ontvankelijk voor is?
Bepalen van uitkoopsom
Als kleine club (al dan niet met gratis inkom), is het aan de club om te bepalen wat ze wel of
niet kunnen uitgeven aan uitkoopsommen. In Buster spreken we niet van uitkoopsom maar van
onkostenvergoeding. Het budget dat we hieraan kunnen spenderen is iets meer dan 25 % van
onze totale omzet. Dit moeten we zien te verdelen over 5 avonden per week. In ruil krijgt men
een goede klank, aandachtig publiek. Muzikanten spelen graag in Buster, zelfs voor de kleine
onkostenvergoeding.
Breakeven?
Buster ontvangt kleine subsidies van de stad en van het Vlaams Ministerie. Het saldo voor
podiumbezetting en alle vaste kosten worden gedragen door de drankomzet in de club. Dit is
alleen haalbaar met minimale personeelskost en minimale gages.
Onze breakeven is ideologisch! De muzikanten zijn blij dat ze konden spelen, het publiek is blij
omdat ze hebben kunnen genieten en misschien iets nieuws hebben “ontdekt”.
Stellingen
Jazz moet een belevenis van muziek zijn die, als het voor publiek gebracht wordt, ook
toegankelijk moet zijn voor dat publiek. Jazz hoeft niet saai te zijn en zeker geen “moeilijke
bevalling” zoals wij regelmatig op ons podium zien. Een artiest moet beseffen dat hij/zij een
verantwoordelijkheid heeft naar het publiek. Tenslotte zonder publiek, hebben/krijgen zij ook
geen podium! Présence op het podium en aandacht voor je publiek, je publiek betrekken in wat
je brengt. Dan pas ontstaat een gezonde wisselwerking: wanneer jij als artiest energie geeft aan
je publiek, pas dan kan je energie terugkrijgen van je publiek.
Clubs en cafés hebben eigenlijk een soort testfunctie: de drempel in clubs en cafés is voor het
publiek sowieso lager, dus is de kans reëel dat je nieuw publiek kunt aanboren, dat, indien je
zijn interesse weet te wekken, nadien gemakkelijker naar een grote zaal of CC naar een
jazzconcert “durft” gaan en bereid is om daar inkom voor te betalen voor een “volwaardig”
concert.
Het publiek moet het WILLEN zien, WILLEN horen, WILLEN beleven.
CC’s, muziekclubs en organisatoren van festivals doen hun best om jazz te programmeren en
daar publiek voor aan te trekken. Artiesten moeten zorgen dat zij dat publiek willen/kunnen
warm maken voor méér.
LILIANNE DEFOSSEZ, BUSTER PODIUM, 20 SEPTEMBER 2010