Mensen met gender dysforie, dus mensen die zijn - T

Aan de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport
Mevrouw E. Schippers
Postbus 20350
2511 VX Den Haag
Hilversum, 26 februari 2012
Onderwerp: vrije keuze behandelaar bij genderdysforie
Geachte mevrouw Schippers, beste Minister,
Graag breng ik het volgende onder uw aandacht, namelijk de beperkte vrije keuze ten aanzien
van de behandelaar voor mensen met genderdysforie.
Van genderdysforie is sprake wanneer het lichamelijk geslacht niet in overeenstemming is
met de psychologische geslachtsbeleving. Dit kan ernstig psychisch lijden veroorzaken.
Hier is behandeling voor mogelijk. Namelijk, diagnosticeren, toediening van hormonen van
het gewenste geslacht en een operatie die de geslachtsdelen en andere seksekarakteristieken
zal veranderen.
In Nederland kun je hiervoor terecht bij 2 ziekenhuizen, de VU en het MC in Groningen.
85 % van het aantal patiënten komt bij de VU.
Na een intakegesprek komt men op een wachtlijst. Deze wachtlijsten zijn allang niet meer
aanvaardbaar. Ze overschrijden met een wachttijd van inmiddels al 1,5 jaar alle gangbare
normen. In de tussentijd is er (vanuit het genderteam) dan geen psychologische of sociale
begeleiding. De lengte van deze wachtlijsten kan ernstige gevolgen hebben voor betrokkenen.
De tijd loopt nu onnodig lang op voor behandeling waardoor mensen met genderdysforie nu
te lang met psychische (en sociale) problemen blijven rondlopen met als gevolg dat er meer
kans is dat de kosten voor de overheid stijgen.
Voor de transgender kan dit leiden tot gezondheidsschade en onnodig lang werkverzuim en
dit terwijl er wel meerdere mogelijkheden voor behandeling (te weten “elders”) zijn.
Want gelukkig zijn er ook zelfstandig werkende psychologen met een ruime ervaring met
genderdysforie, waarbij je als transgender op een deskundige, zorgvuldige en
geprotocolleerde wijze wordt behandeld.
Helaas wordt deze mogelijkheid nu geblokkeerd, omdat de VU stelt dat andere specialisten
(zoals endocrinologen) waar zij mee willen samenwerken, alle patiënten door moeten sturen
naar de VU. I.p.v. kennis delen en samenwerken wordt de wachtlijst onnodig lang gehouden.
De VU claimt de enige te zijn die een goede diagnose kan stellen en wil het alleenrecht
houden op het behandelen van cliënten met genderdysforie, terwijl zij al geruime tijd de
toestroom niet meer aan kan. Hierdoor word je als cliënt dus de mogelijkheid ontnomen om
zelf hulp te zoeken (wat overigens wel een patiëntenrecht is) en heb je dus zelf helemaal niets
in te brengen. Je kunt zelf niet je eigen behandelaar kiezen en je kunt nu eigenlijk niet anders
dan in de rij gaan staan bij die ene behandelaar met die lange wachtlijst.
In Nederland zijn de patiënten vrij in de keuze voor een hulpverlener. Dit betekent dat zij
(indien mogelijk) het recht hebben te kiezen door wie zij behandeld willen worden. Dit recht
is een waardevol goed. Helaas lijkt dit niet te gelden voor mensen met genderdysforie.
De VU lijkt het hoofddoel, namelijk het algemeen welzijn van de patiënt, uit het oog verloren
te zijn door deze monopoliepositie in te nemen.
In afwachting van uw reactie,
Met vriendelijke groet,
Yuri de Wit