Inhoud

Inhoud
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Algemenen weetjes
Reizen naar Mars
Ruimtestations
Satellieten
Ruimtesondes
Waarom een werkstuk over
ruimtevaart?
1. Algemenen weetjes
Duizenden jaren geleden konden mensen beelden zien in de sterren, om daarmee
de weg van een schip te bepalen. Nu verkennen we een deel van ons heelal door
apparaten de ruimte in te sturen. Misschien wonen of werken we later wel in de
ruimte, of op een anderen planeet. Onze avonturen in de ruimte zijn nog maar net
begonnen!
Waarom reizen we in de ruimte?
Zodra de mensen de technologie hadden om door de ruimte te reizen, gingen
mensen er heen om de ruimte te ontdekken. Omdat we ontdekkingen hebben
gedaan in de ruimte begrijpen we nu beter hoe het in elkaar zit. Misschien reizen
we later wel naar anderen planeten of manen om daar nieuwe kostbaren
mineralen te winnen. En wie weet voeren we op een dag wel oorlog in de ruimte!
Hoe ziet de ruimte eruit?
De ruimte is voor een groot gedeelte leeg. Gassen en vaste deeltjes maken samen
enorme klonten, zoals de zon, planeten en hun manen, asteroïden, kometen en
anderen sterren. Tussen die klonten is een lege ruimte. Er is geen lucht in de
ruimteen er is weinig of geen zwaartekracht of warmte, behalve in de buurt van
sterren en planeten.
Ruimtevaartuigen
Mensen zijn aangepast aan het leven op aarde, niet aan dat in ruimte. In de ruimte
zou een mens zonder bescherming in enkele seconden dood gaan. Dus moeten we
de aardse omstandigheden met ons mee nemen in de ruimte. Ruimteschepen en
ruimtepakken zorgen voor lucht en warmte, zoals we die op aarde gewend zijn.
Alleen geven ze geen zwaartekracht, dat ons op het aardoppervlakte houdt. Maar
we kunnen veel en veel makkelijker zonder zwaartekracht dan zonder lucht.
EEN APOLLO-MISSIE
1
2
3
4
5
6
CSM en ML op weg naar de maan
CSM laat ML los en cirkelt om de maan
ML land
ML stijgt op
ML wordt aan CSM gekoppeld
CSM gaat terug naar de aarde
Race naar de maan
In 1961 zei president Kennedy dat er voor 1970 een iemand uit Amerika op de
maan zou staan. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA begon met testen
van ruimteschepen en technieken die nodig waren om mensen op de maan te
zetten en weer ongedeerd terug op aarde te krijgen. Tijdens zes vluchten met de
eenpersoons-Mercury in 1961-1963 en tien vluchten met de tweepersoons-Gemini
in 1965-1966 oefende astronauten het veranderen van de baan en het vinden van
en het koppelen aan anderen ruimteschepen.
De eerste maanlanding
Gemini bereidde de weg voor een missie naar de maan. De driepersoons-Apollo
bestond uit modules die losgekoppeld konden worden. Eén astronaut cirkelde in
een commando- en servicemodule (CSM) om de maan, terwijl de andere twee in de
maanlander (ML) landden. Apollo 11 landden in juli 1969, nog net binnen de door
president Kennedy gestelde termijn. Nijl Armstrong was de eerste mens op de
maan. Tussen 1969 en 1972 bezochten 12 Apollo-astronauten de maan.
Getrapte raketten
Een raket bestaat uit twee of drie delen, of
trappen op elkaar. Elke trap heeft tanken
met brandstof en oxidantmiddel. Het
oxidantmiddel helpt bij het verbranden van
de brandstof en is ofwel zuurstof, ofwel een
stof die veel zuurstof bevat. De eerste trap
tilt de raket van de grond. Als de tanks leeg
zijn, wordt de trap los geworpen om het
gewicht te verkleinen. De volgende trap
wordt ontstoken en dan de daaropvolgende,
tot de raket een snelheid van heeft 28.000
km/u heeft bereikt en in de baan om de
aarde terecht komt.
Dichtstbijzijnde ster
De sterren lijken heel dichtbij, maar ze zijn mega ver weg. Deze getallen hieronder
zijn heel hoog, maar toch is het de ster die het dichtste bij ons staat.(Proxima
Centauri) In de ruimte zeg je maten meestal met lichtjaren dat is de afstand waar
het licht een jaar over doet.(300.000 km. per seconde!)
Lichtjaar: 3,4
Kilometer: 39.774.240.000.000
Meter: 39.774.240.000.000.000
Millimeter: 39.774.240.000.000.000.000
2. Reizen naar Mars
Waarschijnlijk lopen mensen over 25 jaar over Mars. De missie daar naartoe wordt
de langste en moeilijkste missie tot nu toe. De maan staat altijd best dichtbij de
aarde; de afstand is zo’n 284.000 km. De afstand tot Mars verandert van 56 miljoen
km tot 400 miljoen km (wanneer Mars ten opzichte van de aarde aan de anderen
kant van de zon staat). Als Mars het dichtst bij staat duurt de reis zes maanden.
Astronauten zullen waarschijnlijk twee jaar op Mars blijven , dus de hele reis, van
de lancering tot de terug keer op de aarde zal zo’n drie jaar duren!
Leven op Mars
De astronauten moeten voor drie jaar voedsel mee nemen naar Mars, hoewel ze
kunnen proberen groentes te verbouwen zodat ze minder mee hoeven te nemen.
Het voedsel moet licht zijn en zal dus gedroogd zijn. Water is zo zwaar dat er geen
water voor drie jaar meegenomen kan worden. In plaats daarvan zullen de
astronauten het benodigde water zelf maken. De Marsatmosfeer bestaat vooral uit
kooldioxide. Als daar waterstof aan toegevoegd wordt, krijg je water om te
drinken.
Net als thuis
Misschien willen astronauten ooit op mars gaan wonen, bijvoorbeeld als er een
verschrikkelijke ramp gebeurd op aarde. Bacteriën zouden gebruikt kunnen
worden om zuurstof in de atmosfeer te brengen, waardoor de mensen de lucht in
kunnen ademen en buiten gewassen te kunnen laten groeien. Enorme spiegels
zouden in een baan om de planeet geplaatst kunnen worden om meer zon licht op
Mars te laten komen. Hierdoor zou de bevroren kooldioxide vrijkomen, waardoor
een groten watervoorraad gevormd kan worden. Het meer op de aarde laten lijken
noemen we terravorming.
Nog even wachten
De apertuur die astronauten voor het verblijf op Mars nodig hebben, zal
waarschijnlijk vooruit gestuurd worden. De eerste vluchten zullen onder anderen
een kernenergie-generator en twee wagens om over het Marsoppervlak te rijden.
De astronauten zullen pas gelanceerd worden als de apertuur meld wordt dat alles
goed wekt.
3. Ruimtestations
de meeste bemande ruimteschepen blijven maar een korte tijd in de ruimte en
gaan daarna weer terug naar de aarde. Een ruimtestation blijft zijn hele
levensduur in de ruimte. Verschillende bemanning gaat dan naar zo’ n
ruimtestation, en gaan weer terug naar de aarde en worden vervangen door
anderen bemanning. Het station is een soort drijvend, reusachtig laboratorium.
Aan boord gebruiken wetenschappers de gewichtloosheid om bijzondere kristallen
te laten groeien of om planten en dieren op anderen manieren te onderzoeken.
Tussenstation
In een ruimtestation kunnen wetenschappers de ruimte en de aarde bestuderen.
De bemanning wordt ook bestudeerd, om te zien hoe ze beïnvloed worden door
zeer langen ruimtevluchten. In de toekomst kan een ruimtestation misschien als
tussenstation gebruikt worden, als astronauten daar aan komen kunnen ze
worden voorbereid op een reis naar de maan bijvoorbeeld.
Ruimtestation Mir
Het Russische ruimtestation Mir werd in 1986 gelanceerd. Toen het in de ruimte
was werd het uitgebreid met extra modules en zonnepanelen. Sommige
bemanningsleden zijn gedurende jaar of langer aan boord gebleven om de reactie
op geest en lichaam te onderzoeken. Mir te maken gekregen met
stroomonderbrekingen, computerstoringen, brand en zelfs en botsing met een
ruimteschip, maar heeft alles overleefd. Wetenschappers en technici hebben veel
geleerd over het bouwen van ruimtestations omdat ze deze problemen hadden
moeten oplossen.
Zwaartekracht
Gewichtloosheid kan heel leuk zijn, maar
op ten duur kun je re ook zwak van worden.
Spieren en botten worden zwak als ze
nergens tegen aan kunnen drukken. Dus
moeten astronauten trainen om gezond te
blijven.
In
de
toekomst
zullen
ruimteschepen ronddraaien, waardoor er
een centrifugale kracht ontstaat die
zwaartekracht kan vervangen. Je kunt
centrifugale kracht opwekken door een bal
aan een touwtje boven je hoofd rond te
draaien.
4. Satellieten
Satellieten spelen een belangrijke rol in ons leven. Een weervoorspeller kan het
weer van morgen bepalen door foto’s die satellieten hebben genomen. We kunnen
televisieprogramma’s zien die door satellieten onze huizen binnen gestraald
worden. Satellieten dragen camera’s en wetenschappelijke instrumenten die de
aarde, planeten en de sterren in de gaten houden, waardoor onze kennis over het
heelal zich uitbreid.
Communicatiesatellieten
De eerste commerciële satelliet, Telstar , werd in
1962 geglaceerd om tv-signalen van het ene naar
het andere continent te sturen. De eerste
uitzending
duurde
maar
20
minuten.
Tegenwoordig worden communicatiesatellieten
de hele tijd gebruikt om telefoongesprekken,
radio en televisieprogramma’s en computer-
gegevens over de hele wereld te verspreiden met
de snelheid van het licht.
Het weer voorspellen
Weersatellieten tasten de aarde voortdurend af
om weer systemen te bekijken. Ze kunnen
waarschuwen als er een orkaan het land nadert,
en overdag sturen ze televisiebeelden naar de
aarde. s’ Nachts gebruiken ze warmtegevoelige
infraroodcamera’s, omdat de tempraturen van het
land, de zee en de wolken beter zichtbaar worden
met warmtebeelden.
Remote sensing
Remote sensing is het verzamelen van informatie
op een afstand met een satelliet. Sommige
sensoren van satellieten zijn alleen gevoelig voor
infrarode of ultraviolette stalen. Anderen laten
radiogolven van de aarde terug kaatsen. Op deze
manier kunnen satellieten verschillende planeten
en
gesteente
waarnemen.
Zo
kunnen
kaartenmakers de verschillen steden, akkers en
natuurrijke gebieden laten zien.
Ze verschillen
Satellieten variëren in vorm en groten afhankelijk van wat ze doen.
Navigatiesatellieten fungeren als bakens aan de hemel waarmee schepen en
vliegtuigen hun koers bepalen. Anderen satellieten bestuderen sterren en anderen
objecten in de ruimte.
5. Ruimtesondes
Mensen zijn nog niet verder dan de maan geweest. Maar automatische ruimteschepen hebben de ruimte tussen de planeten, en verder, doorkruist.
Ruimtesondes het hebben ons beeld op het zonnestelsel veranderd. Ze hebben
bewezen dat er geen intelligent leven is op Mars, dat Venus geen mooie,
zonovergrote planeet is en de manen van de buiten planeten geen saaie, stoffige
steenbrokken zijn.
Reis naar de planeten
In 1977 gingen Voyager 1 en Voyager 2 op weg om anderen planeten te bestuderen. Als ze dan langs een planeet vlogen werden ze aangetrokken door de
zwaartekracht van die planeet en werden dan weer naar de volgende planeet
geslingerd. Dit kon omdat de planeten precies op de goede plaats stonden. Anders
hadden de ruimtesondes nooit genoeg brandstof mee kunnen nemen.
Het zonnestelsel was verlaten
Voyager 1 bereikte in 1980 Saturnus en verliet toen het zonnestelsel. Voyager 2
vloog in 1986 lang Uranus en drie jaar later langs Neptunes en verliet toen ook het
zonnestelsel. De voyagers namen dichtbij adembenemende foto’s van deze verre
planeten.
De ruimtesonde Galileo
De ruimtesonde Galileo werd in 1986 gelanceerd om de reuze planeet Jupiter te
verkennen. Hij werd vernoemt naar de Italiaanse astronoom die in 1910 de manen
van Jupiter ontdekten. Onderweg nam Galileo ook de eerste foto’s van de
asteroïden Gaspra en Ida. In 1995 werd Galileo Jupiters eerste kunstmatige
satelliet. De sonde liet een kleine sonde in Jupiters stormachtige atmosfeer vallen
en ging verder met onderzoeken van Europa en lo, twee manen van Jupiter.
Buitenaards leven?
Ruimtesondes doen vaak verassende ontdekkingen. Wetenschappers denken dat
Europa de meest logische plek is voor buitenaards leven in ons zonnestelsel. Wat
zullen de sondes aantreffen als ze op de manen van buiten planeten landen? Als er
intelligent leven is heeft het waarschijnlijk de hete binnenplaneten, zoals de aarde
vermeden, en zijn ze naar de koudere buitenplaneten getrokken. Hoe lang zal het
duren voor ruimtesondes sporen van een landingsplaats vinden of echt leven?
6. waarom een werkstuk over
ruimtevaart?
Ik heb mijn werkstuk over ruimtevaart gemaakt omdat ik het heel interessant
vind. Wand ik hou wel van techniek en wetenschap en dat vind je vaak terug in de
ruimtevaart. Het boeit me ook wel hoe ze alles doen in de ruimte, hoe het werkt
en wat ze vinden in de ruimte en op de planeten. Toen we zelf mochten kiezen wat
voor werkstuk je ging maken kwam ik al vrij snel op het idee om het over de
ruimtevaart of over het heelal te doen, maar uiteindelijk is het toch ruimtevaart
geworden! Zo kwam ik op het idee. En dit is dan al weer het einde van mijn
werkstuk hopelijk vond je het leuk en lees je het snel noch eens!
Einde.