2012 - Rivendell Village

2012
Klimaatveranderingen in ons zonnestelsel
en de kracht van Hunab K’u
Geschreven door Peter Toonen
Een update over klimaatverandering
De meest bekende en besproken documentaire film is momenteel ongetwijfeld die van de voormalige Amerikaanse presidentskandidaat Al Gore: An
Unconvenient Truth (’Een ongemakkelijke waarheid’). Deze film werd in 2007 zelfs Oscar winnaar voor ’beste documentaire’. De ongemakkelijke
waarheid is niet de gefilmde coming out van een Amerikaanse senator die bekend dat hij eigenlijk ’gay’ is (zoals onlangs gebeurde), maar een samenspel
tussen de droge teksten met harde feiten van ex senator Al Gore en de flitsende beelden van David Guggenheim, voorheen regisseur van vooral
afleveringen van TV series. Het is een boeiende reportage waarin ons op indringende wijze in woord en beeld wordt getoond hoe snel op dit moment
het klimaat van onze planeet verandert. De boodschap is simpel: de atmosfeer van de aarde is momenteel aan het opwarmen, en wel in zo’n rap tempo
dat daar zo snel mogelijk iets aan moet veranderen. Anders krijgen we een onomkeerbaar proces waarin het leven op Aarde binnen een eeuw voor
mensen onleefbaar wordt. En de boodschap daarachter is dat dit zogenaamde broeikaseffect wordt veroorzaakt door de uitstoot van koolstofdioxide
gassen (CO2) waarvoor mensen de schuldigen zijn omdat ze te veel fossiele brandstof verbruiken.
© Peter Toonen
Europese Unie in actie
De reductie van schadelijke CO2 gassen is een hot issue geworden. Begin maart 2007 kwam de Europese Commissie, het centrale bestuur van het
parlement van de Europese Unie, bij elkaar om over dit onderwerp te praten. ’Brussel’ werkt stroperig en traag, en komt na rijp beraad altijd met
halfbakken compromissen. Deze keer niet. Nog nooit in haar geschiedenis was de commissie zo snel en zo eensgezind in het formuleren van een
eindconclusie: er moet rigoureus en snel worden ingegrepen in onze CO2 uitstoot. Vóór 2020 moet er in de EU een forse reductie plaatsvinden van
minimaal 15% van het huidige niveau. Hoe dat moest, was niet eensluidend. Maar gezien de bonte verzameling gesuggereerde oplossingen, bleek het
probleem veel creativiteit te hebben wakker gemaakt in de doorgaans starre geesten van de hoogste politici van ons continent. Een kleine opsomming:
alle benzineauto’s moeten katalysatoren krijgen, diesels moeten worden uitgerust met roetfilters, kolencentrales moeten efficiëntere verbranding en
betere filters krijgen, onze lampen moeten vervangen worden door spaarlampen, huizen moeten betere isolatie krijgen, cv ketels moeten allemaal HR
ketels worden (hoge rendement), vuilverbranding kan efficiënter, meer auto’s moeten gaan rijden op elektriciteit of biobrandstof, er moeten meer
zonnecellen komen en meer windmolens moeten er aan de horizon verschijnen.
lk hou van Moeder Aarde, maar ik werd hier niet blij van.
Integendeel. Hier spreekt geen liefde uit, maar angst.
Milieufascisme.
Ok, het klinkt allemaal niet slecht, maar ik vertrouw de werkelijke motieven niet, noch die van Al Gore, noch die van de EU. lk voorspel de lezer dat in
de komende jaren onze regeringen ons maatregelen gaan opdringen die ik gemakshalve samenvat onder de noemer milieufascisme.
Door angst te zaaien onder de bevolking over naderende natuurrampen en in te spelen op onze schuldgevoelens, omdat wij daar mede verantwoor delijk
voor zijn, krijgen regeringen slechts nieuwe mogelijkheden om strenge maatregelen op te leggen die ons gaan controleren en v eel belastinggeld gaan
kosten. Dat, terwijl het probleem zelf niet fundamenteel wordt aangepakt. Want de oude vormen van energiegebruik zoals fossiele brandstof en
kernenergie worden feitelijk ongemoeid gelaten. Er worden slechts nieuwe oplossingen aangedragen voor het verbeteren van oude vormen van
energiewinning.
Daar reken ik ook windmolens en zonnepanelen onder. Die geven weliswaar volstrekt schone energie, maar niet genoeg rendement voor gebruik op
grote schaal. Bovendien vergeet men dat het veel (vuile) energie vergt om ze te produceren. Ook biobrandstof biedt helaas geen soulaas wanneer het
op grote schaal aangewend zou gaan worden. Het is weliswaar ’CO2 neutraal’, maar van de 100% fotosynthese energie die het ’kost’ om het te laten
groeien, kunnen we na de oogst en verwerking maar 1% echt als brandstof gaan gebruiken. Bovendien, en dat is veel kwalijker, als we het op grote
schaal gaan verbouwen, gaat het al heel snel concurreren met- en ten koste van onze voedselverbouwing. Dus het blijven allemaal slechts nieuwe
lapmiddelen voor oude systemen.
© Peter Toonen
Ik hoor geen echt optimisme in al deze oplossingen. Het blijft ellende. Het blijft allemaal het ’oude’ denken, hetzelfde soort angstdenken dat ons
sinds 9/11 allerlei onzinnige anti terroristische maatregelen oplegt. Het blijft gebaseerd op (gecentraliseerde) controle en macht, gemotiveerd door
geldelijk gewin. Puf, sorry lezers, dat is er ook weer uit...
Op 13 maart 2007, de EU commissie had nauwelijks gesproken, kwam de Britse premier Blair al met een verklaring in het Britse parlement waarin hij
aankondigde dat Groot Brittannië vóór 2050 60% reductie van CO2 zal moeten hebben. Hoe dat gerealiseerd moest worden, maakte hij (nog) niet
bekend. lk merkte dat ik heel argwanend was hierover. Blair, het Engelse schoothondje van de grote Amerikaanse olieboer Bush, die ineens het
’groenste’ jongetje van de klas was geworden?
Twee dagen later, op 15 maart, werd dit wel duidelijk: er moesten meer kerncentrales gebouwd worden. Kernenergie was de ’schone’ oplossing.
Men lijkt te vergeten dat zowel de voorraden fossiele brandstof als wel de voorraden uranium voor kernenergie binnen enkele tientallen jaren domweg
op zullen zijn. Alleen al daarom is kernenergie geen optie meer, maar een gepasseerd station.
[Noot: Op 4 april 2007 kondigde zelfs President Bush aan dat in 2012 50% van de auto’s in de VS niet alleen maar op fossiele brandstof moeten
rijden. Hij heeft het dan vooral over ethanol als vervanger.]
Nulpuntenergie
Het kan anders, werkelijk anders en al heel lang. Dan hebben we het over kernfusie in plaats van kernsplitsing of over machines die lopen op waterstof
of desnoods op biobrandstof. Maar dan hebben we het vooral over energiewinning volgens het principe van zogenaamde nulpuntenergie ook wel ’vrije
energie’ genoemd. Dit is energie opwekking die volkomen schone energie oplevert, én waarbij voor de productie van de energie geen of vrijwel geen
brandstof (calorieën) hoeft te worden verbruikt om energie op te leveren. Lezers van dit blad weten dat dit kan, dit bestaat!
Echter deze manier van energiewinning geeft een nieuw ’probleem’, eentje maar hoor: als een machine op vrije energie eenmaal loopt, valt er geen geld
meer aan te verdienen. Sterker: een algehele invoering van ’vrije energie’ staat eigenlijk gelijk aan het einde van de huidige mondiale geldeconomie.
Over dit verband hebben in de afgelopen jaren verschillende mensen (ook in Frontier Magazine) reeds gepubliceerd. Dat ga ik nu niet doen. lk wil in dit
artikel geen politieke discussie hierover beginnen, maar het is wel de vraag of het instorten van het huidige geldsysteem een ramp is, wanneer slechts
5% van de wereldbevolking meer dan 50% van al dat geld bezit. En de eigenlijke vraag wordt dan nog omzeilt. Want je mag je oo k afvragen wat die 5%
met al dat geld en de drang naar nog meer van dat spul aanricht met onze mooie Moeder Aarde...
© Peter Toonen
In feite is ons idee over energiewinning gebaseerd op een primitief principe dat al duizenden jaren wordt toegepast: het splitsen, hakken, kapot slaan,
wrijving veroorzaken, weerstand opwekken, splijten, laten botsen, verbranden, opstoken, uiteenhalen of laten ontploffen van materie. Een
benzinemotor, maar ook een biobrandstofmotor, werkt domweg op een reeks van beheersbare ontploffingen (wat bij een Harley Davidson lekker kan
klinken trouwens). We doen nog steeds alsof we vuurtjes stokende halve wilden zijn. We slaan vuurstenen tegen elkaar in de bange hoop dat we met
de vonken ervan een flinke fik kunnen stoken.
We zijn vergeten dat het hele universum, dat het leven op zich zelf, niets anders dan energie is. Oneindige energie.
We zijn vergeten dat we zelf de goden zijn die ons hebben geschapen.
We zijn vergeten dat alles één is. En dat we dat (her)kennen als Leven, Liefde of Licht.
We werken dus nog steeds via het ultieme mannelijke principe van splijten en afscheiden. Vijfduizend jaar geschiedenis is vijfduizend geregeerd
worden door verdeel en heers politiek, vanuit een piramidestructuur met mannen aan de top die hiervoor ideologische ruggesteun krijgen vanuit een
mannelijke hoge priesterkaste.
Zou dat wel eens kunnen veranderen? lk denk het wel, want aan alle illusie komt altijd een eind. Alles kent zijn tijd, dat is wat ik vooral geleerd heb
van het jarenlang bestuderen en werken met de cycli van de natuurlijke tijd, zoals velen van ons kennen via de kalenders van de Maya’s. Soms komen
verschillende hele grote cycli samen. Dat gebeurt nu rond 2012.
De veranderingen om onze planeet te redden kunnen nooit slechts technisch van aard zijn. Het gaat om een verandering in bewustzijn. Dus om
innerlijke technologie.
Natuurrampen
Even terug naar de klimaatverandering. Er wordt eindelijk algemeen erkend wat ieder mens die contact heeft met de natuur of zijn/ haar leefmilieu,
al lang wist: de bestaande weerspatronen kloppen niet meer. Het weer wordt in de laatste jaren steeds extremer. Alle weerrecords worden
verbroken. Overal op Aarde wordt het ineens natter, droger, kouder, warmer, enzovoort. Hierover zijn inmiddels vele bladzijdes met cijfers en
statistieken gepubliceerd.
lk kan het moeilijk begrijpen dat bijna niemand vermeldt dat vanaf 1974 het aantal natuurrampen van welke aard dan ook, met maar liefst 520% is
toegenomen. Ja je leest het goed: natuurrampen van welke aard dan ook. En je leest ook dat dit is toegenomen met 520%. Dat is heel veel. 50% zou al
© Peter Toonen
veel zijn, dat betekent een toename met de helft. 520% is veel meer, ruim vijf keer meer. Niet alleen het aantal orkanen, overstromingen, koude
winters of droge hete zomers is toegenomen; ook het aantal vulkaanuitbarstingen, tsunami’s en aardbevingen is vanaf 1974 dramatisch toegenomen.
Onze hele planeet is in beroering en niet alleen het weer is de weg kwijt. Want vulkanisme heeft niks met het broeikaseffect te maken. Is er iets
anders aan de hand?
Opwarming Zonnestelsel
Jawel, want met de hele discussie over de opwarming van de aarde gaan we geheel voorbij aan iets dat veel groter is. Zoals ik vorig jaar al schreef:
niet alleen de aarde, maar ons hele zonnestelsel is aan het opwarmen.
Ook op Mars, Pluto, of vrijwel alle andere hemellichamen van ons zonnestelsel is het klimaat in de laatste jaren plotseling in een ijltempo aan het
veranderen. Het poolijs van de ijskappen op Mars is sinds enkele jaren ineens aan het smelten. En dat was nog nooit waargeno men. Ter verduidelijking:
je hoeft niet eens een al te sterke telescoop te hebben om die poolkappen te zien. Dus we kennen hun bestaan en afmetingen al eeuwen. De
beschrijving van Al Gore klopt, ons klimaat verandert momenteel zeer snel. Maar het zogenaamde broeikaseffect op onze planeet, wordt voor
hoogstens 5% veroorzaakt door menselijke activiteit.
"Sun blamed for warming of Earth and other worlds" luidde de kop van een artikel van Ker Than in het gerenommeerde LiveScience van 7 maar t 2007.
Niet de mens maar de zon krijgt de schuld van al dat opwarmen. Zelfs CNN maakte er melding van.
lk heb er een jaartje op mogen wachten om deze stelling die ik in de afgelopen jaren meerdere malen had geponeerd, te kunnen onderbouwen, maar
eindelijk stromen ineens in de laatste maanden wetenschappelijk bewijzen van allerlei kanten binnen. Russische ruimtenatuurkundigen van
onderzoekcentra in Novosibirsk waren enkele jaren geleden de eersten die een verband legden tussen toegenomen zonnestormen en de veranderingen
van het klimaat in ons zonnestelsel. Zij waren sowieso de eersten die in de gaten leken te hebben dat er in de laatste jaren binne n ons zonnestelsel
een plotselinge toename van grote anomalieën was te zien in de atmosferen en elektromagnetische velden van vrijwel alle hemellichamen. Deze
onderzoekers lijken niet meer alleen te staan.
Habibullo Abdussamatov, hoofd van de afdeling ruimte onderzoek van Pulkova Ruimteobservatorium van St. Petersburg, ziet een direct verband
tussen het smelten van de ijskappen op Mars en toenemende zonnevlekactiviteiten. Ook het broeikaseffect zou hierdoor ontstaan, zo verklaarde hij in
maart 2007 on line aan National Geographic News.
Andere spreken dit weer tegen zoals klimaatnatuurkundige Charles Long van het Pacific Northwest National Laboratories in Washington, die zegt dat
het niet abnormaal is dat de zon fluctuaties kent in zijn uitstraling, maar dat dit niet zulke extreme gevolgen kan hebben. Maar toch. . .niemand kan
dan verklaren waarom werkelijk op alle hemellichamen van ons zonnestelsel, dus ook op de verre Pluto of op de vele kleine en grote manen van
© Peter Toonen
Saturnus, Jupiter of zelfs Neptunus, het klimaat ineens aan het veranderen is. Zo betoogt ook Benny Peiser van de John Moores Universiteit van
Liverpool, die zelfs melding maakt van ’global warming’ op verschillende asteroïden, de mini planeetjes en brokstukken in de Asteroïden Gordel.
Zelfs het gewone publiek is inmiddels op het grote ’nieuws’ over de opwarming van ons zonnestelsel getrakteerd, want half maart 2007 kwam de Britse
commerciële tv zender Channel 4 met een uitgebreide reportage hierover.
[Noot: Ze kwamen daarbij trouwens ook met de onthulling dat de heer Al Gore zelf thuis twintig keer meer energie gebruikt dan het gemiddelde
Amerikaanse huishouden. En Amerikanen gebruiken op zich al vele malen meer energie dan de gemiddelde wereldburger. Om precies te zijn: in de VS
woont slechts 4% van de wereldbevolking, maar die verbruiken 45% van de totale fossiele brandstof op onze planeet. P.T.]
Zonnevlekcyclus
Wat is er dan nu met de zon aan de hand? Onze zon heeft cycli van 11,5 jaar waarin hij meer actief is, dwz er meer zonnestormen voorkomen die
zonnevlammen uitstoten het zonnestelsel in. Dit kan allerlei gevolgen hebben voor het leven op aarde zoals verandering van weerspatronen, toename
van virusziektes, toename in groei van vegetatie, stroomuitval of uitval van elektronisch verkeer. En waarschijnlijk heeft het ook invloed op ons
bewustzijn, want onze DNA en onze cellen zijn gevoelig voor elektromagnetische straling.
Overigens: de reden dat het ook effect heeft op vulkanische uitbarstingen of aardbevingen en dus tsunami’s komt omdat zonnestormen ook de vrije
elektronen van de vloeibare mantel onder de dunne aardkorst van onze planeet beroeren. Want fotonen (zoals de lichtdeeltjes van onze zon) kunnen
door materie heen dringen. De elektronen (van voornamelijk ijzeratomen) van de dikke laag gloeiend hete vloeibare massa raken a.h.w. in een staat van
opwinding en die kracht wil zich ontladen. Voila: een vulkaan ontploft of een aardkorst scheurt.
De vorige piek in de zonnevlekcyclus was in de zomer van 2000, zo’n beetje rondom de Nieuwjaarsdag van de Dertien Manen kalender (26 juli 2000,
Dreamspell: Kin 99/Blauwe Galactische Storm, in Maya: 8 CAUAQ). De zonnevlekcycli worden al ruim vier eeuwen gemeten, en zijn al die tijd redelijk
constant gebleven. Maar vanaf 2000 is er iets vreemds gebeurd in de cyclus van de zonnevlekken. Hoewel we na 2000 weer naar een dal gingen, vonden
tegelijkertijd juist in de jaren na 2000 de heftigste zonnestormen plaats ooit gemeten. Uit gesprekken die ik hierover heb gehad met Belgische en
Nederlandse astronomen heb ik gemerkt dat zij, wat dit verschijnsel betreft, voor een raadsel staan. Simpel gezegd: ze snappen het niet.
De angst voor de effecten ervan liet hen echter niet onberoerd. Dat blijkt ook voor de NASA die daarom in het najaar van 2006 een raket de ruimte
inschoot om intensief de zon te onderzoeken. Met een prijskaartje van driehonderd miljoen dollar vliegt nu de duurste NASA satelliet ooit naar een
baan om onze locale ster, de zon. Die zon is dus toch wel heel belangrijk (en daarom veel geld waard) voor het leven op aarde.
© Peter Toonen
Het hart van de melkweg
lk denk dat de verklaring voor de verstoringen van onze zon heel simpel is, en daarom bijvoorbeeld in 2000 al ’voorspeld’ werd door mij en anderen
zoals dr. Saskia Bosman, een door mij geliefde collega in grensverleggende wetenschap. De veranderingen hebben te maken met onze positie t.o.v. het
hart van de melkweg, wat de Maya’s Hunab K’u noemen, de Ene Schenker van Maat en Beweging. We kijken sinds een tijdje a.h.w. ’in het hart van de
melkweg. Om preciezer te zijn: gedurende de periode 1974 - 2020. Inderdaad, je leest het goed: vanaf 1974, dus vanaf de extreme toename van het
aantal natuurrampen. Hunab K’u beïnvloedt de zonnevlekcyclus. En daarmee ons klimaat. Daarover zo meteen meer.
De Melkweg
© Peter Toonen
Het dieptepunt van het dal in de Zonnevlekcyclus hebben we net bereikt, dat was volgens de NASA rond 23 september 2006, en dat was in dat jaar
toevallig ook de dag van de herfst equinox. Op die dag stond onze zon rond vijf uur in de ochtend (West Europese Tijd) precie s ’boven’ de evenaar en
waren dag en nacht op de hele planeet even lang.
Vanaf die dag, zo is berekend door astronomen, is de zon weer begonnen aan een stijgende lijn in zijn zonnevlekactiviteiten. En ja hoor: drie weken
later, op 14 oktober 2006, was daar de eerste zonnestorm. Hij werd waargenomen in zonnevlekregio 913 en hij was van een lage tot gemiddelde CME
(Coronal Mass Ejection), een lage tot gemiddelde uitstootkracht.
Het feest is weer begonnen, we gaan in de komende jaren weer meer zonnevlekactiviteiten waarnemen. En dit maal wordt verwacht dat ze heftiger
zullen zijn dan ooit. NASA wetenschapper dr. Mausumi Dik-pati verwacht dat de stormen vanaf 2007 duidelijk in kracht gaan toenemen en dat ze 50%
krachtiger gaan worden dan die in alle voorafgaande cycli. Het hoogtepunt zal zijn in 2012, inderdaad in het jaar van het einde van de Lange Telling
kalender van de Maya’s. Kunnen we daarvan nog meer merken dan natuurrampen of extreme weersveranderingen?
Uitvallen van elektronische systemen
Astrologen voorspellen dat we vanaf 2007 in toenemende mate last gaan krijgen van haperingen en uitvallen van elektronische systemen. Daar hoeven
we niet op te wachten, dat gebeurt al een tijdje. Op maandag 25 september 2006 (Dreamspell: Kin 10 / Witte Planetaire Hond, in Maya: 10 O C) waren
gedurende enkele uren de PIN automaten in heel Nederland uitgevallen.
Niet alleen de aarde, maar ons hele zonnestelsel is aan het opwarmen
Een dag later (Dreamspell: Kin 11/ Blauwe Spectrale Aap, in Maya: 11 CHUEN) was het uren lang in heel Nederland niet meer mogelijk om te betalen
met je credit kaart. Allemaal vanwege software problemen. En het gaat maar door. Op vrijdagmiddag 6 oktober (Dreamspell: Kin 21 / Rode
Galactische Draak, in Maya: 8 IMIX) lag de website van de grootste Nederlandse particuliere bank, de Postbank, plat waardoor er niet meer
elektronisch gebankierd kon worden. Ook het treinverkeer in Nederland heeft in de tussenliggende periode tot twee keer toe plat gelegen omdat
rondom Utrecht (het grootste trein spoorknooppunt van Nederland) de verkeersseinen niet werkten vanwege een software fout waarvan de oorzaak
tot op heden niet gevonden is (!). En voor de Vlaamse lezers: in België, heb ik me laten vertellen, is de situatie niet veel anders. Het is nu een halfjaar
later. Is het veranderd? Nee dus, en daarvoor hoef ik slechts terug te gaan naar gisteren. Dat was 3 april 2007, en toen kon je in heel Nederland
weer eens niet elektronisch betalen in de supermarkt om¬dat het PIN verkeer niet werkte en lag het treinverkeer rondom de stad Tilburg uren lang
plat vanwege een software fout. Dit uit¬vallen van elektronische systemen komt niet alleen maar door menselijke fouten.
© Peter Toonen
Wanneer de zon grote zonnevlammen de heliosfeer (de ’atmosfeer’ van het zonnestelsel) in spuugt, kunnen die, zoals je weet, ook bij onze planeet
terecht komen. Gelukkig wordt onze planeet beschermd door haar atmosfeer, het elektromagnetisch veld op ruim negentig kilometer hoogte dat
ondermeer de kracht van de zonnevlammen kan absorberen. Anders zouden we al lang levend verbrand zijn. Maar gevoelige elektrische en
elektronische systemen kunnen daardoor wel overbelast raken. Dat weet iedere zandamateur al tientallen jaren, en computer - en internetspecialisten
sinds enkele jaren ook. En dan hebben we het nog maar over wat er binnen onze atmosfeer gebeurt. Problemen door zonnestormen gelden al helemaal
voor wat we onbeschermd buiten onze atmosfeer hebben, zoals de satellieten die het transglobale telefoon-, internet- en televisieverkeer regelen of
de navigatiesystemen in steeds meer auto’s. In de komende jaren kunnen we met onze GSM’s en TomTom’s (autonavigatiesystemen) nog aardig de weg
kwijtraken...
Maar waarom is de Zonnevlekcyclus de weg kwijt?
Al jaren vertel ik wat de Maya’s al duizenden jaren wisten: het hart van onze melkweg stuurt alle maat en beweging aan. De zon wordt actiever, omdat
hij steeds meer krachtige straling ontvangt van geladen deeltjes vanuit het hart van de melkweg.
Op 27 februari 2007 verklaarde de Universiteit van Arizona (VS) dat onze melkweg de bron is van een geladen deeltjes versneller’. Astrofysici van
deze universiteit, van het Nationaal Laboratorium van Los Aiomos (VS) en van de Universiteit van Adelaide (Australië) zeggen een mechanisme te
hebben ontdekt dat hoge energie gamma straling uitbarstingen produceert (high-energy gamma ray burst) vanuit het hart van de melkweg.
Het zwarte gat in het centrum van de melkweg kon wel eens werken als een kosmische deeltjesversneller die met ongelooflijke snelheid protonen
voortbrengt die tegen protonen met een lage energie aanbotsen die vervolgens hoge energie gammastralen creëren, zo stellen de onderzoekers.
Professor Fulvio Melio, astrofysicus van de universiteit van Arizona, schreef onlangs in een publicatie in Astrofysical Journal Letters dat hij met zijn
team n.a.v. een nieuwe studie werkt aan een theorie waarin het bestaan van de deeltjesversneller vlakbij of in het zwarte gat in het hart van onze
melkweg wordt beschreven. lk kan me nog goed herinneren hoe nog maar ruim tien jaar geleden voor het eerst algemeen werd bevestigd dat er
überhaupt een zwart gat in het hart van onze melkweg is. En dat was nadat het twintig jaar daarvóór voor het eerst werd ’ontdekt’ of het bestaan
ervan werd gesuggereerd. Om Melia weer te citeren: "Langzaam maar zeker is dit het meest bestudeerde en verbazingwekkende zwarte gat geworden
in het heelal. Nu ontdekken we zelfs dat zijn schijnbare rust over het spectrum de werkelijke kracht verdoezelt die hij voortbrengt, niets anders dan
een ademhaling vanuit wat er zich achter zijn horizon werkelijk afspeelt.. .een point of no return."
Gedurende de laatste jaren lijkt het alsof het hart van de melkweg steeds actiever wordt. Zoals ik al enkele jaren geleden betoogde in een van mijn
boeken kun je het daarom ook anders bekijken: door het verloop van grote cycli in ruimte en tijd kijken we nu pas weer in het hart van de Bron, Hunab
K’u. M.a.w. die bron met zijn enorme krachten was er altijd al, maar nu, rond 2012, nemen we deze weer waar. Daardoor lijkt het alsof Hunab K’u
steeds actiever wordt.
© Peter Toonen
In mijn boeken, maar ook in die van John Major Jenkins en anderen, heb je kunnen lezen dat het snijpunt van de ecliptica (het draaivlak) van de
melkweg en die van ons zonnestelsel elkaar van ons uit gezien kruisen in het hart van de melkweg gedurende de periode 1974 - 2020. En ja hoor: vanaf
1974 begonnen de natuurrampen op aarde toe te nemen (zie: boven).
Op 21 december 2012 staat de zon precies op dat kruispunt, en dan ook nog conjunct met de ster Sagittarius A*, de krachtigste radiobron van onze
melkweg. In mei van dat jaar zal de planeet Venus haar tweede ’venusovergang’ maken. Ze zal dan niet alleen conjunct staan met de zon, maar ook met
Alcyone, de centrale ster van de Plejaden, in oppositie met het hart van de melkweg (onze zon ligt dan op een lijn tussen Hunab K’u en de Plejaden).
Een ongekend groots krachtenspel waarover ik ongetwijfeld in een latere Frontier Magazine uitgebreider zal vertellen. Dan kunnen we het ook hebben
over de mogelijkheid om op dat moment de krachten van de Draco sterrenconstellatie op te heffen, thuisbasis van de Reptilianen en daarmee van de
Geheime Regeringen op planeet Aarde. Want Draco vormt in de fysieke wiebel van de precessie cyclus van 26.000 jaar het denkbe eldige noordelijke
punt waarom deze cirkel draait. En de Plejaden de zuidelijke punt. Draco ligt letterlijk in de weg naar Hunab K’u, naar het licht van onze bron...
De Natuurlijke Tijd
In mijn vorige artikel vertelde ik over de fundamentele krachten in het universum van licht en duisternis, de ultieme polariteit. Beide krachten zijn
alomtegenwoordig in het heelal en zijn nodig om de schepping in de juiste timing en wijze vorm te geven. Kort gezegd: licht l aat groeien, duister remt
groei af. Daar zit op zich geen ’goed’ of ’fout’ in of ’goed en kwaad’. Want alles is één. Er is maar één Schepping, één werkelijkheid in ontelbare vormen.
© Peter Toonen
13 Baktun cyclus
lk vertelde ook hoe op onze planeet gedurende de 4,5 miljard jaar van haar bestaan de duistere krachten zich vooral het domein van de fysieke
materiële werkelijkheid hadden toegeëigend en de krachten van licht het domein van de ’onzichtbare’ werkelijkheid. Welnu: dit is vanaf 2004
omgekeerd. Van 2004 t/m 2012 vindt er een verschuiving plaats, een geestesverschuiving zowel als een tijdsverschuiving. Zodoende kan onze gehele
planeet in 2012 weer werken volgens de natuurlijke tijdsbepaling frequentie van 13:20 (i.p.v. de huidige kunstmatige frequentie van 12:60). Deze
frequentie kun je ook terugvinden in de Dreamspell, die velen kennen als de Tzolkin kalender van de Maya’s, de heilige kalender van 13 tonen en 20
zegels.
De Venusovergang op 8 juni 2004 (Dreamspell: Kin 211 / Blauwe Elektrische Aap, in Maya: 3 CHUEN) heeft een interdimensionale poort geopend die
vanaf 26 juli (Dreamspell: Kin 259 / Blauwe Kristallen Storm, in Maya: 12 CAUAC) onomkeerbaar open staat. Zo vindt er bijvoorbeeld vanaf die tijd
© Peter Toonen
een kalenderhervorming plaats die voor het eerst in de geschiedenis niet door een dictator, paus of ander geestelijk leider is ingesteld (zoals de
Gregoriaanse kalender), maar door het volk zelf. Alle wezenlijke veranderingen komen vanaf deze tijd niet van onze machtshebbers, maar van
onderuit, van het volk. En dat bedoel ik niet slechts op een ouderwets socialistische manier. Het komt ook vanuit de ondernemende klasse, vanuit de
werkgevers. Want het gaat niet alleen maar om klasse verschil, het gaat om mentaliteitsverschil, het gaat om bewustzijn.
Van 2004 - 2008 zullen we zien dat de technosfeer gaat verkruimelen om uiteindelijk in 2011 in te storten, de weg vrijmakend voor innerlijke
technologie zoals telepathie en andere vormen die samenvallen met het opnieuw samen gaan van de 3* dimensie met de 4e en 5e dimensie. Nieuwe
gemeenschapsvormen zullen in die tijd nodig zijn en kunnen worden gevormd. De Weg naar 2012 is geen weg van uiterlijke techno logie. Het is het Pad
van Innerlijke Technologie.
Wat wij de geschiedenis noemen is door de Maya’s zeer exact beschreven met hun Lange Telling kalender van dertien Baktuns van elk 144.000 dagen,
die begon op 13 augustus 3114 v.C. en eindigt op 21 december 2012. In 3114 v. C. stichtte Koning Narmer (ook genoemd: Koning Nemes) Egypte,
bakermat van de Westerse beschaving. Precies op de helft van de Lange Telling kalender werd Boeddha geboren. Boeddha zei: vol g geen ander licht
dan dat van jezelf. Hij zei wat in de twintigste eeuw werd (her)ontdekt door de kwantumfysica: er is niets buiten jezelf dat niet ook in jou is.
Jouw gedachten bepalen wat werkelijkheid is. Alles is potentiële energie, oneindige golfbewegingen, die pas door een waarnemer worden gezien als
vaste punten. Het was niet voor niets dat de grote grondlegger van de kwantumfysica, de Deen Niels Bohr, na zijn wetenschappelijke ontdekkingen als
kwantumnatuurkundige, naar het Oosten reisde om zich te wenden tot het boeddhisme en taoïsme.
Wat wil je zien? Wat zijn jouw gedachten? Wie denkt jouw gedachten? Wie vormt jouw geest?
Om dat als mens te weten heb je de tijd gekregen, jouw eigen tijd op aarde.
En die is hartstikke gratis ! Hoezo: ’tijd is geld’? Tijd is Kunst!
2012 is het Pad van de Ziel
De mens is hier nog geen tweehonderdduizend jaar. Maar we zijn heel anders dan de Neanderthaler of andere mensaapsoorten die al honderden
miljoenen jaren op Aarde waren. Wij onderscheiden ons van andere levenssoorten op deze planeet door ons vermogen tot zelfrefl ectie en het gebruik
van verfijnde technologie. Wij hebben in onze hersenen een voorhoofdskwab, net als dolfijnen en walvissen, zodat we naar onze eigen
gevoelsindrukken kunnen kijken, we kunnen nadenken over onszelf. De verschillen tussen ons en walvissen en dolfijnen zijn enerzijds dat wij hier nog
maar zeer kort zijn, en anderzijds dat wij ons bedienen van uiterlijke technologie. Dolfijnen zijn hier al miljoenen jaren en walvissen al honderden
miljoenen jaren, zij zijn veruit de oudste zoogdieren op deze planeet. Walvissen hebben zelfs de dinosaurussen overleefd. Daarom alleen al ben jij
waarschijnlijk, net als ik, instinctief tegen de walvisvaart.
© Peter Toonen
[Noot: Nog maar onlangs werd bekend dat walvissen tot over meer dan duizend zeelmijlen met elkaar kunnen communiceren. Dit bericht bereikte zelfs
het Jeugdjournaal van de Nederlandse televisie. Walvissen hebben dus al honderden miljoenen jaren een eigen World Wide Web, een eigen internet.]
Wij zijn de enige biologische levensvorm op deze planeet die door middel van technologie (uiterlijk gereedschap) iets anders kan voortbrengen dan
meer van zijn eigen soort.
Wij dragen kleding, we kunnen zingen, praten, schrijven, muziek maken, ingewikkelde samenwerkingsvormen organiseren (zoals sport en politiek),
enzovoort. Wij zijn scheppers, zelfbewuste medescheppers aan de Ene Schepping. En we zijn nu de heersende soort op deze planeet. Nog nooit in
haar bestaan was er een levensvorm die als zodanig het lot en aanzien van de aarde in zijn handen had. Alleen al daarom is 20 12 is uniek. Hoe gaan we
als mensen verder met onze planeet?
De weg naar 2012 is geen weg van uiterlijke technologie. Het is het pad van innerlijke technologie.
De Weg naar 2012 (en verder) is het Pad van de Ziel. In 2012 eindigt de ’geschiedenis’. De mens is geschapen om een uniek experiment te volbrengen
in een uithoek van de melkweg, het experiment van Vrije Wil. Zoals alles wat kunstmatig is, kent ook dit een einde. Alle illusie heeft een begin en een
einde. Slechts het Absolute, de absolute werkelijkheid is eeuwig en oneindig. De betrekkelijke werkelijkheid niet.
Jij bent hier om een uniek experiment te voleindigen: hoe ver kun je gaan met het opsplitsen van de schepping? Op onze planeet hebben licht en
duister extreme vormen gekregen. Niks verkeerd aan, want daardoor zijn vormen van liefde ontstaan die onbekend en ongekend waren in de
schepping.
Elektrosmog
In hoeverre bevat elektronica liefde? Rare vraag misschien. Zeker wanneer je houdt van disco feesten, SMS berichten, TV uitzendingen, e-mail
berichten, stereo muziek of het internet.
In toenemende mate worden we in de laatste jaren omringd door allerlei elektrische en elektronische apparaten, nieuwe maar koude krachten vanuit
de sterrenconstellatie Alpha Centauris, nog steeds een van de belangrijkste poorten in onze melkweg naar ons zonnestelsel. Deze poort werd tot voor
kort beheerd door de wezens van Draco, de koudbloedige drakensoorten, reptielachtigen, slangenwezens en katachtigen, kortom: de kille roofdieren
van de melkweg. We hebben het over soorten die zich gemengd hebben met de menselijke soort, de speelse, creatieve en liefdevolle soort uit de
Pleiaden. En dat maakt het verhaal over licht en duister ingewikkeld.
Over de schadelijkheid van elektrosmog verschijnen voortdurende tegenstrijdige rapporten. Eén ding is zeker: gezond is al die elektronica niet. De
straling van een UMTS telefoon of een magnetron is bepaald niet bevorderlijk voor de groei van levende cellen. En dan heb ik het niet eens over
© Peter Toonen
grotere en veel gevaarlijkere fenomenen als de chemtrails en de straling die het HAARP Project kan veroorzaken. Of over het dodelijke effect van
veel chemische medicijnen uit de farmaceutische industrie op ons elektromagnetische levenslichaam. Of die van de verborgen onderdrukkende
gedachten op onze schoolkinderen, want wat zijn gedachten anders dan zich door de lucht verplaatsende elektrische moleculen? Elektrosmog is het
licht van de duisternis. Het is kunstmatig opgewekte elektromagnetische of elektrische energie, los van zijn bron. Want wat is elektriciteit? Waar
komt het vandaan? Geen elektrotechnicus weet het antwoord, want daarvoor moet je de ruimte in. Het ontstaat namelijk vanuit de hooggeladen
deeltjes, vanuit plasma energie (vrije moleculen) vanuit...het hart van de melkweg. Er is op zich niks mis met de toename in onze samenleving van
allerlei elektrische en elektronische apparaten, behalve dat het kunstmatig opgewekt en gecontroleerd wordt door mensen. En verstorend en
controlerend kan werken op het natuurlijke elektromagnetisme dat kenmerkend is voor de informatie overdracht in ieder levend organisme.
Elektrosmog is daarmee wellicht niet meer dan de ’andere kant’ van de krachtige straling die vanuit Hunab K’u op ons afkomt. HAARP en Hunab K’u zijn
met een leuke strijd bezig...
Einde van de Reis
Planeet Aarde is een planeet van keuzes. Vanaf 9/11 (11 september 2002; Dreamspell: Kin 251 / Blauwe Zelfbestaande Aap,in May a: 4 CHUEN) wordt
onze zielen conditie gewogen. Vreemde transformaties, onverwachte spelingen van het lot of je lotsbestemming doen zich sinds 9/11 voor in het leven
van alle zielen op aarde op welke manier dan ook. Aan ieder van ons wordt gevraagd zijn/haar eigen ziel te onderzoeken en te zuiveren. Want we zijn
aan het Einde van de Reis. 2012 is het grote Omega punt. Als we ons voordeel hiermee doen, kunnen we met een reine ziel aankomen in 2012 en kan
het, wat er ook gebeurt, een leuk feestje worden, een feestelijke terugkeer naar huis.
Dank voor dit artikel aan Valum Votan (José Argüelles, Kin 11: Blauwe Spectrale Aap/11 CHUEN), lawoftime.org
(nu ook in het Nederlands) en Mitch Battros, earthchangesmedia.com
Peter Toonen, Kin 132: Gele Lunaire Mens / 2 EB, is Maya kalender kenner.
Hij schreef enkele boeken over de opzienbarende kennis van dit oude volk dat ondermeer in kalenders is terug te vinden:
Wat wisten de Maya’s? (1997)
De Natuurlijke Tijd (2002) en 2012,
Het einde van de Gestolen Tijd (2005).
© Peter Toonen