Bloeiende scheepvaart in Oost-Congo : Reporters Online : https

This page was exported from Reporters Online [ https://reportersonline.nl ]
Export date: Tue Jul 18 13:01:32 2017 / +0000 GMT
Bloeiende scheepvaart in Oost-Congo
Nog even is de haven van Goma een oase van rust. Onderuitgezakte vissers herstellen er hun netten, een dame
in kleurige jurk roostert er maiskolven boven een vuurtje en taxichauffeurs staan wat te smoezen. Zodra de
Emmanuel 2, de grootste boot op Lake Kivu, dichterbij komt, verandert de kade echter in een waar
openluchtcircus. Via de touwen en dekken van andere bootjes springen schreeuwende loopjongens als lenige
acrobaten naar het aanmerende schip om tegen een kleine compensatie één van de vele dozen, tassen, zakken
of koffers aan wal te mogen tillen. Doordat de honderden passagiers zich voor de uitgang verdringen, helt het
schip ondertussen gevaarlijk naar één kant.
Hoewel vanuit Oost-Congo vaak enkel berichten over oorlog en armoede komen, is er wel degelijk ook
economische ontwikkeling. Zo bloeit op het tussen Rwanda en Oost-Congo gelegen Lake Kivu sinds enkele
jaren de scheepvaart. Het aantal passagiersboten groeide er van tien tot meer dan veertig waardoor je inmiddels
in drie uur van Goma naar Bukavu en andersom kunt reizen. De prijs varieert tussen de 5 en 50 euro,
afhankelijk van of je bereid bent om urenlang tussen kippen en zakken maïsmeel te bivakkeren of meer de
voorkeur geeft aan een leren fauteuil en breedbeeld televisie.
Veel boten eindigden als oud schroot
‘Vroeger moest je om vier uur ’s nachts al naar de haven om letterlijk voor je kaartje te vechten’, schetst
Jacques Kamushi, leraar Engels, de situatie jaren terug, toen staatsbedrijf SNCC enkel een handvol boten op
het meer had rondvaren. Door corruptie en mismanagement eindigde het gros al snel als oud schroot. Enkele
van deze half gezonken scheepswrakken liggen nog altijd aan de kade van Bukavu waar ze inmiddels het
onderkomen vormen van dakloze Congolezen.
Vanaf 1992 waren de Congolezen de situatie echter beu en begonnen verschillenden zelf met het bouwen van
boten. ‘Mijn broer leerde het vak uit een boek en kreeg wat hulp van een bevriende ingenieur’, grinnikt Taylor
Owanga van Elmay et Frères. Achter hem in de haven van Bukavu werpen luidruchtige loopjongens stapels
matrassen uit het ruim van de Miss Rafiki, één van de boten van Elmay et Frères. Het bedrijf bouwde
inmiddels al meer dan vijftig boten. Owanga: ‘Het bleek letterlijk een gat in de markt.’
Karaokefeesten op het water
De scheepvaart is ook een ware impuls voor de rest van de Oost-Congolese economie. Zo vervoeren
honderden handelaren dagelijks groenten en kaas vanuit het vruchtbare Goma naar Bukavu. ‘Vanwege de
rebellen is de weg te gevaarlijk’, vertelt de in lange rok gestoken Kitu Aline (28) die handelt in maïsmeel,
bonen, aardappelen en olie. Ook organisaties als World Food Program en bierbrouwerij Bralima huren
regelmatig boten om goederen naar afgelegen gebieden te vervoeren. En niemand kijkt tegenwoordig nog gek
op als een schip met knallende muziek en een dansende massa langs komt varen. Bijna wekelijks worden op de
tientallen passagiersboten bruilofts- en karaokefeesten gehouden.
In een uit 1941 stammend drijvend dok, dat niet zou misstaan in een museum, doet staatsbedrijf SNCC
ondertussen nog wel de technische controle van alle boten, vertelt lokaal directeur Marume Byamungu. Trots
geeft hij een rondleiding op het nog door de Belgen gebouwde stalen gevaarte van 15 bij 45 meter, dat men
met lucht en water kan laten drijven of juist kan laten zinken zodat er een boot in kan varen. ‘Dit is het grootste
drijvende scheepsdok van Centraal-Afrika’, stelt Byamungu.
Op zoek naar een westerse partner
De Oost-Congolese scheepsbouwers kennen echter ook de nodige uitdagingen. Zo zou het werk heel wat
sneller gaan als er niet zoveel stroomstoringen zouden zijn en het materiaal lokaal te verkrijgen was. ‘Nu halen
we ons spullen uit Dubai en Oeganda en zorgen zelf voor elektriciteit met dure dieselgeneratoren’, vertelt
Kaneza Semanyenzi, eigenaar van de Emmannuel 1 en 2, de twee grootste boten op het meer. Beide schepen
hebben een eerste klas met leren fauteuils, breedbeeld televisies, een bar en luxe hutten. Terwijl op de
scheepswerf achter Semanyenzi zijn Congolese werknemers platen staal aan elkaar lassen met als enige
bescherming een zonnebril, vertelt de eigenaar dat Congolese banken geen leningen geven en ze daarom zelf
voor alle financiering moeten zorgen. ‘En regelmatig komen allerlei overheidsambtenaren om geld bedelen.’
Toch heeft de 37-jarige Congolees grote toekomstplannen. Hij zoekt momenteel een westerse partner met wie
hij boten voor de Congo Rivier kan gaan bouwen, dat door het gebrek aan wegen en de dure luchtvaart één van
de belangrijkste verkeersaders van het enorme land is. Nu varen daar enkel passagiersboten van armzalige
kwaliteit waarop de passagiers letterlijk wekenlang onder zeiltjes bivakkeren. Net als op Lake Kivu wil
Semanyenzi er een professionele passagiersscheepsvaart beginnen met luxe boten waar ook zakenmensen
gebruik van kunnen maken. ‘Dit zou een enorme impuls kunnen zijn voor de Congolese economie. Maar dan
moeten we eerst van een westerse - misschien wel Nederlandse - partner leren om platte rivierboten te
bouwen.’
Excerpt: Niemand kijkt nog gek op als er over Lake Kivu een boot met knallende muziek en een dansende
mensenmassa langsvaart. Wekelijks worden op het meer bruilofts- en karaokefeesten gehouden en de groeiende
scheepvaart vormt er een ware impuls voor de Oost-Congolese economie.
Post date: 2013-11-28 13:31:29
Post date GMT: 2013-11-28 12:31:29
Post modified date: 2017-03-24 22:24:32
Post modified date GMT: 2017-03-24 21:24:32
Powered by [ Universal Post Manager ] plugin. MS Word saving format developed by gVectors Team www.gVectors.com