Nieuwe hoop op behandeling Parkinson

Nieuwsbrief
B.U.P.G.V.
U.B.P.P.S.
P.S.F.V.B.
Podo – Voet 7
BELGISCHE UNIE VAN PODOLOGEN EN
GESPECIALISEERDE VOETVERZORGERS
B.U.P.G.V.
Geachte leden,
Hierbij onze zevende Nieuwsbrief.
Behandeling reumatoïde artritis kan goedkoper
én veiliger
Een nieuwe strategie voor de behandeling van reumatoïde artritis, een
courante auto auto-immuunziekte, levert met minder medicijnen betere
resultaten op. Zo blijkt uit een doctoraalstudie door Diederik De Cock
(KU Leuven).
Reumatoïde artritis (RA) is een chronische auto-immuunziekte die gepaard gaat met pijn en
stijfheid in de gewrichten, vermoeidheid, botsschade en uiteindelijk zelfs verlies van
mobiliteit. In de westerse wereld lijdt ongeveer 1% van de bevolking aan deze ziekte. In
België zijn er naar schatting ongeveer 80.000 tot 100.000 patiënten.
De ziekte kan niet volledig genezen worden en dus streven artsen naar het onderdrukken van
de ziekte. Dat lukt steeds beter. Zo blijkt dat intensieve behandelingsstrategieën bij
beginnende RA permanente gewrichtsbeschadiging voorkomen en de levenskwaliteit van de
patiënt aanzienlijk verbeteren.
Onder de noemer van ‘CareRA’ (Care in early RA) verrichten vorsers van KU Leuven in
samenwerking met UZ Leuven en verschillende Vlaamse reumatologie centra, met de steun
van het IWT (Agentschap voor Innovatie door Wetenschap en Technologie), onderzoek naar
de behandeling van beginnende RA. De zoektocht naar de optimale combinatie en dosering
van traditionele anti – reumatica (methotrexaat, sulphasalazine of leflunomide) en
glucocorticoïden (een vorm van steroïden), leidt binnen dit project tot opmerkelijke resultaten.
Over een studieperiode van 2 jaar werden 290 patiënten met beginnende RA onderworpen aan
drie verschillende behandelingsstrategieën: Cobra Classic (Methotrexaat, Sulphasalazine en
een hoge startdosis glucocorticoïden), Cobra Slim (Methotrexaat en een gemiddelde
startdosis glucocorticoïden) en Cobra Avant-Garde (Methotrexaat, Leflunomide en een
gemiddelde startdosis glucocorticoïden).
Alle schema’s toonden al na 16 weken behandeling een gelijkaardige werking: bij liefst 7 op
10 mensen was de ziekte klinisch perfect onder controle. Het verschil zat in de neveneffecten.
Het nieuwe Cobra Slim – schema, met een minimum aan medicijnen, vertoonde ongeveer de
helft minder nevenwerkingen bij patiënten dan de twee andere, gebruikelijke schema’s.
Conclusie: de klassieke combinatie van methotrexaat met andere anti – reumatica en
glucocorticoïden blijkt niet beter te zijn dan enkel methotrexaat met glucocorticoïden, maar
wel duurder en minder veilig.
“Een eerste opmerkelijke vaststelling van deze studie zijn de remissie waarden, die
internationaal nog nooit zo hoog zijn geweest als in deze studie”, zegt Diederik De Cock,
doctoraat student aan het Onderzoekscentrum voor Skeletale Biologie en Engineering (KU
Leuven). “Bovendien is het methotrexaat van de Cobra Slim-methode, net zoals steroïden, een
goedkoop medicijn. We kunnen in Vlaanderen dus veel besparen mocht deze therapie
toegepast worden. Nu is de RA-therapie in België nog niet voldoende gestandaardiseerd. Met
de kostprijs van een jaarlijkse individuele behandeling, die soms oploopt tot 15.000 euro,
kunnen we via onze strategie maar liefst 15 patiënten behandelen.”
Uit : PlusMagazine van 09 November 2014 - Auteur : Leen Baekelandt
==================================
Patiënten-educatie bij (pre)diabetes: een nood zakelijke investering
Bij mensen met (pre)diabetes (6 à 8% van de Belgische bevolking) kan therapeutische
patiënteneducatie de kans op het ontwikkelen van diabetes type 2 verkleinen
met 51 tot 58%. Een vroegere preventie van de ziekte lijkt dus onontbeerlijk
voor het gezondheidszorgbeleid. Maar zijn dergelijke begeleidingsprogramma’s wel kosteneffectief op lange termijn?
Vele wetenschappelijke studies winden er geen doekjes om : therapeutische educatie helpt om
de bloedsuikerwaarden bij mensen met diabetes type 2 onder controle te houden. Meer zelfs,
mensen met (pre)diabetes (verstoorde glucose tolerantie) kunnen op die manier hun risico op
het ontwikkelen van de ziekte terugdringen met 51 tot 58%! Om in ons land in aanmerking te
komen voor terugbetaalde ondersteuning door een diabetes – educator, moet de ziekte echter
al vrij vergevorderd zijn en moet de patiënt al verschillende medische therapieën hebben
uitgeprobeerd. Is patiënten-educatie betaalbaar genoeg op lange termijn om er meer in te
investeren? Om die vraag te beantwoorden, hebben de Onafhankelijke Ziekenfondsen, in
samenwerking met de KU Leuven en de U Gent, een systematisch literatuuronderzoek gedaan
rond dit onderwerp.
KOSTENEFFECTIEF OP LANGE TERMIJN
De studiedienst van de Onafhankelijke Ziekenfondsen (samen met de clinici en gezondheidseconomen van de universiteiten) identificeerde en vergeleek 17 economische analyses over
patiënteneducatie bij (pre)diabetes in de westerse gezondheidszorgsystemen van de laatste 12
jaar. Deze programma’s waren vooral gericht op lichaamsbeweging, voeding, opvolging van
risicofactoren en soms ook aanpassingen van het geneesmiddelengebruik. Over het algemeen
bleek therapeutische patiënteneducatie kosteneffectief te zijn op lange termijn. Meer zelfs,
meerdere studies toonden aan dat een dergelijke begeleiding bij mensen met (pre)diabetes
kostenbesparend is.
NOOD AAN VROEGERE PREVENTIE
Volgens een te verschijnen studie van de Onafhankelijke Ziekenfondsen * bedraagt de
gemiddelde jaarlijkse kostprijs van iemand met diabetes type 2 voor de ziekteverzekering
4.500 euro (bij zelfredzame personen jonger dan 75 jaar). Bij patiënten zonder bijkomende
chronische aandoeningen gaat het om 3.400 euro en bij mensen met 1 bijkomende chronische
aandoening stijgt dat bedrag tot 4.800 euro. Bij mensen met 2 en 3 bijkomende chronische
aandoeningen gaat het respectievelijk om 7.300 euro en 9.900 euro.
De hoge kosten van elke bijkomende chronische aandoening bewijzen het belang van een
vroegere preventie bij diabetes type 2. Zeker omdat de analyse van de Onafhankelijke
Ziekenfondsen aantoont dat patiënten-educatie zowel bij (pre)diabetes als diabetes type 2
kosteneffectief kan zijn. Bij mensen met (pre)diabetes is de kostenbesparing op lange termijn
zelfs het grootst.
* Studie over telecoaching van diabetici (publicatie: februari 2015)
Uit : PlusMagazine van 07 December 2014 - Auteur : Leen Baekelandt
==============================
Wratten ( Humane papilloma-virus )
In dit artikel



Wratten ( Humane papilloma-virus )
Vele soorten
Behandelingsmogelijkheden
Wratten komen heel vaak voor, in het bijzonder bij kinderen. De meeste verdwijnen spontaan
binnen de twee jaar.
Wratten (of verrucae) zijn vleeskleurige of bruinachtige gezwelletjes, veroorzaakt door
besmetting met een virus, het humane papillomavirus. De tijd die verloopt tussen de
besmetting en het verschijnen van een wrat kan drie tot zes maanden duren. Het virus
stimuleert de huidcellen tot ongeremde celgroei. Aangenomen wordt dat de besmetting
optreedt via direct lichamelijk contact met een wrat of via besmette voorwerpen.
Wratten komen vooral voor bij kinderen tussen 5 en 15 jaar. In die leeftijdscategorie heeft één
op tien kinderen wratten. Sommige kinderen blijken gevoeliger voor wratten dan andere. De
gezwelletjes komen vooral voor op de handrug en de vingers. Bij nagelbijters en duimzuigers
ziet men soms groepjes wratten op de nagelriemen. Wratten kunnen echter ook voorkomen op
de benen, de armen en op het gelaat. Ze zijn meestal niet pijnlijk, tenzij de voetzoolwratten en
de wratten die aan de binnenkant van de vingers zitten. In dit laatste geval doen de wratten
pijn wanneer het kind iets stevig vastpakt.
VELE SOORTEN
Men onderscheidt vier soorten wratten: de gewone wrat, de
voetwrat, de vlakke wrat en de genitale wrat.
• Gewone wratten (of verruca vulgaris) komen meestal voor in
groepjes. Men treft ze vooral aan op de handen, soms op de knieën,
de ellebogen en het gelaat. Ze zijn hobbelig en hebben een vleeskleurig of bruin aspect. De
huid is sterk verhoornd. De meeste gewone wratten verdwijnen vanzelf binnen de twee jaar,
wat het succes van allerlei huis-, tuin- en keukenmiddeltjes verklaart.
Afbeelding gewone wrat (verruca vulgaris)
• De vlakke wrat (of verruca plana ) een variant van de gewone wrat en heeft niet dat
hobbelige aspect. Deze wrat komt vooral bij kinderen voor op de lippen, de neus en de
oogleden.
• Voetwratten (of verruca plantaris) komen vaak voor bij kinderen en jongvolwassenen. Er
zijn twee types van voetwratten: de mozaïekwrat en de doornwrat. Mozaïekwratten breiden
zich oppervlakkig uit, terwijl doornwratten in de diepte groeien.
•In tegenstelling tot de gewone wrat, is een voetwrat doorgaans wel pijnlijk (doornwratten
zijn nog pijnlijker dan mozaïekwratten) en is behandelen wel wenselijk. Voetwratten hebben
bovendien minder de neiging om spontaan te verdwijnen.
•Natte vloeren in zwembaden en gemeenschappelijke douchecellen spelen waarschijnlijk een
rol in het verspreiden van voetwratten. Men kan de kans op besmetting dan ook voorkomen
door de voeten goed te wassen en af te drogen na het zwemmen en bij gebruik van
gemeenschappelijke douchecellen slippers te dragen. Het goed droog houden van de voeten
door het dragen van katoenen sokken en goed zittende schoenen, vermindert eveneens het
risico op voetwratten. Op blote voeten sporten in een sporthal zou daarentegen geen invloed
hebben op het ontstaan van voetwratten.
• De genitale of venerische wrat tenslotte (of condyloma acuminatum ) is een gesteeld, glad
en huidkleurig bultje dat rond de anus en/of op de geslachtsorganen voorkomt. Het wordt net
als de "huidwratten" veroorzaakt door het humane papillomavirus. Genitale wratten worden
makkelijk overgebracht via seksueel contact. Het kan soms maanden duren vooraleer de
wratjes zichtbaar worden. Genitale wratten is dus een seksueel overdraagbare aandoening
(SOA) , die overgebracht wordt bij onveilig vrijen, anale sex en tijdens de geboorte van
moeder op kind. Bij orale sex lijkt er geen risico op besmetting te bestaan. Besmetting kan
ook plaatsvinden via wratten op andere delen van je lichaam en via handdoeken.
Bij mannen verschijnen ze meestal rond de top van de penis, terwijl ze bij vrouwen kunnen
voorkomen op de schaamlippen, in de vagina en zelfs op de baarmoederhals.
Genitale wratten zijn niet ernstig (je wordt er niet ziek van) , tenzij ze op de baarmoederhals
voorkomen. Daar vergroten ze namelijk de kans op baarmoederhalskanker.
Bij genitale wratten moeten beide partners worden behandeld om verdere besmetting tegen
te gaan.
BEHANDELINGSMOGELIJKHEDEN
Bij wratten die niet hinderen en niet esthetisch storend zijn, kan men
gewoon afwachten. In bijna 7 gevallen op 10 verdwijnt de wrat
immers vanzelf binnen de twee jaar.
Wanneer een behandeling toch wenselijk is, is deze erop gericht het
weefsel van de wrat volledig te vernietigen, vermits de cellen van de
wrat volgestouwd zitten met het virus. Dit vernietigen kan op verschillende manieren.
• Met aanstip vloeistoffen
De oudste behandeling van wratten zijn de aanstip vloeistoffen of zalven op basis van
salicylzuur, formaldehyde of glutaraataldehyde. Deze stoffen oefenen allemaal een verwekend
effect uit op de verhoornde huid van de wrat, maar ze zijn tevens bijtend voor de normale
omringende huid. Daarom moet men altijd zeer voorzichtig zijn en de aanstip vloeistof
precies op de wrat aanbrengen. Bij voorkeur wordt de omringende huid afgedekt met zinkolie
of zinkzalf. De aanstip vloeistof moet één tot twee keer per dag worden aangebracht, meestal
onder een pleister.
De effecten van deze therapie zijn wisselend. Geduld is noodzakelijk, zeker bij grote wratten.
Het kan immers verschillende maanden duren vooraleer de wrat volledig verdwenen is.
• Met vloeibaar stikstof
Dit is vandaag de meest gebruikte behandeling. Vloeibaar stikstof leidt tot
weefselbeschadiging door bevriezing. Door de wrat met vloeibaar stikstof in aanraking te
brengen, worden de cellen vernietigd en ontstaat een blaasje onder de wrat. Behandelen met
vloeibaar stikstof is efficiënt op voorwaarde dat de wrat niet te uitgebreid is. Nadeel van deze
aanpak is dat het pijnlijk is, zowel tijdens als na de behandeling. Doorgaans moet men in
verschillende sessies behandelen.
Bij wratten in de buurt van de nagels wordt liever afgezien van deze methode, omdat
vloeibaar stikstof de nagelriem blijvend kan beschadigen.
• Wegbranden
Het elektrisch wegbranden van wratten is doeltreffend, maar erg pijnlijk. Kinderen brengt
men daarom soms onder narcose om de wratten weg te branden.
De techniek wordt soms overwogen voor het behandelen van genitale wratten.
• Uitlepelen
Een beperkt aantal kleine wratjes kan men ook 'uitlepelen'. Deze techniek wordt toegepast
onder lokale verdoving. Men brengt bijvoorbeeld een verdovende crème aan onder folie en
een halfuurtje later is de huid voldoende verdoofd om het wratje met een speciaal lepelvormig
instrumentje te verwijderen. Na het verwijderen van de wrat wordt het wondje
dichtgeschroeid.
Dankzij de verdoving is deze ingreep nauwelijks pijnlijk.
• Lasertherapie
Bij wratten die hardnekkig weerstand bieden tegen de behandelingen, kan men nog
lasertherapie overwegen. Deze therapie wordt eerder uitzonderlijk toegepast, omdat de
ervaring nog vrij beperkt is. Wanneer men kinderen met lasertherapie behandelt, zal men dit
altijd onder algemene verdoving doen.
verschenen op : 04-11-2013 – bijgewerkt op : 25-10-2013
===============
Wratten krijg je vaak van familie
Er wordt vaak gedacht dat kinderen wratjes oplopen in het
zwembad of in openbare douches. Uit onderzoek aan de
Universitair Medisch Centrum Leiden blijkt nu dat schoolkinderen
tussen 4 en 12 jaar meestal geïnfecteerd raken met het humaan
papillomavirus (HPV) dat wratten veroorzaakt door contact met
familieleden of klasgenootjes. Het onderzoek verscheen in het
wetenschappelijke tijdschrift Pediatrics.
Voor het onderzoek bestudeerden de onderzoekers de handen en voeten van de
schoolkinderen gedurende 11 tot 18 maanden. Daarnaast vulden de ouders van de kinderen
vragenlijsten in over onder andere het gebruik van publieke ruimtes, het sportgedrag van het
kind en de aanwezigheid van wratten bij familieleden of vrienden.
Kinderen waarvan een familielid wratten had, hadden dubbel zoveel kans om ook wratten te
krijgen. Ook wanneer klasgenootjes wratten hadden, steeg de kans dat andere kinderen
wratten kregen.
De huidige aanbevelingen voor het voorkomen van wratten, zoals het dragen van slippers in
zwembaden en douches, volstaat dus niet, menen de onderzoekers. Het bedekken van wratjes
thuis en op school lijkt effectiever.
verschenen op : 31-07-2013
============================
Verhogen hoge hakken het risico op knie-artrose?
Dat hoge hakken lopen niet goed is voor uw voeten, rug en enkels
is al langer bekend. Volgens onderzoekers van de Amerikaanse
Stanford Universiteit verhogen ze ook het risico op knie-artrose op
latere leeftijd.
De studie vergeleek het effect van hoge hakken (tussen 3,8 en 8,3
cm) met gewone sportschoenen op het wandelpatroon bij 14 gezonde vrouwen, met of zonder
extra gewicht. De onderzoekers stelden vast dat vrouwen met hoge hakken hun knieën in
bepaalde fasen van het wandelen sterker doorbuigen, net zoals oudere mensen met artrose,
omdat er meer druk op de knieën wordt gezet. Ze wandelen ook trager. De onderzoekers
besluiten dat veelvuldig dragen van hoge hakken een risicofactor zou kunnen zijn voor knie
artrose in het latere leven, zeker bij vrouwen met licht overgewicht.
De studie leidt dit af uit het veranderde wandelpatroon en de knie stand bij de proefpersonen
met hoge hakken. Of de vrouwen op latere leeftijd effectief knie artrose kregen, werd evenwel
niet onderzocht.
De studie verscheen in het Journal of Orthopaedic Research. Verschenen op : 05-03-2015
bron: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/jor.22775/abstract
GPS in schoenzool voor mensen met dementie
07 Maart 2015 - Auteur : Kari Van Hoorick
Mensen met dementie , mentale beperkingen of psychische problemen gaan soms
dwalen. Voor heel wat mantelzorgers een grote bron van zorgen en stress. Er
komen steeds meer technische snufjes op de markt die hierop inspelen. Laatste
nieuwkomer is een Amerikaanse uitvinding waarbij de schoenen worden
uitgerust met slimme GPS- zolen. Een handige oplossing maar goedkoop is het
niet.
De nieuwe technologie die binnenkort ook op de
Belgische en Nederlandse markt zijn intrede maakt,
bestaat eigenlijk uit twee verschillende zaken: een
GPS smartsole en een bluetooth inlegzool. De
eerste is bedoeld voor gebruik buiten de deur. Deze
slimme inlegzool, die je in alle schoenen kan
aanbrengen, laat toe om mensen met dwaalgedrag
te volgen. Zoiets bestaat al in andere vormen, om
rond de hals te dragen bijvoorbeeld of in kleding.
Maar dat werkt lang niet altijd feilloos omdat
mensen met dementie de dingen die ze dragen wel eens onbewust uit doen of ergens vergeten.
Dan werkt het track en trace systeem natuurlijk niet meer. Met een inlegzool is die kans
bijzonder klein. De persoon, die het in zijn schoenen draagt, voelt er immers nauwelijks iets
van.
De slimme inlegzool heeft een ingebouwde simkaart. Die zorgt ervoor dat de posities waarop
de drager zich verbindt worden doorgestuurd naar een website. De verzorgers, familieleden of
instellingen kunnen op de site inloggen en zo meteen traceren waar hun zorgbehoevende zich
precies bevindt. Dat kan gebeuren via een smartphone, een tablet of computer. Het is ook
mogelijk om een bepaald gebied af te bakenen. Wanneer iemand zich dan buiten die bepaalde
zone begeeft, wordt er een automatisch een alarm sms verstuurd.
Na een dag gebruik moet de inlegzool wel telkens herladen worden. Dat neemt zo’n twee uur
in beslag waarna hij de volgende dag opnieuw kan gebruikt worden. De kosten voor dit
technologische hoogstandje zijn wel niet gering. De aankoop ervan wordt gerekend op zo’n
299 euro, aangevuld met een maandelijks abonnement van 19,95 euro (om de simkaart toe te
laten de posities door te sturen).
INDOOR
De bluetooth inlegzool werkt ietwat anders. Deze is bedoeld om binnenshuis te gebruiken
bijvoorbeeld voor mensen die in grote instellingen verblijven. Deze slimme inlegzool bevat
een bluetooth chip, die via een bluetooth zender laat weten of iemand een bepaalde ruimte
verlaat of binnenkomt. Dan wordt er een email of een sms verzonden. Opladen is hier niet
nodig, want de batterij gaat ongeveer een jaar mee (Prijs: 99 euro aangevuld door maandelijks
abonnement van zo’n 10 euro).
=============================