Hoe kan ik God vertrouwen voor het onmogelijke in mijn

Hoe kan ik God vertrouwen voor het
onmogelijke in mijn leven?
Bewust heb ik gekozen voor een vlammende
voorkant van dit e-book omdat vertrouwen een
brandend onderwerp is. God vertrouwen voor het
onmogelijke, is jouw leven in Zijn handen leggen.
Het betekent tegen God zeggen: Heer ik kan het
niet, ik verwacht het van U. Het wil zeggen met de
rug tegen de muur staan en ondanks het feit dat je
geen uitweg meer ziet tegen Hem zeggen: U
geschiede naar Uw wil.
Ik weet niet wat onmogelijk lijkt in jouw leven.
Is het een probleem dat je niet aankunt?
Is het een droom die maar niet vervuld wordt?
Waar worstel jij mee?
Waar lig je 's nachts wakker van?
Wat doet jouw maag omdraaien?
Welk probleem of welke uitdaging is zo groot dat
jij het niet aankunt?
Laat ik deze overdenking beginnen met een van de
mooiste verzen uit de Bijbel, een uitspraak van
onze Heer Jezus Christus: "Bij God zijn alle dingen
mogelijk" (Mattheus 19:26).
Wow!
Dat is nogal wat!
Weet je wat dat betekent?
Het betekent dat geen probleem te groot is voor
God!
ZELFS NIET JOUW PROBLEEM OF JOUW
UITDAGING!
God kan jouw situatie aan.
Het is niet te groot voor Hem.
Daar ligt het probleem dus niet.
De vraag is of jij het aandurft Hem te vertrouwen
voor Zijn oplossing?
Nee, niet op jouw manier, maar zoals Hij dat
goeddunkt voor jou.
Laten wij samen nadenken over vertrouwen in
God, met het gebed dat we een stapje verder
komen in het mooie avontuur van overgave.
Vertrouwen is deel van het leven
Zonder vertrouwen is leven onmogelijk. Dat lijkt
een stoere uitspraak, maar het is zo. Iedere dag
handel je vele malen - zonder dat jij je dat
realiseert - in vertrouwen. Als je geld op de bank
brengt vertrouw je erop dat de bank eerlijk met
jouw geld zal omgaan en dat de euro niet (teveel)
aan waarde verliest. Als je in de trein of in een
vliegtuig stapt controleer je niet eerst of de
machinist of de piloot de juiste diploma's en
ervaring heeft om jou veilig en comfortabel van A
naar B te brengen. Als je op de operatietafel ligt
vertrouw je dat de chirurg zijn werk naar behoren
zal doen en dat je baat zult hebben van de
ingreep. Vertrouwen is zo essentieel voor het leven
dat we zonder vertrouwen niet kunnen leven. Dat
geld ook voor kleine dingen. Als je een postzegel
op een vakantiegroet plakt ga je ervan uit dat de
post jouw kaart keurig aflevert. Als je een winkel
binnenloopt met automatische schuifdeuren wacht
je niet eerst af of de deuren daadwerkelijk
opengaan, maar je stapt met forse treden naar
binnen in het vertrouwen dat de deuren op zij
gaan. Zou dat niet gebeuren mis je naderhand
waarschijnlijk een paar tanden.
Vertrouwen is de kern van het geloof
Ik ben geboren en opgegroeid als tweede van
zeven kinderen op een kleine boerderij in ZuidLimburg. Op een dag - ik moet toen een jaar of vijf
geweest zijn - vroeg onze vader de drie oudste
jongens of we zin hadden mee te gaan het hooi
binnen te halen. Nou dat was een feest. Op de
grote wagen getrokken door een dik en traag
Belgisch paard trokken wij de Limburgse heuvels
in.
Het hooi werd in die tijd nog niet geperst in balen
of rollen. Een paar dagen na het maaien werd het
hooi om te drogen op zogenaamde ruiters
geplaatst. Drie lange stokken die boven met een
stuk ijzerdraad aan elkaar verbonden waren en
opgesteld werden als een soort wigwam. Op
dwarsliggers die zo'n meter van de grond het
geheel stabiliteit gaven werd het gemaaide gras
gestapeld. Zo droogde het gras en werd hooi. Bij
het binnenhalen werd het hooi op een grote wagen
geladen die van voren en van achteren een hoog
hekwerk had om te voorkomen dat het hooi van de
wagen kon afglijden.
Toen mijn vader en zijn knecht klaar waren en de
wagen helemaal vol was, hielp hij ons via de
voerbak boven op het hooi. Dat was een
fantastische belevenis. Vanuit die, voor ons, grote
hoogte hadden wij een prachtig uitzicht op het
landschap, ons dorp en een half uur later, de
boerderij waar onze moeder ons enthousiast
zwaaiend opwachtte.
De wagen werd in de schuur gereden, waarna mijn
vader naast de wagen ging staan, omhoog keek
naar zijn zonen en riep “Spring, ik vang jullie op”.
Nou, dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Wij stonden op, wat op zich al heel moeilijk was
omdat het hooi onder onze voeten nagaf, en keken
in de, voor ons, peilloze diepte.
“Spring”, riep mijn vader nog een keer. “Je hoeft
geen angst te hebben, ik vang jullie op”.
Ik was in het gezin meestal haantje de voorste.
Alhoewel ik bang was stond ik op, sloot mijn ogen
en sprong. Mijn vader ving mij met een grote
zwaai op, gooide mij nog een keer in de lucht en
zette mij op de bodem.
Tjonge wat was ik trots. Ik keek omhoog, waar ik
de twee angstige kopjes van mijn broers over de
rand zag kijken.
“Spring”, riep mijn vader.
“Het doet geen pijn”, riep ik.
Maar, hoe we ook probeerden, mijn broers konden
zich niet ertoe brengen te springen.
Mijn vader gaf het op, plaatste een ladder tegen de
zijkant van de wagen en haalde mijn broers één
voor één naar beneden. Bedruimeld dropen zij af.
Ik niet. Trots stond ik naast mijn vader. Ik was de
man van de dag.
Dat was de eerste keer in mijn leven dat ik bewust
een stap - beter gezegd een sprong - in
vertrouwen moest nemen. Achteraf gezien heb ik
van deze kleine gebeurtenis een aantal belangrijke
principes kunnen leren.
In de eerste plaats - en het allerbelangrijkste - er
moet iemand zijn die je vertrouwen kunt, die je
opvangt. Waarschijnlijk was ik niet gesprongen als
iemand anders onderaan de wagen had gestaan. Ik
wist echter dat ik mijn vader kon vertrouwen.
Waarom?
Omdat hij zichzelf in mijn korte leven
betrouwenswaardig had getoond. Uit ervaring wist
ik dat ik hem kon vertrouwen.
In de tweede plaats moet je op die
vertrouwenspersoon ingaan en durven te springen
of je durven te laten vallen. Pas wanneer je deze
stap neemt wordt het vertrouwen bevestigd.
Het is toch interessant dat ik zo'n 60 jaar na deze
gebeurtenis jou dit verhaal vertel. Waarom? Omdat
het een sleutelbelevenis voor mij was. Ik had de
moed - in tegenstelling tot mijn broers - om te
springen. Ik herinner mij deze gebeurtenis omdat
ik bevestigd werd in mijn vertrouwen in papa. Ik
heb het hen niet gevraagd, maar ik ben zeker dat
mijn broers zich niets meer herinneren van deze
sprong in vertrouwen.
Tenslotte - als je niet springt of je niet laat vallen
mis je een kans. Absoluut. Als ik niet was
gesprongen had ik niet alleen de kans op een
geweldige ervaring, op een avontuur gemist, ik
had ook niet op zo'n krachtige manier kunnen
ervaren dat ik mijn vader vertrouwen kan. En nog
een stap verder: mijn ervaring met mijn vader - en
het was niet de enige keer dat hij mijn vertrouwen
in hem bevestigde - heeft mij zeker geholpen om
stap voor stap mijn hemelse Vader meer en meer
te vertrouwen.
De Bijbel leert ons op veel plaatsen en in veel
gebeurtenissen dat God te vertrouwen is. In Psalm
37:5 lezen wij: "Leg je leven in de handen van de
HEER, vertrouw op hem, hij zal dit voor je doen".
Wij moeten het echter aandurven ons in
vertrouwen aan Hem over te geven. Wij moeten
durven springen. Wij moeten onze angst
overwinnen en ons durven te laten vallen in Zijn
handen. Doen wij dat niet, dan wordt ons
vertrouwen niet bevestigd en missen wij de kans
om God op een bijzondere manier aan het werk te
zien.
Als het al onmogelijk is om zonder vertrouwen te
leven dan is het zeker onmogelijk zonder
vertrouwen geestelijk te leven. Vertrouwen is de
kern van het geloof. Nee VERTROUWEN IS HET
GELOOF.
We gebruiken de woorden geloof en vertrouwen
gemakkelijk door elkaar. Dat is ook prima omdat
die woorden in principe hetzelfde willen
uitdrukken. Toch is er een verschil. Geloof kan
namelijk passief zijn, vertrouwen is altijd aktief.
Iemand kan geloven dat God bestaat en daaraan
de hoop koppelen dat God zijn of haar leven wil
leiden. Dat is geloof, maar het is misschien weinig
aktief. Vertrouwen daarentegen betekent bewust
het leven of een situatie in handen van God
leggen. Heer help mij, ik kan het niet. Dat is aktief.
Vertrouwen is altijd een bewuste daad van
overgave.
God wil dat wij Hem vertrouwen
God, de schepper van hemel en aarde, stuurde
Zijn eniggeboren Zoon naar deze wereld om met
ons te leven en voor ons te sterven. "Want alzo lief
heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn
eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder,
die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig
leven hebbe". Johannes 3:16 Wij worden verlost
door geloof. Dat is het begin van ons geestelijk
leven. Daarna mogen wij iedere dag opnieuw
blijven vertrouwen dat Hij ons verlost heeft en
vanuit die zekerheid leven. Maar daar houdt het
niet op. Wij mogen vertrouwen dat God ons
oneindig liefheeft; dat Hij het beste met ons
voorheeft en dat Hij ons leven wil leiden.
Vertrouwen geldt dus niet alleen voor onze
verlossing het heeft ook te maken met ons leven
als christen. Wij mogen God iedere dag vertrouwen
voor onze verlossing, maar ook voor Zijn leiding in
ons leven.
Verschillende soorten en gradaties van
vertrouwen
Initieel vertrouwen
Jezus Christus aanvaarden als onze Verlosser is de
eerste stap van vertrouwen die wij in ons
geloofsleven zetten. Het is heel goed mogelijk dat
wij nog maar weinig weten over God, Jezus
Christus en de Heilige Geest. Gedreven door een
verlangen of de nood in ons leven geven wij ons in
kinderlijk vertrouwen over aan God. Dat is het
initiële vertrouwen waarmee al het andere
vertrouwen begint. Het is de basis. Heel belangrijk,
maar daarbij mag het niet blijven.
Dagelijks vertrouwen
Als we groeien in ons geloof leren wij dat wij God
iedere dag mogen vertrouwen voor veel dingen.
We mogen Hem vertrouwen voor onze verlossing,
voor het feit dat Hij ons liefheeft, dat Hij onze
zonden vergeeft als wij Hem daarom vragen, dat
Hij gebeden verhoort, dat Hij ons leven wil leiden
en nog veel meer. Ik zou dat het dagelijkse
vertrouwen willen noemen. Het is een vertrouwen
op grond van Zijn beloften in Zijn woord.
Een mooie manier om iedere nieuwe dag te
beginnen is dit vertrouwen uit te spreken.
Hemelse Vader, Jezus Christus, Heilige Geest, ik
wil vandaag leven in vertrouwen op U. Ik wil U
vandaag volgen als de Heer in mijn leven. Wilt U
mij leiden en zegenen. Wilt U met mij vandaag Uw
weg gaan. Amen!
Ik geloof dat we God geen groter plezier kunnen
doen dan iedere dag opnieuw ons leven in
vertrouwen in Zijn hand te leggen.
Specifiek vertrouwen
Dat betekent God vertrouwen voor een probleem
of een uitdaging in ons leven. Hierbij gaat het om
vertrouwen in onze eigen unieke situatie.
Bijvoorbeeld God vertrouwen voor genezing, Hem
vertrouwen voor het maken van de juiste
beslissing, onze verwachting op Hem stellen wat
betreft ons beroep of de toekomst. Dit is
waarschijnlijk de meest moeilijke vorm van
vertrouwen omdat het hier niet gaat om God
vertrouwen op basis van datgene wat Hij ons in
Zijn Woord voorhoudt, maar Hem vertrouwen voor
unieke en persoonlijke situaties in ons leven.
Waar mogen wij God voor vertrouwen?
Mag ik Hem vertrouwen dat Hij mij een mooie auto
geeft zodat ik Hem beter kan dienen?
Waarschijnlijk niet.
Mag ik Hem vertrouwen dat Hij mij een partner
voor het leven zal geven?
Waarschijnlijk wel. God zegt immers zelf in
Genesis 2:18 "Het is niet goed dat de mens alleen
is".
Mag ik Hem vertrouwen dat Hij mijn zaak zal
zegenen zodat ik goed voor mijn gezin en mijn
medewerkers kan zorgen. Waarschijnlijk wel.
Mag ik Hem vertrouwen voor genezing bij ernstige
ziekten? Waarschijnlijk wel.
Misschien irriteren jou mijn antwoorden.
Waarom waarschijnlijk wel en waarschijnlijk niet?
Omdat ik het niet zeker weet.
God is souverein. In Jesaja 55:8 staat dat Zijn
gedachten niet onze gedachten zijn en dat onze
wegen niet Zijn wegen zijn. Sommige mensen
vinden een goede levenspartner, anderen
worstelen daarmee. Sommige bedrijven worden
gezegend, andere bedrijven - ook van christenen gaan failliet. Sommige mensen worden genezen;
anderen niet.
Dat alles heeft te maken met het feit dat God een
eigen weg gaat met ieder mens, maar ook dat
ieder mens een andere weg gaat met God. Dat
betekent dat wij God ook in de weg kunnen staan
of Hem zelfs kunnen blokkeren in alles wat Hij voor
en door ons wil doen.
We zijn aangeland bij een gevoelig punt en ik hoop
dat het mij lukt uit te leggen wat ik bedoel.
In Romeinen 8:26 staat dat wij niet weten waar we
God om mogen vragen en waarvoor we Hem
kunnen vertrouwen, maar dat de Heilige Geest ons
in deze zwakheid te hulp komt en ons zogezegd
influistert waar we God om mogen vragen en
waarvoor wij Hem mogen vertrouwen. Dat is een
sleutelvers in de Bijbel. Hier staat eigenlijk: open
jouw hart voor de Heilige Geest zodat Hij jou kan
vertellen wat Gods wil is. Als je vervolgens deze
dingen in gebed en in vertrouwen bij God brengt,
bid je zeker naar de wil van God. En Jezus Zelf
belooft ons dat wanneer wij bidden naar Zijn wil,
Hij ons verhoort (zie o.a. Johannes 14:13,14,
15:7). Als wordt nog eens samengevat in 1
Johannes 5:14 waar staat: "Wij kunnen ons vol
vertrouwen tot God wenden, in de zekerheid dat
hij naar ons luistert als we hem iets vragen dat in
overeenstemming is met zijn wil".
Dit is een heel mooi en belangrijk geestelijk
principe. God wil ons zelf vertellen wat wij Hem
mogen vragen en waarvoor wij hem mogen
vertrouwen. Precies zoals mijn vader mij toeriep:
spring, ik vang jou op. Net zo als Jezus Petrus
uitdaagde over het water naar Hem toe te komen
(Mattheus 14:29). God wil dat wij Hem vertrouwen
en Hij wil ons influisteren waarvoor wij Hem
mogen vertrouwen.
Hoe kan Hij ons bekend maken waarvoor wij Hem
mogen vertrouwen?
Er is maar één manier.
Door dicht bij Hem te zijn.
Door ons te laten leiden door Zijn hand.
Door ons niet van Hem te verwijderen door zonde
in ons leven.
God wil ons helpen Hem te vertrouwen voor het
onmogelijke in ons leven, maar dat gaat alleen als
Hij tot ons kan doordringen; als de relatie met
Hem open is; als hij tot ons kan en mag spreken.
Vertrouwen voor problemen en plannen
Vertrouwen heeft altijd te maken met iets dat wij
niet zelf kunnen. Immers als wij het zelf kunnen
hoeven wij iemand anders of God niet te
vertrouwen het voor ons te doen: dan doen we het
gewoon zelf. Punt uit! Klaar!
In principe kan vertrouwen in twee richtingen
gaan. De eerste is God vertrouwen voor de
oplossing van een probleem in ons leven dat wij
niet aankunnen. Bijvoorbeeld een financiële crisis,
het huwelijk wat vastloopt, kinderen die een
goddeloze weg gaan, ophouden met pornografie
kijken, stoppen met roken. Allemaal negatieve
dingen die wij niet aankunnen.
We kunnen God echter ook vertrouwen voor
positieve dingen, voor dromen, wensen,
verlangens, plannen. Een alleenstaande kan God
vertrouwen voor een partner. Iemand die God wil
dienen kan erop vertrouwen dat God hem of haar
een plaats wijst in de zending. We kunnen de
opvoeding van onze kinderen in vertrouwen in Zijn
hand leggen. We mogen God vertrouwen voor
leiding en hulp in ons werk en met betrekking tot
onze financiën.
Een opdracht of een verlangen
Er valt echter nog meer te vertellen over specifieke
zaken, die gelden voor ons eigen persoonlijke
leven, waarvoor wij God mogen vertrouwen. Ik
geloof dat de Bijbel ons twee situaties aanreikt die
ons toestaan om God op een buitengewone manier
te vertrouwen. In de eerste plaats is dat als God
een concrete opdracht geeft. Hij vertelt ons om
iets te doen. Hiervan vinden wij veel voorbeelden
in de Bijbel. Er zijn veel situaties waarin God
iemand vroeg om stappen in geloof te nemen,
zodat Hij wonderen kon doen en daarin Zijn
absolute macht en glorie kon tonen. Denk
bijvoorbeeld maar eens aan Gideon. In het boek
Rechters, de hoofdstukken 6 tot en met 8, kunnen
wij lezen dat God hem de opdracht gaf om de
Midjanieten aan te vallen. Gideon zag dat echter
helemaal niet zitten. Hij moest veel overwinnen om
God te volgen in een ogenschijnlijk dwaas plan.
Toen hij het na veel wikken en wegen uiteindelijk
toch deed, gaf God op een wonderlijke manier een
grote overwinning aan Gideon en zijn kleine
legertje.
Zo zijn er veel voorbeelden uit de Bijbel aan te
halen. Denk maar eens aan koning Josafat, die de
zangers vóór het leger plaatste, omdat de profeet
Jachaziël gezegd had: “Op die manier zal de Heer
verlossing geven”. De zangers loofden de Heer en
God gaf een wonderbaarlijke overwinning (2
Kronieken 20). Denk ook eens aan Mozes, die de
opdracht kreeg om het volk van Israël uit de
gevangenschap in Egypte te halen (Exodus 3 en
4). Mozes protesteerde heftig tegen deze opdracht,
omdat hij beter dan ieder ander wist hoe
onmogelijk deze opdracht was. Toen hij uiteindelijk
na veel aandringen stappen in geloof durfde te
nemen, deed God het ondenkbare. Hij Zelf greep
op een wonderbaarlijke manier in om Zijn volk uit
de slavernij te bevrijden.
Er is echter nog een reden die het ons kan
toestaan om stappen in geloof te nemen en het
onmogelijke van God te verwachten. Het is een
meer subtiele manier, waarop God wil dat wij Hem
vertrouwen. Dat is wanneer wij een last of een
verlangen op ons hart hebben. Wanneer God ons
iets speciaals op het hart legt zonder dat wij
precies weten wat Hij van ons verwacht.
Een goed voorbeeld hiervan is Jonatan, die samen
met zijn wapendrager het vijandelijke leger
tegemoet ging (1 Samuël 14). Nergens staat dat
God hem had opgedragen om dat te doen. Hij ging
echter, omdat hij het verlangen had God te dienen.
En God gaf een wonderbaarlijke overwinning.
Denk ook eens aan Nehemia. Hij had een zodanige
last op zijn hart voor Jeruzalem dat hij daar naar
toe trok om de muren van Jeruzalem te
herbouwen. Nergens vinden wij dat God hem had
opgedragen om dit te doen. Wel staat er: "Ik had
niemand verteld welke plannen mijn God mij voor
Jeruzalem had ingegeven." (Nehemia 2:12) Met
andere woorden, door zijn persoonlijke omgang
met God was langzaam een verlangen gegroeid in
het hart van Nehemia. Dat verlangen werd als een
opdracht voor hem en daarom durfde Hij God te
vertrouwen voor het onmogelijke.
God wil dat wij Hem vertrouwen. Hij wil dat wij het
met Hem wagen. Wij eren God, als wij in
vertrouwen op Hem leven en handelen. Er staat
niet één voorbeeld in de Bijbel van iemand die God
vertrouwde voor het onmogelijke zonder dat God
dat vertrouwen bevestigde. God zal altijd handelen
als wij Hem vertrouwen. Onze God zal ons eerder
zegenen op grond van ons vertrouwen in Hem dan
onze werken voor Hem. Toch zijn vertrouwen en
werken nauw met elkaar verbonden.
Ora et Labora
Geloof en werk, of in de context van deze
overdenking: vertrouw en wees aktief. Vertrouwen
en eigen inzet zijn aan elkaar verbonden als de
voor- en achterkant van een munt. Ze vormen één
geheel, maar zijn toch heel verschillend.
Als jij een blindedarmontsteking hebt ga je naar
het ziekenhuis en je wordt geopereerd. Je zegt dan
niet: ik vertrouw erop dat God mij gaat genezen.
Ik doe niets, want als ik wel iets doe, dan heb ik
geen vertrouwen in God.
Tenzij God ons een heel duidelijke opdracht geeft
is zo'n reactie natuurlijk geestelijke onzin.
Waarom?
Omdat God de hele schepping heeft gemaakt,
inclusief alle mogelijkheden die de schepping ons
biedt om gezond te leven of te herstellen. Dat
betekent dat wij alles mogen en ook moeten doen
om onze problemen op te lossen of onze wensen te
vervullen. Het resultaat en de zegen liggen echter
in handen van God.
Ja, ik begrijp best dat het hier heel delicaat wordt.
Aan de ene kant willen wij God vertrouwen en het
van Hem verwachten. Aan de andere kant heeft
God ons ook mogelijkheden gegeven om ons leven
zo goed mogelijk gestalte te geven. Wij mogen en
moeten alles doen wat in ons vermogen ligt, maar
de zegen en de doorbraak ligt voor kinderen van
God in Zijn hand. Deze gedachte wordt mooi
weergegeven in Spreuken 16:3 "Vertrouw bij je
werk op de HEER, en je plannen zullen slagen".
Met andere woorden: doe alles wat je kunt, maar
verwacht het van de Heer.
God biedt ons een vertrouwenstest aan
De Bijbel leert dat wij God niet mogen verzoeken
(Lucas 4:12). Jezus zegt dat wij geen tekenen
mogen verlangen (Mattheus 12:39). Toch biedt
God zelf ons een test aan met betrekking tot ons
vertrouwen in Hem. Iedereen die wil groeien in
haar of zijn vertrouwen in God zou deze test
serieus moeten nemen. God zelf stelt het immers
voor.
Wat is die test?
We lezen hierover in Maleachi 3:10. Daar staat
"Stel mij maar eens op de proef – zegt de HEER
van de hemelse machten. Breng alle tienden naar
mijn voorraadkamer, zodat er voedsel in mijn
tempel is, en zie dan of ik niet de sluizen van de
hemel voor jullie open en zegen in overvloed op
jullie land laat neerdalen".
Hier stelt God zelf een soort 'deal' voor om Hem te
testen. Hij zegt “Geef voor Mijn dienst”. En Hij
belooft de sluizen van de hemel te openen (wow)
en zegen in overvloed uit te storten (wow).
Wanneer?
Als wij het wagen met Hem!
Als wij het aandurven Hem te vertrouwen.
Hij daagt ons uit om Hem te testen.
Als jij wilt groeien in jouw vertrouwen in Hem, test
Hem dan op de manier die God Zelf voorgesteld
heeft. Geef voor Zijn dienst en laat je verrassen
door de zegen die Hij over jou uitstort.
Vertrouwen is niet hetzelfde als positief
denken
Veel christenen weten niet goed raad met het
begrip 'positief denken'. Het klinkt hen te werelds.
Ze zijn bang dat het iets demonisch heeft en dat
het tegen God ingaat. Toch is positief denken een
door God geschapen mechanisme dat wel degelijk
een invloed heeft op hoe wij leven.
Ik heb eens gelezen over een test die gedaan werd
met twee groepen mensen. De eerste groep kreeg
een collage van films te zien over de ellende op
deze wereld. Begeleid van zware sombere muziek
zagen die mensen beelden van oorlog, ziekte,
vuurspuwende vulkanen, overstromingen, haat en
nijd.
De andere groep keek naar een collage van films
over mooie dingen in het leven. Begeleid door
vrolijke, opgewekte, melodieuze muziek zagen zij
prachtige beelden over de schepping: majestueuze
bergen, dwarrelende vlinders, de lach van een
pasgeboren baby, een man en een vrouw die
elkaar omarmden.
Na afloop van de films kregen beide groepen een
vragenlijst voorgelegd over hun
toekomstverwachtingen.
Hoe zie jij de toekomst?
Zullen wij tijdens ons leven een oorlog meemaken?
Hoe zie jij jouw financiële zekerheid?
Welke kansen krijgen jouw kinderen?
De eerste groep was in alle opzichten veel
pessimistischer dan de tweede groep. Zij hadden
geen hoge verwachtingen en zagen de toekomst
heel somber. De tweede groep zag ook problemen
in de toekomst, maar zij straalden vertrouwen en
verwachting uit. Zij geloofden in de toekomst.
En dat alles op grond van twee films van dertig
minuten. Als dergelijke korte films onze kijk op het
leven al kunnen veranderen, hoeveel temeer
verandert het ons leven als wij ons voortdurende
met negatieve of positieve gedachten vullen? In
Spreuken 15:13 staat "Een blij hart maakt het
aangezicht vrolijk, maar door hartenleed wordt de
geest verslagen". Dat is positief denken. Het is een
door God geschapen mechanisme dat een heel
belangrijke invloed op ons leven heeft. Positief
denken stelt ons niet in staat alles te doen. Het
helpt ons wel alles beter te doen dan wanneer wij
negatief denken.
Maar ... positief denken is iets heel anders dan
vertrouwen. Positief denken heeft een invloed op
de levens van christenen en niet-christenen.
Vertrouwen gaat echter véél en véél verder. Het
betekent jouw leven leggen in de handen van jouw
Schepper. Het betekent Hem vertrouwen voor Zijn
redding. Het betekent Hem vertrouwen voor de
leiding in jouw leven. Het betekent geloven dat Hij
van jou houdt en het beste met jouw voorheeft.
Vertrouwen en fatalisme
Fatalisme is de leer die aanneemt dat de mens
geen enkele invloed heeft op zijn lot. De naam is
afgeleid van het Latijnse woord fatum, wat lot
betekent. Dat ligt ogenschijnlijk niet zover
verwijderd van vertrouwen voor het onmogelijke
en is toch totaal anders. Het klopt dat je in beide
gevallen tot het inzicht bent gekomen dat jij jouw
lot niet zelf kunt bepalen. Een fatalist geeft zich
over aan het toeval, aan gebeurtenissen, aan
andere mensen. Bij vertrouwen in God geef jij je
over aan de Schepper van hemel en aarde. Je
geeft je over aan Hem Die de zon doet opgaan, Die
planten doet groeien, Die de sterren hun plaats
heeft aangewezen, Die jou beter kent dan jij jezelf
kent. Je geeft je over aan Hem, Die was en is en
zal zijn. Een fatalist ziet leegte en toeval; een
christen die zijn leven, zijn toekomst en ja, ook
zijn lot, in handen legt van haar of zijn Schepper,
heeft hoop, leeft in verwachting, ziet uit naar wat
Hij gaat doen en niet aan wat het toeval voor hem
in petto heeft. Een fatalist in geldnood speelt lotto
(je weet maar nooit hoe goed het toeval het met
mij voorheeft - alsof het toeval kan denken en
sturen). Een christen in geldnood belijdt voor zover
het zijn schuld of domheid is die zonde aan God en
brengt vervolgens zijn nood bij Hem. Petrus
schrijft immers "Werp al uw bekommernis op Hem,
want Hij zorgt voor u". (1Petrus 5:7) Aan wie wil jij
jouw leven overgeven: aan het toeval of aan een
liefdevolle Vader, die het beste met jou voorheeft?
Het tegenovergestelde van vertrouwen
Wij denken misschien dat het tegenovergestelde
van vertrouwen geen vertrouwen is. Dat klopt
echter niet. Het tegenovergestelde van het
vertrouwen dat God het gaat maken is angst.
Angst is een zeer sterk gevoel dat opkomt als wij
bedreigd worden, als wij geen uitweg zien, als
onze zekerheden onder ons wegbrokkelen. In
Psalm 34:5 staat "Wend je vandaag tot Mij en Ik
zal jou antwoorden; van alle angsten zal Ik jou
bevrijden". En in Psalm 56:5 "Op God, wiens
woord ik prijs, op God vertrouw ik, angst ken ik
niet, wat kan een sterveling mij aandoen?" Jezus
zegt in Johannes 14:1 "Wees niet ongerust, maar
vertrouw op God en op mij".
God weet dat angst deel van dit leven is. Als wij in
nood zijn, als we geen uitweg meer zien dan kan
de angst als een storm door ons heen gieren. Het
tegenovergestelde van die angst is vertrouwen op
God en zeggen: "Heer ik kan het niet. Ik ben bang.
Mag ik schuilen bij U? Mag ik wegkruipen in Uw
armen? Ik hoef niet alles te begrijpen. Laat mij
gewoon dicht bij U zijn. Want liefde drijft vrees uit
(1 Johannes 4:18).
Wat Jezus heeft te zeggen over vertrouwen
"Ik zeg u, indien gij een geloof hebt als een
mosterdzaad, zult gij tot deze berg zeggen:
Verplaats u van hier daarheen en hij zal zich
verplaatsen en niets zal u onmogelijk zijn".
(Mattheus 17:20)
Dit is een haast ongelooflijk uitspraak van Jezus.
Hij probeert iets heel belangrijks te communiceren
en overdrijft om de boodschap over te brengen.
Eerst heeft hij het over een geloof als een
mosterdzaadje. Iets kleiners kan het menselijke
oog nauwelijks waarnemen. Dan heeft hij het over
een berg. Iets groters valt er niet te zien.
Jezus wil hier duidelijk maken hoe groot de kracht
van geloof, van vertrouwen is. Zelfs een klein
geloof kan bergen verzetten. Een klein geloof in de
onbegrensde macht van God kan wonderen doen.
Zo'n geloof kan inderdaad de bergen in ons leven
verplaatsen of doen verdwijnen. Niet gebaseerd op
ons geloof, maar op Zijn almacht.
Wat als het niet lukt God te vertrouwen?
In de eerste plaats is dat heel menselijk.
Vertrouwen is een geweldige uiting van overgave.
Dat gaat niet altijd. Vertrouwen moet iedere dag
nieuw zijn. Maar dat gaat niet iedere dag even
goed.
De vader van een bezeten jongen kwam tot Jezus
(Marcus 9:14-24) en zei tegen Jezus "Als Gij iets
kunt doen, help ons en heb medelijden met ons!"
Jezus antwoordde met een prachtige zin, zeker in
de context van deze overdenking. Hij zei "Als Gij
kunt! Alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft".
Mooi hè! ALLES, letterlijk ALLES is mogelijk als jij
je vertrouwen in God stelt.
En wat stamelde de goede verbouwereerde vader!
“Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp”. Het was de
man eenvoudigweg niet mogelijk om te geloven in
het wonder van genezing en hij bad Jezus om hem
het geloof te schenken dat Gods onbeperkte macht
zou vrijzetten. Jezus deed dit en de jongen werd
genezen.
Soms willen wij God vertrouwen voor het
onmogelijke in ons leven, maar het gaat gewoon
niet. Dat begrijpt God. We mogen dan tot Hem
gaan en Hem vragen ons vertrouwen in Hem te
versterken.
Vaak heb ik meegemaakt dat ik God zo graag wilde
vertrouwen, maar dat mijn verstand niet
meewerkte. Mijn verstand kan plannen maken,
rekenen, oplossingen zoeken. Het is voor mij vaak
zoveel gemakkelijker om te vertrouwen op de
oplossingen die ik zelf heb kunnen bedenken. Het
is soms zo moeilijk om af te wachten totdat Hij
Zijn weg wijst en Zelf ingrijpt in mijn situatie.
Vertrouwen vraagt moed
Petrus was aan het vissen. Een hevige storm stak
op. Plotseling was er een ander bootje met Jezus
erin. Hij riep Petrus toe “Kom naar mij toe!”
“Wat over het water?”
“Dat kan niet!”
“Kom Petrus!”
Petrus moest toen besluiten wat hij wilde doen.
God vertrouwen voor het onmogelijke - over water
lopen is echt onmogelijk, dat weet iedereen - of
afgaan op al zijn ervaring en kennis en zeggen: dit
is absurd. Dit is onmogelijk. Ik ben toch niet gek.
En wat deed Petrus.
Hij plaatste één been over de rand van het
bootjes.
Waarschijnlijk hebben zijn collega's hem
toegeroepen "Wat doe jij nou? Heb jij je verstand
verloren?"
Petrus plaatste zijn andere been over de rand. Een
moment zat hij daar. Het wilde water onder hem.
Hij keek Jezus aan. Die zei "Kom Petrus, waag het
met Mij. Je kunt Mij vertrouwen".
En Petrus deed een heel kleine stap die in
werkelijkheid enorm groot was. Hij liet zich
afglijden op het water en ontdekte tot zijn stomme
verbazing dat hij niet onderging. Hij stond en liep
op het water. Dat was nog nooit vertoond. God
droeg hem. Hij deed het wonder. De kleine stap
van Petrus maakte Gods onbeperkte kracht vrij.
Zou Petrus die kleine stap niet genomen hebben
zou hij God niet op zo'n wonderbare wijze aan het
werk hebben gezien. Hij zou een kans gemist
hebben die hij zijn hele leven niet meer vergeten
kon.
Zo gaat het ook met ons. Als wij het wagen met
God, als wij Hem durven vertrouwen voor het
onmogelijke in ons leven, zullen wij God aan het
werk zien zoals wij anders nooit zullen zien. Ja,
God is almachtig. Hij kan alles, maar Hij wil dat we
Hem vertrouwen. Pas dan zal Hij Zijn onbeperkte
krachten vrijmaken om dingen te doen in en door
ons heen die menselijkerwijs gesproken
onmogelijk zijn. De keuze is aan ons: een
goedbedoeld en keurig geloofsleven, waarbij wij
trouw aan Zijn hand wandelen, of een sensationeel
christenleven waarbij wij God op een bijzondere
manier aan het werk zien omdat wij Hem durven
vertrouwen voor het onmogelijke.
En hoe ging het verder met Petrus?
Na de eerste euforie dat hij over het water kon
lopen zag hij ineens weer de krachtige golven om
zich heen. Hij had zijn ogen niet meer gericht op
Jezus, maar op de problemen rondom hem. Het
vertrouwen was weg. Petrus ging onder.
En wat deed Jezus? Zei Hij "Eigen schuld, had je
mij maar moeten blijven vertrouwen. Je hebt toch
zelf mogen ervaren wat ik kan doen als jij Mij
vertrouwt. Waarom keek je Mij niet meer aan en
vond je het zo nodig om je te concentreren op de
problemen om jou heen?"
Nee, dat zei Jezus niet. Hij zei helemaal niets. Hij
stak zijn arm uit en redde de doorweekte Petrus.
Prachtig!
God laat ons niet in de steek als wij Hem
vertrouwen. Hij wil dat we Hem vertrouwen. Wij
eren Hem als wij Hem durven te vertrouwen voor
het onmogelijke in ons leven. Gooi jouw benen
overboord en loop over water. Of denk je echt dat
jouw probleem of jouw uitdaging te groot is voor
God? Absoluut niet!
God bevestigt vertrouwen
Er is niet één voorbeeld in de Bijbel te vinden van
iemand die God vertrouwde, die door God in de
steek werd gelaten. God reageert altijd op
vertrouwen in Hem. Hij kan en Hij wil niet anders,
omdat vertrouwen in Hem de basis en de kern van
ons geloof is. Door de hele bijbel klinkt Gods
aanmoediging: vertrouw Mij toch. Vertrouw Mij
zoals Gideon Mij vertrouwde toen hij met een
handjevol mannen de grote legers van de
Midianieten tegemoet ging. Waag het toch met Mij
zoals David deed toen een reus tegenover hem
stond. Geloof Mij toch zoals Paulus Mij vertrouwde
toen hij het evangelie in Rome, het centrum van
de toenmalige wereld, wilde verkondigen. Telkens
op nieuw is er dezelfde boodschap: vertrouw Mij!
Maar wat als vertrouwen niet schijnt te werken?
Nu ik deze woorden schrijf moet ik denken aan
onze medewerker Arie. Ik was toen nog de leider
van Agapè in Nederland. Arie - wiens naam ik
bewust gebruik om hem te eren - was één van
onze meest bevlogen en daadkrachtige
medewerkers. Hij en zijn vrouw Nel hadden de
Heer zo lief dat zij hun meubelzaak verkochten om
Hem fulltime te dienen.
Toen kreeg Arie prostaatkanker!
Dat was een enorme klap voor Arie, Nel, de andere
medewerkers en vele christenvrienden. Hier
scheen iets niet te kloppen. "Heer", baden wij "Arie
en Nel hebben alles achtergelaten voor U. Het zijn
Uw dienstknechten. Wij vertrouwen erop dat u Arie
gaat genezen."
We organiseerden gebed. Arie ging voor enige tijd
naar Amerika om zich daar te laten behandelen
(vertrouw en werk). Het duurde allemaal lang,
maar het wonder gebeurde. Langzaam ging het
beter met Arie. Wat een blijdschap! God had onze
gebeden en ons smeken gehoord. Arie was zo
dankbaar en had zo'n vertrouwen in God dat hij
besloot een dankdienst te organiseren. Ik zal die
avond nooit vergeten. De kerk zat boordevol met
honderden vrienden die met Arie en Nel gestreden
hadden. Het was een groot feest. Arie getuigde
van Gods werk in Zijn leven. Wij zongen liederen
tot Zijn eer. We prezen zijn naam.
Drie maanden later stierf Arie aan de gevolgen van
de prostaatkanker.
Wij waren allemaal zeer ontdaan. Ongetwijfeld
waren er christenen kwaad op God. Dit klopt niet!
Zegt u niet in Uw Woord "Indien gij Mij iets vraagt
in mijn naam, Ik zal het doen". (Johannes 14:14)
Staat er niet "Het gelovig gebed zal de lijder
gezond maken en de Heer zal hem oprichten."
(Jacobus 5:15)? Hoe is het dan mogelijk dat U ons
gebed voor Uw dienstknecht niet gehoord hebt?
Waarom hebt U Arie niet genezen? Waarom hebt U
toegestaan dat mensen om ons lachen omdat wij
een dankdienst hebben gehouden?
Weet je wat nu, vele jaren na de dood van Arie,
mijn antwoord is?
Ik weet het niet.
Honderden keren heb ik hier over nagedacht. Ik
heb deze gebeurtenis telkens opnieuw in gebed bij
de Heer gebracht. Ik wilde begrijpen, maar ik
begrijp het nog steeds niet. Natuurlijk heb ik troost
gevonden in de Bijbel. Bijvoorbeeld waar God zelf
zegt "Mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw
wegen zijn niet Mijn wegen" (Jesaja 55:8). Daar
kan ik mee leven. Wij zullen God nooit echt
kunnen begrijpen. Kennelijk wil God ons met deze
uitspraak duidelijk maken dat er een weg is die
nog hoger gaat dan hoe wij de Bijbel begrijpen. Wij
willen graag een zeker automatisme uit de
woorden in de Bijbel distilleren. Want daaraan
wordt zekerheid ontleend. Bidt en u zal gegeven
worden. Zo staat het er, maar zo functioneert het
kennelijk niet klakkeloos.
Waarom niet?
Omdat er een weg is die hier bovenuit gaat.
Dat is Gods wil. Hij weet beter dan wij wat goed
voor ons is. In Lucas 11:11 staat "Is er soms een
vader onder u, die, als zijn zoon hem om een vis
vraagt, hem voor een vis een slang zal geven?"
Nee dat is duidelijk, dat doet geen vader. Maar
draai het nu eens om. Wat als de zoon in zijn
onwetendheid een slang vraagt? Zal de vader die
geven? Natuurlijk niet, omdat hij beter weet dan
zijn zoon wat goed en wat slecht voor hem is.
Was het beter voor Arie om te sterven? Ik weet
het niet! In Psalm 116:15 staat "Kostbaar is in de
ogen des HEREN de dood van zijn gunstgenoten".
Is dat dan het antwoord op onze vragen. Ik weet
het niet.
Een ding weet ik echter wel en dat is dat ik met dit
niet begrijpen van Arie's dood geen beloften uit
Gods woord mag doorstrepen. Die beloften zijn
echt. Die beloften heb ik vaak in vervulling zien
gaan. Het niet begrijpen van Gods unieke weg doet
niets af aan Zijn beloften. Mogelijk dat het
antwoord op deze moeilijke vraag ligt in de
woorden van Jezus in Getsemane. Daar bad Jezus
in doodsnood "Mijn Vader, indien het mogelijk is,
laat deze beker Mij voorbijgaan; doch niet gelijk Ik
wil, maar gelijk Gij wilt" (Mattheus 26:39). We
mogen ervan uitgaan dat God dat gebed van Zijn
enige Zoon gehoord heeft en dat de eigen woorden
van Jezus van toepassing zijn op dit gebed: Vraag
en gij zult ontvangen. En toch is er kennelijk een
hogere weg. Dat is wat Jezus toevoegt aan Zijn
noodkreet. Niet Mijn wil geschiede, maar de Uwe.
Dat is het perfecte gebed. We mogen God onze
wensen in gebed voorleggen. God wil dat wij Hem
vertrouwen voor het onmogelijke in ons leven.
Maar daarbij mogen wij een weg gaan die nog
hoger voert. Uw wil geschiede. Dat is vertrouwen
in de puurste vorm.
Hoe groter het probleem hoe beter
God gaf Gideon de opdracht om de Midjanieten aan
te vallen: "Toon je moed en bevrijd Israël, dat is
Mijn opdracht." (Rechters 6:14b) Gideon zag dat
echter helemaal niet zitten, want hij had leren
tellen. Hij wist dat de Midjanieten
driehonderdduizend strijders hadden, terwijl
Gideon niet meer dan tweeëndertigduizend
mannen bij elkaar zou kunnen ronselen. Hij deed
dan ook zijn uiterste best om onder deze opdracht
uit te komen. God moest hem overtuigen met een
paar 'trucjes' en eindelijk was Gideon bereid om te
gaan. Hij ging met angst in zijn benen. En neem
het de man maar eens kwalijk. Wat zouden wij
hebben gedaan?
Toen Gideon met zijn legertje op het slagveld
aankwam en het grote leger van de vijand zag,
wilde hij direct zijn biezen pakken. De Heer zei
echter tegen hem: "Gideon, jij hebt te veel
soldaten."
"Wat bedoelt U? Zij hebben er zeker tien keer
zoveel als wij. Wilt U alstublieft nog eens tellen?"
"Nee Gideon: Het leger dat je bij je hebt is te
groot. Ik lever de Midjanieten niet aan jullie uit,
want ik wil niet dat Israël zich erop beroemt dat
het zich op eigen kracht heeft bevrijd." (Rechters
7:2) En zo werd het toch al te kleine leger van
Gideon ook nog gereduceerd tot tienduizend
soldaten. Later bleven er maar driehonderd over
door een selectieproces dat helemaal niets te
maken heeft met de manier waarop je normaal
gesproken oorlog voert. Gideon hield driehonderd
mannen over. Niet noodzakelijkerwijs de beste
soldaten, maar diegenen die water konden drinken
als een hond. Dat helpt niet veel als je een oorlog
moet voeren.
Wat ik zo mooi vind, is dat Gideon, vlak voordat hij
met die driehonderd mannen dat grote en
fantastische leger van de Midjanieten aanviel, zei:
"Het is zover! De Heer geeft jullie het kamp van
Midjan in handen." (Rechters 7:15b) Denk daar
eens over na. Toen Gideon tweeëndertigduizend
soldaten tot zijn beschikking had, deed hij het in
zijn broek van angst. Hij wilde maar één ding: zo
snel mogelijk weg wezen. Toen hij nog maar
driehonderd mannen over had, gaf hij echter blijk
van een groot en diep vertrouwen in God.
Waarom? Omdat hij wist dat God een groot
wonder zou moeten doen om met dit handjevol
mensen een groot en machtig leger te kunnen
overwinnen. Met zijn eigen leger van meer dan
dertigduizend soldaten had hij zelf nog iets kunnen
beginnen, maar met driehonderd man kon hij niets
meer. Hij moest wel op God vertrouwen.
Daarom zijn grote problemen vaak beter voor ons
dan kleine problemen. Dat klinkt overdreven, maar
het is waar. Als we een klein probleem hebben dan
lossen wij dat gewoon even op. Waarschijnlijk
denken wij er niet eens aan ervoor te bidden. Als
het probleem echter groter is dan zoeken wij graag
hulp bij God. En als het probleem voor ons
onmogelijk is hebben wij geen andere keus dan te
vertrouwen op onze Heer. Bij kleine problemen
vertrouwen wij op ons eigen kunnen; bij
onmogelijke problemen kunnen wij alleen op God
vertrouwen. Ik geloof dat Paulus dit in gedachten
had toen hij schreef "Als ik zwak ben, dan ben ik
machtig" (2 Korinthiers 12:10). Als je weet dat je
zwak bent en het alleen niet kunt, ben je sterk als
je naar de Heer gaat die zegt "Zou voor Mij iets te
wonderlijk zijn?" Genesis 18:14
In eigen kracht
Toch kan het ook gebeuren dat wij onmogelijke
problemen, die God niet meteen oplost, in eigen
kracht willen oplossen. Denk maar eens aan
Abraham, die van God de belofte kreeg dat hij de
vader zou worden van een groot volk. Zijn vrouw
Sara was echter onvruchtbaar. Dat was een
onmogelijk probleem. Hoe kon Abraham vader
worden van een groot volk als zijn vrouw geen
kinderen kon krijgen? Ongetwijfeld heeft Abraham
geworsteld met zijn vertrouwen op God. Hij was
een vroom man, die zijn God wilde vertrouwen,
maar de vervulling van Gods belofte was voor hem
onmogelijk. Na jaren van strijd en worsteling
besloot hij God een beetje te helpen het
onmogelijke probleem op te lossen. Hij dacht, als
ik een kind krijg met een andere vrouw ben IK nog
steeds de vader van een groot volk. De belofte van
God gold immers mij en niet Sara. En zo gebeurde
het ook. Abraham kreeg een zoon van de slavin
Hagar. Hij noemde hem Ismaël. Probleem
opgelost. Abraham kon vader worden van een
groot volk en niemand hoefde zijn gezicht te
verliezen. God niet en Abraham niet.
Maar zo werkt dat niet bij God. Hij heeft onze hulp
niet nodig om Zijn eigen beloften waar te maken.
Sterker nog Hij wil onze hulp niet. Hij wil dat wij
Hem vertrouwen. En dat is soms heel moeilijk. Wij
vertrouwen vaak liever op onze eigen
mogelijkheden dan op de onbegrensde
mogelijkheden die God heeft en ons aanbiedt. En
dat kan catastrofale gevolgen hebben. Ismaël, de
zoon van de eigen oplossing werd de voorvader
van alle Arabieren. Isaäk, de zoon van Gods
belofte werd de voorvader van de Israëlieten. Door
de eeuwen heen, tot op de dag van vandaag, leven
zij in ruzie en oorlog met elkaar. Dat gebeurt als
we God voor de voeten lopen. Dat gebeurt als we
meer vertrouwen op onze eigen goede ideeën dan
op Gods ingrijpen op Zijn tijd en Zijn manier.
In Psalm 147:10 staat "Hij heeft geen welgevallen
aan de kracht van het paard, noch behagen in de
benen van de man". Bedoeld wordt: vertrouw niet
op eigen kracht en op eigen kunnen, maar vetrouw
op de Heer onze God, Schepper van hemel en
aarde.
In vertrouwen God danken
Paulus schrijft in 1 Tess 5:18 "Dankt onder alles,
want dat is de wil Gods in Christus Jezus ten
opzichte van u". Ja dat is nogal wat! Wat er ook
gaande is in jouw leven leer God te danken. Niet
voor alles, maar in alles en onder alles. We hoeven
God niet te danken voor problemen, maar we
mogen en kunnen God wel danken 'in' problemen.
We hoeven niet te bidden: dank u God dat ik ziek
ben, maar we mogen wel bidden: ondanks het feit
dat ik ziek ben wil ik U loven en prijzen, omdat U
mijn God bent; omdat U weet wat mijn situatie is;
omdat U het beste met mij voorhebt.
Hierbij gaat het om een houding van
dankbaarheid; van vertrouwen. Dat is een
levenshouding die wij kunnen leren. Het vraagt
veel oefening, maar het heeft een geweldige
uitwerking op ons leven. Ik heb geleerd - nee beter
gezegd ik blijf leren - om te zingen. Niet hardop,
maar in mijn hart. Ik zing dan: Loof de Here mijn
ziel ... en alles wat in mij is Zijn heilige Naam. Er
zijn dagen dat zo'n lied voortdurend bij mij is. Het
zoemt door mijn hart. Soms maak ik er spontaan
mijn eigen woorden bij. Ik kan u zeggen dat dat
mijn beste dagen zijn. Als ik God loof en aanbid
zijn de omstandigheden altijd minder belangrijk.
Het is dan alsof God mij boven mijn situatie en
boven mijn problemen uittilt. Ik zie mijn
problemen dan op een andere manier. Als ik God
loof, staat Hij mij toe mijn problemen en
uitdagingen een beetje vanuit Zijn perspectief te
zien. Dan wordt een enorme berg waar ik van
onderen tegenaan kijk een stipje ergens ver
beneden mij.
Als jij dat nog niet kent. Leer dan God te loven.
Ook, of misschien juist, als jouw situatie niet
rooskleurig is. Ga tegen jouw verstand in dat jou
mogelijk naar beneden trekt en geef jouw ziel de
ruimte om God te aanbidden. Zoals het zo
eenvoudig en krachtig staat in Psalm 103:2 "Loof
de HERE, mijn ziel, en vergeet niet een van zijn
weldaden". Als je dit leert, zal jouw leven nooit
meer hetzelfde zijn. En in Psalm 40:4 "Hij gaf mij
een nieuw lied in de mond, een lofzang voor onze
God. Mogen velen het zien vol ontzag en
vertrouwen op de HEER".
Vertrouwen went nooit
Als je tot hier bent gekomen denk je misschien;
nou ja, die Leo Habets heeft het onder de knie. Hij
weet hoe het gaat. Hij kan God vertrouwen voor
het onmogelijke in zijn leven.
Niets is minder waar! Ik zal het eerlijk zeggen:
God vertrouwen voor het onmogelijke went nooit.
Je zou eens moeten weten hoeveel slapeloze
nachten ik heb doorgebracht. Je zou eens moeten
weten hoe vaak ik met God in het verborgene
gestreden hebt. Hoe vaak ben ik vertwijfeld
geweest. Hoe vaak heb ik niet meer geweten hoe
het verder gaat.
Nu ik dit schrijf ben ik 63 jaar. Ik leef meer dan 40
jaar met God. Toch moet mijn vertrouwen in God
iedere dag nieuw zijn. Ook al heb ik God in het
verleden vaak zien handelen en ook al ken ik Hem
veel beter dan twintig of dertig jaar geleden,
vertrouwen gaat niet vanzelf. Het is iedere keer
weer een keuze die ik moet maken. Het is iedere
dag opnieuw een keuze die jij mag maken.
Vertrouw op God
Ja, ik wil mijzelf en jou toeroepen: vertrouw op
onze God! Waag het met de Heer. Hij is de
Schepper van hemel en aarde. Hij wil dat jij Hem
vertrouwt. Durf te springen. Sta God toe jouw
leven te veranderen en te verrijken door Hem te
vertrouwen. Mis geen kansen door ongeloof of door
gebrek aan moed. Spring van de hooiwagen af in
de armen van jouw Vader. Hij vangt jou op. Daar
kun je zeker van zijn.
Vertrouwen is gebaseerd op een relatie
Ik ben deze overdenking begonnen met het
verhaal van mijn vader, die mij toeriep: spring.
Wat als iemand anders mij gevraagd had van de
hooiwagen af te springen? Wat als een vreemde
dat gevraagd zou hebben?
Waarschijnlijk zou ik niet gesprongen zijn.
Ik kende mijn vader.
Ik wist dat ik hem kon vertrouwen en daarom
durfde ik het aan om te springen.
Zo is het ook bij God. Hoe beter wij Hem kennen,
hoe langer wij met Hem wandelen, hoe meer
ervaringen wij met Hem hebben opgedaan, hoe
gemakkelijker het wordt om Hem te vertrouwen,
om te springen in de overtuiging dat Hij ons
opvangt.
Daarom wil ik in dit tweede deel van deze
overdenking een tiental punten weergeven over
onze relatie tot God, zoals ik die geschreven heb in
het boek 'Manna' een dagelijkse overdenking voor
het hele jaar.
1 - God beter leren kennen
Misschien kijk je een beetje vreemd op van dit
eerste punt. Misschien is je reactie: Ja, maar wij
kennen God toch? Natuurlijk kennen wij God, maar
er is een groot verschil tussen 'kennen' en
'kennen'. We kunnen iemand kennen zonder hem
of haar werkelijk te kennen. Iemand werkelijk
leren kennen, betekent dat we een relatie moeten
opbouwen. Dat kost tijd. Dat kost inspanning. Het
betekent ook dat we bereid moeten zijn ons aan de
ander te geven. Precies zo is het in onze relatie tot
God. Het is best mogelijk dat we God kennen, in
die zin dat wij van Hem 'weten', maar dat zegt nog
niets over een levende en persoonlijke relatie met
Hem.
Een Bijbels voorbeeld van iemand, die God wel
kende, is Mozes. In Exodus 33 kunnen wij hierover
lezen. Daar wordt verteld hoe Mozes buiten de
legerplaats een tent opzette. Een tent der
samenkomst waar Mozes 'zijn' God regelmatig
ontmoette. Wanneer Mozes die tent binnenging,
daalde God in een wolkkolom neer en sprak met
Mozes. God sprak met hem van aangezicht tot
aangezicht, zoals iemand spreekt met een vriend.
Dat is nogal wat. Het spreekt over een werkelijk
kennen van elkaar, over een persoonlijke relatie.
Een paar verzen verder kunnen wij lezen dat God
zegt dat Hij Mozes bij name kende. We kunnen ook
lezen dat Mozes het verlangen had om God beter
te leren kennen en om Zijn heerlijkheid te zien.
Terecht wordt in Deuteronomium verteld dat
Mozes de Heer heeft gekend van aangezicht tot
aangezicht (hoofdstuk 34:10).
Hoe zit dat met jou! Hoe goed ken jij God? Als jij
gevraagd zou worden om eens alles op te schrijven
wat je weet over God, hoe lang zou jouw verhaal
dan worden?
In zijn boek 'Knowing God' schrijft J.I. Packer dat
wij christenen God zo vaak bekijken door het verkeerde einde van een verrekijker. In plaats dat wij
God 'dichterbij halen' om Hem echt te leren
kennen, 'verkleinen' wij Hem zo vaak. We plaatsen
God op een afstand. En dat heeft een
verwoestende uitwerking op ons christenleven.
Onze geestelijke conditie en ook de mate waarin
wij God durven te vertrouwen is recht evenredig
aan onze kennis van God.
2 - Jezus bewust volgen als de Heer van het
leven
Enige tijd geleden was er duidelijk iets mis in mijn
leven. Er was een zonde in mijn leven gekomen,
waarmee ik niet had afgerekend. Ook toen was ik
actief in christelijk werk. Ook toen was ik druk met
de verkondiging van het evangelie. Ik las in de
Bijbel en ik had een dagelijkse tijd van gebed. En
toch was er die zonde in mijn leven. Dat kan
allemaal.
Op een avond nadat ik gebeden had, sloeg ik mijn
Bijbel open. Die avond 'sprak' God tot mij door het
eerste Bijbelvers dat ik las. Misschien is het goed
erbij te vertellen dat ik niet geloof dat God in de
regel zo werkt. Er zijn mensen die, wanneer ze een
probleem hebben, hun ogen sluiten, de Bijbel laten
openvallen en dan geloven dat God een boodschap
voor hen heeft door het eerste Bijbelvers dat ze
lezen.
Misschien ken jij ook wel dat grapje over die man
die een probleem had. Hij sloot zijn ogen, liet zijn
Bijbel openvallen en las: "Daarop ging Judas heen
en verhing zich." Nee, dacht hij, dat kan
onmogelijk Gods boodschap voor mij zijn. Laat ik
het nog eens proberen. Weer sloot hij zijn ogen,
liet zijn Bijbel openvallen en las: "Ga heen, doet gij
evenzo."
Nee, ik geloof niet dat God in de regel zo werkt.
We mogen deze 'instant-oplossingen' voor onze
problemen in ieder geval niet zoeken. Toch sprak
God die avond, toen die zonde in mijn leven was,
tot mij door het eerste vers waarop mijn oog viel.
Ik las het evangelie naar Lucas, hoofdstuk 6 vers
46. Daar zegt Jezus: "Waarom roepen jullie Heer,
Heer tegen mij, maar doen jullie niet wat ik zeg?"
Dat maakte diepe indruk op mij. Het was alsof
Jezus tegen mij zei: Leo, waarom noem je Mij
Heer? Noem Mij jouw Verlosser, jouw Zaligmaker,
jouw Heiland, maar noem Mij alsjeblieft niet jouw
Heer als je niet bereid bent te doen wat Ik zeg.
Want wat is een heer? Een heer is iemand, die de
leiding heeft; die het voor het zeggen heeft; die
gehoorzaamd wil worden. Wij hebben het recht
niet Jezus Christus Heer te noemen als wij niet
bereid zijn te doen wat Hij van ons vraagt.
In 1 Korintiërs 6:20 schrijft Paulus dat wij
christenen gekocht en betaald zijn. Dat wil zeggen,
dat Jezus Christus op Golgota de prijs voor ons
leven heeft betaald. Hij is, om het maar eens zo te
zeggen, onze eigenaar geworden. Wij behoren
Hem toe in alles wat we zijn, doen en kunnen.
Alles is van Hem; ons leven, onze talenten, de
relaties die wij hebben, onze bezittingen, onze tijd.
Wanneer Jezus Christus ons heeft gekocht (dat wil
zeggen dat wij ons door Hem hebben laten kopen)
hebben wij ons leven volkomen onder Zijn
heerschappij gesteld. In ieder opzicht en tot in elk
detail is Hij de Heer van ons leven geworden. We
leven dan niet meer voor onszelf, maar voor Hem
die voor ons is gestorven.
3 - Dagelijks leven in de kracht van de Heilige
Geest
Eens moest ik naar het buitenland voor een
conferentie. De avond voordat ik vertrok, kreeg ik
van mijn toen zesjarige dochter een pakje. Dat
was voor mij. Een cadeautje. Maar, ik mocht het
pas openmaken na aankomst in dat 'verre en
vreemde' land. Ik stopte het pakje in mijn koffer
en vergat de hele gebeurtenis, totdat ik na een
vermoeiende dag reizen in mijn hotel aankwam. Ik
opende mijn koffer en vond het pakje.
Nieuwsgierig en ongeduldig scheurde ik het papier
eraf. Ontroerd staarde ik naar het 'cadeau'. Een
mandje van klei en een vrolijk lachend popje. Twee
voorwerpen die veel waarde hadden in het jonge
leventje van mijn dochter. Twee voorwerpen ook
die ze zeker zou missen gedurende mijn
afwezigheid. Als vader was ik diep getroffen door
dit gebaar van liefde. Ik heb dat mandje van klei
en het dom lachende popje op mijn nachtkastje
gezet. Zo werd ik herinnerd aan mijn dochter. In
zekere zin was zij al die tijd bij mij.
Toen ik over dit alles nadacht, werd ik opnieuw
bepaald bij het 'cadeau' dat God ons heeft
meegegeven gedurende de tijd dat wij 'in den
vreemde' zijn. In zekere zin zijn wij christenen ook
ver van huis, ver van het koninkrijk waarin wij
thuishoren. En natuurlijk heeft God ons niet een
'ding' gegeven dat Hem vertegenwoordigen moet.
God heeft zelfs niet een ander gegeven om Hem te
vertegenwoordigen. God gaf Zichzelf. Hij gaf de
Heilige Geest, de Trooster, om bij ons te zijn
gedurende onze tijd 'in den vreemde'. God in de
persoon van de Heilige Geest, woont in ons. Hij is
het die ons kracht wil geven. Hij wil ons helpen
Gods Woord te 'verstaan'. Hij leidt ons in het
gebed. Hij is het, die ons christenleven vruchtbaar
maakt.
Het is onmogelijk het christenleven te leven los
van de Heilige Geest. En toch, hoe vaak proberen
wij dat niet? Is dat niet één van de zwakste kanten
van ons christenleven?
In Handelingen 19:1-2 kunnen wij lezen dat Paulus
aan mensen in Efeze een vraag stelde over de
Heilige Geest. Hun verbaasde antwoord was: "Wij
hebben zelfs niet gehoord van het bestaan van een
heilige Geest." Soms denk ik wel eens dat veel
christenen op dezelfde manier zouden moeten
reageren. Wie van ons weet nog wie de Heilige
Geest is en wat het betekent onder leiding van de
Heilige Geest te leven?
Toch is het leven onder leiding van de Heilige
Geest niet minder dan een opdracht. In Efeziërs
5:18b lezen we, dat we moeten worden vervuld
met de Heilige Geest. Letterlijk staat er dat we
voortdurend vervuld moeten worden (en blijven)
met Gods Heilige Geest. Voortdurend moeten wij
ons leven onder Zijn controle stellen. Voortdurend
moeten wij zoeken te leven en te handelen naar
Zijn wil.
4 - De Bijbel aanvaarden, bestuderen en
toepassen als het Woord van God
Veel christenen hebben de Bijbel steeds meer van
zijn kracht ontdaan. Langzamerhand zijn zij de
Bijbel anders gaan lezen. Ze zijn de Bijbel gaan
aanpassen aan hun situatie in plaats dat zij zich
aanpassen aan wat de Bijbel te zeggen heeft. En
zo is de Bijbel vaak niet meer de norm voor het
leven, maar zoeken veel christenen de norm in
zichzelf of in anderen. Velen hebben doorgestreept
wat niet meer toepasselijk lijkt in onze moderne
tijden zo is het 'tweesnijdende zwaard' een bot en
min of meer zinloos werktuig geworden. Daarmee
doen zij zichzelf tekort, want wie kan er strijden
met een stomp zwaard? Wat doet Gods Woord
allemaal voor ons?
Het Woord van God geeft de richting aan
In Psalm 119:105 kunnen wij lezen: "Uw woord is
een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad."
Dat betekent dat het Woord van God, de Bijbel,
ons begeleiden kan (en moet) op onze levensweg.
Die weg is vaak donker en ook gevaarlijk. Het
Woord van God mag ons daarbij licht geven, voor
ons uit schijnen, ons helpen om de richting te
bepalen. Je moet toch een beetje een dwaas zijn
om daar niet echt gebruik van te maken.
Het Woord van God beschermt ons tegen onszelf
Psalm 119:11: "Uw belofte heb ik in mijn hart
geborgen, zo zal ik niet tegen U zondigen." Als wij
het Woord van God bestuderen, overdenken en
opbergen in ons hart, zal het Woord van God een
steeds grotere invloed op ons leven krijgen. Het
Woord van God wordt zo een deel van onszelf dat
bepalend wordt voor ons denken en handelen.
Het Woord van God creëert zekerheid
Jesaja 40:8: "Het gras verdort en de bloem
verwelkt, maar het woord van onze God houdt
altijd stand." Gods Woord is een vaste,
onveranderlijke basis voor ons persoonlijke leven
en voor de mensheid. Wij hoeven niet heen en
weer geslingerd te worden door allerlei gedachten
en stromingen. Wij mogen gaan staan op het
vaste, onveranderlijke fundament van Gods
Woord.
Het Woord van God vormt ons
2 Timoteüs 3:16,17: "Elke schrifttekst is door God
geïnspireerd en kan gebruikt worden om
onderricht te geven, om dwalingen en fouten te
weerleggen, en om op te voeden tot een
deugdzaam leven, zodat een dienaar van God voor
zijn taak berekend is en voor elk goed doel
volledig is toegerust." Het regelmatig lezen en
bestuderen van het Woord van God zal ons
karakter vormen en ons toerusten voor de taak die
wij hebben.
5 - Leren om consequent en aanhoudend te
bidden
Een goede bekende van mij moest jaren geleden in
militaire dienst. Dat kwam hem slecht uit, omdat
hij net verliefd was geworden. Voordat hij in dienst
moest, ontmoette hij zijn geliefde haast elke dag.
Ze woonden nog geen vier kilometer bij elkaar
vandaan. De eerste weken als militair zag hij haar
helemaal niet. In die tijd werden de rekruten de
eerste weken binnengehouden. Daarna zag hij
haar meestal gedurende het weekend. Dat was de
beste tijd van de hele week. Daar leefde hij naar
toe. Daar zag hij naar uit. Des te dramatischer was
dan ook het afscheid iedere zondagavond. Meestal
bracht zij hem op de fiets naar de bus. Met de
nodige emoties namen zij dan voor een week
afscheid van elkaar. Maar dat wilde niet zeggen
dat ze geen contact meer hadden met elkaar. Nee,
want maandagavond, in de kazerne, schreef hij
haar een brief. Dinsdagavond belde hij haar op.
Woensdag ontving hij de brief die zij hem
geschreven had. Donderdag belde zij hem op. En
vrijdag was de grote dag, want dan zagen zij
elkaar weer. Zo ging dat achttien maanden lang.
Iedere week opnieuw.
Waarom deden zij dat?
Gebeurde er zoveel in hun leven dat zij elkaar
iedere dag iets nieuws te vertellen hadden? Nee,
zó interessant was het militaire leven nou ook weer
niet. Er was maar één reden waarom zij iedere dag
contact met elkaar wilden hebben: hun liefde voor
elkaar.
Liefde vraagt om communicatie. Communicatie is
de levensader van de liefde. Door communicatie
kan liefde groeien. Zonder communicatie sterft
liefde.
Precies zo is het in onze relatie tot God. Ook hier is
sprake van een liefdesrelatie die om communicatie
vraagt. Ook deze liefdesrelatie zal groeien door
regelmatig en diepgaand contact. Maar, ook deze
liefdes- relatie zal uitdrogen als die niet gevoed
wordt door communicatie. Daarom is het voor ons
christenen zo belangrijk om regelmatig tijd te
nemen om met God te communiceren. Om Zijn
Woord te lezen en om te bidden.
Maar, bidden gaat niet vanzelf en is niet altijd
eenvoudig. Dat hadden de discipelen al begrepen.
Toen zij Jezus weer een keer zagen bidden, kwam
één van de discipelen bij Hem en vroeg: "Heer,
leer ons bidden, zoals ook Johannes het zijn
leerlingen geleerd heeft." (Lucas 11:1b) Bidden
kun je dus leren. Nee, bidden moet je leren. En
hoe doe je dat? Nou ja, door te bidden en uit te
zien naar Gods reactie op jouw gebed. Ook dat is
vertrouwen. Het betekent onze wensen en
verlangens bij God brengen en vertrouwen op de
beloften in Zijn Woord dat Hij zal reageren op onze
gebeden. Zo leer je bidden en zo wordt gebed een
avontuur.
6 - Leven vanuit de zekerheid van geloof
en verlossing
Jezus Christus heeft eens de straf gedragen die wij
mensen verdiend hebben. Als wij dat erkennen en
Hem aanvaarden als onze persoonlijke Verlosser,
neemt God ons aan als Zijn kinderen. In Johannes
1:12 staat: "Wie Hem (Jezus) wel ontvingen en in
Zijn naam geloven, heeft Hij het voorrecht
gegeven om kinderen van God te worden." Als wij
Jezus Christus hebben aanvaard als onze
persoonlijke Verlosser mogen wij ook zeker zijn
van onze relatie tot God.
Toch is het ontbreken van zekerheid één van de
grootste problemen onder christenen. Er zijn
zoveel christenen die in onzekerheid leven. Hun
hele leven blijven ze hopen. Hun hele leven
proberen zij de relatie met God waar te maken.
Altijd zijn ze bang, dat die relatie met God ineens
zal eindigen. Maar zo'n houding is niet Bijbels. In 1
Johannes 5:11,12 staat: "God heeft ons eeuwig
leven geschonken en dat leven is in Zijn Zoon. Wie
de Zoon heeft, heeft het leven. Wie de Zoon van
God niet heeft, heeft het leven niet." En Paulus
schreef aan de christenen in Rome: "Ik ben ervan
overtuigd dat dood noch leven, engelen noch
machten noch krachten, heden noch toekomst,
hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de
schepping is, ons zal kunnen scheiden van de
liefde van God, die hij ons gegeven heeft in
Christus Jezus, onze Heer." (Romeinen 8:38,39)
Deze twee Bijbelgedeelten spreken van een diepe
en rotsvaste zekerheid. Een zekerheid die niet
gebaseerd is op wat wij doen of hoe wij leven,
maar een zekerheid die gebaseerd is op wat Hij
voor ons heeft gedaan. Een zekerheid gebaseerd
op Zijn eeuwige trouw. Een zekerheid die voor alle
christenen geldt.
Als je niet zeker bent van je relatie met God, zijn
er in principe twee mogelijkheden. In de eerste
plaats is het mogelijk dat die zekerheid ontbreekt,
omdat je Jezus Christus nooit hebt aanvaard als
jouw persoonlijke Verlosser. Misschien ga je
geregeld naar de kerk. Misschien lees je dagelijks
in de Bijbel. Misschien praat je regelmatig met
God, maar je bent nooit tot een punt gekomen
waarop je jouw leven volkomen en onherroepelijk
aan Hem hebt overgegeven. Dan kun je ook niet
zeker zijn van je relatie met God. Dan mag je zelfs
niet zeker zijn, want het zou een valse zekerheid
zijn.
Het is ook mogelijk, dat jij in je leven heel oprecht
Jezus Christus hebt aanvaard als jouw persoonlijke
Verlosser, maar toch niet zeker bent van je relatie
tot God. Als dat zo is, doe je God een groot
verdriet. Je doet Hem tekort. Kennelijk durf je niet
te aanvaarden wat Hij jou in Zijn Woord aanbiedt.
Je durft Hem niet te vertrouwen. Je twijfelt.
7 - Reine levens leiden en radicaal afrekenen
met zonden
G.I.G.O is een term die gebruikt wordt in de
wereld van computers. Het betekent: 'Garbage In,
Garbage Out', wat zoveel wil zeggen als 'afval erin,
afval eruit'. De bedoeling is duidelijk. Wanneer wij
waardeloze of verkeerde informatie aan de
computer ‘voeren’, kan die computer niet anders
dan diezelfde waardeloze of verkeerde informatie
terugspuien.
Zo is het ook in het christenleven. Als wij onze
gedachten en ons hart vullen met verkeerde
dingen, kunnen er alleen verkeerde dingen uit
terugkomen. Hier is ook zeker het spreekwoord
van toepassing: Wie met pek omgaat, wordt ermee
besmet. En dat is nou juist wat het zo moeilijk
maakt. Iedere dag en overal zijn wij omgeven door
'pek'. Van alle kanten worden wij met de zonde
geconfronteerd. Van alle kanten doet de zonde een
beroep op ons. En is het niet ons eigen hart dat
ons telkens opnieuw verraadt? Geven wij niet vaak
toe aan de zonde, omdat die zo aantrekkelijk
wordt voorgesteld? Is het niet zo, dat we ook
gemakkelijk toegeven aan de zonde, omdat de
zonde zo normaal is geworden? Van alle kanten
wordt ons opgedrongen dat het 'christelijk' is om
tolerant te zijn, zelfs ten aanzien van de zonde.
Tolerantie ten aanzien van zonden is echter niet
Bijbels. Telkens opnieuw waarschuwt de Bijbel ons
voor de vernietigende invloed van de zonde.
"En als je rechterhand je op de verkeerde weg
brengt, hak hem dan af en werp hem weg. Je kunt
immers beter een van je lichaamsdelen verliezen
dan dat heel je lichaam naar de Gehenna gaat."
(Matteüs 5:30)
"Iedereen komt in verleiding door zijn eigen
begeerte, die hem lokt en meesleept. Is de
begeerte bevrucht, dan baart ze zonde; en is de
zonde volgroeid, dan brengt ze de dood voort."
(Jakobus 1:14,15)
"Raak niets aan dat onrein is." (2 Korintiërs 6:17b)
"Streef ernaar in vrede te leven met allen en leid
een heilig leven; wie dat niet doet zal de Heer niet
zien." (Hebreeën 12:14)
"Ten slotte, broeders en zusters, schenk aandacht
aan alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat
rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk
is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat
deugdzaam is en lof verdient." (Filippenzen 4:8)
Waarom toch die sterke nadruk op reinheid in de
Bijbel? Heel eenvoudig, omdat wij een God mogen
kennen en mogen dienen die heilig is. We kunnen
alleen in relatie tot Hem leven en door Hem
worden gebruikt als onze levens rein zijn.
8 - Het evangelie verkondigen
In 2 Koningen 6 kunnen wij lezen dat vijandelijke
troepen Samaria belegerden. Niemand kon de stad
nog in of uit. Er ontstond een 'zware hongersnood'.
De honger was zo groot, dat de mensen
ezelskoppen en duivenmest gingen eten. En niet
alleen dat. Ze waren zelfs bereid ongelooflijke
bedragen te betalen voor dit voedsel, dat geen
voedsel is. Er staat zelfs dat moeders hun eigen
kinderen opaten.
Buiten de belegerde stad bivakkeerden vier
melaatse mannen. Deze vier 'uitgestotenen' waren
er zo mogelijk nog slechter aan toe. Zij verkeerden
in niemandsland tussen de stad en de vijand. Daar
was de honger ongetwijfeld nog groter dan in de
belegerde stad. De honger werd zo groot, dat ze
op een gegeven dag in hun wanhoop redeneerden:
Als we hier blijven, gaan we zeker dood. Naar de
stad gaan kunnen wij niet, want ze zullen ons nooit
binnenlaten. Het enige dat we kunnen doen, is
naar het kamp van de vijand gaan. Waarschijnlijk
zal de vijand ons doden, maar misschien, heel
misschien, laat de vijand ons leven en krijgen we
voedsel van hen. Met de moed der wanhoop
gingen ze de vijand tegemoet.
Toen ze in het vijandelijke kamp aankwamen,
bleek dat het ongelooflijke was gebeurd. De vijand
was gevlucht en die vier melaatse mannen
kwamen ineens in een paradijs. Er was eten en
drinken in overvloed en er waren geweldige
rijkdommen. Die vier melaatse mannen deden zich
tegoed aan al dat eten en drinken. Toen zij niets
meer binnen konden krijgen, verzamelden ze alle
rijkdommen die ze konden vinden en ze verstopten
ze voor later.
Maar dan staat in hoofdstuk 7 vers 9, dat die
mannen elkaar aankeken en tegen elkaar zeiden:
"Wat we doen is niet goed. Er is vandaag goed
nieuws, en als we dat voor ons houden tot het licht
wordt, raken we in de problemen." Toen gingen zij
terug naar de stad om de boodschap van
bevrijding te verkondigen.
Ik vind dat een prachtig beeld voor evangelisatie.
We zouden de stad kunnen vergelijken met de
wereld, een plaats waar geestelijke honger heerst.
Een plaats waar voedsel wordt gegeten dat
helemaal geen voedsel is. Denk maar eens aan al
het zogenaamde geestelijke voedsel dat wordt
aangeboden.
De vier melaatse mannen zouden wij kunnen
vergelijken met christenen, mensen die gedreven
door de moed der wanhoop op zoek zijn gegaan
naar echt voedsel. Mensen die hebben ontdekt dat
de vijand is overwonnen en dat er geestelijk
voedsel in overvloed is. Mensen ook, die zich
tegoed doen aan al dat geestelijke voedsel, al die
geestelijke rijkdom.
Maar ook voor ons christenen komt eens het
moment dat we elkaar moeten aankijken en tegen
elkaar moeten zeggen: "Wat we doen is niet goed.
Er is vandaag goed nieuws, en als we dat voor ons
houden tot het licht wordt, raken we in de
problemen." Er is niets op tegen dat we ons tegoed
doen aan alle geestelijk voedsel dat wij kunnen
krijgen, maar dat geestelijke voedsel is nooit voor
ons alleen. We hebben het grote voorrecht en de
plicht anderen deelgenoot te maken van het Goede
Nieuws.
9 - Met een blij hart geven voor geestelijke
en sociale noden
Toen ik eens in Amerika was, zag ik op een dag
een auto met een 'christelijke sticker'. Daarop
stond: 'If you love the Lord, honk'. 'Als je van de
Heer houdt, toeter dan'. Een paar dagen later zag
ik een heel andere 'christelijke sticker', kennelijk
als reactie op die eerste sticker, 'If you love the
Lord, don't honk, tithe'. ˜Als je van de Heer
houdt, toeter dan niet, geef je tienden'.
Weet je, het is zo gemakkelijk te toeteren voor de
Heer, maar het is zo moeilijk om te geven voor
Hem. Toch is dat een opdracht van onze Heer. Al
helemaal in het begin van het Oude Testament
vinden wij de opdracht die God aan Zijn volk gaf
om tienden, dat wil zeggen tien procent van hun
inkomen, af te staan voor de dienst van de Heer
(Leviticus 27:30-32, Deuteronomium 14:22-29).
Geven is iets wat God zonder meer van Zijn volk
verlangde. Ook in het Nieuwe Testament vinden
wij telkens opnieuw de aanmoediging om met een
blij hart rijkelijk te geven. In de Bijbel komt het
thema geven meer dan 700 keer aan de orde. In
het Nieuwe Testament vinden wij meer gedeelten
die spreken over geven dan over de wederkomst
van Jezus Christus.
10 - God vertrouwen voor het onmogelijke
In 1 Samuël 14 lezen wij een interessant stuk
geschiedenis van het volk Israël. De Israëlieten
werden belegerd door Filistijnse troepen. De
situatie was hopeloos. De vijand was veruit in de
meerderheid. Bovendien beschikten de Filistijnen
over paarden en wagens en hadden de Israëlieten
niet eens zwaarden of speren. Er was echter
iemand onder de Israëlieten die de moed had de
Heer te vertrouwen voor het onmogelijke. Zijn
naam was Jonatan. Samen met zijn wapendrager
trok Jonatan de vijand tegemoet. Met z'n tweeën
tegenover een groot en goed toegerust leger.
"Misschien", zei Jonatan, "is de Heer op onze hand.
Hij kan immers evengoed met weinigen voor een
overwinning zorgen als met velen". (1 Samuel
14:6) En de Heer verloste.
Wat een prachtig Bijbelgedeelte. Wat een les ligt
hierin voor ons. God wil ook ons gebruiken - zelfs
voor het onmogelijke - wanneer wij Hem durven
vertrouwen. In Romeinen 1:17b staat een
sleutelvers met betrekking tot vertrouwen. Daar
staat: "De rechtvaardige zal leven door geloof."
Geloof of vertrouwen is het fundament voor onze
relatie en onze wandel met God. In de eerste
plaats natuurlijk, omdat wij door geloof behouden
worden. In Efeziërs 2:8 en 9 staat: "Door Zijn
genade bent u nu immers gered, dankzij uw
geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is een
geschenk van God en geen gevolg van uw daden,
dus niemand kan zich erop laten voorstaan." Maar
geloof en vertrouwen gaan veel verder. We mogen
en moeten ook leven uit geloof en in vertrouwen
op God. Wij vertrouwen dat Hij ons eeuwig leven
schenkt. We vertrouwen dat Hij voor ons zorgt en
ons beschermt. Wij vertrouwen dat Hij ons leidt en
het beste met ons voorheeft. We geloven dat Hij
ons onze zonden vergeeft.
Met andere woorden: alles in het christenleven is
gebaseerd op geloof en op vertrouwen in God.
Daarom mogen wij, als wij in afhankelijkheid van
God leven, ook vertrouwen in grote en zelfs
'onmogelijke' dingen die Hij in en door ons heen
wil doen. Niet gebaseerd op ons eigen kunnen,
maar gebaseerd op Zijn almacht. Hij is immers
dezelfde God die David deed overwinnen over
Goliat. Hij is de God die het enorme leger van
Midjan in de handen van Gideon en zijn 300
mannen gaf. Hij is de God van Noach, van
Nehemia, van koning Josia, van Jozua, van
Abraham, van Mozes, van Ruth, van Henoch, van
Jozef, van Rachab, van Paulus, van Petrus. Hij is
de God van de Bijbel. Hij is jouw God. En voor
Hem, onze God, is niets onmogelijk en niets te
wonderlijk (Genesis 18:14a).
Ik denk dat het nauwelijks te beschrijven is hoe
ons leven er uit zou zien als wij de woorden van
Jezus aan de hoofdman in Kafarnaüm (Matteüs
8:5-13) werkelijk serieus durven te nemen. Jezus
zei tegen deze goede man, die bezorgd was over
de gezondheid van zijn knecht: "Zoals u het
geloofd hebt, zo zal het gebeuren." En de knecht
genas; als een wonder van God, maar gebaseerd
op het geloof van de hoofdman.
Ik wil deze overdenking graag afsluiten met de
oproep God te vertrouwen voor het onmogelijke in
uw leven. Durf te springen. Breng de uitdagingen
of de problemen in jouw leven bij Hem. Doe alles
wat je zelf kunt, maar verwacht het van God.
Wat heb je te verliezen?
Helemaal niets.
Wat kun je winnen.
Ontzettend veel.
Als je God vertrouwt voor het onmogelijke in jouw
leven zul je God op een heel nieuwe en veel
intiemere manier leren kennen. God wil dat je Hem
vertrouwt. Hij roept ons toe 'probeer het toch met
Mij'. Als je Hem durft te vertrouwen voor het
onmogelijke in jouw leven zal Hij je zeker
verrassen. Hij zal dingen in en door jou heen doen,
die je niet voor mogelijk hebt gehouden. Jouw
vertrouwen in Hem zet Zijn onbeperkte macht en
kracht vrij. Dan wordt waar wat de Bijbel zegt
“Niets is onmogelijk!”