Jan de Laat - de zilvervloot

Jan de Laat
OVE RSTAG
Colofon
Eindredactie Joost Pool
Redactie Boris Goddijn
Vormgeving Pien Vermazeren
Fotografie Boris Goddijn
Beeldbewerking Pien Vermazeren
Copyright en disclaimer
Het overnemen van teksten
uit deze uitgave, als bedoeld in
artikel 15 van de Auteurswet,
is niet toegestaan.
Stichting De Zilvervloot is een landelijke
onafhankelijke maatschappelijke
organisatie op non-profit basis met
netwerken in binnen- en buitenland.
Zij richt zich op het begeleiden, trainen,
opleiden, stimuleren en coachen van
ervaren hoogopgeleide werkzoekenden
en het ondersteunen van gemeenten.
Contact
www.dezilvervloot.eu
postbus 1728, 5602 BS Eindhoven
Jan de Laat
Ongewild werd Jan de Laat onderdeel van een arbeidsconflict bij zijn
werkgever en gedwongen om akkoord te gaan met een vertrekregeling.
Binnen twee jaar moest hij een andere werkgever zien te vinden.
Ondertussen werd hij vrijgesteld van werk. Na de eerste periode
van rouw en doelloos thuiszitten kon hij op parttime basis andere
werkzaamheden verrichten bij zijn werkgever, de gemeente. Daarmee
vond hij de kracht om actief te gaan solliciteren. Hij kwam ook in
contact met Stichting De Zilvervloot en daar besefte hij dat een ander
gebruik van zijn netwerk hem meer zou opleveren bij het vinden van
een nieuwe baan. Nu geniet Jan opnieuw baanzekerheid en blijft hij de
waardevolle lessen van De Zilvervloot nog dagelijks inzetten.
Sollicitaties
Jan: ‘In eerste instantie ben ik gewoon
doelgericht gaan reageren op vacatures voor leidinggevenden bij de overheid.
Dat werkte niet echt.’ Hoewel hij van de twintig sollicitaties tien keer werd
uitgenodigd voor een gesprek en tot vier keer bij de laatste twee kandidaten
hoorde, lukte het hem niet om een nieuwe baan te vinden. ‘In het begin heb
je echt hoop. Iedereen in je omgeving roept ook steeds: ‘met jouw kwaliteiten
moet je zo aan de bak komen.’ Maar na een lange periode zonder resultaat ga
je toch twijfelen. Ik wilde niet wachten op de deadline van twee jaar en gaan
solliciteren vanuit een werkloze situatie.’ Jan vervolgt: ‘Ook het inzetten van mijn
zakelijk netwerk leidde niet direct tot resultaat. Dit netwerk was te beperkt en
niet divers genoeg. Het bestond vooral uit collega’s bij andere gemeenten die
hetzelfde werk deden en mij wel het beste toewensten maar uiteindelijk niets
voor mij konden betekenen.’
Uit schaamte durfde Jan in eerste instantie zijn privénetwerk niet in te
zetten. En dat netwerk is niet gering. Jan is actief betrokken bij zijn sportclub
en in de plaatselijke politiek. ‘Pas later ben ik het belang van dat netwerk
gaan inzien.’
‘Tijdens het solliciteren worstelde ik met de vraag hoe transparant ik moest
zijn over het arbeidsconflict. Ik zag mij gedwongen om uit te leggen waarom
ik nu tijdelijk iets anders deed binnen de gemeente. De ene keer had ik
het gevoel dat ik daarover te openhartig was, de andere keer dat ik juist te
weinig vertelde.’
De Zilvervloot
Via een kennis kwam Jan in aanraking
met Ed Winters, bestuurslid van De Zilvervloot. Jan zag het concept direct zitten.
Vooral vanwege de mogelijkheid om bij anderen te toetsen of hij op de goede
weg zat met zijn manier van solliciteren. ‘Ik had behoefte aan reflecteren. In mijn
eigen omgeving kreeg ik veel goedbedoelde adviezen, maar bij De Zilvervloot
word je op een professionele wijze een spiegel voorgehouden. Ik kreeg al snel
te horen dat in mijn doen en laten het té duidelijk was dat ik die baan nodig
‘Ik had
behoefte aan
reflecteren.’
had. Dat ik wanhoop uitstraalde. Ik moet
erkennen dat ik mij ook zo voelde,’ zegt Jan.
‘We hebben toen een sollicitatiegesprek
geoefend en opgenomen op video. Ik zag al
snel dat ik te veel concessies deed aan mijn
eigen waarden en normen om die ene baan
maar te krijgen. Dat gaf een verkeerd signaal af. Het was goed om het te zien en
te beseffen. Dit soort feedback geeft je de mogelijkheid om te veranderen en op
een andere manier te solliciteren.’
Jan vond bij De Zilvervloot ook de oplossing voor het wel of niet benoemen van
het arbeidsconflict en de mate van transparantie. Jan: ‘Je kan het arbeidsconflict
best benoemen, maar leg de nadruk van je verhaal dan vooral op wat je ervan
geleerd hebt.’
Hij vond het deelnemen aan een groep bij De Zilvervloot stimulerend. De
groepen bestaan uit personen met verschillende achtergronden die zich ook
in verschillende fases bevinden van het zoekproces. Sommigen zijn startend,
anderen bijna in een afrondende fase. Ze streven ook verschillende doelen na. De
een wil graag weer een vaste baan, de ander wil dat nooit meer en onderzoekt
zijn kansen als ondernemer. En toch zit iedereen in hetzelfde schuitje, namelijk
zoekend. ‘Je beseft dat je niet alleen bent,’ zegt Jan. ‘Daar trek je je aan op. Het
mooie is dat ook de succesverhalen worden gedeeld en dat helpt om weer
geloof te krijgen in jezelf en je omgeving. Mijn ervaring is dat je dat geloof
nodig hebt om vooruit te komen. Soms ben je zeer pessimistisch en zijn er te
veel teleurstellingen. Het vertrouwen in de maatschappij kan dan gedeeltelijk
of geheel wegvallen. Door dit soort succesverhalen van anderen in dezelfde
omstandigheden, krijg je weer een beetje vertrouwen.’
Nieuwe kans
De situatie van Jan bij de gemeente
veranderde met de komst van een nieuwe gemeentesecretaris. Jan werkte
gedurende de loop van de regeling nog drie dagen per week bij de gemeente
op een andere afdeling en in een andere functie. De andere twee dagen waren
gereserveerd voor het solliciteren. Jan:‘Ik ben jouw hoofdpijndossier, zei ik tijdens
het kennismakingsgesprek met de gemeentesecretaris. Dat interesseerde
hem. Toen heeft hij mijn dossier gelezen en onderzoek gedaan naar mijn
huidige functioneren en toegevoegde waarde binnen de organisatie. Op basis
van zijn bevindingen heeft hij besloten om het ontslag en de regeling terug
te draaien. Een vrij unieke gebeurtenis. Ik kon blijven werken als projectleider
informatiemanagement. Het is weliswaar niet mijn oude functie, maar ik heb
wel een interessante en leuke baan én de baanzekerheid waar ik naar verlangde.
Bovendien bij de gemeente waar ik al lang en graag werkzaam ben.’
Lessen
‘Het belangrijkste wat ik bij De Zilvervloot heb geleerd is dat
succes in het vinden van een baan ligt in het goed gebruiken van je netwerk
en het netwerk van de mensen bij De Zilvervloot. Je moet deze benutten en
vooral uitbreiden om voor jezelf kansen te genereren. Voorheen was ik ervan
overtuigd dat er eerst een vacature moest zijn om daarop te kunnen reageren.
De kans is echter heel klein dat je daarmee een baan krijgt. In het begin was
ik teleurgesteld in mijn netwerk. Ik had gedacht dat ik daar meer aan zou
hebben. Vooral collega’s in mijn netwerk die zeiden echt hun best voor mij te
zullen doen kwamen niet over de brug. Nu besef ik dat het niet gaat om het
netwerk van gelijkgestemden maar om een netwerk van mensen met allerlei
achtergronden.’
Uit schaamte hield Jan zijn situatie als werkzoekende geheim in zijn
privénetwerk. Hij gebruikte zijn netwerk niet en onthield zichzelf zo van de
mogelijkheid dat zijn privécontacten iets voor hem konden betekenen. Bij de
Zilvervloot werd hem aangeraden over zijn schaamte heen te stappen en ook
dit netwerk te gaan gebruiken. Een goede stap, want al snel zag hij in dat er bij
de tennisvereniging waardevolle contacten bleken te zijn die hem op allerlei
terreinen konden helpen. Jan: ‘Nu scheid ik mijn privénetwerk niet meer van
mijn zakelijk netwerk, het is één netwerk geworden.’
‘Ik heb begrip voor mensen die zich schamen voor hun werkloosheid of
arbeidsconflict,’ zegt Jan. ‘Je moet je daar alleen snel overheen zetten en
beseffen dat jouw situatie meestal niet of slechts gedeeltelijk verwijtbaar is en
door omstandigheden ontstaan. Ook bij een conflict ben je maar een deel van
het probleem. Het overkomt een op de drie mensen in hun carrière. De kunst
is om snel je zelfvertrouwen terug te vinden,’
vervolgt Jan. ‘Hoe je dat doet is verschillend.
Ik heb erkenning nodig, waardering. Voor mij
hielp het dat ik bij mijn werkgever nog enkele
dagen per week ander werk kon doen, waaruit
ik waardering putte. En natuurlijk dat ik mij
‘Gebruik de
kracht van
lotgenoten.’
aansloot bij een van de groepen van De Zilvervloot. Mijn advies is dan ook om
zo snel mogelijk hulp te zoeken als je werkloos wordt. Want je kunt het vaak
niet alleen. Denk vooral niet dat je dat met je partner, kinderen of vrienden kunt
doen. Zij zijn teveel betrokken bij jou als persoon en hebben hun eigen beleving
en emotie bij de ontstane situatie. Sluit je aan bij De Zilvervloot en ga niet eerst
zelf alles uitzoeken. Gebruik de kracht van lotgenoten.’