Het fysisch universum

Jan De Ceuster -BUFON- Publicatie 7.12.2014
Het fysisch universum:
Begrippen: Gravity (graviteit) en gravitational waves(gravitatiegolven)
Gravity
Gravity is een effect dat ontstaat bij niet homogene dichtheden dwz het aantal deeltjes is
niet uniform verdeeld in de ruimte. Gravity field bestaat rond elk deeltje en is het grootst
waar de density het grootst is . Het gravity field neemt toe o.a. naar het centrum van de
aarde omdat de densiteit daar het grootste is. De atmosfeer drijft als het ware op de
aardkorst . Waar materie samenklontert ontstaat aldus het zwaartekracht-effect =gravity.
Gravity is permanent aanwezig en heeft dus geen specifiek aantoonbare frequentie .De
effecten zijn er steeds en zonder tijdseffect :het is een scalair veld . Elk punt van het veld is
gekenmerkt door een waarde die in elk punt kan verschillen en de verandering ervan wordt
aangeduid door een gradiëntveld vector. Een bekend scalair veld is een
temperatuursverdeling in een ruimte . Verandering in deze verdeling is mogelijk door het
ontstaan van lokale veranderingen in temperatuur waardoor er een soort ¨windgolf
¨ontstaat dat door deze verandering meegedeeld wordt aan de overige punten van de ruimte
Er ontstaat een globale drukgolf die het evenwicht herstelt en heeft een longitudinaal
karakter. Een variatie in een gravity verdeling wordt op dezelfde manier doorgegeven . Deze
globale drukgolf heeft geen EM karakter en plant zich voort zonder telkens uitwisseling van
energie van het electrische naar het magnetische veld met de vertragende invloed naar
lichtsnelheid tot gevolg. Het voortplantingsmechanisme is totaal anders zonder het
vertragend effect van een EM golf :meerdere malen de lichtsnelheid! ( zie New Physics :Tom
van Flandern, Gregg Hodowanec,e.a.).
Gravitational waves
Als een tweede object aanwezig is met zijn eigen gravity veld is er een interactie tussen beide
mogelijk en spreekt men van gravitationele effecten . Door de zon en andere hemellichamen
ontstaan gravitatie-effecten waardoor gravitatiegolven ontstaan in de ruimte. Men heeft
hier echter te doen met golvingen van het quadrupool type in de ruimte-tijd geometrie zoals
voorspeld door Einstein. Deze golven worden wel gekarakterizeerd door een amplitude en
frequentie: dus een gravitationeel tijdsfenomeen. De meetwaarden voor dit type golven zijn
echter verschrikkelijk klein en de huidige weliswaar gesofisticeerde opstellingen met
rekstrookjes en zelfs laserferrometrie kunnen momenteel het bestaan ervan niet bevestigen .
1
Wat is er met energie-uitbarstingen bij novae en supernovae?
Een plotse uitbarsting met productie van enorme hoeveelheden energie waar grote
hoeveelheden van materie omgezet wordt , geeft aanleiding tot zeer heftige en snelle
densiteitsverandering die zich in de ruimte laat gevoelen door zware gravity veranderingen
Deze effecten laten zich onmiddellijk gevoelen in een verstoring van het aardse gravity veld .
Beide velden zijn van het zelfde scalaire type met als gevolg dat , als hun gradiënt vector
parallel verloopt , de waarden gewoon algebraïsch kunnen samengeteld worden. Deze
scalaire golf dringt doorheen de wanden van een Faraday en is derhalve geen EM golf. Ze
bereikt ongehinderd het diëlectricum van de meetopstelling die een capaciteit als sensor
gebruikt (zie de electronische schakeling voorgesteld door Gregg Hodowanec). Novae en
supernovae veroorzaken variaties van verscheidene procenten in de afleeswaarde voor het
aardse gravity veld op de waarnemingsplaats. Catastrofale gebeurtenissen in het heelal zijn
blijkbaar wel detecteerbaar met het door Hodowanec voorgestelde circuit. De gravity
gradiënt vector werkt dus als een kracht op materiële objecten zoals de gebonden
dipoolstructuren van een condensator diëlectricum. De optredende polarizatieveranderingen
veroorzaken electrische egalizatiestroompjes ( grootteorde pA) die met de achterliggende
electronische schakeling naar een werkbare spanning kunnen omgevormd worden.
Meetmethode:
Het aardse gravityveld is relatief constant (g-field Newton) en is gericht naar het
centrum van de aarde. Sommige specifieke fluctuaties in dit veld worden veroorzaakt door
cosmische gravitationele gebeurtenissen waarbij grote hoeveelheden massa betrokken zijn
en grote veranderingen optreden in de dichtheid zoals bij novae en supernovae uitbarstingen.
Deze veroorzaken een soort cosmische wind in het aardse gravity gradiëntverdeling en
moduleren deze op een duidelijk manier. Een rechtstreekse superpositie is mogelijk als ze een
gemeenschappelijke parallele richting aannemen met als gevolg dat hun potentiaalwaarden
zich op een zuiver algebraïsche manier gaan samenstellen .Dit is speciaal het geval wanneer
het cosmisch fenomeen zich afspeelt in de meridiaan van de gravity-meetopstelling en dan
maximaal op de breedtegraad ervan. Effecten op andere breedtegraden worden wel maar
verzwakt gemeten tgv de niet juiste paralleliteit van de gradiëntverctoren. De vermindering
van het signaal gebeurt ook omwille van de draaiing van de aarde , die maar een beperkt
aantal minuten in de juiste richting blijft. Dit heeft wel het voordeel dat men daardoor
beschikt over een zeer directief meetsysteem dat signalen uit ongewenste richtingen sterk
onderdrukt.
2
Meetmogelijkheden:
Gebruik makend van de Hodowanec electronische schakeling kan men opteren voor 2
verschillende types fenomenen :
1. Bursts: Flashes van uitbarstingen
Voor de detectie van dit type fenomeen gaat men de sensor-condensator in de
grootteorde van 0,22µF tot een paar µF kiezen. Samen met de feedback
weerstand van de stroom naar spanningsconverter ( 1,5 Mohm tot 2 Mohm) gaat
men fenomenen detecteren die quasi onophoudelijk zich voordoen namelijk de
¨bursts¨. Deze fenomenen komen zowat overal in het heelal voor, vanuit onze
eigen melkweg tot diep uit de ruimte. Het zijn de gravitatiegolven van sterren die
een niet al te grote catastrofale overgang doormaken van het ene type naar het
andere, zonder zich daarbij compleet op te blazen of te imploderen.De schakeling
reageert op elk impuls en produceert een gedempte trilling van een paar honderd
Hertz. Door de juiste keuze van de sensorcapaciteit en de feedback weerstand
wordt het mogelijk een selectie te maken tussen de verschillende bursts types
afkomstig uit de verschillende delen van het heelal. Hoe lager de tijdsconstante,
van hoe verder de pulsen uit het universum kunnen gedetecteerd worden (zelfs uit
andere stelsels). Deze zijn echter het laagste in energie-inhoud zodat de grote
pieken , die echter minder frequent optreden , voornamelijk uit ons eigen
melkwegstelsel afkomstig zijn. Er is tevens een duidelijke relatie 1/f qua energie
verdeling te merken ( 1/f ruis in electronica componenten)
2. Novae, supernovae en zwarte gaten
Hiervoor is een grote capaciteitswaarde nodig om langzame variaties van het
gravity veld te meten .De zeer lage en energierijke frequentie-inhoud blijft dan
over en de verschillende types van signaturen voor novae,supernovae en
zwarte gaten komen tevoorschijn. Het is deze meetopstelling die gebruik
maakt van plaatsing in de meridiaan met zijn maximale gevoeligheid voor
breedtegraad van opstelling. Het geeft de mogelijkheid om, om de 24 uur ten
gevolge van de draaiing van de aarde , steeds dezelfde signatuur te meten ,
mits een kleine verschuiving van enkele minuten per dag. Voor onze 51° ligging
passeren in het zenith een aantal sterrenbeelden , sommige zelfs in het vlak
van de melkweg, met een aantal supernovae restanten alsook op de
meridiaan, op lagere hoogten gelegen .Bij ons op 51°NB is het mogelijk het
zwarte gat in het centrum van de melkweg te detecteren ,als de gravity
gradiënt vectoren ons doorheen de aarde bereiken en dit omwille van het feit
dat dan en dan alleen de gradiënt vectoren quasi parallel verlopen met die
van de aarde.Onze experimenten bevestigen over gans de lijn deze uitgevoerd
door Gregg Hodowenec met een zeer goede reproduceerbaarheid.
3
Kan de electronische gravimeter gebruikt worden als detector van een UFO:
Het antwoord is : ja
Ufo´s produceren een eigen gravity veld ( zie P.R.Hill : Unconventional flying objects p
312 -313).
Het Ufo gravity veld doet zich voor als een quasi stationnair veld van het negatief
gravity type dit wil zeggen het een is veld dat alle materialen afstoot. Het veld werkt in tegen
de aarde en haar gravity veld in het bijzonder waarbij de werking het best te verklaren is met
¨gravitons ¨ uit de quantum fysica.
Een Ufo zet , naarmate hij daalt, een toenemende hoeveelheid gravity-energie om in
kinetische energie ,juist genoeg om het toenemende gravity veld van de aarde te
compenseren. Men heeft hier dus te maken met een veranderende gravity gradiënt in de
functie van de hoogte vergelijkbaar met het verloop van dat van de aardse gravity.
Zoals we weten kan er energie uitwisseling optreden tussen beide velden met
parallellopende krachtlijnen. Dit is nu ook het geval voor een UFO.
Conclusie is dat er een invloed op de meting van het aardse gravity veld optreedt en
dat de aanwezigheid van een UFO te detecteren is met de vooropgestelde electronische
gravimeter.
Identificatie van de verschillende ontvangen signalen:
Gravitationele impulsen komen voor onder verschillende signaturen afhankelijk van
de aard van de bron. Explosies van novae, supernovae en de energie-uitbarstingen van een
zwart gat vertonen ieder hun eigen kenmerken. Gravitationele energie impulsen verbreiden
zich overal ogenblikkelijk over gelijk welke afstand uit in een Planck´s interval van 5,4 x 10^44 seconde en planten zich derhalve voort met een snelheid groter dan die van licht (zie ook
Rhysmonic Cosmology van Gregg Hodowanec). Een gravity puls is van het monopool type .De
detectie ervan is een real-time opname van de gebeurtenis. Een volledige scan van de
noordelijke hemisfeer gebeurt in ongeveer 24h00 dwz. men vindt om de 24h00 , mits een
kleine verschuiving van 4 minuten per dag, de zelfde signalen terug telkens de objecten
verschijnen op de meridiaan van de meetopstelling. Sommige signaturen blijven gedurende
de verschillende scans bestaan terwijl anderen na de eerste reeds verdwenen zijn. Een aantal
bekende supernovae worden al gedurende jaren opgevolgd alsook die van het zwarte gat in
het centrum van de Melkweg en worden gebruikt als referentie-signaal.
4
Signatures van novae,supernovae en zwarte gaten:
Novae: Kenmerken: Steile positieve flank
Langzaam afnemende rug met golvingen
Explosie van een ster waarbij de buitenste materielagen worden afgestoten . De scan
vertoont achtereenvolgens de steile positieve piek van de explosie gevolgd door het signaal van de
uitdijende massa materiaal met optredende schokgolven. Nieuwe optredende novae treden wel vaak
op maar veroorzaken geen langdurige vingerafdruk. (Zie figuur 1).
Supernovae: Kenmerken : Steile negatief gerichte piek
Steile positieve piek met langzaam dalende rug met golvingen
Is een ster die eerst implodeert onder haar eigen gewicht en daarna tijdens een explosie zoals
een nova het grootste gedeelte van haar buitenste materielagen afstoot . Hierbij ontstaan ringen
rondom de ster die zich snel uitbreiden maar nog , in tegenstelling bij novae , niet zo lang erna
kunnen waargenomen worden (zie figuur 2).
Als bij de supernova- uitbarsting voldoende materie ter beschikking is om de gravitatieeffecten op de spits te drijven evolueert deze tot een zwart gat.
Zwart gat: Kenmerken: Zeer diepe negatieve piek
Aan beide zijden van deze piek een positieve piek (accretieringen)
Is een implosie van een ster waarbij de gravitatie-effecten groot genoeg zijn om tot een zwart
gat te evoluëren
De signatuur van een zwart gat blijft zeer lang bestaan . Bij de recentere types zijn de
accretieringen zeer sterk uitgesproken :deze vervagen echter bij oude zwarte gaten en zijn dus niet
altijd goed waar te nemen. Het zwarte gat in het centrum van onze Melkweg vertoont een zeer
uitgesproken zwarte gat-structuur .Op onze breedtegraad (rond 51° NB)is dit echter alleen goed te
detecteren doorheen de aarde omdat dan de gravity-gradiënt vector met die van de aarde het best
parallel verloopt ( zie noodzakelijkheid parallelliteit van de vectoren om interactie mogelijk te maken).
Opgelet bij detectie doorheen de aarde krijgt men een omgekeerd beeld van de piek en de
accretieringen te zien : de gradiëntvectoren komen toe met 180° verdraaiing!
Bursts (Ster-erupties): Kenmerken: uitbarstingen met een Gaussiaanse verdeling
Frequente zeer kortstondige gravity-energie uitbarsting met pieken van korte duurtijd van 3
tot 100milliseconden ;ze zijn detecteerbaar met de aangepaste electronische gravimeter met RC
instelling C=0,22µF en R(f)= 2,0tot1,5 Megohm . Er treden zo een 10 tot 15tal pulsen op, die door de
schakeling omgevormd worden tot gedempte trillingen met Gaussverdeling. Kenmerkend is een 1/f
amplitude naar frequentie verdeling dit wil zeggen de signalen met lagere frequentie-inhoud
vertonen de grootste amplitude dus de grootste energie-inhoud en zijn derhalve komende uit het
nabije universum van onze Melkweg. De gravity impulsen met kleinere amplitudes komen van verder
gelegen stelsels in het heelal.
5
Signatures zoals te verwachten voor novae,supernovae en zwart gat
Figuur 1
Figuur 2
Signature van bursts
Figuur 4
6
figuur 3
Meetmethode:
Scanning van de hemelsfeer door rotatie van de aarde
Hoe worden de te verwachten signatures bekomen?
De opstelling is geplaatst op de meridiaan van de meetplaats (51°NB) en wel zo dat de condensatorelectroden zich loodrecht bevinden op de richting naar het zenith. In dit geval liggen de gravitygradiënt vectoren van de binnenkomende straling parallel met die van de aarde (wijzend naar het
centrum van de aarde), en is het ontvangen signaal maximaal. Om de 24h00 passeren alle in
aanmerking komende objecten 1 –maal in het zenith of op de meridiaan.
Het systeem is daardoor zeer selectief en tast gedurende slechts enkele minuten de
verschillende objecten af: de apertuur hoek is zeer smal. Op een tijdsschaal zal bijgevolg elk
onderdeel van het signaal het ene na het andere passeren in de detectiebeam .In figuur 5 is
dit aangetoond voor een nova-explosie.
Figuur 5
Hierin verschijnen achtereenvolgens de steile piek van de explosie zelf gevolgd door het langzaam
teruglopen van het signaal om uiteindelijk terug te stabiliseren tot het normale golvend niveau. Men
kan ook duidelijk de exploderende ster onderscheiden alsook de daaropvolgende schokgolven in het
uitdijend sterrenmateriaal.
Een gelijkaardige redenering geldt tevens voor de interpretatie van de signaturen voor
supernovae en zwarte gaten. Objecten in het zenith worden met maximale gevoeligheid opgemeten
alsook degene die op de meridiaan liggen op een andere breedtegraad maar dan wel met een
verminderde gevoeligheid . Objecten die op datzelfde moment buiten de beam vallen worden NIET
waargenomen . Het systeem werkt dus zeer selectief.
De eerste metingen toonden verrassend veel signalen aan: dat was op het eerste gezicht niet
goed maar bij nader onderzoek ( in een deepsky atlas met de bekende novae en supernovae ) bleek
dit niet zo verrassend te zijn. Het veelvuldig optreden van deze fenomenen was duidelijk te verklaren
door het grote aantal reeds bekende novae en supernovae.
In figuur 5 is duidelijk te zien dat de gradiënten van de gravity-velden van het galactisch centrum gGC
en de aarde gA dan alleen quasi parallel verlopen en een maximale detectie van het signaal van het
7
Melkwegcentrum mogelijk maakt als het meetpunt zich op plaats MB bevindt en het gravity signaal
dwars doorheen de aarde op de meetplaats toekomt .
Meetopstellingen:
Er werden twee opstellingen gebouwd: een voor detectie van bursts en een voor
detectie van novae, supernovae en zwarte gaten.
De opstelling voor burst is meer gericht op detectie van zowel gravity-energie
uitbarstingen van korte duurtijd zowel in ons nabije gedeelte van het universum als dat van
verder afgelegen stelsels
De tweede opstelling is gedimensioneerd voor detectie van novae, supernovae en
zwarte gat(en) in ons lokaal galaxy systeem.
Beide opstellingen werden ingebouwd in een volledig afgeschermende Faraday metalen doos
om elke invloed van instraling van het EM type te vermijden De dichtheidstest voor de
Faraday kooi werd vooraf nagegaan met een draagbaar radio-ontvangertje. In principe is
voor beide opstellingen het diëlectricum van een condensator het gevoelige deel van de
opstelling en vormt de waarde van de capaciteit samen met die van de feedback weerstand
van de stroom- naar spanningsconvertor van het ingangscircuit de bepalende factor voor
welke frequentie-inhoud van de pulsen bekeken wordt .Een selectie tussen nabije en verder
afgelegen fenomenen, zowel als het type ervan, worden hierdoor mogelijk.
De over een aantal dagen gespreide uitgevoerde metingen tonen de verwachte
signaturen aan zoals voorspeld in de Rhysmonic Cosmology Theorie van Gregg Hodowanec.
Electronische schakeling voor burst-opnames
8
Electronische schakeling voor novae,supernovae en zwarte gaten:
De basisopstelling is voor beide schakelingen de zelfde alleen de selectie van wat men wil
onderzoeken wordt bepaald door de tijdsconstante van het ingangscircuit gevormd door de
sensor capaciteit C en de terugkoppelweerstand RF. Een bijkomende demping voor detectie
van novae , supernovae en zwarte gaten wordt bekomen met het RC uitgangsnetwerk ( 1K
met ofwel 100µF of 1000µF) .
De metingen:
Vooraleer uitgebreidere meetreeksen op te starten, die herhaalbare resultaten
moeten geven , werden een aantal experimenten uitgevoerd met de bedoeling aan te tonen
dat de verwachte signaturen reëel zijn.
Een eerste reeks , namelijk die de detectie van bursts betreft, was onmiddellijk en
schot in de roos. De signalen kwamen binnen met een grote herhalingsfrequentie en met de
juiste signatuur ( zie figuur 8).
Bij een tweede meetreeks werden de signalen opgemeten gedurende een volledige
cyclus van 12h00 . Een groot aantal ervan konden op het eerste gezicht niet geidentificeerd
worden en vereenzelvigd worden met bekende bronnen. Om na te trekken wanneer welk
object op welk tijdsstip door de meridiaan passeerde werd gebruik gemaakt van de gegevens
bekomen met een klassieke sterrenschijf.
9
Burst registratie : het aantal burst geregistreerd bedraagt ten minste 8 tijdens de
opnameperiode van 5 seconden en vertonen het vooropgestelde Gauss amplitude -patroon
Figuur 8
Figuur 9
Proefregistratie van novae ,supernovae en zwarte gaten: scan van 720 min vanaf 15h00 LT
op 19 november 2014
gravitatiemeting 19 november 2014
volt
1.3
1.1
0.9
0
100
200
300
400
500
min vanaf 10H00
De registratie die we te zien krijgen toont een zeer actief heelal.
10
600
700
800
Om de optredende pieken te kunnen identificeren zullen we gebruik moeten maken
van een aantal hulpmiddelen uit de gewone astronomie. Een atlas met de coördinaten van
de tot nu toe geregistreerde novae en supernovae is noodzakelijk. De ¨Deepsky Hunter Star
Atlas¨ geeft voor de verschillende sterrenbeelden de locatie aan van de gekende novae.
Met deze gegevens weten we dat we voor 19 november 2014 het signatuur moeten
zoeken van het Galactische centrum om 14h35 LT op de meridiaan met de sterrenschijf .
Als we een detail nemen uit de proefregistratie vinden we inderdaad de signatuur van
het zwarte gat gedetecteerd doorheen de aarde: duidelijk zijn te zien de accretieringen met
daar tussenin de piek van het zwarte gat
Figuur 10: detail van de signatuur van het zwarte gat in ons galactic centrum
gravmeting 19nov2014
1.3
volt
1.25
1.2
1.15
1.1
1.05
260
265
270
275
280
285
290
min vanaf 10h00
De tijdschaal rekenend vanaf start om 10H00 geeft na 275 minuten de gezochte piek van het
zwarte gat.
Op een analoge manier van werken kan voor al de andere pieken de oorzaak ervan
opgespoord worden door gebruik te maken van lijst van novae in de DeepSky Atlas en de
sterrenschijf voor het noordelijk halfrond . Om de 24h00 worden al deze objecten een na een
afgetast . Het grootste aantal signaturen zullen aangetroffen worden wanneer
sterrenbeelden met sterren uit het vlak van de Melkweg passeren door de meridiaan in het
zenith van de meetopstelling op 51°NB . Dit is het geval voor Cygnus, Lacerta Cepheus,
Casseopeia ,Andromeda tot Perseus
Bij een gericht zoeken naar bekende objecten zoals de Crabnevel in Orion gebeurt dit
best op volgende manier : stel de meridiaanlijn van de schijf in op de coördinaten van de
nevel SN1054 en ga dan na wanneer dit gebeurt . In de opname van 24 november moest dit
gebeuren om 2h20 s´nachts.
11
Detail Crabnevel SN1054
1.05
volt
1
0.95
0.9
0.85
0.8
376
378
380
382
384
386
388
390
392
394
396
min vanaf 20h00
Deze procedure kan op elke piek uit de registratie toegepast worden
Tot nu toe werden enkel de signatures van bekende objecten op deze wijze bepaald.
Deze methode kan enkel toegepast worden om gekende novae en supernovae maar laat niet
toe te bepalen wanneer en waar nieuwe explosies zullen optreden .De metingen zijn realtime maar voor de nieuwe explosies zal men nog steeds moeten wachten op een visuële
confirmatie.
Deze studie toont aan met experimenteel onderzoek dat de metingen met een
electronische schakeling met een condensator diëlectricum als gevoelig element voor scalaire
gravity energie-uitbarstingen wel degelijk kunnen leiden tot aanneembare gegevens over
gravity-effecten.
De theorie die leidde tot het beproeven van de methode met een electronische
opstelling is voorgesteld geworden door Gregg Hodowanec
In annexe zijn een aantal metingen samengevat van 4 opeenvolgende dagen
Als toemaatje werd onderzocht of de gebuikte schakeling ook dienst zou kunnen doen
voor de detectie van artificiële gravity effecten bij UFO fenomenen. Gezien de zelfde aard van
de monopool gravity effecten van een UFO en van de gravity energie effecten van novae en
supernovae ligt het voor de hand dat het antwoord hierop positief is.
12
13
Annexe 2
14
In annexe 2 wordt kaart 62 uit de ¨Deep Sky Hunter Star Atlas ¨ van het sterrenbeeld
Sagittarius (Boogschutter) weergegeven
Deze kaart toont de grote densiteit aan hemellichamen ,die tot nu toe gecatalogeerd
zijn onder hun PK , NGC en M coderingen ,alleen al voor dit sterrenbeeld.
Het is dus niet verwonderlijk dat als dit sterrenbeeld doorheen de meridiaan passeert
niet alleen de zwarte gat-signatuur van het centrum van de Melkweg zal verschijnen in de
registratie maar ook nog talloze andere bvb. Novae signaturen .
Deze redenering gaat ook op voor de andere sterrenbeelden voornamelijk als deze
verschijnen op de meridiaan en tegelijkertijd ook in het zenith van de meetplaats.
Hiermee is tevens het normale karakter van de veelvuldig aanwezige pieken in de
registraties logisch verklaard.
Lijst van de gekende novae in de verschillende sterrenbeelden
15
Waarnemingsvenster : periode 27/28 November 2014
16
Uitgevoerde metingen :
De metingen werden uitgevoerd gedurende de maand november , overdag en tijdens
de nacht. Zowel overdag als s´nachts tonen ze ons een groot aantal pieken .
Inzoomen op bepaalde pieken , de vorm ervan vergelijken met de gekende signaturen en
gebruikmaken van de sterrenkaar laat ons toe een aantal bronnen te identificeren
Metingen van overdag:
volt
gravitatiemeting 25nov2014
0.95
0.9
0.85
0.8
0.75
0.7
0.65
0.6
0.55
0.5
0
50
100
150
200
250
300
350
min vanaf 10h00
Deze meting is gestart om 10h00 LT en eindigt rond 15H30
De signatuur van het zwarte gat van de Melkweg moet te vinden zijn om 14h30 volgens de
sterrenkaart op 25nov2014 op de meridiaan . Inzoomen op dit tijdstip geeft het volgende
resultaat:
gravitatiemeting 25nov2014
0.85
volt
0.8
0.75
0.7
0.65
0.6
250
260
270
280
290
300
310
320
min vanaf 10h00
Op het tijdsstip 14h30 vinden we inderdaad de signatuur van het zwarte gat van de
Melkweg
17
330
Op het tijdstip 14h55 treedt er een andere sterke signatuur op van een supernova dat zich
op de meridiaan bevindt een aantal minuten later.
Metingen s´ avonds en s´nachts
gravitatiemeting 27-28nov2014
1.25
1.2
1.15
volt
1.1
1.05
1
0.95
0.9
0.85
0
100
200
300
400
500
600
min vanaf 21h30
Inzoomen op de piek rond 23h50 geeft het volgende :
Perseus SN1901
1.09
1.08
1.07
volt
1.06
1.05
1.04
1.03
1.02
1.01
130
140
150
min na 21h30 LT
Een sterke piek negatief van een neutronenster gevolgd door een positieve explosie met
langzaam dalende rug van uitdijende materie duidt op de restanten aan van een supernova
SN 1901 op dat ogenblik in de meridiaan ( sterrenbeeld Perseus).
18
Referenties:
1. Documentatie :Theorie:
Rhysmonic Cosmology Theory : Gregg Hodowanec
2. Analyse hulpmiddelen:
Sterrenschijf : Rob Walrecht Urania Hove
Deep sky Hunter Star Catalogue
Michael Vlasor www.deepskywatch.com
3. Messier objecten catalogus
4. List of black holes candidates: Robert Johnston
4a Stellar Mass black holes in binary star systems
4b Isolated stellar black holes
4c Galactic core black holes
5. List of historical Supernovae
6. Norton´s Star Atlas 1976 (Epoch 1950)
7. Beknopte Sterrekunde Dr.A.J.M. Wanders 1968
Sint Katelijne Waver 22-december -2014
Opgesteld door Jan De Ceuster
Dir UfoScience Reseearch BUFON
19