INFORMATIEBLAD MOERBEEKSE AQUARIUMVERENIGING - JAARGANG 25 – NUMMER 3 Kleinste vis ter wereld Als je ooit op restaurant een Paedocypris bestelt, dan is de kans groot dat je een vergootglas nodigt hebt om het visje op je bord te vinden. De Paedocypris (paedocypris = kindkarper) is amper 7,9 millimeter groot en daarmee de kleinste vis ter wereld. Enkele biologen hebben het minivisje onlangs ontdekt in de moerassen van Sumatra. De Paedocypris is nog maar net ontdekt en toch is het al met uitsterven bedreigt. Het visje kan namelijk alleen overleven in tropische bosmoerassen met een bepaald type zuur water (pH = 3) Dat er wat minder water in de moerassen staat, kan geen kwaad. Het visje is zo klein dat het niet veel water nodig heeft. Het is de mensheid die een bedreiging vormt, want veel van die moerassen worden drooggelegd voor olieplantages en de bossen worden gerooid. Dit voor de aanleg van garnalenkwekerijen en palmolieplantages. Ook zijn veel veenpoeltjes ernstig aangetast door de recente bosbranden op Sumatra. Het zou kunnen dat de wetenschappers het visje maar net op tijd ontdekt hebben. Het is heel opmerkelijk hoe de Paedocypris erin geslaagd is zo klein te blijven. Ze hebben namelijk heel wat volwassen "attributen" achterwege gelaten. Zo ontbreekt er rond hun hersenen een beschermende structuur en kunnen de vrouwtjes slechts een paar eitjes dragen. Het vorige record van kleinste vis ter wereld stond op naam van de Trimmatom. Die kan tot 8,0 millimeter groot worden. Reuzenpijlinktvis voor het eerst levend in beeld gebracht. Ze spreken natuurlijk enorm tot de verbeelding: reuzeninktvissen. Met hun 18 meter lengte zijn ze dan ook de grootste ongewervelde dier op de aarde. In oude kronieken wordt wel verhaald van inktvissen die een heel schip met hun takels in de greep hebben. In Naturalis (zaal Natuurtheater) ligt in de vloer een exemplaar van 8 meter dat helaas z'n twee 2 grote vangarmen (en daarmee de helft van z'n lengte) mist. Reuzenpijlinktvissen leven in de diepzee. Hun voornaamste vijand zijn de potvissen die zich met de inktvissen voeden. Gezien de enorme omvang van deze kolossen (zie tekening) geen licht gevecht. De inktvissen waren dan ook vooral bekend van opduikende potvissen met afgescheurde vangarmen nog aan hun lijf gehecht en van aangespoelde verminkte exemplaren en losse tentakels. Niemand had een reuzenpijlinktvis ooit levend waargenomen. Maar onlangs lukte het twee Japanse onderzoekers met een diepzeecamera op 900 m diepte een exemplaar van ook 8 meter goed in beeld te krijgen. De foto toont een deel van de reuzeninktvis (de witte streep is lijn waarmee de camera verbonden was met het aas waarmee de inktvis gevangen was). De twee lange dunne vangarmen zitten om het aas gekronkeld en zijn daardoor niet goed te zien. Ook zijn achterlijf bleef buiten beeld. Desondanks toch een unieke foto! Anders dan verwacht zijn deze grote dieren geen trage lobbossen maar actief jagende dieren. Om zich van zijn vanghaak - die aan een arm zat vastgehaakt - te ontdoen klom de reuzeninktvis in korte tijd van 900 naar 600 meter diepte en weer terug en waarbij tenslotte de arm losscheurde. Bron: Proceedings of The Royal Society B (26 sept. 2005); tekening potvis en reuzenpijlinktivis uit de NRC (29 sept. 2005) INFORMATIEBLAD - MOERBEEKSE AQUARIUMVERENIGING 17 - JAARGANG 25 – NUMMER 3