Brugse bisschop moet voortrekker zijn

"Brugse bisschop moet voortrekker zijn"
svankerk
08-04-2011
Pag. 2
BRUGGE/BRUSSEL Donderdag 7 april keurde het parlement de aanbevelingen van de
Kamercommissie voor de behandeling van klachten over seksueel misbruik in een pastorale
relatie goed. De belangrijkste aanbeveling is de oprichting van een arbitragecommissie voor
verjaarde feiten. Verslaggever Renaat Landuyt roept de Brugse bisschop mgr. De Kesel op om
voortrekker te zijn bij de erkenning van slachtoffers.
Door Stefan Vankerkhoven
Wat heeft de commissie voor seksueel misbruik precies gedaan ?
Renaat Landuyt : "Het parlement heeft snel politiek willen reageren op een belangrijk gebeuren dat veel
landgenoten geschokt heeft. 23 april 2010 zal in de annalen van ons land met zwart omrand blijven. Die
dag nam de Brugse bisschop Roger Vangheluwe ontslag. Gelovigen en ongelovigen waren verbijsterd dat
in ons land zomaar iemand bisschop kon worden die jarenlang zijn minderjarige neef seksueel misbruikt
had. Kort ervoor had Roger Vangheluwe in zijn homilie met Pasen nog gevraagd om te bidden voor de
slachtoffers van pedofielen ! Dat gaf zijn bekentenis een wrange nasmaak. De daarop volgende maanden
was er een enorme toevloed aan aangiftes van slachtoffers van seksueel misbruik."
Doorkruiste het parlementair werk niet de gerechtelijke procedures die slachtoffers aangespannen hebben
tegen pedofiele priesters ?
Renaat Landuyt : "Helemaal niet. Wij hebben er angstvallig over gewaakt om die fout niet te maken. De
commissie heeft zich in hoofdzaak gebogen over de hindernissen die slachtoffers van seksueel misbruik
tegenhouden om effectief een aangifte te doen. Je mag de blijvende gevolgen van seksueel misbruik voor
de slachtoffers niet minimaliseren. Kinderpsychiater Peter Adriaenssens heeft voor onze commissie getuigd
dat de schade die slachtoffers oplopen wetenschappelijk kan bewezen worden. Er ontwikkelt zich in de
hersenen een kiem die ervoor zorgt dat slachtoffers geen vertrouwen meer hebben in de mensen. Hun
vertrouwen in een gezaghebbende persoon, die hen misbruikt heeft in hun jeugd, is zodanig geschonden
dat zij niemand meer kunnen vertrouwen."
"In feite heeft de commissie rond seksueel misbruik grensverleggend werk verricht. Voor het eerst in onze
Belgische geschiedenis moesten vijf Belgische bisschoppen en de oversten van de belangrijkste
kloosterorden zich in het parlement komen verantwoorden. Uit hun getuigenissen blijkt dat de Kerk
decennia lang seksueel misbruik geminimaliseerd heeft. In feite deed heel onze maatschappij dat : er
werd smalend gedaan over pedofiele priesters die leerlingen 'naar hun kamer' riepen, zonder stil te staan
bij de blijvende trauma's die de slachtoffers opliepen."
Wat hebt u uit die ondervragingen geleerd ?
Renaat Landuyt : "Alles werd 'intern' geregeld, pedofiele priesters werden overgeplaatst. Daar konden ze
opnieuw slachtoffers maken. Er werden over seksueel misbruik zelfs geen rapporten bijgehouden, als
waren die misdrijven slechts een onbelangrijk detail. Het is veelbetekenend dat de nieuwe Brugse bisschop
mgr. De Kesel tevergeefs in archieven moest gaan zoeken om te weten hoe weinig gevallen van seksueel
misbruik in het Brugs bisdom voorgevallen waren. Opvolgers weten niet hoe hun voorgangers dergelijke
problemen aangepakt hebben. Ook in kloosters is dit het geval."
"Er was geen communicatie of wisselwerking met de kerkelijke overheid. De bisschop vernam vaak pas via
de krant dat er een strafzaak liep tegen een priester. Significant was ook dat de overste van de broeders
van Liefde in Roeselare in de jaren '90 simpelweg de politie opbelde om te zeggen dat het verhoor van een
pedofiele broeder niet nodig was. Maar ook de klachten tegen een priester die in een Tielts ziekenhuis
bejaarde vrouwen aanrandde werden onvoldoende ernstig onderzocht door de Brugse gerechtelijke politie.
Met verwijzing naar onduidelijke datum voor de feiten en een vette knipoog naar de faam van de
betrokkene werd de zaak geseponeerd."
Waarom werd alles met de mantel der liefde toegedekt ?
Renaat Landuyt : "Als een pedofiele priester overgeplaatst werd of een andere functie kreeg, behield hij
zijn staatswedde. Anders zou hij ten laste van het bisdom komen ! Dat is de scheiding van Kerk en Staat
in ons land : de Kerk bepaalt en de Staat betaalt !"
De Kerk is niet de enige instelling die geconfronteerd wordt met seksueel misbruik. Had de commissie zich
ook niet moeten buigen over sportmiddens ?
Renaat Landuyt : "Onder mindere persaandacht ging onze aandacht ook naar andere sectoren. Er zijn
trainers die jonge voetballers misbruiken, maar ook in de gehandicaptensector doet het zich voor. En dan
zijn er nog de artsen die misbruik maken van hun machtspositie. Maar de Orde van geneesheren lijkt wel
de Kerk van twintig jaar geleden : zij ziet geen problemen. Volgens die Orde is er jaarlijks slechts één
klacht tegen een arts wegens seksueel misbruik. Moeten wij dat echt geloven ?"
De voornaamste conclusie van uw rapport is de aanbeveling om een arbitragecommissie in te stellen voor
feiten van seksueel misbruik die verjaard zijn..
Renaat Landuyt : "Wij vragen het federaal parlement om zo'n arbitragecommissie op te richten. In feite
geven wij hiermee gevolg aan het voorstel van de Antwerpse bisschop mgr. Bonny - die uit Gistel
afkomstig is."
"Het komt erop neer dat de Kerk haar morele verantwoordelijkheid erkent en verjaarde dossiers van
seksueel misbruik aan een 'arbiter' voorlegt. Die moet het dossier op zijn ernst onderzoeken en dan een
uitspraak doen. Dat gebeurt buiten de rechtbank om. Het is aangewezen dat 'wijze mensen' - oudmagistraten of psychiaters - als arbiter optreden. Maar de arbitragecommissie moet onafhankelijk zijn en
dus buiten de Kerk staan."
Tot nu toe wou de Kerk geen schuld bekennen uit vrees voor teveel schadeclaims...
Renaat Landuyt : "Het is niet de bedoeling om te komen tot Amerikaanse toestanden, waarbij de Kerk
verplicht wordt torenhoge schadevergoedingen uit te betalen aan de slachtoffers. Maar bekennen dat je
moreel verantwoordelijk bent voor het seksueel misbruik is een grote stap naar erkenning van de
slachtoffers. Hun therapie betalen is een tweede, logische stap. Want slachtoffers blijven voor het leven
getekend."
Denkt u dat de Kerk dit zal aanvaarden ?
Renaat Landuyt : "De bisschoppen hebben tijd om hierover na te denken. Ik hoop op een positief signaal
van de Brugse bisschop mgr. De Kesel. Hij zou een voortrekker kunnen zijn in de erkenning en de heling
van de slachtoffers. Dat zou een mooi gebaar zijn, want alles is in Brugge begonnen met zijn voorganger.
De getuigenis van mgr. de Kesel in de commissie stemt mij hoopvol dat hij gehoor geeft aan mijn oproep."
Eventjes woedde een storm in een glas water, toen 'uitlekte' dat de commissie het biechtgeheim wou
afschaffen..
Renaat Landuyt : "Dat is larie, wij moeien ons niet met kerkelijke procedures. De commissie heeft wel het
beroepsgeheim scherper gedefinieerd. Daaronder valt hetgeen daders van seksuele misdrijven in
vertrouwen zeggen aan hun priester, advocaat of dokter. Zodra iemand anders in gevaar is, vervalt dit
beroepsgeheim. Dat is zo bij pedofielen die riskeren nog andere slachtoffers te maken. Dan geldt er
spreekrecht, want anders begaat die priester, advocaat of arts schuldig verzuim. Door aangifte te doen
van hetgeen de pedofiel vertelt, help je de slachtoffers."
Door Stefan Vankerkhoven
© 2011 Roularta Media Group
oop
ame
mei
adat
g om
ndzate
door
.H.
oopsliste
uur
penDit
fé De
ndza14
n Burcoillie,
oor fite, dat
oor de
malige
erd opis van
t waare staan
ge geg kon
erd gep. Het
Overijod uit6 euro.
er niet,
n werondden
binding
ij E.H.
vergoe0 euro
nte gezitting
werd
reeds
pnieuw
................
E
gaat na
uur de
allen raprachtiJeanne
at 6. Terzoeken,
genieten
Dit jaar
er enkele
e vindt,
rrassing.
men in15 april
uro voor
Cappelle,
25, tel.
chantal.
n Fiers,
tel. 051
esnyder,
142A,
HANDZAME
31
Pater Michel Dewilde woont en werkt al 47 jaar in Japan
„Een kleurtje in een glasraam”
HANDZAME – Al 47 jaar lang werkt pater Michel Dewilde (72) als missionaris in Okayama, Japan. Zijn zus Maria organiseert naar jaarlijkse gewoonte in Koekelare een sober maal als benefiet voor haar broer. Wij vroegen ons af hoe deze rasechte Handzamenaar in Japan terecht
kwam en wat hij er allemaal doet.
Q
P
ater Michel Dewilde werd in
Handzame geboren op 7 november 1938. Hij woonde in de
vroegere Statiestraat, nu de Kronevoordestraat, en was de tiende
bengel in een kroostrijk gezin van
twaalf kinderen : zes jongens en
zes meisjes. Zijn ouders hadden
een schoen –en herstellingswinkel.
„Ik ben jarenlang misdienaar geweest in het Nursingtehuis SintJan de Deo in Handzame,” vertelt
Michel. „Vroeger was dat vooral
een tehuis voor oudere mensen
maar nu eerder voor jongere mensen met een beperking. Ik ben
toen naar het college van de Paters
Redemptoristen (een katholieke
internationale congregatie van religieuzen, red.) geweest in Essen
en heb mij daarna bij de missionarissen van Scheut (een rooms-katholieke missiecongregatie, red.)
in Brussel aangesloten. Uiteindelijk ben ik in 1963 tot priester gewijd.”
Buitenlandse missie
„Scheutisten zijn verondersteld
om op buitenlandse missie te vertrekken onder meer naar Congo,
de Filipijnen, Taiwan, Indonesië,... Ik heb toen voor Japan gekozen zonder eigenlijk goed te
weten hoe of wat,” bekent pater
Michel. „Toevallig mochten we
met drie naar Japan en daar ben ik
nu dus al sinds 1964, telkens met
verlofonderbrekingen in België,
de ene al wat langer dan de andere.” „Dankzij het begrip van de
parochiepriesters en een bloeiende
missiekring mocht ik steeds rekenen op een deugddoende belangstelling, briefwisselingen en morele en materiële steun. Ik kan de
mensen van Handzame dus niet
dankbaar genoeg zijn daarvoor.
Hier in Japan heb ik de meeste jaren gewerkt als priester en verpleger. Dankzij de studies verpleging
die ik in Japan deed, heb ik nu ook
een aanvaard Japans diploma.
Zo’n 20 jaar heb ik gewerkt in een
instituut voor jongeren met een
mentale en fysische handicap.
Hoewel men ze tegenwoordig eerder ‘mensen met een beperking’
noemt, zo vertelde men mij toen
ik op verlof was in België. Dat
vind ik mooi want zo staan die
mensen dichter bij ons, wij hebben
overigens ook onze eigen beperkingen.”
Pater Michel Dewilde, op de foto in het midden, werkt al 47 jaar als missionaris in Okayama in Japan. (Repro Kurt)
Het is een teken dat ze niet achtergelaten zijn en voor mensen die in
onrust en eenzaamheid leven, kan
dit enorm veel betekenen. In ons
centrum kunnen ze even uitblazen
en van een evenwichtige maaltijd
genieten. Sommigen
doen
hier ook simpel werk, zoals
het recycleren
van blikjes en
flesjes
gemengd met ander vuil, voor
een beetje zakgeld. We willen de mensen
ook de gelegenheid bieden om courage te
vinden in een godsdienst getinte
levensvisie die hen helpt zich te
aanvaarden als er geen onmiddellijke oplossing is voor alle zorgen
en kwalen. In mijn jaren werk met
deze mensen ondervond ik dat
godsdienstige benadering soms
het laatste strootje blijkt te zijn
waar ze zich aan proberen op te
trekken. Vaak heeft het zelfs al levens gered waarbij ik soms toevallig het medium was. Daar ben ik
niet fier op, ik
neem dat als vanzelfsprekend,
maar zoiets maakt
het wel de moeite
waard.”
„De
gebeurtenissen in
Japan laten zich
voelen over het
hele land”
Rust en
aanmoediging
De opzet van de
benefietmaaltijd,
georganiseerd
door Michels zus
Maria, is om de specifieke toenadering van Michel te laten voortbestaan ook wanneer hij er niet
meer zou zijn. „Materiële en morele steun is altijd welkom want er
zijn noden overal ter wereld en op
alle niveaus. Daarom willen we
Godsdienstige benadering
Ondertussen werkt Michel nu al
meer dan twintig jaar in het minidagcentrum Mastlicht. „Het centrum is bedoeld voor mensen met
psychische problemen. De naam
Mastlicht verwijst naar het licht
aan de top van de mast van een
schip. Dat kan een tekentje van
hoop zijn voor mensen die in de
zee van het leven de weg kwijt
zijn en als het ware alleen ronddobberen op een onmetelijke zee.
hiervoor belangstelling wekken,
zij het deze keer voor Japan omdat
het nu juist getroffen is door een
grote reeks rampen. De gevolgen
van de aardbeving en de onvoorziene, vlugge en gewelddadige
tsunami zijn enorm. De gevolgen
van uiteengerukte families, perte
totale huizen en dan nu nog eens
de zenuwslopende spanning en gevaar van de atoomcentrales zijn
verschrikkelijk. Hoewel dit allemaal gebeurd is op meer dan
700 km van Okayama, laten de
gebeurtenissen zich voelen over
het hele land. Ook hier zullen er
zo’n 5.000 mensen onderdak krijgen vanwege de openbare diensten. Wij zullen misschien met ons
centrum ook wel een minieme bijdrage kunnen leveren door een
beetje rust en aanmoediging te
brengen bij mensen die het moeilijk hebben. Slachtoffers die het
trauma niet kunnen verwerken en
zich afvragen : ‘waarom juist
wij ?’”
„Daarom vind ik dat we dan ook
alle mogelijke moeten doen om
hun te helpen hun levensmoed terug te vinden. Ik zie ons werk hier
als een kleurtje in het geheel van
een glasraam met zijn eigen variëteit. Het zal misschien niet direct opvallen als ons kleurtje vervaagt maar het kan wel een verrijking zijn als het erbij is,” besluit
Michel.
(Mandy Steen)
q Het
Maria Dewilde, de zus van pater Michel Dewilde, organiseert zondag
opnieuw een benefiet voor hem in Koekelare. (Foto Kurt)
sober maal ten voordele
van pater Michel Dewilde vindt
plaats op nu zondag 10 april van
11.30 tot 13 uur in zaal Zuudhove
in Koekelare. Deelname 5 euro,
gezinskaart 12 euro. Kaarten zijn
te koop bij parochiepriesters en
medewerkers.
HEUVELLAND
Jolien Derycke doet vrijwilligerswerk in Rwanda
„Kennis uitwisselen”
...............
s
26 61
4
1 84
t
..............
82 97 ;
475 72
4 69 71
Braem,
56 11 ;
0 88 –
Henk –
enaere,
and
..............
nzo en
e, Xanen d. v.
emmel;
erik en
ess MaArnaert,
eghe, z.
Delhaye,
enop
kt
emarkt
3 juni
n, orerende
oedenp noom de
te beer uitn groen om
en zijn
e. Er
zijn :
senen.
edoen
n zich
markten ze
er en
ie een
art of
e Zoeom de
den te
emers
ondpa-
nderen
an 50
pen in
e winkrijgt
menu
urants.
yrinthOGH)
29
WESTOUTER – Jolien Derycke trekt van 3 tot 29 juli naar Rwanda om er als vrijwilligster te
werken in een psychiatrisch ziekenhuis. Jolien en haar medestudenten zamelden via allerlei acties op school al heel wat geld in voor materiële steun aan het ziekenhuis en om er hun verblijf te betalen. Om haar eigen kosten te financieren, organiseert ze een spaghettiavond op zaterdag 16 april in het OLVI in Poperinge.
Q
P
roject Rwanda 2011 is een initiatief van de Broeders van
Liefde van Gent in samenwerking
met de Broeders van Liefde van
Rwanda. De school Guislain in
Gent, waar Jolien Derycke (20)
studente is, stuurt al sinds 1983 elke twee jaar (behalve tijdens de
genocide in 1994) een aantal leerlingen naar daar om er als vrijwilliger ervaring op te doen. „De bedoeling van het project is om kennis te maken met de geestelijke
gezondheidszorg in andere culturen. We zullen er de Rwandese
cultuur leren kennen en begrip
ontwikkelen voor de problemen
waarmee mensen in dit land geconfronteerd worden. Daarnaast is
het een soort wisselwerking waarbij wij, als Belgisch psychiatrische
verplegers, vaardigheden en kennis uitwisselen met de Rwandese
hulpverleners”, vertelt de derdejaarsstudente psychiatrie.
Boeiende materie
„Ik heb voor psychiatrie gekozen
omdat het me steeds heeft geboeid
om met mensen met psychische
stoornissen te werken. Gedurende
mijn studies is een hele wereld
voor me opengegaan en ben ik
rotsvast overtuigd dat ik de juiste
studierichting heb gekozen”, vertelt Jolien, dochter van José Derycke (48) en Greet Kestier (46) uit
de Poperingestraat. Ze heeft nog
een broer Mathijs (23) en een zus
Eva (16). Jolien reist heel graag en
wou al heel lang ervaring opdoen
in het buitenland. Toen de Ghislainschool het project Rwanda
voorstelde, voelde ze zich meteen
aangesproken.
Het psychiatrisch ziekenhuis Caraes waar Jolien en nog vijf medestudenten van 3 tot 29 juli zullen
werken, ligt in Ndera, vlakbij Ki-
Jolien Derycke : „We organiseren een aantal acties om ons verblijf te kunnen bekostigen.” (Foto EF)
gali. „Door de genocide in 1994
hebben veel mensen in Rwanda
psychische
stoornissen.
Alsof dat nog
niet dramatisch
genoeg
is,
worden deze
patiënten
meestal
nog
door hun familie verstoten en
kunnen
ze
nooit meer terug naar huis. Het
ziekenhuis heeft verschillende afdelingen. Ik zal er werken op de
crisisafdeling voor mannen. Omwille van de taalbarrière zullen we
er veel lichaamstaal moeten gebruiken om te communiceren met
de patiënten. In Rwanda wordt
meer in groep gewerkt, terwijl de
therapie in België veelal op indivi-
duele basis verloopt. Het zal ongetwijfeld een boeiende wisselwerking worden”,
aldus Jolien.
„We zullen met
patiënten
communiceren
via lichaamstaal”
Fondsen
inzamelen
„We willen dit
project realiseren zonder financiële belasting voor de lokale organisatie
en de bevolking en omdat het project via school wordt georganiseerd, valt het niet onder de voorwaarden om subsidies te krijgen
van de overheid. Daarom organiseerden we met de deelnemende
studenten een aantal acties op
school om ons verblijf daar te
kunnen bekostigen en om fondsen
te werven voor materiële steun ter
plaatse. Elke pauze verkochten we
cake, fruitsla, chocolademelk, …
om aan het benodigde bedrag van
6.000 euro te komen”, legt ze de
financiële kant uit. „Daarbovenop
moeten we onze reiskosten, inentingen en internationaal paspoort
nog rekenen. Hiervoor heb ik een
bedrag van 1.500 euro nodig. Om
dit te betalen, organiseer ik een
benefietactie. Alle geld dat over
is, gaat naar de fondsen voor het
project”, besluit ze.
Jolien organiseert op zaterdag 16
april een spaghettiavond. Iedereen
is welkom vanaf 18 uur in het Onze-Lieve-Vrouwe Instituut in Poperinge, Komstraat. Volwassenen
betalen 13 euro, kinderen 7 euro.
Kaarten reserveren kan via 057 33
78 52, 0495 27 94 39 (na 17 uur)
of via [email protected].
(EB)
Wandelingstoters sluiten het seizoen af
KEMMEL – De Wandelingstoters
sloten het seizoen 2010-2011 af
met de huldiging van de kampioenen. Lucas Demeulemeester
lukte de dubbelslag. Hij werd zowel kampioen als koning. Roland
Devos werd tweede en de derde
plaats was voor Jan Devos. Bij de
dames werd Kathy Devos kampioene, Kimberley Gryson werd
tweede en de derde plaats was
voor Nydia Deconinck. Kimberley
Gryson kreeg ook nog de titel van
koningin mee. Het nieuwe seizoen start op 9 april om 19 uur.
(Foto EF)