Bloed zweet en tranen

Bloed zweet en tranen
Groningse indierockband.
Alles klopt: van de
Engelse uitspraak tot aan
de productie en psychedelische sixties-invloeden.
Dat single Rapture van
begin tot eind het absolute hoogtepunt vormt
van deze ep van Orange
Skyline, is ook meteen de
enige kanttekening.
Hopelijk weten ze op hun
langspeler, die in het
voorjaar van 2015 moet
verschijnen, meer van dit
soort knalnummers te
vangen, maar dan nog
iets minder gestructureerd en iets meer rock &
roll. Wie weet groeit
Orange Skyline dan binnenkort uit tot de redders van onze treurige
Nederlandse indierockvijver.
Jolien Eijsink
REVÖLVO
THE ALL SEEING EYE
staat uiteraard garant
voor rauwe gitaarmuziek.
Revölvo beweegt zich
heel uitgekiend tussen
rock & roll, metal en
punk. Inventiever dan de
gemiddelde punk- en
rock & roll-bands en toch
minder gepriegel dan bij
de meeste metalgroepen.
Het is duidelijk te horen
dat deze muzikanten
ervaren zijn. De tien
nummers met rauw klinkende zang en instrumenten staan krachtig en
helder in de mix, maar
worden echter nergens
origineel of heel bijzonder. Het is bij een band
met zo’n ‘no nonsense’
naam wellicht amper een
criterium, maar het veroordeelt The All Seeing
Eye wel tot een plek tussen soortgenoten die niet
in negatieve of positieve
zin zal opvallen.
rocknummers voorbij,
zoals Rockstar, dat met
zijn ongecompliceerde
riffs en meezingbare teksten vast een publieksfavoriet wordt. Ook de
bombastische Queeninvloeden spelen weer
een duidelijke rol. Neem
bijvoorbeeld de speelse
piano- en gitaarpartijen
in Deadbeat Boy. Bizarro
World bevat ook popinvloeden, wat de muziek
niet altijd ten goede
komt. Het gelikte You’re
Tearing Me Down lijkt
bijvoorbeeld iets te veel
op een nummer dat
Justin Timberlake zou
schrijven wanneer hij liefdesverdriet heeft. Hier
schiet Valentine door in
een kitscherigheid die het
album deels ontkracht.
Of het album voor een
aanwas van nieuwe fans
zorgt is te betwijfelen,
maar de harde kern kan
zich weer met gemak in
de soms bizarre pop/rockwereld van Robby
Valentine laten meeslepen.
Laetitia Abbenes
Bastiaan Tuenter
O.W.L. Records
www.revolvo.nl
092
eee
VANDERLINDE
SOUTHBOUND TRAIN
Snakebite Records
www.vanderlinde.info
eeee
ROBBY VALENTINE
BIZARRO WORLD
Valentine Music Productions
www.robbyvalentine.nl
eee
Robby Valentine heeft
een druk jaar achter de
rug. Hij werkte mee aan
het debuut van Aniday,
bracht zijn tribute aan
Queen (opnieuw) uit en
binnenkort verschijnt
Valentines tiende studioalbum Bizarro World. Op
deze plaat hoor je
muziek zoals je het van
Valentine gewend bent.
Er komen aanstekelijke
© Jan Lenting
Het trema in Revölvo is
een stijlelement zoals we
dat kennen van Mötley
Crüe of Motörhead. Het
viertal komt namelijk
helemaal niet uit
Scandinavië, maar
gewoon uit het
Brabantse. De heren
boksten met debuut
Older, Wiser... Louder! al
interessante klussen voor
elkaar: leuke festivals,
Spaanse optredens en het
spelen van de jingles voor
MTV’s Gamekings. Met
The All Seeing Eye hopen
de mannen aan die
goede start een mooi vervolg te geven. De releaseshow was al een geslaagde aftrap. Alle aanwezigen kregen de plaat bij
de entreeprijs inbegrepen. Goede actie. Over
die trema in de naam: die
Een in het oog springende bandnaam voor een formatie die internationaal aan
de weg timmert: VanderLinde, vernoemd naar zanger, componist, tekstschrijver,
gitarist en bassist Arjan van der Linde. Met Southbound Train heeft de naamgever intussen z’n vijfde album afgeleverd. En waar veel bands zich beklagen over
de hedendaagse muziekscène, waarin consumenten alleen nog downloaden en
platenmaatschappijen amper nog investeren in artiesten, pakt VanderLinde het
gewoon slim aan. De financiering van het album is namelijk via crowdfunding
rondgekomen, waarop het gezelschap de Amerikaanse studio indook van
Musicmaker-columnist Erwin Musper. Het resultaat is een professionele cd boordevol afwisselende nummers met een vleugje Crowded House en Venice, een
aantal nummers die eruit springen, fraai gitaarwerk en als rode draad het heldere stemgeluid van Van der Linde. In de tien jaar dat hij muziek uitbrengt,
heeft hij al meerdere uitstapjes gemaakt naar het buitenland. VanderLinde is
misschien niet echt een voor de hand liggende naam voor een band met internationale ambities, maar ach: gold niet ooit hetzelfde voor Vandenberg? Net als
Adje is Vanderlinde een exportproduct waarvoor Nederland zich bepaald niet
hoeft te schamen. Bovendien een mooie afsluiter voor de producerscarrière van
Musper, die zijn studio heeft verkocht en met pensioen gaat. Jan Colijn