WAT BRACHT DE KROKUSVAKANTIE?

Uit: Cobra.be, vrijdag 20 februari 2015
WAT BRACHT DE KROKUSVAKANTIE?
vr 20/02/2015 - 10:26 De
krokusvakantie is traditiegetrouw hoogseizoen in het kinder- en
jeugdtheater, met festivals zoals Spinrag, Krokusfestival en Jonge Snaken en heel wat
premières. Onze recensent schuimde de festivals af. Zijn oordeel leest u hier.
Uilskuiken en Takkeling
Uilskuiken en Takkeling - De Maan (5+)
Sterrenstof ***½
Het stuk? Een redelijk banaal verhaaltje over twee uilskuikens die hun ouders verliezen door een aanval van de
rivaliserende sperwerfamilie. Daarna groeien ze op onder de warme oksels van een appelboom. Raf Walschaerts
(Kommilfoo) schreef de tekst en heeft daar weinig woorden voor nodig.
De vorm? De magie zit ‘m vooral in de vormelijke keuzes. Met een overheadprojector en boomschilfers wordt
een bos gesuggereerd, de appelaar lijkt op een versteende heks uit een of andere Tim Burton-film, en het licht
creëert verschillende sferen. Zeer fris en inventief allemaal.
Hoogtepunt? De slotscène. Hoewel De Maan een figurentheater is – toch het beeldende medium bij uitstek –
wordt voor de laatste scène gekozen om enkel met audio (in surround!) te vertellen hoe beide vogels hun
vleugels uitslaan. Geluid is het nieuwe beeld!
De spelers? Jonge wolven Thomas Van Caeneghem (ex-LUCA drama) en Greet Jacobs (ex-RITS), en een
oudere dame als appelboom (een beurtrol). Thomas omgordt de gitaar en brengt dreigend muziektheater op
fluistertoon, terwijl Greet meestal de figuren manipuleert. Thomas speelt ook de marginale, luie sperwer met
Limburgs accent, die onder de sloef ligt van mevrouw sperwer. Beiden trekken ze bijzonder gekke bekken, met
hun te grote, nerdy zonnebrillen die op de ogen van een uil lijken.
Eindoordeel? Na het bijzonder inventieve, maar veel te complexe 'Kleine Rode Eva' is deze tweede regie van
Stef De Paepe bij De Maan een verrassend geslaagde voorstelling geworden, met een rustig verteltempo en
voldoende prikkels om de fantasie te doen werken.
En wat vonden de kids? Die bleven verwonderd kijken omwille van zoveel bijzondere sferen, ook al zal
misschien niet iedereen het verhaaltje en het open einde helemaal begrepen hebben.
© Filip Tielens