Verslag Siny Kidsweek 2014

kidsweek 2014 adventure week
Hoi lieve mensen,
Weer een tijdje terug in Nederland, bijna weer in het oude ritme. Nu nog volop de
indrukken van Afrika aan het herbeleven!!
Het was een prachtige en indrukwekkende reis die nog lang in herinnering zal
blijven. De eerste week hebben wij benut om ons in het Marlothpark thuis te
voelen, de boel te verkennen, het drukke Nederland even vergeten en ons aan te
passen aan het Afrikaanse denken, om vervolgens onze contact personen te
ontmoeten en daar mee afspraken te maken (spannend weer).
Wat doet de zon je toch een hoop goed en wat geeft die een energie! Maar
‘s avonds ben je bijtijds naar bed, want het is vroeg donker (18.00 uur pikdonker)
en de vele indrukken maken je moe! Maaaaar ‘s morgens is hij er weer: De Zon!!!!
Ons eerste doel is om Sally te ontmoeten en van haar te horen hoe ver de
organisatie voor de kidsweek er bijstaat. In gesprek met Sally komen wij er achter
dat Sally alles wat de Kidsweek betreft tot in de puntjes heeft voor bereid.
Geweldig! Alles werd doorgenomen, de kidsweek heeft vaste vorm gekregen en
door besparing op de vervoerskosten is zij ruim binnen de begroting gebleven. Er
komen 120 kinderen uit de omgeving Schoenmansdal en Jeppes Reef, zo ongeveer
10 km in de omgeving van Thembalethu, dus te lopen en ook 7 begeleiders uit
Johannesburg en een aantal vrijwilligers van Thembalethu.
De koffers uit Nederland meegenomen met slingers, ballonnen, potloden, popjes,
auto’s, sportkleding, enz. enz. en werden bij Sally achtergelaten. Zij zorgt dat de
grote ruimte waar de Kidsweek plaatsvindt versierd gaat worden. Het gaat een
groot feest worden!!!!!! Ik laat Sally weten dat wij
onder indruk zijn hoe goed zij alles heeft georganiseerd
en zeg haar ook toe dat er nog voor 40 kinderen een
compleet schooluniform is. En dat wij alle 120
kinderen van de kidsweek als afscheid een schouderschooltas kunnen aanbieden. Duidelijk is aan Sally te
merken dat ze er erg blij mee is.
De tweede week zijn wij veel met Hannes op pad geweest. De man
(verpleegkundige) is aangesloten bij Thembalethu. We hebben met Gerard,
Frieda, Ria en Jan (de twee laatst genoemden zijn vrienden van Frieda en Gerard)
in een paar dagen 10 zieke en kind-gezinnen bezocht. Ja lieve mensen, daar mag je
zo veel liefde geven in een korte tijd, zo dankbaar dat je er voor hen bent en
prachtig om te zien hoe Hannes met de ‘care-workers’ deze zieke mensen
verzorgt. Alle dagen maar weer en soms zonder iets, de gaasjes zijn op Siny en er
is hier geen water om de wonden te verzorgen. Toch zijn ze blij dat Hannes er is
voor hen. Die Hannes, hoe hij de mensen moed inspreekt terwijl ze stervende zijn.
Wat een prachtig mens is Hannes. We zingen en bidden en zien een glimlach, dan
weet je waar je hier voor bent, die glimlach zegt zoveel!
De kinderen waren blij met de popjes en autootjes, kleertjes en
natuurlijk de emmers met voedsel en warme truitjes (gebreid
door oma’s uit Veghel). Ja Hannes zegt: “dat is een feest, maar
de volgende keer kom ik alleen en dan is er niets, dat is soms zo
verdrietig, maar ik doe m’n best”. Met Hannes gingen we ook
naar het vluchtelingenkamp. Hij zorgt daar elke vrijdagmorgen
voor eten. Noodhulp Nederland, een onderdeel (waar ik ook bij
hoor) van Thembalethu Nederland zorgt dat Hannes daar geld
voor krijgt en tot nu gaat dat goed. Het zijn mensen (veel
moeders met kinderen) die weg zijn gegaan uit Mozambique om hun geluk in
Zuid-Afrika te vinden, komen in Komatipoort aan en maken van afvalhout een
hutje. Zo verblijven ze in de wijk Orlando. Het is er verschrikkelijk! Voor de
kinderen sinaasappels, ballonnen, een lolly, appels en een aai over hun bol! De
moeders staan in lange rij met een plastic tasje, daar
gaan 2 maatbekers milipap in en wat kippenpootjes.
Zo ongeveer 250 mensen. Wij maken dat al 4jaar mee
steeds weer nieuwe mensen, de stroom gaat door.
Het blijft hartverscheurend, wat is er toch veel mis in
de wereld.
Natuurlijk hebben wij ook de ‘kidsclub’ bezocht, daar werken de ons bekende
‘care-workers’. Blij om ze weer te zien. Al gillend en zingend komen ze op je af,
prachtig! De kinderen waren er niet, want er is schoolvakantie, maar ik hoorde dat
er toch kinderen kwamen eten, wij hopen maar dat alles goed gaat.
Maandag 30 juni
De dag dat de kidsweek begon ‘s morgens om 6.00 uur op pad (80 km rijden). De
wegen naar Thembalethu zijn soms erg slecht ,vele gaten in de weg, we nemen de
tijd, alles went. Komen om 7uur45 aan en zien onderweg al groepjes kinderen
lopen. Het zou volgens ons om 8 uur beginnen, maar dat werd 9 uur (Afrikaans
probleem). De hal was goed gevuld met kinderen in de leeftijd van 8 t/m 16 jaar
en prachtig versierd met slingers en ballonnen uit Holland. De kinderen werden in
10 groepen verdeeld van 12 kinderen met 2 begeleid(st)ers. Ze kregen een t-shirt
met de kleur en naam van de groep waar ze bij horen (olifant - leeuwen enz. enz.).
Na de opening, waar ook gebeden en gezongen wordt, komt er een flinke
broodmaaltijd, 4 dikke boterhammen (dubbel) en een
beker limonade, je ziet ze genieten. ‘s Middags warm
eten, veel pap met stukken kip, alles gaat op. Dan
gaan alle groepjes hun eigen weg, volop sport en spel.
De bedoeling is om de kinderen los te maken van al
hun angsten en zorgen en worden alle kinderen
‘gecounseld’, om zodoende de problemen in kaart te
brengen. Naar elk kind wordt gekeken wat er voor hulp moet worden geboden
(veilige huisjes, voeding, uniformen dus school, identiteitskaart). In
groepsgesprekken met de kinderen wordt er gesproken wat ze later willen
worden. De meeste jongens piloot en de meisjes verpleegster of onderwijzeres.
Er wordt hen uitgelegd wat ze dan kunnen bereiken door goed te leren en
doorzettingsvermogen. Ik dacht er het mijne van, maar stond er wel achter hoe ze
de kinderen daarin voorgingen, je mag er zijn, je bent belangrijk. Het heeft me wel
zeer geraakt hoe deze kinderen na een paar dagen al zo vrij en stralend alles mee
doen. Vliegers maken, schilderen, natuurkunde, tekenen, sport, dansen, zingen,
toneel en praten over Aids.
De laatste dag was er een groot feest. Al zingend kwamen ze de grote hal binnen.
Er werden dansen, die ze ingestudeerd hadden per groep, ten tonele gebracht.
Met een commissie die de beste drie groepen er uit moesten halen, was even
slikken, ik vind ze allemaal erg goed toch, maar ook van een competitie moeten ze
leren. Er waren prijsjes door Sally gekocht. De eerste prijs voor elk kind van de
winnende groep een grote bal, de tweede prijs petjes, derde prijs een kleurdoos.
Wat waren deze kinderen trots, dat is heel belangrijk.
Tot slot werd ik naar voren
geroepen en kreeg van elke
groep prachtige tekeningen,
met heel veel lieve wensen
voor de mensen in
Nederland, die deze
kidsweek hebben
waargemaakt. Even zonder
zorgen, even kind mogen zijn, even soms heerlijk uit je dak gaan, dat gun je toch
elk kind. Elk kind kwam nog op het toneel om de schooltas in ontvangst te nemen.
Een schooltas met een tasje gevuld met potloden en alles wat er maar bij hoort,
zelfs tandenborstels en tandpasta. Elk kind ging met zijn of haar eigen ervaringen
weer naar hun eigen plekje. Bijzonder vind ik dat.
Toen Henk en ik ’s morgens hielpen de boterhammen uit te delen, zei ik tegen elk
kind: “Smakelijk eten!” En leerde hen dan "Baie danki" te zeggen, maar dat was
voor veel kinderen zo moeilijk, die gerichte aandacht. Maar de laatste dag bij
afscheid riepen ze allen in groepjes: “Siny, Smakelijk eten'', "Baie danki''.
Prachtig, die stralende kinderen. Zij zeggen tot u ''Baie danki''. U was er voor hen.
Liefs, Henk en Siny.
P.s. tijdens de kidsweek zijn ook nog op Thembalethu de 40 kinderen gekomen die
een uniform kregen. Vol trots gingen ze met hun uniform op de foto.