WIT S T AART STEKELV ARKEN

Het leven van de
witstaartstekelvarken
(Hystrix leucura)
Stekelvarkens behoren tot de knaagdieren, maar
omdat ze vrij bijzonder zijn, worden de stekelvarkenachtige knaagdieren tot een aparte
onderorde gerekend. De familie van de stekelvarkens bevat vijf geslachten met 21 soorten. Alle
soorten van deze familie leven in de zogenaamde
oude wereld; in Afrika en Azië.
Het belangrijkste uiterlijke kenmerk van stekelvarkens zijn natuurlijk de stekels. Deze zwart-wit
gestreepte pennen zijn hol van binnen, maar zijn
wel zó sterk, dat de dieren belagers er flink pijn mee
kunnen doen. De kop van stekelvarkens is stomp en
doet denken aan een bever. Ook de tanden helpen
mee aan die associatie, want die zijn net zo groot en
sterk. Alleen zijn de tanden van stekelvarkens wit,
terwijl bevers oranje tanden hebben. Doordat bij
alle knaagdieren de tanden blijven doorgroeien, is
het van belang dat ze ze veel gebruiken en daardoor
afslijten. De kleine oren van stekelvarkens zitten
grotendeels verborgen achter de borstelige haren
die de kop bedekken. Hun kleine, donkere, heldere
oogjes kijken vriendelijk de wereld in, maar leveren
geen goed zicht voor de dieren. Hun reuk en
gehoor zijn beter ontwikkeld dan hun gezichtsvermogen. In het donker maken ze dan ook gebruik
van hun snorharen; op de tast vinden ze daarmee
hun weg.
Vanaf de kop naar achteren toe, worden de borstelharen steeds dikker, totdat het op de rug en staart
echte stekels zijn. Ondanks dat hun lichaam er
nogal plomp uitziet, zijn ze dat niet. De stekels
veroorzaken een vorm van gezichtsbedrog,
waardoor het inschatten van de grootte en
Witstaartstekelvarkens leven in zuid-west Azië; van
de Zwarte Zee tot in India. Ze leven in groepen bij
elkaar en slapen vaak dicht tegen elkaar aan. Hun
voedsel bestaat voornamelijk uit knollen, wortels,
boombast, distels, planten, bladeren en vruchten.
Maar ook dierlijk voedsel vinden ze op zijn tijd best
lekker; insekten, kikkers en reptielen zijn voor hun
een makkelijke prooi. Hun scherpe tanden komen
goed van pas bij het afknagen van de bast van
bomen en het verorberen van de knollen, en hun
klauwen zijn heel geschikt om wortels en andere
ondergrondse heerlijkheden mee op te graven en
voor het graven van een hol
Bij opwinding schudden stekelvarkens met hun
staart, wat een hard ratelend en rammelend geluid
geeft. Dit dient om vijanden af te schrikken.
Bovendien hebben ze de tactiek om hun stekels op
te zetten en achteruit op een belager in te lopen.
De stekels kunnen een venijnige pijn veroorzaken
als ze in je vel worden gestoken, zodat de meeste
witstaartstekelvarken
lichaamsvorm van de dieren heel moeilijk wordt.
Witstaartstekelvarkens zijn slecht te onderscheiden
van de andere drie soorten van het geslacht
Hystrix. Alle leden van dit geslacht hebben korte
poten met brede voeten. Hun stekels zijn lang,
waardoor ze groter lijken dan ze in werkelijkheid
zijn. Hun staart is kort, en is begroeid met kortere
stekels; hij wordt grotendeels bedekt door de lange
rugstekels die eroverheen vallen. Het geluid wat
stekelvarkens voortbrengen bestaat uit knor- en
gromgeluiden.
vijanden zich snel uit de voeten zullen maken.Ook
kunnen de stekels ontstekingen veroorzaken,
waardoor er verhalen in omloop zijn gekomen als
konden stekelvarkens giftige pijlen afschieten.
Stekelvarkens zijn behoorlijk goede zwemmers.
Zonder problemen kunnen ze honderden meters
water overbruggen, langzaam en bedachtzaam
zwemmend. Het zijn hele vrolijke dieren die er
witstaartstekelvarken
van houden om te huppelen en te springen.
Stekelvarkens zijn schemerdieren, die overdag in
hun hol blijven. In de winter kan het soms gebeuren
dat gedurende verscheidene etmalen hun hol niet
verlaten, maar ze houden geen echte winterslaap.
Hoe oud ze in de natuur worden is niet bekend,
maar in gevangenschap kunnen ze de 15 jaar
makkelijk overschrijden.
(Hystrix leucura)