De dag van het festival door de ogen van Haike

De dag van het festival door de ogen van Haike van der Velde
De intieme sfeer en fijne interactie tussen publiek en artiesten maakte het festival zeer geslaagd.
De dag begon met regen en dat kan natuurlijk niet op een festival. Dansje gemaakt en riedeltje opgezegd en het
werd droog. Dat kwam ons goed van pas, want de eerste act van Katmarfolk werd binnen en buiten geopend. Marie
Dijkstra met doedelzak en Katrinus Dijkstra op trekharmonica heetten het binnenkomende publiek muzikaal welkom
Na het dit multi-instrumentale optreden verplaatsten wij ons naar de grote zaal waar het al aardig vol begon te
lopen om Nanne & Ankie te horen en te zien. Dit kleurrijke duo kan putten uit een groot arsenaal die zij in al de jaren
bij diverse muzikale projecten gemaakt en gespeeld hebben. En ja, je wordt er ook blij en vrolijk van. Prettige
ingrediënten bij een feest.
Tijdens ons interview voor de Leeuwarder courant werden we muzikaal omlijst doorde soundcheck van Hans
Wigman en door de musicerende artiesten in de artiestenkamer. Een mooi credo van zo’n dag: “overal muziek”. In
de kleine zaal zat Hans Wigman met zijn gitaar klaar. Hij speelde mooie, voornamelijk zelfgemaakte luisterliedjes
maar ook covers, op eigen wijze vertolkt.
Van een singer/songwriter overstappen naar een 7-koppige band lijkt enorm.
Dat is natuurlijk niet zo, want ook Uncommon Connection deelt de gezamenlijke
passie voor muziek die tijdens het hele festival door de artiesten goed tot uiting
kwam. De sfeer zat er al goed in en de grote zaal was al flink volgestroomd met
enthousiast publiek. Het was buiten al donker geworden en het licht op het
podium (dankjewel Bert!) deed goed werk zodat het optreden in de mooi
verlichte zaal de sfeer extra versterkte.
Vanwege logistieke overweging was er overlap tussen Linear Live in de kleine
zaal en Uncommon Connection in de grote zaal. Daardoor waren er maar weinig
mensen aanwezig bij het optreden van Linear Live , maar dat werd dik goed
gemaakt door een paar wonderschone liedjes van Linear Live op veler verzoek
voor het begin van de maaltijd. Met de idyllische verlichte achtergrond van het
park van Stania State maakte Linear Live een bijzondere indruk op de toen vele
aanwezigen.
De grote zaal was gezellig vol bij het optreden van Whack Céol die je meenam
naar Keltische oorden met Ierse en Schotse ballades Jigs en reels.
Terwijl een deel van de luistergasten het eten nuttigden, luisterden een ander deel naar de Stroatklinkers die zoals
gebruikelijk een vermakelijke performance weggaven. Vooral de show met de imitatie van Johnny Cash. Dat maakte
dat Helen Flaherty van Shantalla gniffelend meedeelde dat zij het alleen al een bijzonder festival vond omdat zij in de
artiestenkamer Johnny Cash had ontmoet. Dat goede stemming bij de artiesten ook dik in orde was, was in alles te
merken.
Het eten was natuurlijk weer prima voor elkaar dankzij de goede keuken van Stania State en verliep boven
verwachting uitstekend, want ja” the show must go on” en teveel stagnering kan het programma behoorlijk in de
war gooien.
Na het eten was de beurt aan Annemarieke Coenders die op haar zeer eigenwijze de luisteraar steeds weer verrast
met haar eigen creatief in elkaar gezette liedjes.
Dankzij haar ongedwongen optreden in de huiselijk
kleine zaal is het net alsof we bij haar thuis
uitgenodigd zijn.
Dan vol verwachting: Ernst Jansz, met zijn kompanen
Guus Paat en Richard Wallenburg. Toch wel één van
de grotere acts van het festival. De zaal vol met
afwachtende luisteraars, werd door Ernst verzocht
niet te rumoerig te zijn. Maar dat was echt niet nodig,
want zijn liedjes waren warm en mooi van tekst en
luisteren wilden we wel. Zijn oproep in de zaal voor
Mirjam Timmers (Twarres) werd niet beloond. Ernst
had haar gevraagd als gast om een nummer samen te
zingen . Door een kaakontsteking moest zij het af
laten weten en deze verrassing ging dan
helaas niet door. Maar niet getreurd want
alles overziend vanuit achter in de zaal was
het een prachtige beleving: Publiek en
artiesten in een fijne ambiance.
Onverwacht kon Tijn Berends, die met Erik
de Jong als Itchy Fingers zou optreden,
vanwege familieomstandigheden niet
komen. Binnen een halve dag was het
geregeld dat Annemarie de Bie als reddende
superwoman samen met Erik het optreden
wou doen. En dat was echt fantastisch.
Van de grote zaal op naar de kleine zaal
waar Sido Martens op de manier die we van
hem gewend zijn act de performance gaf.
Met veel humor tussendoor bracht hij voor
aandachtig luisterend publiek zijn “werkstukjes” naar voren.
Het eind van het festival naderde, maar deed niets af aan het enthousiasme bij de gasten en artiesten. De SchotsIerse Shantalla, bestaande uit zes personen, deed de soundcheck op het podium. Hoewel het moeilijk is het geluid
goed af te stemmen in een volle zaal, was het leuk dat iedereen het kon bijwonen. We werden beloond met een
spetterend optreden. Heel ontroerend was de samenzang met het
publiek. Samen met Annemarie de Bie zong Helen Flaherty het
nummer “Whaer Dae Ye Lie”. Omdat het publiek zo innig het
refrein meezong nam Helen Annemarie mee hand in hand staand
voor de band en dicht bij het publiek en zongen we mee. Dan het
publiek weer alleen en dan weer samen. Wie er bij was weet wat
voor een gevoel dat gaf. Een oprecht warm en fijn einde van het
festival.
Of er nog bijzonderheden te melden zijn? De geboorte van een
kleinkind, waardoor de kersverse grootouders weg moesten. Dat
lijkt mij wel een goede reden dit zeer geslaagde 10-jaar Folk in de
Wâlden festival te verlaten.
Met dank aan:
Henriëtte en Anne: beheerders Stania State
Personeel Stania State
Bert Ridderbos: geluid en licht grote zaal
Erik de Jong: geluid en licht kleine zaal
Ton Marsijla, Jørn Zeiler en Nico de Koning: Stichting Vrienden Folk in de Wâlden
Joffra van der Velde: assistentie kassa
Haike van der Velde: medewerkster organisatie
Freek Nijland: organisator
Alle artiesten, die met zoveel enthousiasme gespeeld hebben
En tot slot waar we het voor doen: alle bezoekers van het festival!