Feiten en cijfers over de zoete grondwatervoorraad wereldwijd 98% van onze niet-bevroren zoetwatervoorraad bestaat uit grondwater. Zo’n 20% van ons voedsel wordt verbouwd met grondwater. 40% daarvan komt uit grondwater dat niet wordt aangevuld. De kwaliteit van grondwater is kwalitatief vaak beter dan oppervlaktewater. Wereldwijd zorgen ondergrondse water reservoirs voor 35% van het menselijke watergebruik. In Californië is dat al 60%; gemiddeld gebruikt elke inwoner daar meer dan 400 liter water per dag, water dat diep uit de grond komt! In 2030 woont meer dan 70% van de wereldbevolking in steden. Vooral steden in laaggelegen kustgebieden gaan de gevolgen ondervinden van overexploitatie van grondwaterreserves. Daar is ook het risico van verzilting van de ondergrondse waterreservoirs het grootst. De grootste ondergrondse waterreservoirs ter wereld worden in een alarmerend snel tempo opgebruikt; maar liefst 13 van de 37, zo blijkt uit een studie van NASA. Het gaat om reservoirs in de Verenigde Staten en het Midden-Oosten. In 21 reservoirs daalt het waterniveau sneller dan het wordt aangevuld. Dichter bij huis daalt het waterniveau van het Bekken van Parijs, grenzend aan België, snel. In Nederland is er geen structurele daling van het grondwater, wel is er sprake van een tijdelijke daling ten tijde van droogte in de zomer. De zwaarst getroffen ondergrondse waterreservoirs bevinden zich in de armste en meest bevolkte gebieden ter wereld: noord-west India, Pakistan en Noord-Afrika. Watertekorten kunnen tot politieke/sociale instabiliteit leiden en tot migratie naar gebieden waar wel water te vinden is. Zoetwaterschaarste brengt voor wereldwijde industriële spelers als olieraffinaderijen, bierbrouwerijen en voedselproducenten grote investeringsrisico’s met zich mee. Hun bedrijfsprocessen maken excessief gebruik van grondwater. Tijdens droge periodes boren we steeds dieper naar grondwater als bron voor drinkwater, voor industrieel gebruik en voor irrigatie. Dit is makkelijk, zeker op lokaal niveau en relatief goedkoop omdat er geen grote, infrastructurele investeringen nodig zijn. Het excessief onttrekken van grondwater uit de bodem blijft niet zonder gevolgen. Juist in dichtbevolkte deltagebieden trekt dit zout grondwater aan waardoor drinkwaterputten onbruikbaar worden. We beschikken nog niet over ver genoeg ontwikkelde technologie om zowel minder water als water van mindere kwaliteit tegen aanvaardbare kosten te gebruiken. Onttrekken van grondwater aan de bodem doet het maaiveld dalen, vergroot de risico’s op overstroming en veroorzaakt schade aan infrastructuur. Bodemdaling en verzilting van grondwatervoorraden gaan vaak hand in hand: door bodemdaling komt land onder de zeespiegel te liggen en stroomt zeewater door de ondergrond landinwaarts. Daarnaast kan na overstromingen het achtergebleven zoute water versneld infiltreren in de ondergrond. Ondergrondse waterreservoirs hebben vaak duizenden jaren nodig gehad om zich te vullen, maar worden veel minder snel op natuurlijke wijze aangevuld. Bovendien valt als gevolg van klimaatveranderingen minder regen en is de verdamping van neerslag groter. Juist in regio’s waar weinig grondwateraanvulling is, zijn rivieren en meren vaak afwezig waardoor grondwater als belangrijkste waterbron wordt gebruikt. Als gevolg daarvan daalt de beschikbare hoeveelheid zoet grondwater schrikbarend daalt, tot wel meters per jaar. Grondwateronderzoeken (zoals New Delta van Deltares en Universiteit Utrecht) worden uitgevoerd door op krachtige computers state-of-the-art modellen van zout transport in de ondergrond door te rekenen. Deze worden gecombineerd met mondiale vrij beschikbare databestanden zoals hoogtebestanden, gesimuleerde rivierafvoeren, ondergrondeigenschappen, zeebodemdiepten in de voordelta’s en projecties van de bevolkingsgroei. Nieuw in het Deltares-onderzoeksarsenaal naar verzilting, is dat je met de kennis van de landschappelijke ontwikkeling van een gebied over de afgelopen duizenden jaren de zoete grondwatervoorraad goed kunt inschatten. Zout grondwater wordt vaak veel verder landinwaarts aangetroffen dan op basis van de huidige kustlijn verwacht mag worden; dit komt vooral door zeespiegelveranderingen in het (verre) verleden. Deltares, Augustus 2015