UITGEDIEPT

UITGEDIEPT
Woensdag 9 november 2016
DE BANK
Theater Stap & De Roovers
De Bank is het verhaal van een man.
Hij vond zijn plek op een bank in het stadspark en kijkt van daar dag na dag naar de
wereld.
Alles lijkt rustig. Voorbijgangers komen en gaan, blijven soms even, wisselen een paar
woorden…
Maar de bank blijkt ook een plek om te wachten.
Op iemand van lang geleden.
Iemand die nooit komt maar er altijd is.
(Paul Verrept)
Luc Nuyens en Frank Dierens speelden al vaker samen, onder andere bij de Roovers
en FroeFroe. Geruime tijd reeds koesterden ze de wens een voorstelling te maken en
het podium te delen met de spelers van Theater Stap. Marc Bryssinck, de artistiek
leider van Theater Stap, kwam met de idee om Paul Verrept te engageren om een
tekst te schrijven voor deze gelegenheid. De auteur trok enige tijd met de Stappers
op en kwam op de proppen met een erg geslaagd kinderboek, waarop deze
voorstelling is gebaseerd. De tekst gaat over een buitenstaander, iemand die aan
de zijlijn van het leven zit en toekijkt, zonder dat hij volwaardig aan dat leven
deelneemt. Iemand die ooit wel de kans heeft gekregen of misschien ook niet.
Iemand die de liefde heeft gevoeld als een lichte aanraking, als een rimpeling die
gaandeweg is weggetrokken aan zijn horizon. Of toch niet.
Frank Dierens legt de opzet van De Bank uit:
“Een man besluit om na de dood van zijn ouders naar buiten te treden en de wereld
op zich af te laten komen. Hij begint te zoeken naar wat hem troost biedt en waar hij
naar verlangt. Uiteindelijk hebben we de tekst minder letterlijk gevolgd, maar kwam
er een grote authenticiteit in de plaats. De observatie van Paul Verrept vooraf heeft
wel gezorgd dat de tekst echt over hén (de Stappers) gaat. ‘Niet klagen en niet
zagen, daar zijt ge niets mee!’ zegt één van de spelers – waarschijnlijk omdat dit ook
echt in die persoon gebeiteld zit.”1
Tijdens de voorbereidingen van het stuk raakten beide acteurs onder de indruk van
de werking van Theater Stap en ontstond er een vruchtbare wisselwerking.
Frank Dierens: “Er is een hele ploeg van het dagcentrum betrokken bij het maken
van zo’n voorstelling. Dat is erg belangrijk omdat je voelt dat die opvoeders de
persoonlijke, dagelijkse zorgen van de spelers een plaats geven. Wij schuiven onze
problemen opzij als er gewerkt moet worden. Bij de Stappers moet er tijd aan die
emoties worden gegeven, anders zou het niet lukken om verder te repeteren.
Daarnaast herhalen begeleiders ook veel met de spelers en zorgen ze voor een
noodzakelijke alertheid voor de voorstellingen. Luc en ik genieten mee van de
opwarmingen die gegeven worden. Door samen te bewegen wordt er gefocust op
de wereld waar je als speler moet induiken. Die ploeg heeft een expertise die wij niet
kennen en waar we aanvankelijk van schrokken. Dat was ook wederzijds: hoe wij
dingen konden lossmijten, waren zij minder gewoon. Die schone wisselwerking is
fantastisch om te mogen meemaken.”2
Alhoewel het initieel niet hun bedoeling was, staan beide acteurs effectief op het
podium naast de Stappers. Ze lichten deze aanpak even toe:
Luc Nuyens: “Wij hebben onszelf op voorhand altijd gezegd dat het over hen moest
gaan. Het laatste wat we wilden, is laten zien hoe virtuoos wij als speler naast hen
konden staan. We hebben goed bewaakt dat we de Stap-spelers in hun eigenheid
konden laten. Eerst waren we niet van plan om zelf mee te spelen in dit stuk. Na een
tijdje kom je er echter achter dat het fijn is om enkele steunpunten te hebben. Zo is
Frank het hoofdpersonage geworden dat midden tussen de andere spelers staat.”
Frank Dierens: “Het was het mooiste om een serene ontvanger te hebben, zonder
pretentie. Het draait wel om hem, maar toch zijn de anderen de protagonisten.”
Luc Nuyens: “De Stappers zijn eigenlijk deelpersoonlijkheden van die éne man. De
man is het omhulsel en de rest zijn de delen van die éne mens: zijn verlangens, zijn
1
2
Citaat uit een interview van Bart Van Gyseghem met Frank Dierens en Luc Nuyens voor theaterfestivalblog.be.
Citaat uit een interview van Bart Van Gyseghem met Frank Dierens en Luc Nuyens voor theaterfestivalblog.be.
twijfel, zijn gemis. ‘Wie is die mens en waar zit hij mee?’ is de kernvraag van ons
onderzoek geweest. De antwoorden in het verhaal vertrekken allemaal vanuit de
spelers. De voorstelling is totaal van hen. Je kan aan de authenticiteit van die spelers
niet voorbij gaan. Dat maakt elk van hen onvervangbaar. Ik word nog elke keer
door hen verrast. Niet één voorstelling is dezelfde. Het is altijd oprecht, ook als ze het
even niet meer weten. Dan staat de hele ploeg daar en komen ze er samen wel uit.
Alleen wij zijn inwisselbaar!”3
Het resultaat van deze samenwerking mag er dan ook alleszins wezen. Recensente
Els Van Steenberghe schrijft in Focus Knack volgende lovende woorden over de
voorstelling:
“Frank Dierens en Luc Nuyens zijn acteurs in hart en nieren. Maar naast speelvogels
zijn ze beiden ook verknocht aan straf teksttheater. En dat sterkt de creatie. Nuyens
zit als verteller op de scène, Dierens speelt de eenzame man. Een gouden zet en niét
ingegeven door hun ego. Dierens lijkt de hoofdrol te spelen maar als de centrale
figuur kijkt hij vooral - samen met ons - naar de passanten. Die passanten worden
gespeeld door de acteurs van Theater Stap die voor een keer niet de vreemde
eend in de bijt zijn maar de normale man of vrouw die wandelt in het stadspark.
Dierens en Nuyens vormen de sterke ruggengraat van de voorstelling en zorgen dat
de alles vooruitgaat, vangen toevalligheden op en vertellen het verhaal. De
Stappers zijn het hart van de voorstelling. Zij smijten zich vol overgave en pakkende
openheid als stuurse dame, verliefde maar te eerlijke vrouw, vechtende broers,
bodybuilder op zoek naar een vrouwtje, snoepend meisje,.... Zo passeert het leven
op een grappige en treffende manier.”4
Sam Van Hulsel
3
Citaat uit een interview van Bart Van Gyseghem met Frank Dierens en Luc Nuyens voor theaterfestivalblog.be.
Els Van Steenberghe. Theater Stap zet ons op ‘De Bank’ om te kijken naar het pakkende leven. In Knack Focus
van 23/03/2015.
4
Meer theater en dans in de Werft
Woensdag 12 oktober om 20.15 uur
VERGETEN MAN – HET BANKET
Eindelijk laat hij zich horen, de man die eerst
een vergeten baby was, dan een vergeten
jongetje, nu een vergeten man. Mensen lopen
hem voorbij. Zelfs zijn bloedeigen familie
vergeet hem. Er is gewoon nooit iemand die
aan hem denkt. En toch: hij bestaat. Voor het
eerst vertelt hij zijn verhaal. Zijn komische
pogingen om iemand te zijn, brengt Stefaan
Degand schaamteloos terug tot leven.
Donderdag 27 oktober om 20.15 uur
DE MAN DIE OVER DE DRAAD KWAM – COMPAGNIE LODEWIJK/LOUIS 1 GERRY DE MOL
Naar het einde van de oorlog gonst er
opwindend nieuws doorheen het
grensdorp. Er is een koorddanser onderweg
van Knokke naar Maasmechelen. Niet over
een strakgespannen staalkabel, maar over
de 'Dodendraad', een met elektriciteit
geladen prikkeldraad die de grens met
Nederland afsluit.
Muziektheater over een rauwe realiteit,
doorspekt met absurde humor, in een
magisch-realistische vertelling die de
geschiedenis overstijgt.
Donderdag 3 november om 20.15 uur
IN ABSENTIA
HELKA
Vijf mannen onderzoeken en ervaren de
emotionele, mentale en fysieke impact van verlies.
Mannen reageren anders dan vrouwen. Zoeken
mannen daarom een meer fysieke manier om zich
uit te drukken?.
Woensdag 9 november om 20.15 uur
DE BANK - THEATER STAP/DE ROOVERS
Speciaal voor Theater Stap schreef Paul
Verrept een tekst. Een tekst over een
buitenstaander, iemand die aan de zijlijn van
het leven zit en toekijkt, zonder dat hij
volwaardig aan dat leven deelneemt.
Iemand die ooit wel de kans heeft gekregen
of misschien ook niet. Iemand die de liefde
heeft gevoeld als een lichte aanraking, als
een rimpeling die gaandeweg is
weggetrokken aan zijn horizon. Of toch niet.