“De Chinezen hebben echter nooit batterijen kanonnen in lijn

“De Chinezen hebben echter nooit batterijen kanonnen in lijn opgesteld op
schepen, zoals in Europa. Zij verkozen een combinatie van diverse vuurwapens
tezelfdertijd. Je moet niet vergeten dat China op dat ogenblik -en dat nog voor
meer dan een eeuw- de enige mogendheid ter wereld was die deze wapens kon
inzetten. Wat hun marine, in combinatie met de zeilkwaliteiten van de jonken,
een nooit meer geëvenaarde superioriteit verleende over alle marines ter
wereld…”
Bovenstaande schreef ik in 2004.
Na de grote Mingtentoonstelling van 2014 in het British Museum te Londen moet het
enigszins aangevuld.
De uitvinding van buskruit wordt nu een eeuw vroeger geplaatst: tijdens de Tang-dynastie in
de 9de eeuw (de eeuw die begon met Karel de Grote als keizer en eindigde in Engeland met
Alfred de Grote als koning van Wessex).
De oudste nog bewaarde bronzen kanonnen ter wereld zijn vervaardigd tijdens de
(Mongoolse) Yuan dynastie (1271–1368).
De vroege Ming-dynastie beschouwde dit draagbare vuurwapen als een revolutionaire
ontwikkeling. Oorspronkelijk was het voorzien van een houten kolf. De veldslagen te land
van de Ming-keizers behoorden tot de grootste die ooit gevoerd werden. Dit type werd
geproduceerd in ontzaglijke hoeveelheden. Zo zijn in 1436 alleen al 100.000 vuurwapens
geproduceerd! Toch konden vuurwapens de cavalerie te paard niet vervangen in de strijd
tegen stepperuiters.
In de Mongoolse campagnes van Zhu Di, de Yongle-keizer, werd dit type van bronzen kanon
gebruikt, gemonteerd op een houten onderstel, waarbij houten spieën onder de loop toelieten
om het hoger te richtten. De eerste Mongoolse veldtocht ging van start in 1410. De keizer,
voerde persoonlijk een leger aan van 300.000 man. Volgens de officiële bronnen brachten de
soldaten een massa vuurwapens mee, in nooit eerder geziene hoeveelheden. Zhu Di leidde
zijn troepen in niet minder dan vijf campagnes tegen Mongoolse legers (1410, 1414, 1422,
1423 and 1424) en overleed zelf op de laatste daarvan in 1424. Dit kanon werd eeuwen later
gevonden in Mongolië, wellicht achtergelaten op het slagveld tijdens de veldtocht van 1410.
De keizer trainde zijn troepen in het gebruik van vuurwapens in een speciaal daartoe ingericht
kamp in Beijing. Wapens met meerdere lopen zoals het bovenstaande deden al vroeg hun
intrede in de Chinese arsenalen. Een illustratie van bovenstaand exemplaar komt voor in het
Artilleriehandboek (Huolong shenqi zhenfa), in de eerste editie uit 1412. Het bevatte
informatie over het gebruik van vuurwapens in de voorafgaande 50-100 jaar en details van 38
verschillende types. Van dit type zijn enorm grote aantallen geproduceerd, maar slechts een
paar exemplaren overleefden tot op heden, en dan nog vaak erg beschadigd. Dit exemplaar
had tien lopen, die stuk voor stuk afzonderlijk konden afgevuurd.