Afspraken tussen fokker en dekreu eigenaar

Afspraken tussen fokker en dekreu eigenaar
Sommige fokkers bezitten niet alleen fokteven, maar ook één of meerdere dekreuen. Soms
bezit iemand geen teven maar wel één of meerdere dekreuen. De meeste fokkers maken echter
gebruik van een dekreu van iemand anders. Voor dat gebruik van deze reu wordt een
overeenkomst gesloten. Dit betreft in vrijwel alle gevallen een mondelinge afspraak.
Door deze mondelinge afspraken kunnen er (grote) problemen ontstaan. Als daar van tevoren
niet aan gedacht is -laat staan dat daarover afspraken zijn gemaakt - dan blijft de fokker maar
al te vaak met een ‘kater’ zitten. Hieronder een paar voorbeelden van wat er zoal in de
praktijk bij de rashondenfokkerij mis kan gaan.




Voor een dekking wordt een wat oudere reu gebruikt. De teef wordt niet drachtig.
Later blijkt dat de reu steriel is. Naar het reeds betaalde dekgeld kan de fokker fluiten.
Soms klikt het gewoon niet tussen een reu en een teef. Een oplossing kan dan
gevonden worden in kunstmatige inseminatie (K.I.). Maar niet elke dekreu eigenaar
wil daaraan meewerken. Bovendien bepaalt de F.C.I. dat er voor een eerste nest geen
gebruik mag worden gemaakt van K.I. En als de medewerking wél verleend wordt,
hoe zit het dan met de kosten? Zijn deze kosten voor de fokker of voor de dekreu
eigenaar?
Na de dekking van een teef blijkt deze niet drachtig te zijn. Niets aan de hand. Er was
echter afgesproken dat in dat geval bij de volgende loopsheid gratis een tweede
dekking zou plaatsvinden. Maar in de tussenliggende periode blijkt de teef PRAdrager te zijn of duiken er andere gezondheidsproblemen op bij de reu –of in de lijn
van reu of teef- waardoor een tweede dekking niet wenselijk wordt geacht.
Een reu dekt twee verschillende teven. Er is een vast bedrag aan dekgeld afgesproken,
dat gelijk is aan de verkoopprijs van een pup. De ene teef krijgt echter twaalf pups en
de andere teef maar twee. De fokker van het nest met twaalf pups houdt behoorlijk wat
geld aan het nest over; bij de andere fokker moet er geld bij.
Een vast bedrag voor de diensten van de reu
Momenteel is het nog steeds vrij gebruikelijk om een vast bedrag per dekking af te spreken,
waarbij de prijs van een pup richtinggevend is. Maar een ander vergoedingssysteem voor het
gebruik van de dekreu, heeft vele voordelen.
In een aantal andere landen wordt een systeem gehanteerd dat niet alleen veel rechtvaardiger
is, maar bovendien tot minder conflicten zal leiden. Er wordt voor het dekken een vast bedrag
afgesproken (bijvoorbeeld € 150.-). Voor dat bedrag dekt de reu binnen bijvoorbeeld 48 uur
een paar keer de teef. Blijkt de teef niet drachtig en wordt bij de volgende loopsheid dezelfde
reu gebruikt, dan is opnieuw hetzelfde vaste bedrag verschuldigd voor de dekking. Dat is
logisch en redelijk, want de eigenaar van de dekreu moet opnieuw tijd vrijmaken en de reu
beschikbaar houden voor de teef.
Dit systeem heeft ook voordelen voor de fokker. Hij is niet gebonden om de reu te gebruiken
die eerder zonder succes zijn teef dekte (ongeacht de oorzaak van het uitblijven van een
ABC05042015
dracht).
Voor hetzelfde bedrag kan hij een andere reu uitkiezen. Komen er wel pups, dan geldt er een
vast bedrag voor elke levend geboren pup –bijvoorbeeld € 100.- dat aan de dekreu eigenaar
betaald moet worden. Er kan een maximum-bedrag worden afgesproken (de verkoopprijs van
de pup, bijvoorbeeld). Bij een gemiddelde nestgrootte van zeven tot acht pups, komt het totale
bedrag dan uit op € 700,-/ 800,- + € 150,- = € 850,-/ 900,-. De gemiddelde verkoopprijs van
een Labrador-pupje anno 2015 is ongeveer € 900,-/1000,- .
Betaling in natura
Soms wil de eigenaar van de dekreu in plaats van dekgeld graag een pup uit het nest hebben.
De dekreu eigenaar zou dan eigenlijk de tweede keus uit het nest moeten krijgen. Wij vinden
namelijk dat de fokker zelf altijd de eerste keus uit het nest moet hebben. Nu kan het zijn dat
er maar één pup is, die de fokker volgens afspraak voor zichzelf wil houden. In dat geval zou
aan de dekreu eigenaar 50% van de pupprijs betaald kunnen worden. Dat geldt ook voor de
situatie waarin de dekreu eigenaar graag een reutje uit het nest wil hebben, terwijl er alleen
maar teven geboren zijn of nog beschikbaar zijn. 50% van de pupprijs wordt ook aan de reu
eigenaar betaald indien hij niet tevreden is over de kwaliteit van de pups en ervan afziet om
als betaling voor de dekking een pup uit te kiezen. Op deze wijze wordt het risico dat er geen
geschikte pup is als betaling voor de dekking, evenredig over fokker en dekreu~eigenaar
gespreid en dat lijkt ons zonder meer redelijk.
Kunstmatige inseminatie
Het is een goede zaak om vooraf afspraken te maken over eventuele K.I (kunstmatige
inseminatie). Als de dekreu eigenaar of de fokker geen K.I wil, dan moet hij dat vooraf in de
overeenkomst op (laten) nemen, zodat dit van meet af aan duidelijk is.
Als het om de kosten van K.I. gaat, kan er een oeverloze discussie ontstaan over de vraag aan
welke partij het ligt dat K.I. ‘nodig’ is:
 de reu wil niet dekken, maar dat komt omdat de teef nog niet dekrijp is
 de teef bijt de reu, logisch dat hij niet meer wil dekken
 de teef laat zich wel dekken, maar de reu koppelt niet,
 etc.
Wanneer een van beide partijen K.I. noodzakelijk vindt, adviseren wij om met elkaar af te
spreken dat de kosten daarvan voor 50% voor rekening van de fokker komen en voor 50%
voor rekening van de dekreu eigenaar. Bedenk wel, dat volgens de F.C.I.-regels
K.I. niet is toegestaan voor een eerste nest van een teef.
Bloedonderzoek
Als een fokker zich met zijn loopse teef meldt voor de dekking, is het vrij gebruikelijk dat de
reu eigenaar naar de uitslag van de bloedproef vraagt die het dektijdstip aangeeft. Het is
overigens wel te hopen dat de gebruikte test de toets der kritiek kan doorstaan, want er wordt
nog steeds gebruik gemaakt van waardeloze (maar dure) tests.
Als de reu niet wil dekken, dan kan dit veroorzaakt worden doordat de teef nog niet dekrijp is.
Als er een andere reu voorhanden is die wél duidelijk belangstelling voor de teef heeft, dan
moet de oorzaak bij de reu worden gezocht. Een kwantitatieve progesteronbepaling
(bloedproef) is een betrouwbaar middel om door de dierenarts het juiste dektijdstip te laten
vaststellen. Zie hiervoor het hoofdstuk over ‘Voortplanting’ * De kosten van deze test komen
voor rekening van de fokker.
Het komt helaas voor dat teven worden gedekt door reuen die steriel zijn. Het lijkt alleszins
redelijk dat de kwaliteit van het sperma ook periodiek wordt onderzocht en dat de fokker
voorafgaande aan de dekking inzage krijgt in de officiële bevindingen.
ABC05042015
Verantwoordelijkheid
Zowel de fokker als de dekreu eigenaar verbinden hun naam aan de kwaliteit van de
nakomelingen. Als blijkt dat de pups, om welke reden dan ook, niet aan de verwachtingen
voldoen, dan is daaraan de combinatie debet. Veel eigenschappen vererven recessief of zijn
polygeen, en het past dan ook niet om ‘de andere partner’ automatisch de ‘schuld’ in de
schoenen te schuiven als de pups niet aan de verwachtingen voldoen.
Beide partijen zijn verplicht om elkaar op de hoogte te stellen van al hetgeen van belang kan
zijn bij de beoogde combinatie. Het gaat daarbij niet alleen om de prachtige uitslagen en
kwalificaties die de reu en de teef zélf hebben behaald -dat is doorgaans wel bekend- maar
óók om de minder aangename zaken, die voorkomen bij eerdere nakomelingen. De eigenaar
van een dekreu, die uit andere combinaties nakomelingen heeft voortgebracht die
bijvoorbeeld 'black and tan' zijn, of reutjes die monorchide zijn, is zonder meer verplicht om
dat vooraf aan de fokker te melden. Ook hier adviseren wij e.e.a. op schrift te zetten.
Andersom geldt natuurlijk hetzelfde voor de fokker ten opzichte van de dekreu eigenaar.
Eigenschappen van aan de teef verwante dieren zijn immers ook van belang.
Wij hebben bovenstaande grove schets verwerkt in een model dekovereenkomst (deze
overeenkomst kunt u vinden op de pagina ‘Formulieren en Brochures’.
Naschrift Algemene Begeleidingscommissie NLV 16-04-.2010:
.
 De NLV kent geen ‘adviesprijs’ voor pups of een dekking: het is een kwestie tussen
fokker en pupkoper en fokker en dekreu-eigenaar
 Beide ouderdieren dienen, indien een van de eigenaren van deze fokdieren lid is van
de NLV, te voldoen aan de welzijns-en gezondheidsregels die in het NLVfokreglement staan vermeld
.
* Dit hoofdstuk is te vinden in het boek ‘De Labrador Retriever’. Te koop bij de
Labrador Shop van de NLV http://www.nlv.nu
ABC05042015