`k Zie nog wel

‘k Zie nog wel.
Tekst/muziek: Wim Bevelander
G
C
G
In den Heiligen Schrift heb ik gister’ wâ gezien:
D
G
C
G
D’r waoren is wâ meskes, ’t waoren er wel tien.
C G
C
G
Ze liepe mee z’n alle buiten op de straot.
D
G C G
’t Wier al flink donker, want ’t was al laot.
Ze waoren op weg naor een schon en hil groôt fist,
D’n allergroôtsten bruiloft die er ooit is gewist.
Ieder haai een lempke, een lempken in heur hand,
Zun ding dè nie elektrisch mer nog op ôlie brandt. G
C G C GCG
Gelukkig vur die meide, ze wissen ’t allemaol:
As oewene lamp gevuld is, dan madde in de zaol.
Vijf van die tien meskes hadden ’t goed verstaon,
Ze hadden in de winkel hun kruikskes vol gedaon.
Allemaol een lempke, tien meskes op een rij,
Mer de helleft van die meide had ginnen ôlie bij.
Ze konden ’t nog wel haole, mer niemand die had zin.
Ze waore onverschillig en ze sliepe rustig in.
’t Waor midde in de nacht toen iedereen nog sliep,
Dè iemand van de knèchte kai en kai hard riep:
De bruidegom die kumt, gaot ‘m tegemoet.
In minder dan een ogenblik was er al een stoet.
Gis
De meskes wiere wakker en ze wilden allemaol mee,
Mer bij de helleft van de lampe was ‘r gin inne die ’t dee.
Wâ hadde ze een spèt, as haore op hunne kop,
Want de lampe van die ander, die deeën ’t volop.
“Ik heb ginnen ôlie vur in munnen lamp,
geft ’s gauw wâ hier anders wor ’t een ramp.”
Mer die vijf waore wijs en goed bij z’n verstand:
“ Dè doen we nie, want dan is ‘r straks gin inne mir die brandt.”
De meskes in ’t donker, ginge naor de stad
Um te vraoge of ’t er iemand nog een bietje ôlie had.
Krek op dâ moment begon de bruiloft van ’t licht.
De wijze mochte binne en de deur ging vur altijd dicht.
Wit dâ ik oe gewaorschauwd heb, wie dâ ge ôk bent,
Zurg dâ ge vanaovond nog klaor vur d’n bruiloft bent.