Communiqué MAF chronique

PERSDOSSIER: Naar een MAF "chronische zieken"
De begroting geneeskundige verzorging 2008, zoals deze goedgekeurd werd door de
instanties van het RIZIV, bepaalt dat een bedrag van 10 miljoen euro bestemd is voor de
invoering van een maximumfactuur voor de chronische aandoeningen. De Onafhankelijke
Ziekenfondsen willen natuurlijk geen afbreuk doen aan hun imago van innoverende
ziekenfondsen en hebben dan ook al nagedacht over de manier waarop deze MAF chronische
aandoening tot stand zou kunnen worden gebracht. Het concept biedt de volgende voordelen:
het houdt geen aantasting in van de maximumfactuur in haar huidige vorm, een systeem dat
de voogdijoverheid na aan het hart ligt en houdt een snellere terugbetaling in van de
aanzienlijke kosten waarmee chronische patiënten geconfronteerd worden.
1. Vaststelling
De Maximumfactuur (MAF) verlicht nu al de factuur van gezinnen met een bescheiden
inkomen. Het principe is eenvoudig: zodra een bepaalde drempel aan remgelden over het jaar
overschreden is, betaalt de MAF alle remgelden, die betaald werden in de loop van het jaar
terug, op voorwaarde dat de verzekerde een bepaald inkomen niet overschrijdt.
Inkomensschijven 2008
van 0,00 euro t.m. 15.420,19 euro
van 15.420,20 euro t.m. 23.705,66 euro
van 23.705,67 euro t.m. 31.991,15 euro
Van 31.991,16 euro t.m. 39.931,39 euro
Vanaf 39.931,40 euro
Grensbedragen
remgelden
450 euro
650 euro
1.000 euro
1.400 euro
1800 euro
2. Waarom een MAF voor de chronische patiënten?
Momenteel is er geen algemeen kader voor de reglementering van de bescherming van
patiënten met chronische aandoeningen. Er werden al tal van maatregelen genomen, maar die
gaan alle kanten uit en zijn bedoeld voor zeer uiteenlopende groepen. Dit brengt ons tot de
vaststelling dat bepaalde patiënten niet of nauwelijks beschermd zijn, terwijl anderen dan
weer meerdere soorten van bescherming cumuleren. Het is dus noodzakelijk om het begrip
chronische aandoeningen te verfijnen.
De Onafhankelijke Ziekenfondsen vinden immers dat onze ziekteverzekering eerst en vooral
de personen met de grootste gezondheidsproblemen moet beschermen, dit zijn de patiënten
met grootste noden, met meerdere van aandoeningen of met chronische aandoeningen.
Welnu, de huidige formule van de MAF vertoont een aantal tekortkomingen. We sommen ze
even op:
1. De patiënten moeten het bedrag eerst voorschieten en ontvangen pas later een
terugbetaling, soms pas in het jaar dat volgt; de patiënten verkeren dus tijdelijk nog
steeds in geldnood;
2. Het gevaar van een overconsumptie is niet denkbeeldig, aangezien noch de patiënt
noch zijn familie financieel nog "geresponsabiliseerd" worden, als hun plafond
eenmaal bereikt is (kosteloosheid van de verzorging);
3. De MAF is vooral gekoppeld aan het inkomen; er is niet echt een verband met de
specifieke noden van een patiënt met een chronische aandoening.
3. Een eenvoudig voorstel: op de bestaande MAF een systeem van MAF voor de
chronische aandoening enten
De klassieke MAF maakt een terugbetaling mogelijk op basis van een teller die oploopt. De
terugbetaling wordt toegekend zodra het plafond dat gepaard gaat met het inkomen van het
gezin, bereikt is.
De Onafhankelijke Ziekenfondsen stellen voor dat een MAF "chronische patiënt"
onmiddellijk een terugbetaling van de remgelden zou toekennen, zodra er een chronische
aandoening vastgesteld werd in hoofde van de individuele patiënt.
Die onmiddellijke terugbetaling wordt evenwel beperkt tot een bepaald jaarbedrag van de
remgelden.
Zodra het jaarbedrag van de terugbetaalde remgelden bereikt is, zal de patiënt zelf de
volgende remgelden tenlaste moeten nemen. Maar die bijkomende remgelden worden dan
weer ingeschreven op de teller van de gewone MAF.
4. Voordelen van het systeem
Ons voorstel zou uitmonden in een uniform systeem voor de bescherming van patiënten
met chronische aandoeningen, aangezien het een aantal van de bestaande systemen zou
kunnen vervangen1. De nieuwe maatregelen ter bescherming van chronisch zieke patiënten
zouden hiermee gemakkelijk geabsorbeerd kunnen worden en men zou komen tot de
geleidelijke invoering van een globale bescherming van die patiënten.
Het zou dan ook niet langer nodig zijn om nieuwe specifieke maatregelen te treffen in het
kader van bepaalde aandoeningen (zoals bijvoorbeeld de ziekte van Sjögren, chronische
pijnbestrijding, actieve verbanden, incontinentie, …).
Het voorstel houdt tevens in dat men in de teller van de MAF chronische zieke ook rekening
zou houden met bepaalde niet-medische verstrekkingen, die samenhangen met de chronische
aandoening.
5. Omschrijving van het begrip "chronisch zieke"
Opdat het systeem zou kunnen werken, moet het gebaseerd worden op het begrip
"chronisch zieken". Zo'n systeem zal beter werken dan een systeem gebaseerd op een
beperkende lijst van de chronische aandoeningen, want die lijst zal per definitie altijd
onvolledig zijn. Die lijst houdt trouwens geen rekening met de mogelijkheid voor een
individu om aan meer dan één aandoening te lijden.
Voorbeelden van bestaande maatregelen die geïntegreerd kunnen worden in de MAF
chronische aandoening:
1. forfait voor de chronische zieken,
2. het incontinentieforfait.
1
Deze hoedanigheid van chronisch zieke patiënt zou voor een welbepaalde duur toegekend
worden door de adviserend geneesheer van het ziekenfonds, alleen of in het kader van een
college.
We zouden met vijf criteria kunnen werken, die trouwens al voorgesteld zijn door de
Wetenschappelijke raad voor chronische ziekten:
 de kenmerken van de pathologie,
 de zorgnoden,
 de niet-medische gevolgen van chronische aandoeningen, die de patiënt of zijn
omgeving moeten dragen,
 de doelstellingen van de behandeling van de chronisch zieke patiënt (de toegang tot
verzorging garanderen, verwikkelingen voorkomen, invaliditeit verminderen, …),
 de invloed op de maatschappij van de tenlasteneming van chronisch zieke patiënten.
6. Opsporing van chronische aandoeningen
Hoe lanceert men de chronische MAF?
Het aantal patiënten met een chronische aandoening wordt op 10% van het totale aantal
zieken geraamd. Dat is te veel voor de start van het systeem (de adviserend geneesheren
zouden dan overspoeld worden met aanvragen).
Het lijkt dus haalbaarder te zijn om de bestaande situatie eerst te onderzoeken en om de
bestaande erkenningen in het kader van diverse maatregelen, getroffen ter bescherming
van chronisch zieken, gewoon over te nemen.
Het systeem zou dus geleidelijk en op een alsmaar selectiever en beter gemedicaliseerde wijze
ingevoerd worden: er zou gewerkt worden met medische beoordelingen en het grensbedrag
MAF voor de chronisch zieke zou als maar beter afgestemd worden op de bewezen reële
consumptie.
7. Administratieve vereenvoudiging
Het beheer van de gezondheidszorg zou aldus aanzienlijk kunnen worden vereenvoudigd: er
zou een geïntegreerd systeem uitgewerkt worden. Dit systeem zou ook beantwoorden aan de
recente vragen om een aanpassing van het forfait chronisch zieke, op basis van de soort van
toegang (verpleegkundig forfait, enz.). Het systeem zou soepel genoeg zijn om nieuwe
maatregelen snel te kunnen integreren in de informaticatoepassingen van de
verzekeringsinstellingen.
8. Gevolgen voor de andere systemen
De MAF voor chronisch zieken die hier voorgesteld wordt, doet absoluut geen afbreuk aan de
bestaande beschermingssystemen, want:
- de bestaande forfaits kunnen zeker geïntegreerd worden en aangezien het begrip medische
MAF een generisch begrip is, kan het gemakkelijk uitgebreid worden tot nieuwe initiatieven;
- het huidige systeem van de MAF blijft behouden, maar voor de chronisch zieke patiënten
wordt er gewerkt met een aparte teller die hen onmiddellijk een bijkomende bescherming
biedt. Een bijkomend voordeel van het voorstel is de vermindering van het fenomeen van de
dubbele betalingen, die gepaard gaan met een terugbetaling a posteriori (dit fenomeen is
jammer genoeg, inherent aan de klassieke MAF).
- RVV en OMNIO: de chronische zieken die de verhoogde verzekeringstegemoetkoming
genieten, worden langer gedekt door de MAF chronisch zieke, aangezien het grensbedrag van
de remgelden minder snel bereikt wordt. De financiële last in het kader van het gezin wordt
gedragen door een rechtstreekse tenlasteneming van de remgelden van de chronisch zieke
zelf.
Meer info:
Pascal Mertens
Directeur-generaal
Landsbond van de Onafhankelijke Ziekenfondsen
02-778.92.01
[email protected]