Sensoren gebaseerd op optische vezels

H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
Sensoren gebaseerd op optische vezels
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Introductie [1], [2]
Glasvezeloptica heeft een grote impact gehad op de communicatie-industrie. Midden
de jaren 60 werd ingezien dat optische signalen langs glasvezel konden
getransporteerd worden met een verlies dat lager is dan in koper. Verder bleek ook
dat het skin-effect, waar men bij koper veel problemen mee ondervond bij basisbandcommunicatie, onbestaande is in glasvezel. Hierdoor kon men dus bij glasvezel met
alle mogelijk denkbare golflengtes moduleren. Glasvezeloptica was niet nieuw toen.
Glasvezels werden reeds toegepast in decoratieve lampen en het model van de
diëlektrische golfgeleider was reeds goed gekend. Men gebruikte in die tijd al
glasvezel om licht van en naar de plaats van een meting te leiden, bijvoorbeeld in
toepassingen waar de omgeving van de meting tot beschadiging van de
meetapparatuur kon leiden.
In de jaren ’90 is er een grote interesse en sponsoring van de telecomsector gekomen
en zijn er grote vorderingen gemaakt op het gebied van opto-elektronica en
glasvezeloptica. Hoewel sommige van de sectoren die veel geïnvesteerd hebben het
nu iets slechter doen, zijn er andere sectoren gekomen die de vruchten plukken van
de investeringen. Vooral de bedrijven in de markt van de kleine fotonische applicaties
hebben hun succes hieraan te danken. Sensoren, gebaseerd op glasvezeloptica,
hebben bijvoorbeeld een grotere performantie gekregen door zowel verbeteringen in
de vezel zelf, als door de verbeteringen van de laser en de fotodetector.
Optische vezelsensoren zijn een populair onderzoeksdomein, zo getuigen de vele
conferenties die georganiseerd worden. Tussen 1983 en 2004 werden er al 16
georganiseerd, waar het enkel en alleen over optische vezelsensoren ging. Andere
types sensoren worden doorgaans niet op een afzonderlijke conferentie besproken.
Er zijn momenteel optische vezelsensoren beschikbaar om volgende grootheden te
meten:
Temperatuur
Druk
Debiet
Vloeistofniveau
Verplaatsing (positie)
Vibratie
Rotatie
Magnetisch veld
Acceleratie
Chemische stoffen
Krachten
Straling
pH
Vochtigheid
Rek
Snelheid
Elektrisch veld
Akoestisch veld
Tabel 1: Toepassingen van optische vezelsensoren
We bekijken de basis van de glasvezel als sensor en enkele toepassingen ervan.
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 1/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
Basics: Wat is glasvezel sensing? [3]
Sensors gebaseerd op optische vezels gebruiken veranderingen in de eigenschappen
van het licht dat door een vezel gestuurd wordt om de externe factoren die de
veranderingen veroorzaken te meten. Zo kunnen externe factoren er bijvoorbeeld voor
zorgen dat de vezel lichtjes van vorm verandert, dat de brekingsindex of de lengte
wijzigt. Deze veranderingen zullen hun invloed hebben op de geleiding van licht door
deze vezel. Door dat licht en de variaties erop te meten kunnen we een verband
leggen met de externe factoren die er de oorzaak van zijn.
Figuur 1: Basisprincipe v/e optische vezelsensor
Men kan optische vezelsensoren opdelen in verschillende klassen. Een eerste
mogelijke opdeling onderscheidt 2 belangrijke types optische sensoren namelijk de
zogenaamde extrinsieke en intrinsieke sensoren.
De extrinsieke sensoren gebruiken optische vezels om licht te geleiden van en naar de
sensor. De sensing gebeurt niet in de vezel zelf maar in een gecontroleerde omgeving
in de sensor. De wijzigingen die in deze gecontroleerde omgeving optreden zullen hun
invloed hebben op de fotonen die door de sensor passeren. Op die manier zijn de
wijzigingen te meten aan de hand van het licht dat uit de vezel komt.
De intrinsieke sensoren daarentegen gebruiken de vezel zelf om de omgeving op te
meten. Veranderingen in deze omgeving zullen de parameters van de vezel wijzigen
en zo het licht dat door de vezel stroomt beïnvloeden.
Intrinsieke optische vezelsensoren zijn veel gevoeliger dan extrinsieke. Dit heeft het
nadeel dat ze ook gevoeliger zijn aan ruis. Intrinsieke vezels zijn dan weer wel
bruikbaarder in ‘distributed sensing’ applicaties, waar een groter gebied moet
bestreken worden met meerdere sensoren op een lange vezel. Dit is omdat de
interconnecties, tussen de vezels die als sensor dienst doen, goede en eenvoudige
splices zijn, met weinig verliezen, in plaats van connectors met grotere verliezen.
Soms wordt zelfs een glasvezel uit 1 stuk gebruikt!
Extrinsieke sensoren vinden hun toepassing in positioneringssystemen voor
luchtvaarttoepassingen of in monitoring-toepassingen voor bijvoorbeeld druk,
temperatuur, vloeistofniveau of debietmetingen. Intrinsieke sensoren worden gebruikt
om trillingen, rotaties, geluidsgolven en rek te meten.
Optische vezelsensoren kunnen ook opgedeeld worden volgens de parameter die ze
moduleren of demoduleren. Voorbeelden van deze parameters zijn
amplitude/intensiteit, fase of frequentie. Door de parameters te vergelijken van licht
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 2/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
dat naar de sensor gestuurd is en licht dat terugkomt van de sensor, kan je meetbare
data bekomen.
Het makkelijkste te bouwen zijn de optische vezelsensoren die de intensiteit
moduleren. De beste resolutie en gevoeligheid wordt bereikt door sensoren die fase of
frequentie moduleren. Deze laatste worden ook interferometrische sensors genoemd
omdat ze gebaseerd zijn op interferometrische technieken.
Basics: Distributed sensing [3]
Omdat optische vezelsensoren dikwijls punt-sensoren zijn, zijn er heel veel sensoren
nodig om een gebied te kunnen bestrijken aangezien je enkel discrete punten kan
meten. Daarom is distributed sensing een betere oplossing want daarmee kan men,
rekening houdend met de resolutie van de toepassing, een willekeurig punt op de
vezel als sensor gebruiken. Er zijn 2 gangbare technieken om informatie uit de
verschillende meetpunten in zulk een distributed sensor te onderscheiden.
Een eerste techniek is OTDR1. Bij deze techniek wordt een korte laserpuls in de
glasvezel gestuurd. Als de vezel ergens een variatie ondergaat, bijvoorbeeld een
brekingsindexwijziging, dan treedt er reflectie op. De afstand tot deze reflectie en dus
ook de plaats waar de verandering optrad, kan nauwkeurig gemeten worden door de
vertraging te meten waarmee de gereflecteerde puls de ontvanger terug bereikt. Door
te kijken naar de mate waarin het licht gereflecteerd werd op die plaats, kan je
informatie halen over de externe oorzaak die deze reflectie heeft veroorzaakt.
Een andere techniek is FMWC2. Hierbij wordt frequentiemodulatie gebruikt voor
plaatsbepaling van het geëxciteerde punt. Laserlicht wordt voor een gedeelte in een
referentie-arm gekoppeld. De rest van het licht koppelt men in de vezel die als sensor
dienst doet. Reflecties van geëxciteerde punten op de vezel, worden in de ontvanger
gemixt met licht dat gereflecteerd is op het einde van de referentie vezel. Als het
optisch weglengte verschil tussen beide vezels kleiner is dan de coherentielengte van
het laserlicht, zal er interferentie optreden. Door de interferentie te bekijken, kunnen
we bepalen van welk punt de data afkomstig is.
Figuur 2: Principeschets FMCW
1
2
Optical Time Domain Reflectometry
Frequency Modulated Continious Wave
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 3/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
Wat zijn de voordelen van optische vezelsensoren? [3]
Optische vezelsensoren hebben veel voordelen ten opzichte van hun elektronische
tegenhangers. Meestal zijn ze licht en klein, hebben ze een zeer goede gevoeligheid
en een superieure bandbreedte. Verder kunnen signalen in een vezel niet gestoord
worden door elektromagnetische interferentie omdat de vezel bestaat uit een
diëlektrisch materiaal. Een ander heel belangrijk voordeel is dat ze geen vonken of
warmte genereren. Hierdoor kunnen ze veilig ingezet worden in gevaarlijke
omgevingen met bijvoorbeeld brand- of explosiegevaar. Tenslotte verliest glasvezel
zijn eigenschappen niet bij hoge temperatuur of in een corrosief milieu.
Ondanks alle voordelen zijn optische vezelsensoren nog niet overal aanwezig. Helaas
zijn de sensoren nog complex, kwetsbaar en duur.
Toepassingen
1. Fiber Bragg grating [4], [5], [6]
Een fiber Bragg grating (FBG) is een optische vezel waarbij de brekingsindex van de
kern gewijzigd is volgens een periodisch of quasi-periodisch profiel. Een smalle band
van het spectrum van het optisch signaal zal hierdoor reflecteren op deze plaats,
terwijl de rest van het spectrum doorgezonden wordt.
Deze gratings kunnen worden geproduceerd door middel van het photosensitivity
effect. Dit effect komt erop neer dat bij bestraling van de glasvezel met UV licht, er
een blijvende stijging in de brekingsindex optreedt bij bepaalde gedopeerde
glassoorten. Deze stijging is in orde van 10-6 tot 10-3 en kan mits speciale behandeling
worden opgedreven tot 10-2. Meestal wordt enkel de kern van de vezel met UV licht
bestraald.
Figuur 3: UV belichting om fiber Bragg grating te vormen
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 4/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
Toepassingen hiervan vinden we onder andere in filters voor Wavelength Division
Multiplexing, waar een selectie van golflengtes moet worden tegengehouden. Nog
veel interessanter zijn de sensoren die op basis van de FBG kunnen worden gemaakt.
In een toepassing voor de luchtvaart gaat men de vermoeiing van vliegtuigonderdelen
onder invloed van temperatuur en druk continu opmeten. Mogelijke invloeden zijn
bijvoorbeeld de decompressie van de cabine, de buiging en de vibratie tijdens de
vlucht. Vroeger werden de vliegtuigen periodisch onderzocht waarbij men gebruik
maakte van elektrische sensoren die overal op het vliegtuig geplaatst werden en die
de rek in de romp opmaten. Aan elke sensor hingen enkele draden en het gewicht van
de kabels kon tot meer dan een ton oplopen.
Bij een nieuwe methode, op basis van glasvezel, wordt er een glasvezel aan het
toestel gelijmd. Deze glasvezel is met UV licht behandeld en bestaat eigenlijk uit
duizenden fiber Bragg gratings. Wanneer er dan spanning of rek ontstaat, zal op die
plaats de brekingsindex van de vezel beïnvloed worden. Hierdoor zal op zijn beurt de
FBG die zich op die plaats bevindt, een andere golflengte reflecteren en zal het
spectrum van het licht dat door de vezel gaat, veranderen. Dit kan men onderaan op
figuur 3 goed zien. Daar treedt een verschuiving in golflengte van de gereflecteerde
piek uit, veroorzaakt door rek op de vezel.
Door dit te detecteren met een OTDR, is dit systeem in staat om overal en continu de
spanning en rek te meten. De winst in gewicht is zeer groot bij het gebruik van
glasvezel ten opzichte van de vorige generatie sensoren met koperdraad.
Een ander gebied waar de optisch gebaseerde reksensors duidelijke voordelen hebben
tegenover hun elektrische broertjes, zijn de ruimtetuigen, waar gewicht en hoge
performantie zeer belangrijk zijn. Mogelijke oorzaken van degradatie van het
ruimtetuig kunnen vibraties zijn, afkomstig van koelers, schokken of impact van
objecten op de romp. Het is dus logisch dat men deze wenst te meten. De optische
vezelsensoren winnen hier veel terrein, vooral omdat ze een hogere gevoeligheid
hebben en ook immuun zijn aan elektromagnetische interferentie.
2. Hydrofoon [7]
Ultrasone hydrofoons worden gebruikt om medische en industriële ultrasone
geluidsvelden te karakteriseren. Een bestaande techniek is om de hydrofoons te
bouwen op basis van piëzo-elektrische kristallen. Een duidelijk nadeel hiervan is hun
gevoeligheid aan elektro-magnetische interferentie.
Men is terecht gekomen bij de hydrofoon uitgevoerd als optische vezelsensor. Het
systeem bestaat uit een laserdiode, een photodetector en een coupler. De sensor zelf
is een single mode fiber waar het laserlicht ingestuurd wordt. Aan het uiteinde van de
fiber is een 25 µm dikke parylene film aangebracht die dienst doet als akoestisch
element en die vacuüm bevestigd is op de vezel. De wanden van de film hebben een
reflecterende coating, waardoor hij werkt als Fabry-Pérot interferometer. Een
invallende geluidsgolf zal de film induwen aangezien geluid drukgolven zijn en dus de
lengte van de interferometer wijzigen. Hierdoor is het mogelijk de akoestische golf te
meten.
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 5/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
Figuur 4: Hydrofoon
Enkele voordelen tegenover de aanpak met piëzo-elektrische kristallen zijn:
• Relatief lage prijs voor de sensor-heads (dit is de vezel met de film erop),
vergeleken met de piëzo-elektrische kristallen.
• Tegelijkertijd kan de temperatuur en de druk worden opgemeten: de
temperatuur kan de lengte van de interferometer veranderen en dit zal
bijgevolg ook opgemeten worden
• In omgevingen waar de kans bestaat dat het materiaal beschadigd wordt door
vb. corrosieve vloeistoffen, zal men minder graag de piëzo-elektrische
hydrofoon gebruiken. Bij beschadiging hiervan moet een nieuwe sensor
aangekocht worden. Bij de fibersensor hydrofoon liggen de zaken anders: bij
metingen op schepen bijvoorbeeld, kan men de laser en de photodetector aan
boord laten en enkel stukken fiber in het water laten zakken. Op die manier kan
de dure laserapparatuur beschermd worden tegen beschadigingen.
3. Fotonische sensor [8]
Figuur 5: Fotonische sensor
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 6/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
Een andere optische vezelsensor, is de fotonische sensor. Deze wordt gebruikt om
verplaatsingen van objecten te meten. De werking is redelijk eenvoudig. Een aantal
fibers worden aan een lichtbron gekoppeld, deze worden de ‘transmitting fibers’
genoemd. De rest van de glasvezels worden de ‘receiving fibers’ genoemd en deze zijn
gekoppeld aan een lichtdetector, die een voltage aan zijn output heeft, evenredig met
de intensiteit van het binnenkomende licht in de vezel. Als we dus de verplaatsing van
een object willen meten, zal er licht uitgestuurd worden in de transmitting fibers. Dit
licht reflecteert op het oppervlak van het te meten object en een deel ervan komt
binnen in de receiving fiber en zal zo invallen op de lichtdetector. Wanneer het object
verder verwijderd wordt, zal de intensiteit van het licht dat invalt op de detector,
minder zijn. De intensiteit van het gereflecteerde licht op het oppervlak is immers een
functie van de afstand tussen de probe en het object. Dit type sensor kan zelfs
gebruikt worden om de ruwheid van materialen te bestuderen, op voorwaarde dat de
afstand tussen de receiving en de transmitting fibers van dezelfde grootte-orde is als
de ruwheid van het te meten object.
Een voordeel van deze sensor is dat er geen bewegende onderdelen aanwezig zijn en
er dus minder kans is dat de sensor stuk gaat. Daarbij komt ook nog dat bij de meting
geen contact met het object moet worden gemaakt, waar dit bij andere verplaatsingssensoren wel nodig is. Een nadeel is dat de sensor telkens opnieuw moet gekalibreerd
worden als de brekingsindex van het te meten object verandert.
4. Temperatuursensor [9], [10]
Temperatuursensoren vormen de grootste klasse van de commercieel beschikbare
optische vezelsensoren. Verschillende fenomenen uit de fysica worden aangewend
om temperaturen op te meten en er zijn dus ook verschillende realisaties van dit type
sensor. Er moet opgemerkt worden dat de sensoren die beschikbaar zijn maar in
bepaalde temperatuurbereiken kunnen meten.
Er bestaan sensoren voor kleinere bereiken tussen –50°C en 1000°C.
We zullen de 3 voornaamste technieken bespreken die commercieel gebruikt worden:
a. Pyrometrie op afstand
Deze techniek maakt gebruik van optische fibers om het blackbody stralingsspectrum van een klein object, vb. een saffier, door
te sturen naar een meettoestel. Dit is vooral populair bij het
meten van hoge temperaturen.
b. Fabry-Pérot interferometer
Deze temperatuursensoren meten de wijziging in de lengte van
het optische pad van een stukje materiaal waarvan de
brekingsindex en uitzettingscoëfficiënt in functie van de
temperatuur bekend zijn. Soms maakt men ook gebruik van
meerdere golflengtes om neveneffecten zoals rek op de vezel te
kunnen negeren. Afhankelijk van het verpakkingsmateriaal, gaan
deze sensoren tot ongeveer 400 °C.
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 7/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
c. Meten op basis van het verval
Figuur 6: Excitatie en exponentieel verval
Figuur 7: Temperatuursensor op basis van het verval
Als we de fiber doperen met vb. Neodymium en hem exciteren
met een puls (figuur 6), zal er een verval optreden van de
lichtintensiteit met een exponentiële vorm. Dit verval is afhankelijk
van de temperatuur en na calibratie van onze sensoren, zullen we
nauwkeurig de temperatuur kunnen uitlezen met een resolutie van
0.1 °C. Het bereik van dit type sensor gaat van -30°C tot 500 °C.
Deze techniek is de meest populaire bij de fabrikanten.
d. Gedistribueerde systemen
Als laatste punt willen we opmerken dat er ook gedistribueerde
temperatuursensoren bestaan. Er is een geval bekend waar een
Erbium-gedopeerde glasvezel van 30 km lang die een
plaatsresolutie van 6.5 m en een temperatuurresolutie van 2.3 °C
had.
Dit systeem vindt ook toepassingen in de brandveiligheid:
Een firma, Sensa genaamd, specialiseert zich in brandbeveiliging
in tunnels, gebaseerd op optische vezel temperatuursensoren.
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 8/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
Figuur 8: Branddetectiesysteem op basis van optische vezelsensoren
Voor kritische toepassingen wordt er een zogenaamde
SensorTube gebruikt, hetgeen multimode glasvezel is die in een
6.4 mm diameter buis wordt geschoten. De buis is gemaakt van
roestvrij staal, met een additief van titanium. Op die manier is er
een goede thermische gevoeligheid omdat metalen goede
geleiders zijn van warmte en is er ook voldoende stevigheid.
De aangegeven DTS-unit op de tekening is een volledig
meetsysteem om de thermische veranderingen te detecteren aan
de hand van het spectrum dat uit de vezel komt. Verder wordt de
vezel in een lus gelegd, opdat het detectie systeem nog zou
functioneren na een fiberbreuk.
5. Optische vezelgyroscoop [11]
De optische vezelgyroscoop is gebaseerd op het Sagnac effect, zoals in de figuur
uitgelegd.
Figuur 9: Sagnac effect
Het Sagnac effect is een relativistisch effect. Neem aan dat een spoel met vezel met N
windingen en straal R draait met de wijzers van de klok met hoeksnelheid Ω en dat
2.π .R.N
licht ingebracht wordt in de lus op tijdstip t=0. Op tijdstip t =
komt de straal
c
die kloksgewijs ging de andere straal tegen op het oorspronkelijke startpunt
(gestreepte lijn). Maar omwille van de rotatie van de spoel hebben beide stralen een
andere weglengte afgelegd gezien vanuit een inertieel assenstelsel. Dit
weglengteverschil geeft aanleiding tot een faseverschil dat afhankelijkheid van de
hoeksnelheid Ω.
Op dit effect is de optische vezelgyroscoop gebaseerd (zie figuur).
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 9/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
Figuur 10: Optische gyroscoop3
De werking is als volgt: het laserlicht wordt opgedeeld in 2 gelijke stralen gesplitst
door de beamsplitter. De ene straal zal kloksgewijs door de lus gaan, de andere tegen
de klok in. Na het doorlopen van de lus komen ze elkaar tegen en zullen ze met elkaar
interfereren aangezien ze een andere optische weglengte hebben afgelegd en er dus
een faseverschil zal optreden. De resulterende straal wordt naar de fotodiode geleid
en daar kan uit dit faseverschil de rotatiesnelheid worden afgeleid.
De optische vezelgyroscoop is superieur aan zijn mechanisch equivalent omdat hij
geen bewegende onderdelen heeft en dus geen onderhoud vereist.
Dit type van gyroscoop heeft veel toepassingen, vooral in de luchtvaart en in GPSontvangers.
6. Opmeten van elektrische velden [2]
Door gebruik te maken van gepolariseerd licht, kunnen elektrische velden opgemeten
worden met een optische vezelsensor. Het Faraday-rotatie effect zorgt ervoor dat de
polarisatie van het licht wijzigt onder invloed van de aanwezige elektromagnetische
velden, ofwel in de vezel zelf, ofwel in speciale materialen zoals dubbelbrekende
kristallen. Door de wijziging in de polarisatie van het licht te meten kunnen we de
bijhorende velden meten. De detectie van de polarisatie kan omgezet worden in de
detectie van intensiteit door een aangepast, gepolariseerd filter te gebruiken. Hier kan
onder verstaan worden dat we een filter gebruiken die enkel de oorspronkelijke
polarisatie van het licht doorlaat. Stel dat een rotatie in de polarisatierichting optreedt,
dan zal het filter slechts de component van het licht doorlaten die evenwijdig is aan
het ingestuurde licht. Hierdoor treedt een intensiteitvermindering op die meetbaar is
en in verband staat tot de rotatie en dus tot het aanwezige veld.
3
CW = clockwise; CCW = counter-clockwise.
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 10/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
Figuur 11: Wijziging van polarisatie door Faraday-rotatie-effect
Conclusie
We mogen besluiten dat sensoren gebaseerd op optische vezels veel voordelen
hebben ten opzichte van hun elektrische equivalenten. Zowel qua gevoeligheid,
bandbreedte, ruis, prestaties en inzetbaarheid overtreffen ze hun concurrenten. Dit
alles is mogelijk dankzij veel onderzoek in het glasvezeldomein. Hoewel deze sensoren
nog kwetsbaar en duur zijn, zijn we ervan overtuigd dat ze voor high-end
toepassingen de hele markt zullen veroveren.
Bibliografie
[1] Optical Sensor Technologies : http://www.wtec.org/loyola/opto/c6_s3.htm
[2] CULSHAW B. 2000 Fiber Optics in Sensing and Measurement IEEE Journal of
selected topics in quantum electronics vol. 6 no.6 p.1077 – 1021
[3] JIANG S., BRAK P. 2004 Fiber Lasers advance sensing applications Laser Focus
World June 2004 p.91 – 96
[4] Fiber Bragg gratings:
http://www.crc.ca/en/html/crc/home/tech_transfer/bragg
[5] SKAAR J. Synthesis and characterization of fiber Bragg gratings
http://www.fysel.ntnu.no/~jskaar/JSthesis.pdf
[6] FRIEBELE E.J. et al. Optical Fiber sensors for spacecraft applications
http://www.iop.org/EJ/abstract/0964-1726/8/6/310/
[7] Optical Fiber Hydrophone: http://www.medphys.ucl.ac.uk/research/mle/
us-detection/opticalfibrehp/optical_fibre_hydrophone.htm
[8] eFunda: Introduction to Fiber Optic Sensors
http://www.efunda.com/designstandards/sensors/fotonic/fotonic_intro.cfm
[9] Fibre Optic Sensors for Temperature Monitoring
http://www.liv.ac.uk/eee/research/rfma/optoemisense/rostock/CU.pdf
[10] SENSA: Optical Fiber Distributed Sensing:
http://www.sensa.org/fire/index.html
[11] Sagnac interferometer: http://www.physik.fu-berlin.de/~bauer/habil_online/
node11.html
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 11/12
H0245: Optische Communicatie
Optische vezelsensoren
Figuren
[1] CULSHAW B. 2000 Fiber Optics in Sensing and Measurement IEEE Journal of
selected topics in quantum electronics vol. 6 no.6 p.1077 – 1021
[2] ~ KEEY SEAH L., CHIN WON P. Distributed Strain Sensing Using Frequency
Modulated Continous-wave Reflectometric Optical Technique
http://exm.sagepub.com/cgi/reprint/42/3/288.pdf
[3] SKAAR J. Synthesis and characterization of fiber Bragg gratings
http://www.fysel.ntnu.no/~jskaar/JSthesis.pdf
[4] Optical Fiber Hydrophone: http://www.medphys.ucl.ac.uk/research/mle/
us-detection/opticalfibrehp/optical_fibre_hydrophone.htm
[5] eFunda: Introduction to Fiber Optic Sensors
http://www.efunda.com/designstandards/sensors/fotonic/fotonic_intro.cfm
[6] Fibre Optic Sensors for Temperature Monitoring
http://www.liv.ac.uk/eee/research/rfma/optoemisense/rostock/CU.pdf
[7] Fibre Optic Sensors for Temperature Monitoring
http://www.liv.ac.uk/eee/research/rfma/optoemisense/rostock/CU.pdf
[8] SENSA: Optical Fiber Distributed Sensing:
http://www.sensa.org/fire/index.html
[9] Sagnac interferometer: http://www.physik.fu-berlin.de/~bauer/habil_online/
node11.html
[10] Sagnac interferometer: http://www.physik.fu-berlin.de/~bauer/habil_online/
node11.html
[11] CULSHAW B. 2000 Fiber Optics in Sensing and Measurement IEEE Journal of
selected topics in quantum electronics vol. 6 no.6 p.1077 – 1021
Tabellen
[1] Optical Sensor Technologies: http://www.wtec.org/loyola/opto/c6_s3.htm
Fred De Backer
Joris Lambrechts
Pagina 12/12