Methode Vigan

Methode Vigan
In het boek ‘De drie pijlers van de wereld’ bespreekt de auteur, pater Benoît Standaert, benedictijn,
onder meer een methode voor het lezen van bijbelteksten in kleine groepen in een tijdsbestek van
ongeveer drie kwartier. Vigan is een stad op de Filippijnen waar een Catechetisch centrum is, dat de
naam Johannes Paulus 1 draagt. Daar is een methode uitgewerkt die wereldwijd toepassing vindt.
Het is een vorm van biddend lezen, die uit drie fases bestaat:
1) De verkenning van de tekst. Een van de deelnemers leest de gekozen passage hardop. Daarna
noteren of onthouden de anderen in stilte welk woord, uitdrukking of hele zin hem/haar geraakt,
getroffen heeft. Deze worden door ieder apart hardop gelezen, zonder commentaar.
2) De tekst wordt nogmaals in zijn geheel voorgelezen. Daarna is er weer een stilte waarin alle
groepsleden overwegen en eventueel opschrijven, wat God hen persoonlijk door deze tekst zeggen
wil. ( cfr.Samuël: “Spreek Heer, uw dienaar luistert”) In een groep, waar alle deelnemers
geconcentreerd luisteren, geven we God meer de kans om te spreken. ( ”Waar twee of meer in mijn
naam verenigd zijn, daar ben ik in hun midden”.)
Daarna gaan we delen met de anderen, waarbij we beginnen met de openingszin: ”De Heer zegt tot
mij….” of: “Ik denk dat Jezus bedoelt dat ik…” .
3) Nu wordt de tekst voor de derde maal voorgelezen en dan proberen we God antwoord te geven in
de vorm van een gebed. Daarin kan een bepaalde gedachte of een voornemen worden uitgesproken.
De ervaring leert, dat deze methode een goede synthese vormt tussen lezen en bidden. Als we lezen
is God aan het woord, als we bidden, antwoorden we Hem.
Aldus richten we ons tot de Heilige Geest in plaats van tot elkaar. Bij dit laatste is er immers veel
meer kans dat er meningsverschillen en discussies ontstaan, die de sfeer in de groep niet ten goede
komen. Nu wordt ieder persoonlijk geconfronteerd en betrokken bij de H.Schrift en kan zich niet
afstandelijk of vrijblijvend opstellen. Een hele uitdaging!
Door het herhalen en ‘herkauwen’ van de woorden komen ze binnen in ons hart. Eeuwenlang wordt
deze ‘Lectio divina’, de Goddelijke les, al in kloosters beoefend. De oude kerkvaders, Hiëronymus en
Augustinus raadden het de monniken aan.
Deze methode is tevens heel geschikt om teksten gedurende een periode, in hun geheel,
aaneensluitend te lezen, bijvoorbeeld de brieven van Paulus in chronologische
volgorde.
Ter afsluiting van de bijeenkomst wordt er een Onze Vader gebeden.
De ondertitel van bovengenoemd boek luidt: ‘Het weinig noodzakelijke’. Met de drie pijlers wordt
bedoeld:
1)Het lezen en bestuderen van de bijbel.
2) Het gebed en de Eucharistie.
3) De praktische naastenliefde.
Daarin kunnen we ons – met Gods hulp – een leven lang bekwamen!
Louise Leneman