Colloïdaal goud en zilver wetenschappelijk belich

In de strijd tegen kanker wordt wereldwijd onderzoek gedaan naar een ‘nieuw’ wapen danwel
middel: het gebruik van kleine tot zeer kleine gouddeeltjes; Colloïdaal- nanogoud. De gouddeeltjes
zijn met het blote oog niet zichtbaar, wel onder een (nano)microscoop. Omdat de gouddeeltjes zeer
klein zijn kunnen zij zich makkelijk in defecte cellen ophopen, bijvoorbeeld van een tumor. Dat
komt doordat celwanden van tumoren gaten hebben in tegenstelling tot gezonde cellen, waardoor de
gouddeeltjes zich makkelijker daarin ophopen. Goudstaafjes en bestraling: Een iets
andere behandeling dan die met nanogoud zijn behandelingen met grotere goudbolletjes of
goudstaafjes van zeer klein formaat; die worden al in diverse ziekenhuizen uitgevoerd. In Nederland
maken ziekenhuizen daar ook al gebruik van. Met deze techniek worden goudstaafjes in een
tumor(gebied) geïnjecteerd als markeerder voor nauwkeurigere bestraling. Doordat ook deze
gouddeeltjes zich ophopen in de tumor kan de behandelaar op de (röntgen- of andere) beelden zeer
precies zien waar de tumorcellen zich bevinden. De bestralingsapparatuur wordt dan op de
gouddeeltjes gericht waar die zich in grote concentraties bevinden. Zo hoopt men minder (directe)
schade aan te richten aan de gezonde cellen. Zie voor deze methode enkele links naar Nederlandse
ziekenhuizen: -goudstaafjes helpen bij bestraling leverkanker; -AMC, goudstaafjes in prostaat voor
nauwkeurige bestraling; Het effect van nanogoud colloïdalen: Zoals gezegd wordt er
veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar het effect van nanogoud in de strijd tegen kanker.
Maar vroeger werd ook al een oplossing van goud gebruikt voor andere ziektebeelden. Hieronder
worden enkele effecten van goud weergegeven. Op artrose/reuma werd goud vroeger voornamelijk
gebruikt om patiënten te behandelen door middel van een injectie in de aangetaste lichaamsdelen.
Het goud remt de ontwikkeling van artrose, ontstekingen en vermindert de pijn. In de jaren zeventig
en tachtig is deze methode een beetje uit de mode geraakt (ook vanwege de vele nadelige
bijwerkingen), maar tegenwoordig zijn er in Nederland enkele klinieken die deze behandeling weer
toepassen, zij het in combinatie met andere medicatie. Echter, deze methode kan zoals gezegd een
flink aantal schadelijke bijwerkingen hebben. Dat komt mogelijk doordat de gebruikte gouddeeltjes
te groot zijn en niet zuiver genoeg. De nieren kunnen deze te grote deeltjes wellicht niet
gemakkelijk filteren en uitscheiden. Het gevolg kan zijn dat de te grote gouddeeltjes zich in de
nieren ophopen en zodanige schade (kunnen) veroorzaken dat de nierfunctie wordt verstoord. Ook
kan het gaan om injecties met een onzuivere goudoplossing. Op de websites van de hierboven
genoemde ziekenhuizen staat dat men een stof genaamd natrium aurothiomalaat injecteert. Het
betreft dus blijkbaar geen zuiver nanogoud colloïdaal dat door middel van elektrolyse (met
elektroden van zuiver 24 karaat goud) is opgelost in gedestilleerd water. Een zuivere goudoplossing
kan overigens niet ingespoten worden (althans niet langdurig) omdat enkel (gedestilleerd) water niet
lichaamsvriendelijk is - een zoutoplossing (zoals gebruikt wordt bij een infuus; een fysologische
zoutoplossing) is dat wel en beschadigd bijvoorbeeld de rode bloedcellen niet doordat de vloeistof
dan een osmolariteit heeft die gelijk is aan die van het bloedplasma. Maar juist hierin zit het hem -
nanogoud in een zoutoplossing kan een giftige verbinding vormen, bijvoorbeeld het uiterst giftige
goudchloride. Het lijkt niet meer dan logisch dan dat de chemische samenstelling van het goud
zodanig veranderd is, dat het daardoor vele schadelijke bijwerkingen kan veroorzaken. Op
geestelijke gezondheid: Goud kan ook een gunstig effect op de geestelijke gezondheid
hebben. Vroeger werd goud ook als bestanddeel in anti-depressiva verwerkt. Nu komt dat ook nog
wel voor, maar steeds minder. Zoals bekend zijn de bijwerkingen van antidepressiva legio. Wat doet
het goud dan precies? Er bestaat inmiddels onderzoek waaruit het effect van (nano)goud op de
geestelijke gezondheid is gemeten. Het heeft onder andere een goede anti-depressieve werking
(zonder bijwerkingen) en ook blijken cognitieve functies (tijdelijk) beter te worden. Men heeft
ontdekt dat het goud een positieve invloed heeft op het neurologisch systeem. Zie hieronder enkele
voorbeelden van publicaties van wetenschappelijk onderzoek op dat gebied: ANTI-CATALEPTIC,
ANTI-ANXIETY AND ANTI-DEPRESSANT ACTIVITY OF GOLD PREPARATIONS USED IN
INDIAN SYSTEMS OF MEDICINE; Effect of Colloidal Metallic Gold on Cognitive Functions: A
Pilot Study; GOLD AND ITS RELATIONSHIP TO NEUROLOGICAL/GLANDULAR
CONDITIONS; In de hierboven opgesomde onderzoeken werd colloïdaal nanogoud gebruikt in
haar meest zuivere vorm. Van de toepassingen met nanogouddeeltjes zijn (volgens onderzoek) nog
geen nadelige en/of schadelijke effecten bekend. Het lichaam verstoot het goud niet en ziet het als
lichaamseigen stof. Nanogoud als transportmiddel/agent voor medicijnen:
De onderzoeken met nanogoud gaan verder dan de enkele toepassing met goud. Ook wordt
onderzocht of nanogoud gebruikt kan worden om andere medicijnen naar zieke cellen te
‘transporteren’. Het valt op dat de wetenschappers in dergelijke onderzoeken benadrukken dat de
zeer kleine gouddeeltjes niet schadelijk zijn voor gezonde cellen. Dat komt omdat het nanogoud
zich alleen ophoopt in defecte cellen (vanwege gaten in celwand). Men is erin geslaagd om
medicijnen als het ware op de gouddeeltjes te plakken, waarna het in de defecte cel terecht komt.
Een gezonde cel kan dus door deze precieze aflevering van het medicijn minder (direct) onderhevig
zijn aan de (nadelige) bijwerkingen van een medicijn. De resultaten van de onderzoeken zijn
veelbelovend. Zie voor publicaties van onderzoek naar nanogoud als agent voor medicijnen onder
andere: Nanogoldpharmaceutics (i) The use of colloidal gold to treat experimentally-induced
arthritis in rat models; (ii) Characterization of the gold in Swarna bhasma, a microparticulate used
in traditional Indian medicine; Efficacy of Nanogold-Insulin as a Hypoglycemic Agent;
Amelioration of collagen-induced arthritis in rats by nanogold; Gold Nanoparticles Bearing
Functional Anti-Cancer Drug and Anti-Angiogenic Agent: A "2 in 1" System with Potential
Application in Cancer Therapeutics; Beating cancer in multiple ways using nanogold; De
ontwikkelingen van nanotechnologie in de farmaceutische industrie - nanomedicijn - kan
belangrijke invloed hebben op de strijd tegen allerlei ziektes en afwijkingen. De techniek is volop in
ontwikkeling. Er worden miljoenen subsidiegelden per jaar aan nanotechnologische onderzoeken
besteed, vaak met succes gezien het nog steeds stijgende aantal patenten dat op het gebied van
farmaceutische patenten wordt vastgelegd. Een dergelijk patent heeft zelfs een veel langere termijn
van 25 jaar gekregen dan een standaard patent (enkele jaren).
Basisfuncties cel en tumoren: Uit medische artikelen van buitenlandse onderzoekers
blijkt dat zeer kleine deeltjes goud, van kleiner dan 100 nanometer, nog een ander belangrijk effect
kunnen hebben. Uit de onderzoeken blijkt dat nanogoud een bepaald effect kan hebben op de
basisfuncties van een cel en eventueel op herstel van die functies. Gezonde cellen hebben een
zelfvernietigingsmechanisme dat na 3 maanden in werking treed, de apoptosis. Bij tumoren
functioneert het mechanisme van celdood niet meer en blijven cellen zich delen waardoor de tumor
blijft groeien. Men heeft ontdekt dat behalve dat gouddeeltjes zich spontaan ophopen in tumorcellen
zij binnen enkele uren tot enkele dagen celdood veroorzaken. Dit effect treedt op bij gouddeeltjes
tussen de 2-100 nanometer. Volgens de wetenschappers activeert het nanogoud de celdood oftewel
de apoptosis. Dit is opmerkelijk omdat er ook onderzoeken en behandelingen bestaan met goud en
bestraling en nangoud als agent voor chemotherapie. Hieronder volgen enkele publicaties van
wetenschappelijke onderzoeken waaruit het effect op basisfuncties van cel is gemeten: Shortkroff,
S., Turell, M., Rice, K. & Thornhill T. S. Cellular response to nanoparticles. Mater. Res. Soc. Symp.
Proc. 704, W11.5.1–W11.5.6 (2002); Size-Dependent Cytotoxicity of Gold Nanoparticles, 2007;
The cellular response is size dependent, in that 1.4-nm particles cause predominantly rapid cell
death by necrosis within 12 h while closely related particles 1.2 nm in diameter effect
predominantly programmed cell death by apoptosis.[...]; 2008:Nanoparticle-mediated cellular
response is size-dependent Although all nanoparticles within the 2–100 nm size range were found to
alter signalling processes essential for basic cell functions (including cell death)7, 40- and 50-nm
nanoparticles demonstrated the greatest effect [...]; NANOTECHNOLOGY IN CANCER
RESEARCH: A PHASE 1 CLINICAL TRIAL OF TNF-BOUND COLLOIDAL GOLD, 2009; First
in-vivo active targeting of nanogold in tumors improves melanoma treatment 8x, 2009); Golden
nanoparticle starves cancer cell to death, (2013); Geen publicaties nadere
onderzoeken na 2009. Hoewel de resultaten van onderzoeken met betrekking tot nanogoud
colloïdalen en behandeling van tumoren veelbelovend zijn, moet wel opgemerkt worden dat er na
2009 nauwelijks publicaties van verder onderzoek naar de werking ervan bestaat. Het is gissen naar
de reden daarvan... Misschien heeft het te maken met de goudprijs en beschikbaarheid van zuiver
goud (99,9%) op de goudmarkt, wellicht in verband met de bankencrisis van 2009 en de uitloper
daarvan namelijk de huidige economische crisis. Daardoor wordt mogelijk ook extra bezuinigd op
subsidies voor wetenschappelijk (medisch) onderzoek op dat gebied. Denkbaar is verder dat
onderzoekers geen patent kunnen aanvragen voor nanogoud colloïdalen omdat het al eeuwen
geleden ontdekt is door andere wetenschappers. Alleen voor (nieuwe) toepassingen met nanogoud
colloïdalen kan patent worden aangevraagd, bijvoorbeeld in combinatie met gerichte behandeling
met licht (UV, laser), radiologie en radiotherapie (bestraling). Hetzelfde geldt voor onderzoeken
naar het gebruik van nanogoud als drager (agent) voor het ‘afleveren’ van medicijnen in ziek
weefsel. Dergelijke aan te vragen patenten zullen de kans op subsidie voor onderzoek weer
aanzienlijk kunnen vergroten. Het grote aantal publicaties van (gesubsidieerde) onderzoeken met
nieuwe toepassingen van nanogoud colloïdalen en het aantal stijgende patenten op dat gebied heeft
daar alle schijn van. Aan de kosten voor het fabriceren van de zuiver nanogoud colloïdalen en de
behandeling ermee kan het niet liggen, die zijn veel lager vergeleken bij de kosten van gangbare
behandeling van kanker zoals bijvoorbeeld chemotherapie en radiotherapie (bestraling).
Bijwerkingen zijn vooralsnog niet gevonden, althans geen schadelijke, zie hierboven voor onder
andere de positieve effecten op de geestelijke gezondheid en het neurologisch systeem. Het
effect van nanozilver; Naast nanogoud colloïdalen is ook onderzoek gedaan naar het effect
van nanozilver (colloïdaal zilver) als medicijn. Toepassing ervan heeft zelfs al enkele jaren zijn weg
gevonden naar de supermarkt. De meest bekende zijn wellicht de toepassingen in
lichaamsverzorgende producten zoals deodorant en gezichtscrèmes (tegen acne). Maar ook wordt
het ingezet bij het zuiveren van drinkwater en zwembadwater. Verder liggen er tomaten in de
supermarkt die bespoten zijn met een zilveroplossing om schimmel zo lang mogelijk tegen te gaan.
Duurzaam gekweekte vis die gevoelig is voor allerlei ziektes worden met nanozilver behandeld,
bijvoorbeeld regenboogforel. Zilverdeeltjes hebben vooral een antibacteriële en schimmeldodende
werking. Er zijn ook onderzoeken gepubliceerd die de antivirale werking van zilvernanodeeltjes
hebben aangetoond. Hieronder staan enkele links naar gepubliceerde wetenschappelijke
onderzoeken over de werking van zilverdeeltjes: Antimicrobial effects of silver nanoparticles.
Nanomedicine, 2007; Silver Nanoparticles, Environmental and Human Health Impacts of
Nanomaterials: Risks and Benefits, 2009; Formulation and evaluation of silver nanoparticles as
antibacterial and antifungal agents with a minimal cytotoxic effect, 2011; Antifungal studies on
biocompatible polymer encapsulated silver nanoparticles, 2011; Silver Nanoparticles as Potential
Antiviral Agents, 2011; Bij enkele vormen van kanker blijkt de inzet van zilverdeeltjes ook
onderzocht te zijn, maar zijn de resultaten minder effectief als met gouddeeltjes, zie bijvoorbeeld:
Antitumor activity of colloidal silver on MCF-7 human breast cancer cells, 2010; Antitumor activity
of silver nanoparticles in Dalton’s lymphoma ascites tumor model, 2010; Cytotoxicity and
genotoxicity of silver nanoparticles in the human lung cancer cell line, A549, 2011; Induction of
Apoptosis in Cancer Cells at Low Silver Nanoparticle Concentrations using Chitosan Nanocarrier,
2011; Surface chemistry of silver nanoparticles and cell death, (2012); Ook uit de vele publicaties
van onderzoeken met nanozilver blijkt dat net als bij behandelingen met nanogoud veelal het
nanozilver als ‘transportmiddel/agent’ wordt gebruikt om medicijnen in de aangetaste cellen af te
leveren. Hier gaat het aantal onderzoeken echter gewoon door in tegenstelling tot die bij nanogoud.
Dat kan deels veroorzaakt worden doordat zilver (zuiver zilver .9999) goedkoper is dan goud,
makkelijker verkrijgbaar is en de toepassing daarvan in producten voor dagelijks gebruik al door
verschillende grote producenten is omarmd. Maar, zoals gezegd, ook hier worden de effecten van
zuiver nanozilver colloïdaal nauwelijks verder onderzocht hetgeen ook weer deels te maken kan
hebben met het feit dat het al eeuwen geleden is ontdekt en er dus geen patent op aangevraagd kan
worden. Bijwerkingen nanozilver: De toepassing van nanozilver in haar meest zuivere
(colloïdale) vorm heeft nauwelijks bijwerkingen, behalve dat in het geval van toedoening van
antibiotica de werking daarvan geremd zal worden indien er nog zilverdeeltjes in het lichaam
aanwezig zijn. Dat kan wellicht veroorzaakt worden doordat zilver schimmeldodend is. Verder kan
het onzuiver zijn omdat het bijvoorbeeld niet door middel van hoogspanning plasmavlam in
gedestilleerd water is opgelost maar bijvoorbeeld in gewoon water dat onzuiverheden bevat zoals
chloor. Het zilver kan dan een chemische verbindingen vormen met bepaalde stoffen waardoor het
giftig wordt. Zo is zilverchloride (in grote hoeveelheden) zeer schadelijk voor het lichaam. Verder
wordt er op allerlei kwakzalverij websites uitvoerig mededeling gedaan over de gevaren van
langdurig gebruik van colloïdaal zilver, bijvoorbeeld in neusdruppels. Bij langdurig gebruik van
colloïdaal zilver zou argyrosis (argyria) kunnen ontstaan, zilververgiftiging. Volgens de sites wordt
de huid asgrijs en worden er zilverdeeltjes opgeslagen in organen. Er wordt ook melding gemaakt
van stoornissen in nierfunctie en neurologische afwijkingen. Echter, het gaat hier
hoogstwaarschijnlijk om een onzuivere zilveroplossing dat chemische verbindingen met andere
stoffen heeft gemaakt, die zeker in het geval het zilverchloride betreft schadelijk kunnen zijn,
althans bij blootstelling en/of inname van grote dosis. Overigens zijn voor backpackers flesjes met
colloïdaal zilver met chloor te koop bij diverse outdoor-winkels om drinkwater te zuiveren en in
zwembadwater kan ook zilver in combinatie met chloor gebruikt worden. Over de meest zuivere
vorm van colloïdaal nanozilver zijn (nog) geen giftige bijwerkingen (althans vanuit
wetenschappelijke publicaties) daarover bekend. Conclusie: Zuivere zeer kleine nano
gouddeeltjes kunnen diverse voordelige effecten hebben op een aantal kwalen. Nadelige
bijwerkingen zijn vooralsnog niet gevonden. Het kan een positieve invloed hebben op de geestelijke
gezondheid en het neurologisch systeem. Belangrijk is dat het hierbij gaat om nanogoud in de meest
zuivere vorm: verkregen door hoogspanning elektrolyse met zuiver 24 karaat goud elektroden in
gedestilleerd water. De kleur van hoge kwaliteit en concentratie colloïdaal goud is purper/paars.
Verder is de grootte van de gouddeeltjes bepalend voor het meest gunstige effect ervan. In ieder
geval dienen de deeltjes een grootte te hebben tussen de 2- 100 nanometer, hetgeen bij een
kwalitatief goede colloïdale oplossing veelal het geval is. In die vorm treden er (voor zover bekend)
geen nadelige bijwerkingen danwel schade op. Bij behandeling van tumorcellen met goud zijn de
nanodeeltjes het meest effectief. De basisfunctie van cellen wordt hersteld, waaronder die van
celdood die juist in tumoren niet meer functioneert. Tegelijkertijd is behandeling met
nanogouddeeltjes vele malen goedkoper dan behandeling met chemo en/of bestraling en heeft het
niet de schadelijke bijwerkingen daarvan. Ook zilverdeeltjes kunnen in bepaalde gevallen een
gunstig effect hebben op behandeling van bacteriën, schimmels en virussen. Daarbij dient ook de
meest zuivere vorm gehanteerd te worden, namelijk door hoogspanning elektrolyse van zuivere
zilverelektroden (.9999) in gedestilleerd water om te voorkomen dat bij inname van grote
hoeveelheden (permanente) schade veroorzaakt wordt door bijvoorbeeld chemische verbindingen
met chloor (zilverchloride). Bij inname c.q. gebruik van Colloïdaal nanozilver kan het zijn dat de
werking van gebruikelijke antibiotica mogelijk wordt geremd.