32 - Vrouwen van de bron

Vrouwen van de bron
lied 32
(lage vrouwenstem)
Zie die vrollie daor nou staon,
Stil en statig, waor vandaon?
‘t Water ook nog in gegaon.
Niemend zèt, niemend wèt wie ze zien.
(lage + hoge vrouwenstem)
Langzaam loop ik dichterbij,
‘k Heur hun lach ut mákt me blij.
Dag en nacht ik vuul me vrij,
Um te staon, um te gaon, heel misschien.
(mannen)
Neem mijn hand, heel stil nu, neem mijn hand,
Neem mijn hand, ik wil nu naar jouw land.
Waar dit sprookje echt bestaat,
Waar jouw bronzen hart weer slaat,
En heel even, licht gaat leven, in mijn droom.
(vr. hoog: neem mijn hand)
(vr. hoog: naar jouw land)
(+ man oeh)
(+ man aah aah)
(vrouwen)
Wie vertelt me hun verhaal?
Wie verstaot hun beeldentaal?
Niemend wèt dit allemaol.
Wie van ons, kent het brons aan de bron?
(lage + hoge vr.stem)
(vrouwen + spreekkoor)
Nooit nie zullen ze nog gaon,
Niemend wèt ook waor vandaon.
Vrèmd die vrollie die daor staon.
In ut brons, de vrouwen van de bron.
(mannen)
(vrouwen)
vrouwen van de bron, etc
vrouwen van de bron, etc
oe, aah haa,
vrouwen van de bron, etc
Neem mijn hand…. (etc)
Nooit nie zullen ze…. (etc)
Neem mijn hand…. (etc)
Niemend wèt ook…. (etc)
Waar dit sprook…. (etc)
Vrèmd die vrollie…. (etc)
Waar jouw bronzen hart weer slaat
En heel even, licht…. (etc) In ut brons, de vro…. (etc)
In ut brons, ’t zien de vrouwen van de bron.
Melodiebewerking en tekst: Peter van Hout