DE WOLKEN. DE WOLKEN DOOR HERMAN MIDDENDORP. De en de en wolken, de wolken, die drijven zoo laag, angstig scheemren de sterren; nacht is zoo diep als een raadslige vraag, de vrede, de vrede is zoo verre. De wolken, de wolken, die jagen zoo snel, als boden van toornende goden; en de glans van de maan is zoo koud en zoo schel als de star-witte lach van een doode. De wolken, de wolken gaan stormend voorbij, als machten, die onheil verzinnen; en de lach van mijn Lief is vergaan in geschrei; o God, wat moet ik beginnen.... 147