nieuwsbrief 9 “Osteopathic medicine is anatomy, anatomy and

OSTEOPATHIE
nieuwsbrief 9
“Osteopathic medicine is anatomy, anatomy and …. anatomy“
AT Still (grondlegger van de osteopathie)
BEWEGEN OF RUSTEN BIJ CHRONISCHE SPORTLETSELS?
Vaak krijgen we van sporters, die reeds lange tijd op de sukkel zijn met een
chronisch spier- pees- of gewrichtsletsel, de vraag of ze hun sportactiviteit al of niet
mogen verder zetten tijdens de behandeling.
Deze vraag is niet zomaar zwart-wit te beantwoorden, maar er zijn wel duidelijke
tendenzen.
Belangrijk is bij de anamnese te ontdekken of een externe factor (een val, een
voetverzwikking, nieuw niet-gepast schoeisel bij lopers, …) aan de basis zou kunnen
liggen van het probleem. Heeft deze externe factor een direct en locaal impact gehad
op de plaats waar ook nu nog de symptomatologie optreedt, of heeft deze laatste
zich als compensatie ontwikkeld op een andere plaats?
In geval van zulk trauma moet gekeken worden in hoeverre een echt letsel met
weefselbeschadiging nog aanwezig is of niet. Dit moet dan eventueel eerst gepast
behandeld worden.
In de meeste gevallen echter ontwikkelt de sporter zijn peesontsteking of
spiercontractuur zonder direct zichtbare aanleiding. Hij/zij heeft in zijn
trainingsprogramma niets veranderd, en toch treden er op een bepaald moment pijn,
bewegingsbeperkingen en/of ontstekingsprocessen op.
Logischerwijze mag je hier aannemen dat de sportactiviteit of de trainingsintensiteit
zelf niet de belangrijkste factor is van de klachten. Een holistische benadering bij de
diagnostiek wordt dan onontbeerlijk.
Ergens betekent het zeker dat de sporter op een punt gekomen is dat zijn lichaam
niet meer voor 100 % goed functioneert. Door de fysieke belasting is het logisch dat
bij deze persoon de symptomen zich manifesteren in het spier- en gewrichtsstelsel.
Bij een kasseilegger zullen dan misschien eerder rugklachten ontstaan en bij de
bediende eerder nekklachten of een muisarm.
Praktijk voor Osteopathie Rik Hoste DO
Leeuwentandstraat 16, 8200 Brugge 050 387892
[email protected]
www.hosteopathie.net
Ontstekingswerende medicatie in combinatie met rust is meestal niet zinvol en vaak
nadelig. De medicatie dekt het probleem tijdelijk toe en onderdrukt ook de eigen
weerstandsmechanismen van het lichaam. Daardoor ontstaat vaak na stopzetting
van de medicatie terug dezelfde klacht.
In de osteopathische behandeling zoeken we hoe het lichaam in zijn geheel
functioneert met alle interne en externe invloeden en proberen zo het
aangrijpingspunt te vinden dat het probleem veroorzaakt. Van hieruit behandelen we
om het lichaam terug in evenwicht te brengen.
Vooral de osteopathische diagnostiek en de mate van disbalans van het lichaam
zullen bepalen in welke mate de sportactiviteit mag verder gedaan worden of niet.
Men spreekt dan ook soms van een actieve rust. Daarbij is de trainingsactiviteit niet
maximaal (want het lichaam is uit evenwicht en moet zich bovendien terug
aanpassen aan de regulerende veranderingen na de osteopathische behandelingen),
maar toch voldoende om het lichaam te prikkelen om met de nieuwe situatie terug te
leren omgaan. Deze stimuli zijn belangrijk voor het herstelproces, dat dan ook tot een
volledige genezing zal leiden.
Aanvankelijk kan de hervatting van de sport wat met ups en downs gepaard gaan,
maar bij een chronisch probleem is dit niet abnormaal. De resultaten op langere
termijn zijn uiterst positief.
OSTEOPATHIE EN …
PERSISTERENDE LAGE RUGPIJN NA BEVALLING
Epidemiologische studies wijzen uit dat heel wat vrouwen (studies geven cijfers die
variëren van 9 tot 50%) na een bevalling blijvend lage rugklachten ontwikkelen.
Conservatieve behandelingen (rust en medicatie) brengen geen significant positief
resultaat.
Daarom onderzochten Recknagel en Roß in 2007 de effecten van een
osteopathische behandeling bij vrouwen die na een zwangerschap en bevalling lage
rugklachten hadden. 40 vrouwen namen deel aan de studie. Allen hadden ze sinds
de bevalling (maximaal 2 jaar geleden) minstens 3 maanden last ter hoogte van de
lage rug. De helft van de groep werd osteopathisch behandeld, de andere helft
diende als controlegroep.
Na 5 osteopathische behandelingen was de pijnintensiteit in de behandelingsgroep
gedaald met 70%, terwijl dit in de controlegroep slechts 4% was. Ook de
functionaliteit in het dagelijkse leven was met 62% verbeterd, terwijl de controlegroep
geen verandering aangaf.
Deze studie toont ons eens te meer het positief effect van osteopathie, in dit geval bij
een doelgroep, waar conservatieve therapie weing soelaas brengt en de patiënt vaak
te horen krijgt: ‘Dit is normaal’, ‘Je moet dit aanvaarden’ of ‘Na verloop van tijd zal het
wel minderen’.
Praktijk voor Osteopathie Rik Hoste DO
Leeuwentandstraat 16, 8200 Brugge 050 387892
[email protected]
www.hosteopathie.net