Het grootste menselijk orgaan

Friesch Dagblad, 12 december 2016, pagina 16.
Het grootste menselijk orgaan
Tot op de huid
Christiaan Bakker, dermatoloog bij Nij Smellinghe
D
r. Mollers schreef zijn
column vol passie, met
huid en haar. Misschien
heeft hij u daarom wel naar mij
verwezen, een dermatoloog. Een
andere dokter in hetzelfde Nij
Smellingher jasje. En niet alles is
direct een verbetering. De foto met
het mooie golvende haar naast de
column is vervangen door eentje
met een biljartlaken.
Maar met de schrijverswissel
krijgt u er wel een halve Fries voor
terug. De roots van mijn grootmoeder gaan terug naar Bozum en die
van haar man naar Formerum,
Terschelling. Mijn (levens)reis naar
deze column begon opmerkelijk
genoeg diep in het Zuiden.
Mijn ouders trokken als jongvolwassenen door het land en
hebben een periode in Sittard (vier
provincies naar beneden) vertoefd.
Aldaar ben ik tussen de zachte g’s
ter wereld gekomen. Toch zult u
geen Limburgse tongval op de poli
horen, want vanaf mijn tweede
levensjaar verhuisden we naar
regio Rotterdam. Nog ver weg,
maar al iets dichterbij het mooie
Friesland.
Pas toen ik begon met de opleiding dermatologie in het UMC
Groningen, stond ik echt aan de
Friese grens. Op de racefiets flirtte
ik weleens met het geweldige ‘de
laatste Stuiver’. En op stage in het
MCL liet de Arriva-trein mij dagelijks verwonderen over de interessante, maar voor mij onverklaarbare, vertaling van De Westereen:
Zwaagwesteinde. En nu ben ik dan
aangeland in Drachten voor mijn
werk als dermatoloog. En wat
houdt dat dan precies in?
Wat de handen zijn voor een
chirurg, zijn de ogen voor een
dermatoloog. Ander vak, andere
ervaringen. Alhoewel, dertig jaar
geleden was het vak van dermatoloog een puur zogeheten ‘kijkend’
vak. Tegenwoordig is het door de
tsunami van huidkanker een kijkend - snijdend vak geworden. De
huid is een fascinerend en verreweg het grootste orgaan van het
Wat de handen zijn
voor een chirurg,
zijn de ogen voor
een dermatoloog
menselijk lichaam met een omvang van twee vierkante meter.
Maandelijks vernieuwd deze
huid zich geruisloos. Het enige wat
u eventueel van deze ‘rui’ merkt,
zuigt u op in de stofzuiger. De huid
beschermt u tegen koude, infectie
en is waterdicht. Daarbij is de huid
ook nog een fabriek: als de zon
schijnt, maakt de huid beschermend pigment aan (u wordt bruin).
En plaatst het pigment als een
soort parasol bovenin de cel. Verder maakt het zelf vitamine D. Tot
slot, is de huid op sociaal vlak
belangrijk, want het is het eerste
dat we van elkaar zien.
Ik hoop u dan ook in deze column in de huid van de dermatoloog te laten kruipen en een beeld
te geven van ons altijd boeiende
vak en ontwikkelingen in de zorg.