Het Arsenaal Rond de in het begin van de 14e eeuw aangelegde havens begon het stadje Vlissingen zich langzaam maar zeker te ontwikkelen. De Voorhaven (nog bestaand) en de Koopmanshaven (huidige Bellamypark) waren bestemd voor de handelsvaart terwijl in de Achterhaven (huidige Spuistraat) de vissersschepen lagen. Doordat de handel met Engeland en Frankrijk sterk toenam en ook de haringvangst een steeds grotere rol ging spelen konden de oude havens deze progressie niet meer aan en moest worden omgezien naar een havenuitbreiding. Bovendien fungeerde Vlissingen toen reeds als thuishaven voor kaapvaarders. Het gebied ten oosten van de Koopmanshaven (tussen het huidige Groenewoud en de zeedijk) was een braakliggend stuk grond dat toebehoorde aan het Westsouburgs Ambacht, hetgeen zich als een schil rond Vlissingen uitstrekte. Volgens de toenmalige Heer van Vlissingen, Philips van Bourgondië, een uitgelezen mogelijkheid om op die plaats een nieuwe haven te laten graven en vervolgens opdracht verstrekte om het gebied te annexeren. In moderne termen heet dit een herindeling. Om dit havenproject te financieren verkreeg de stad het privilege van de haringtol. Alle haring, gevangen tussen Westkapelle en Welsingehaven (bij Rammekens), mocht alleen in Vlissingen aangevoerd en verkocht worden. Aan de zeezijde van de in 1443 gereedgekomen haven ontstond een landtong waar nu het Attractiecentrum gevestigd is. Als afscheiding tussen de Voorhaven en de nieuwe haven werd een rondeel aangelegd, terwijl aan de noordzijde in de loop der tijd nieuwe bebouwing ontstond met straten zoals de Nieuwendijk en de Nieuwstraat. Op de eerdergenoemde landtong ontstond later een complete woonwijk die “De Oude Timmerwerf” werd genoemd. In het begin van de 17e eeuw was er ondermeer de lijnbaan van de gebroeders Lampsins gevestigd. De beroemde zeeheld Michiel Adriaenszoon de Ruyter zag in die wijk waarschijnlijk het levenslicht en draaide in zijn kinderjaren aan het grote wiel op de lijnbaan van de Lampsins. Vlissingen, circa 1743 Franse tijd Napoleon onderkende als geen ander de militair-strategische positie van Vlissingen aan de monding van de Westerschelde. Ondanks het verdrag van Den Haag uit 1795, waarin keurig stond opgetekend dat de Fransen in Vlissingen een garnizoen mochten legeren en dat de havens door beide landen gebruikt mochten worden, deed Napoleon alsof hij de totale heerschappij over de stad had verkregen. Samen met Antwerpen vormden de Vlissingse havens immers een prachtige uitvalsbasis naar Engeland waarmee de Fransen in oorlog waren. Om een dergelijke invasie te voorkomen voerden de Engelsen in 1809 een aanval uit waartegen de Franse verdediging niet bestand was. Door Zeeuwse koortsen geplaagd moest de Engelse bezetter zich echter later dat jaar terugtrekken zodat de Fransen de heerschappij weer konden opeisen. Napoleon was woedend over deze overrompeling en gaf opdracht Vlissingen enorm te versterken om een herhaling te voorkomen. Rond de stad ontstond een ring van fortificaties, de wallen werden versterkt en zelfs een complete woonwijk moest worden gesloopt om er een militair hospitaal op te bouwen. Dit betekende het einde van de woonwijk “De Oude Timmerwerf”. Het hospitaal kon echter niet meer worden gebouwd omdat Napoleon zijn Waterloo vond. In 1814 was de Franse tijd voorbij. Arsenaal Op kosten van de nieuwe Nederlandse staat werd op de plaats van het geplande Franse hospitaal in 1823 een arsenaal gebouwd. De begane grond diende als ruimte voor exercitie- en gymnastiekoefeningen en als bergplaats voor de compagniekarren en de brandspuit. De bovenverdieping deed in de zomer dienst als logiesruimte en in de winterperiode als scherm- en schoollokaal voor een tweetal compagnieën van het in de Willem III-kazerne gehuisveste bataljon infanterie. In 1993 gingen officieel de deuren open van het Attractiecentrum “Het Arsenaal” voorzien van een uitkijktoren met een fantastisch uitzicht over de stad en de Westerschelde. Ook kijkt deze uit naar de nieuwe haven uit 1443, tegenwoordig De Ruyterjachthaven, maar bij de echte Vlissingers beter bekend als Engelse haven of Vissershaven. Vissershaven en Arsenaalterrein, circa 1930