Patiënt hoeft bij de verhuis zijn eigen bed niet uit

ctualiteit
De Grote Verhuis van AZ Groeninge
1
Patiënt hoeft bij de verhuis
zijn eigen bed niet uit
Door de fusie- en bouwgolf verandert het ziekenhuislandschap in ons land grondig.
Nieuwbouw, renovatie, het openen en sluiten van ziekenhuizen is dagelijkse kost geworden.
Bij AZ Groeninge Kortrijk is dat hele proces bijna rond. 71 diensten, afdelingen en centra zijn
aan het verhuizen, een verhuis die op 21 november 2016 begon en op 14 april 2017
afgelopen zou moeten zijn.
patiënten, 150 artsen en
gerust in, dit valt buiten de dagelijkse
670
Désirée De Poot
9
8
7
2.000 medewerkers... een
verhuis van die omvang
moet bijzonder goed gepland worden.
Alles gebeurt ook niet in één keer: dialyse
en nefrologie trokken op 21 november
deze hele verhuisoperatie op gang, intensieve zorgen en traumatologie zullen ze
op 14 april afsluiten.
De patiënten werden in drie groepen
onderverdeeld, vertelt Veerle De Wispelaere
van AZ Groeninge: mobiele patiënten
(vb psychiatrie), bedlegerige en rolstoelpatiënten en tot slot ‘risico’patiënten die
niet goed genoeg zijn voor gezamenlijk
vervoer (vb palliatieve). “De mobiele
patiënten worden met minibusjes vervoerd. Voor de bedlegerige patiënten
hebben we een unicum voor België: de
mobiele patiëntenkamer. Wij haalden
de mosterd in Nederland. Daar hebben
ze ervaring met dit soort patiëntenkamers. Daarbij wordt een grote vrachtwagen volledig ingericht voor patiëntenvervoer, met dezelfde medische
inrichting als een klassieke ambulance,
dus ook AED, reanimatiekoffer, zuurstofflessen, aspiratietoestellen en – als
extraatje, speciale verwarming en verlichting en een groot beeldscherm dat
verbonden is met een camera vooraan in
de bestuurderscabine. Op die manier
kunnen de bedlegerige patiënten mee
volgen hoe de vrachtwagen rijdt.”
Wij volgen de bedlegerige mevrouw
Hilde Vindevogel. Tussen het vertrek op
haar patiëntenkamer op de campus Reepstraat en de installatie op de nieuwe
campus Kennedylaan liggen exact 45
minuten. Mevrouw Vindevogel is er niet
6
8
routine, maar – zoals ze zelf zegt – iedereen is zo vriendelijk en geruststellend dat
het wel moét goed komen. Twee vrijwilligers brengen haar naar de benedenverdieping waar ze met drie andere
patiënten een paar minuten in de
verwarmde vertrekzone moet wachten
vooraleer ze in bed in de mobiele patiëntenkamer wordt gerold. Haar bagage wordt
apart meegevoerd, behalve wat persoonlijke spullen die ze onmiddellijk kan meenemen. Vier patiënten kunnen tegelijkertijd vervoerd worden. In minder dan
10 minuten is de mobiele patiëntenkamer
klaar voor vertrek. De patiënten die vertrekken, worden voor het vertrek nog eens
ingescand. Twee verpleegkundigen (een
spoedverpleegkundige en een verpleegkundige van de dienst van de patiënt)
blijven tijdens het transport in dezelfde
ruimte als de patiënten. De vrachtwagen
krijgt de begeleiding van drie gemotoriseerde agenten die zorgen voor een vlotte
doorgang door het ochtendverkeer. “Als
er risicopatiënten zijn, dan beperken we
het vervoer tot twee patiënten en begeleidt ook een arts het vervoer of gebeurt
het vervoer individueel met een klinimobiel”, verduidelijkt Veerle De Wispelaere.
Bij aankomst staat een nieuwe ploeg
vrijwilligers klaar om de patiënten onmiddellijk naar de juiste kamer te brengen. De
patiënten worden, van zodra zij de mobiele
patiëntenkamer verlaten hebben, opnieuw
ingescand. De vrijwilligers zijn gebriefd en
weten meteen wie naar welke unit moet.
Precies 45 minuten later ligt mevrouw
Vindevogel in haar vertrouwde bed in haar
nieuwe kamer in het nieuwe ziekenhuis. ●
5
2
3
4