uitvindingen 1ste wereldoorlog gifgas dieptebom drones

5vzb
lien standaert & robin gilbert.
uitvindingen 1ste
wereldoorlog
uitvindingen uit de 1ste wereldoorlog www.picozone.nl
uitvindingen 1ste
wereldoorlog
dieptebom
De eerste keer dat gifgas ´succesvol´ werd
gebruikt tijdens een oorlog was op 22 april
1915 bij Ieper. De Duitsers sproeiden
chloorgas in grote cilinders waardoor het
gas de Franse loopgraven inblies. Korte tijd
na deze aanval beschikten ook de
geallieerden over chemische wapens. Het
gebruik van gas leidde bovendien tot een
andere nieuwe uitvinding die kenmerkend
werd voor de Eerste Wereldoorlog: het
gasmasker.
gifgas
drones
De Duitse onderzeeboten, U-boten, waren
een groot gevaar voor de geallieerden in de
Eerste Wereldoorlog. Miljoenen tonnen aan
vracht gingen verloren door de aanvallen
van de onderzeeërs en duizenden
zeelieden stierven. Als oplossing voor de
onderzeeërs bedachten de geallieerden de
zogeheten dieptebom. Deze dieptebommen
waren onderwaterbommen die vanuit een
schip werden afgevuurd. In 1913 werd het
eerste ontwerp voor een dieptebom
gemaakt, maar pas op 22 maart 1916 werd
de eerste Duitse onderzeeër door een
dieptebom vernietigd.
De Amerikaanse marine ontwikkelde in
1916-1917 de eerste onbemande drone.
Elmer Sperry en Peter Hewitt wilden
aanvankelijk een onbemande vliegende
bom maken, maar hun drone bleek te
onnauwkeurig hiervoor. De drone was
voorzien van gyroscopen en barometers om
de hoogte te bepalen en werd voor het
eerst getest op Long Island op 6 maart
1918. Het besturen van de drone bleek
lastiger dan gedacht en na jaren van
ontwikkeling besloot de Amerikaanse
marine in 1925 het drone-project stop te
zetten
Door de miljoenen slachtoffers die de oorlog
maakte op het slagveld was er grote
behoefte aan medische apparatuur in het
oorlogsgebied. Röntgenstraling was een
relatief nieuwe uitvinding van rond de
eeuwwende en de apparatuur waarmee
scans gemaakt konden worden waren
zwaar en groot. Het was Marie Curie, beter
bekend als Madam Curie, die de
röntgenapparatuur al vroeg in de oorlog
mobiel wist te maken. Ze installeerde de
apparatuur in auto’s en kleine vrachtwagens
en ging zo langs de frontlinies. Deze
wagens werden ook wel petites Curies
genoemd.
Alhoewel er al eeuwenlang wapens werden
gebruik die vuur gooiden werd de moderne
vlammenwerper pas echt ingezet in de
Eerste Wereldoorlog. In 1901 had de Duitse
Richard Fiedler het officiële ontwerp
gemaakt en in 1911 werd er voor het eerst
geëxperimenteerd met vlammenwerpers.
De vlammenwerpers bleken een succesvol
wapen in de loopgravenoorlog. Waar
granaten de bunkers van de vijand volledig
vernietigden, zorgde het vuur wel voor de
dood van de vijand maar bleven de
schuilplaatsen intact. Dit kwam de Duitsers
goed uit omdat deze bunkers daarna door
hen gebruikt konden worden. De eerste
keer dat de vlammenwerper door Duitse
troepen werd ingezet was bij de Slag bij
Verdun in februari 1915.
Mobiele
röntgenapparatuur
vuurwerpers
lichtspoorkogels
hydrofoon
Een groot probleem tijdens de Eerste
Wereldoorlog was het slechte zicht in de
nacht. Beschietingen in de nacht waren
veelal mislukkingen, doordat de schutter en
zijn doelwit niet kon zien en niet kon zien of
zijn kogel iets raakte. Een belangrijke Britse
uitvinding bracht een einde aan dit schieten
in het niks: de lichtspoorkogel. De kogel
werd voorzien van een kleine hoeveelheid
ontvlambaar materiaal waardoor er een
lichtspoor ontstond wanneer de kogel werd
afgeschoten. Bij de eerste experimenten
met de lichtspoorkogels in 1915 waren de
lichtsporen nog onduidelijk en hielden ze
slechts 100 meter aan, maar in 1916 kwam
hier verbetering in. De .303 SPG Mark VIIG
kogel die in 1916 werd ingezet zorgde voor
een scherpe lijn van groen-wit licht. De
kogels werden met name populair voor het
neerschieten van Duitse zeppelins.
Om een dieptebom succesvol in te zetten
was het wel nodig om de vijandelijke
onderzeeërs te lokaliseren. De hydrofoon
bood uitkomst. De eerste versie van de
hydrofoon werd gemaakt door de Canadees
Reginald Fessenden in 1914, aanvankelijk
om ijsbergen te lokaliseren naar aanleiding
van het zinken van de Titanic. De Fransman
Paul Langevin en de Rus Constantin
Chilowsky perfectioneerden de hydrofoon
zodat deze zowel de locatie als de richting
van onderwaterobjecten kon bepalen. In
april 1916 lukte het voor het eerst om met
succes een Duitse onderzeeër op te sporen
door gebruik van de hydrofoon.