- Scholieren.com

4.1 van stad tot wereldrijk
Het ontstaan van Rome
Hoe en wanneer Rome is ontstaan, weten we niet precies, maar archeologen hebben er
resten van landbouwdorpen gevonden uit omstreeks 750 v.C. deze dorpen groeiden naar
elkaar toe en werden uiteindelijk een stad. Rome is gebouwt.
Het ontstaansgeschiedenis van Rome
Toen Rome een belangrijke stadstaat was geworden, vonden de romeinen dat hun stad
een roemrijkere ontstaansgeschiedenis moest hebben, er ontstonden toen veel
verhalen. Heel popuplair was het verhaal van Romulus en Remus uit omstreeks
200 v.C. Het gaat over een koning die heet Numitor een wolvin vindt
de babytweeling Romulus en Remus in een mandje aan de oever van
de rivier de Tiber. Ze zoogt de baby's met haar eigen melk. Zo
overleven Romulus en Remus. En later vindt een herder de baby's.
Die voedt ze op als zijn eigen kinderen. Aan de rivier de Tiber,
waar de wolvin de tweeling vond, bouwen Romulus en Remus
later een stad. En die stad noemen ze Rome. Het werd het
officiële stichtingsverhaal van Rome.
Het bestuur van Rome
Vanaf de stichting van Rome was Rome een koningkrijk, maar na problemen met koning
Tarquinus Superbus werdt Rome in 509 v.C. republiek. Voor het bestuur koos de romeinse
volksvergadering 2 mannen die consult werden genoemd, zij werden bij hun taak geholpen
door senatoren.
De gallische oorlogen
De Gallische Oorlogen waren een reeks van veldtochten
die gevoerd werden door de Romeinse onsul Julius Caesar
tegen verschillende Gallische stammen. Het duurde van 58
v.Chr. tot 51 v.Chr. De Romeinen vielen ook Britannia en
Germanië aan, maar deze expedities ontwikkelden zich
nooit tot zeer grote invasies. De Gallische Oorlog mondde
uit in de beslissende Slag bij Alesia in 52 v.Chr., waarin een
complete Romeinse overwinning resulteerde in de uitbreiding van de Romeinse
Republiek over heel Gallië. De oorlog maakte de weg vrij voor Julius Caesar om de enige
heerser van de Romeinse Republiek te worden.
Hoewel Caesar deze invasie portretteerde als een defensieve, preventieve
actie, zijn de meeste historici het eens dat de oorlog in de eerste plaats
werd gevochten om Caesars politieke carrière te stimuleren en om zijn
enorme schulden af te betalen. Toch was Gallië van een groot militair
belang voor de Romeinen, want ze waren al verschillende keren
aangevallen door inheemse stammen beiden zowel van Gallië en van verder
naar het noorden. Het veroveren van Gallië stond Rome toe om de
natuurlijke grens van de Rijn te beveiligen.
Deze veldtocht wordt beschreven door Julius Caesar zelf in zijn boek
Commentarii de Bello Gallico, dat de belangrijkste historische bron van het
conflict is. Dit boek is ook een meesterwerk van politieke propaganda,
want Caesar was zeer geïnteresseerd in het manipuleren van zijn lezers in Rome om hem
te steunen.
In 218 v.C
De romeinen begonnen met veroveringen van
gebieden in Oost-Spanje
(Carthago liet het er niet bij zitten, Generaal Hannibal
trok met een leger met 37
olifanten langs de kust. Daarna ging hij via de Alpen
Italië binnen, waar hij zich
oprukte tot aan de stadsmuren van Rome. Met veel
moeite wisten de Romeinen de Carthagers te verslaan)
Tussen 350 en 270 v.C.
In 241 v.C
In 146 v.C.
De romeinen veroverden bijna het hele vaste land
van Italië.
Rome bemachtigde Sicilië na een lange en felle
strijd.
Een Romeins leger veroverde Carthago en
verwoestte. De Carthaagse gebieden werden deel
van het romeinse rijk, het Imperium Romanum.
4.2 De romeinse samenleving
Arm en Rijk
De patriciërs waren de rijkste, in Rome ook wel de bestuurders. Zij kozen namelijk de
senatoren en consuls. De patriciërs bepalen ook wat er in de rest van het land gebeurt.
Arme mensen in Rome werden proletariërs genoemd, ze hadden meestal alleen in een
kazerne 1 kamer met strozakken als bed en een emmer als wc. Sommige patriciërs
dachten daardoor dat ze in opstand zouden komen. Ze hielden hun daarom tevreden met
brood en spelen
Je kon jezelf opgeven als slaaf als je geen geld meer had het geld wat je
kreeg was afhankelijk van wat je kon,was je leraar dan verdiende je
meer dan tuinman.vrouwen waren meestal voor het huishouden.
Slaven werden vaak slecht behandeld maar somige ook beter dan
arme mensen in Rome.
boeren
Het Romeinse Rijk leeft eigenlijk van de landbouw. De schrijver Cato schreef: Uit de boeren
komen de stoerste mannen en de flinkste soldaten voort, het werk dat zij doen is het
eerlijkste en het beste waar je geld mee kunt verdienen. De boer moet daarom
ruimschoots geacht en geprezen worden.
Als boer had je het niet super slecht. Je kon bijvoorbeeld belasting met graan
of andere landbouwproducten betalen. Ook leefden de mensen in de stad van
landbouw dus je verdiende ook niet slecht. In de landbouwstedelijke
samenleving van het Romeinse rijk was de stad het centrum van de handel.
Toch waren er grote economische verschillen. Als boer had je een groot
probleem als je oogst mislukte, dat kan je veel geld kosten. De arme boeren
gingen naar de stad. De arme stedelingen waren afhankelijk van de rijken, die
zorgde dat ze een baan kregen en dus ook geld om van te leven.
Een groot deel van de bevolking was toen slaaf zoals: de buitenlanders (zij hadden daar
niks te zeggen), slaven, Romeinen (ze hadden niet genoeg geld en de enige manier om
voor hun familie te zorgen was zichzelf of hun kinderen als slaaf aan te bieden.
Spartacus
Spartacus was hulpsoldaat in het romeinse leger. Toen hij daarna ging roven, werd hij door
de Romeinen opgepakt en veroordeeld tot slavernij. Hij werd verkocht aan
een gladiatorenschool in Capua. In 73 v.C. wist hij te ontsnappen met 70
medegladiotoren.Met een verassings aanval wist hij het leger te verslaan. Tot
schande van de romeinen maakte Spartacus hun onderscheidingstekenen
buit, waaronder een adelaar. Maar toen zette Rome nieuwe legioenen in
onder leiding van generaal crassus. Hij joeg het slavenleger naar het Zuiden
van Italie waarbij de slaven heel wat verliezen moesten incasseren maar ze
gaven niet op! In de zuidpunt van Italie werden de slaven uit elkaar geslagen.
In bendes plunderden ze het land, maar de bendes werden één voor één
vernietigt noor de Romeinen. In een van deze gevechten stierf ook Spartacus, die had
besloten te vechten tot de dood. Zijn lichaam werd nooit gevonden. De Romeinen hielden
6000 slaven levend voor een afschrikwekkend spektakel. Langs de weg van Capua naar
Rome werd om de 100 passen een slaaf vastgespijkerd aan een houten kruis. De lichamen
bleven hangen tot ze dood en verrot waren.