Drie eenheid

Drie eenheid?
Het Latijnse woord voor drie-eenheid is trinitas, een samentrekking van "Tri" (drie) en
"Unitas" (eenheid). Het woord wordt gebruikt binnen het christendom/ de christelijke kerk. In
de kerkgeschiedenis is het voor het eerst gebruikt door Tertullianus (160-220). Hij gebruikte
in zijn boek tegen Praxeas de uitdrukking 'trinitas' om de godheid aan te duiden. God is,
volgens Tertullianus, één wezen in drie personen oftewel God is drie-enig. Hij formuleerde
dat als volgt: tres personae una substantia. Drie-eenheid wordt ook wel triniteit genoemd.
In het woordenboek der oudheid, deel 3, pag. 2992, merkt G. Bartelink het volgende op:
In Adversus Praxean polemiseert Tertullianus tegen Praxeas ... en behandelt de leer van
de Drie-eenheid. Voor het eerst komt hier de term trinitas voor.
Tertullianus is, zoals vele christenen in de vroege kerk, in Carthago, een Noord-Afrikaanse
stad in het huidige Tunesië, als zoon van een Romeinse officier (centurio) geboren.
Vermoedelijk is hij ook een ver familielid van Arius. Rond 190, op ongeveer 30 jarige
leeftijd, werd hij overtuigd Christen.
Ergens tussen 207 en 213 wordt Tertullianus lid van de sekte der Montanisten. Hij verdedigde
deze sekte in de vroege kerk met inzet van zijn gehele persoon. grote verdienste ligt daarin dat
hij de christelijke theologie in rapport bracht met de Latijnse wereld. Hij vertaalde ook talrijke
christelijke teksten uit het Grieks in het Latijn Vele latere verklaringen van het Onze Vader
zijn ten diepste van hem afhankelijk. Tertullianus is in hoge ouderdom gestorven, ergens
tussen 220-240.
Het montanisme is een stroming in de kerkgeschiedenis. De aanhangers worden
montanisten genoemd. Het zijn volgelingen van Montanus (overleden ongeveer 195). Zij
legden sterk de nadruk op de wederkomst van Christus. In hun gedachten was de wederkomst
zeer nabij.
In het montanisme was de profetie (droomduidingen, extase-ervaringen) een kenmerkend
element, hetgeen op zich niet verrasend is gezien het van een snel naderend einde van de
wereld uitging.. De positie, die Montanus en profetes Priscilla voor zich opeisten was
daarentegen wel bijzonder. Montanus zag zich als de laatste definitieve openbaring, die
Christus daarmee oversteeg. Priscilla meende dat er na haar geen profetes meer zou komen,
maar slechts het einde. Het gaat hier dus om twee mensen, die een exclusieve relatie met de
Heilige Geest meenden te hebben.
De terminologie 'drie-eenheid' wordt niet letterlijk in de Bijbel gebruikt, noch in het Oude,
noch in het Nieuwe Testament, hoewel de formeleringen Vader, Zoon en Heilige Geest er wel
in voorkomen. Zo geeft bijvoorbeeld de Statenvertaling 1 Johannes 5:7 en 8 als volgt weer:
Want Drie zijn er, Die getuigen in den hemel, de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en
deze Drie zijn Een En drie zijn er, die getuigen op de aarde, de Geest, en het water, en het
bloed; en die drie zijn tot een. *** Komen we op terug***
Verkenning
Het christelijk geloof is monotheïstisch, (van het Grieks monos: één en theos: god) het
bestaan van 1 God. In het Oude Testament vinden we de tekst ( Deuteronomium hoofdstuk 6
vers 4): Hoor Israël, De HERE is onze God de HERE is één!.
Jezus, de hoofdfiguur van het Nieuwe Testament en de belangrijkste persoon in het
christendom, nam -zelf jood zijnde- deze getuigenis expliciet over (Marcus 12 vers 29).
Toch is in het christelijk geloof ook sprake van God als de Vader, de Zoon en de Heilige
Geest. Reeds in de vroege christendom wordt over de Vader, de Zoon en de Heilige Geest
gesproken. De doopformule spreekt (naar aanleiding van Mattheüs 28 vers 19) over een doop
in Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest.
In de geschriften van de Apostolische Vaders (mannen na de apostelen NT) wordt niet alleen
aan God de Vader, maar ook aan de Jezus, die men als “de Zoon” beschouwt, eer bewezen.
Dit was voor niet-christenen een wonderlijke zaak. Een strikt menselijke persoon wordt niet
aanbeden noch binnen het jodendom noch binnen de islam.
Niet-christenen stelden vragen aangaande dit spreken over God als Vader, Zoon en Heilige
Geest en aangaande het aanbidden van Jezus. Een bekende joodse schrijver die hieromtrent
vragen had was de jood Tryphon (tweede eeuw na Christus). Justinus de Martelaar (gedood in
165) was zijn tegenstander.
In deze context waren de christelijke theologen genoodzaakt zich te verdedigen.
Zo kwam het trinitarisch vraagstuk op de agenda te staan. Hoe moest God worden gezien? Is
God één of is God drie? De drie-eenheid (of triniteit) van God is daarom een belangrijk thema
in het christendom.
Tot de vierde eeuw was dit onderwerp een bron van verhitte theologische debatten tussen
verschillende christelijke stromingen waarbij de opvattingen van diegenen die het onderspit
moesten delven als ketterijen werden beschouwd en de meningen van de overwinnaars als
dogma werden vastgelegd. (aan geen discussie meer onderhevige leerstelling)
De leer van de goddelijke drie-eenheid werd in de vierde eeuw tot dogma verheven. Definitief
werd de leer van de drie-eenheid vastgesteld op het Concilie van Chalcedon in 451 na Chr..
De uiteindelijke discussie ging over hoe men de verhouding van de Zoon ten opzichte van de
Vader moest omschrijven. Enerzijds was daar de Griekse term homoiousios (gelijk in wezen,
gelijke substantie), anderzijds de term homoousios (hetzelfde wezen, dezelfde substantie). De
eerste term liet ruimte voor speculaties over de verhouding tussen de Vader en de Zoon, de
tweede niet. Met de leer van de drie-eenheid samenhangend en daarvan onderdeel uitmakend
is de twee-naturenleer van de Zoon. Die houdt in dat de Zoon zowel mens als God is en dat
kwam het beste tot uiting in de tweede term homoousios Het is dan ook vanwege dit gegeven
dat deze term de overwinning heeft behaald op het Concilie van Chalcedon**. Het dogma
luidt dat de God bestaat uit God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest en dat deze
drie Personen (personae) weliswaar zijn te onderscheiden maar niet zijn te scheiden, oftewel
God is Eén.
Verschillende formulering
De Arianen, de aanhangers van de priester Arius, achtten de Zoon van een lager niveau dan
de Vader. (Is verdwenen)
De monofysitische kerkgemeenschappen hadden theologische bezwaren hadden tegen de
twee-naturenleer van Christus; zij geloven dat de Zoon slechts één godmenselijke natuur
heeft.
Vele kerken in het Midden-Oosten en directe omgeving hangen deze leer aan. Voorbeelden
zijn: de Syrisch-orthodoxe Kerk, de Armeens Apostolische Kerk, de Koptisch-orthodoxe
Kerk en de Ethiopische Kerk. Feitelijk spreken deze kerken van Miophysitisme, waarmee
"mios" (complexe eenheid) wil weergeven, dat in Christus de God-menselijke natuur is
verenigd.
de Kerk van de Heiligen van de Laatste Dagen - de Mormoonse Kerk. Deze beweging leert
dat God een fysiek lichaam heeft. Zij baseert zich voor deze leer op Genesis 1:26 waar God
zei: "Laat ons mensen maken naar ons beeld, als onze gelijkenis." De leer van deze kerk komt
erop neer dat er drie goden zijn: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Het unitarisme is de vorm van het christendom die de doctrine van de drie-eenheid ontkent
en gelooft dat God slechts in één persoon bestaat. Zij ontkennen de menswording van God in
Jezus, er is één god bestaande uit één persoon: de Vader. De Messias is de Zoon van God,
maar niet God zelf: hij was evenmin pre-existent. Jezus Christus is een sterfelijk mens,
onderworpen aan de Heilige Geest.
Deïsme is een godsdienstfilosofie, die leert dat er weliswaar een persoonlijke God of godheid
bestaat die de wereld en de wetten van de natuur geschapen heeft, maar dat Hij zijn schepping
daarna heeft losgelaten. Hij is onderscheiden, maar ook gescheiden van de wereld en oefent
daar geen invloed meer op uit. Volgens deze visie is God niet antropomorf, antwoordt Hij niet
letterlijk op gebed en verricht Hij geen wonderen.
Het is bekend dat er enkele stromingen en bewegingen binnen het grote Christendom zijn die
niet geloven in de Drie-eenheid, zoals o.a. de Jehovah's Getuigen. Zij leren dat Jehovah de
eeuwige God is, Jezus Christus is door Hem geschapen en tot een goddelijk persoon naast
Hem verheven en de Heilige Geest is de uitstraling van kracht van Jehovah. God en Jezus
apart met een gesamenlijk doel en door de geest gemeenschap (Joh.3:13 en 6:38, Joh.1:18 en
6:44, Rom.1:7 en 1 Thess. 4:14)
Pinkster/evangelische gemeente de leer van de Drie-eenheid stelt vast dat er één God
is die bestaat in drie personen. Concluderend: Jezus erkende en eerde zijn Vader in de hemel
als God, wist zichzelf de Zoon van God en introduceerde de Heilige Geest als een goddelijk
persoon die in zijn plaats zou komen, lees Johannes 14:26; 15:26. Er zijn dus drie personen in
de Godheid, tezamen één God (vloeibaar, vast, gas). Elk persoon heeft persoonlijke
eigenschappen (verstand,wil,gevoel Rom 8:27 1Kor 12:11 Efez. 4:30)
Daaraan gekoppeld wordt ook als even vanzelfsprekend aanvaard, dat onze Heer Jezus er al
vanaf de eeuwigheid als Goddelijk Persóón is geweest (de zo genoemde pre-ëxistentiegedachte). A.d.h.v. Joh.1:1-11 en Gen.1:1-3 (Joh.3:13 en 6:38)
Of afscheidingen die zeggen er is maar 1 persoon (1 Wezen) God met zijn Geest en zijn
Woord. De Geest is de H.G. een verpersoonlijking van God (2 Kron.16:9 en Gen.1:2) Als de
H.G. openbaart/leid wie leid/openbaart dan? en zijn Woord is later het vlees geworden Woord
Jezus. (Opb.1:17, Joh.10:35 Joh.14:9 Kol.2:9)  Geen pre-existentie, want als Jezus er al was
(het Lam ter slachting waarom werd de mens dan gemaakt en bestempeld als goed!)
H.G. geen persoon want,



Jezus werd immers niet twee personen toe hij van Zijn God en Vader de Heilige Geest
ontving na de doop
de apostelen die de Heilige Geest ontvingen werden niet opeens 'meerdere
persoonlijkheden'
de mensen die nu gedoopt worden en daarna de handen krijgen opgelegd worden niet
meerdere personen
De Heilige Geest is weliswaar afgescheiden en werkt afgescheiden, maar is immers de
persoonlijkheid van God; niet van zichzelf dus!
Internet
De drie-eenheid: een heidens concept !
Duidelijk wordt zowel uit de Bijbel als uit hetgeen Jezus zegt en hetgeen de
discipelen/apostelen schrijven, dat er vanuit bijbels perspectief totaal géén drie-eenheid is. En
dat klopt geheel, want de drie-eenheid is een heidens concept. Een concept dat we te danken
hebben aan de Romeinse Keizer Constantinus. Constantinus was tot zijn dood een 3-enezonnegod-aanbidder. Hij geloofde in Isis, Horus en Seth; (IHS)
Het monogram IHS wordt vaak verklaard als de beginletters van Iesus Hominum Salvator
(Jezus de Redder van de Wereld), maar eigenlijk zijn het de eerste drie Griekse letters van de
naam Jezus (IHESOUS).
Een andere verklaring is : In Hoc Signo (In dit teken (zult gij overwinnen)), als verwijzing
naar de droom die de Romeinse keizer Constantijn de Grote gehad zou hebben.
Door protestantse sekten worden in anti-katholieke betogen allerlei occulte verklaringen
gegeven voor dit monogram van de "Roomse Kerk". Zij verbinden het met Egyptische
mythologie als "bewijs" voor het "heidense karakter" van de Rooms-Katholieke Kerk.
Constantinus stuurde een peleton soldaten af op de fundamentele-, bijbelse Christenen die de
onbijbelse 3-eenheid niet wilden. De romeinse keizer veegde op deze wijze de Christenleiders
uit de weg en maakte op die wijze de weg vrij om tijdens het Concilie van Nicea zowel de
drie-eenheid te introduceren als de bijbelse Sabbat af te schaffen. En zo werden de Christenen
een onbijbels fundament rijker (3-eenheid) en een bijbels fundament in het teken van God
(Sabbat) armer!
Concilie van Nicea
Het Concilie van Nicea in 325 wordt het eerste oecumenisch concilie genoemd. Het werd
samen geroepen door keizer Constantijn de Grote en was een samenkomst van de
belangrijkste christelijke kerkgeleerden van die tijd. Hier werd de officiële leer van de
toenmalige kerk en van de latere Rooms-katholieke en Oosters-Orthodoxe Kerken vastgelegd.
- Het geloof in erfzonde
- Het geloof in één God.
- Het Oude Testament werd niet verworpen en
- de God van Jezus werd gelijkgesteld aan de God van het Oude Testament, Jahweh.
- De goddelijke natuur van Jezus werd opnieuw bevestigd, en het louter mens zijn (dat Jezus
de Christus is, de Gezalfde van God en Zelf ook God.)
- Aldus werd de Heilige Drie-eenheid gedefinieerd.
Hiervoor Concilie van Antiochie (324).
- Nieuwe Testament, werd hier waarschijnlijk vastgelegd.
1e Concilie: van Jeruzalem (49) De inzet was dus het al dan niet besnijden van bekeerlingen,
zoals men gewoon was te doen bij Joden. Men besloot dat omdat bekeerlingen al genoeg aan
hun hoofd hadden, zij zich niet hoefden te besnijden. Zo komt het ook dat deze Joodse traditie
uit het christendom verdween. (Handelingen 15, 1-2) Petrus wordt gezien als de paus van de
Katholieke kerk
***
1 Joh 5:7 hoort niet in de Bijbel thuis. Staat tussen haakjes dus niet de grond tekst. Bijbelse
vervalsing?In de meeste engelse vertalingen en in de nieuwe bijbelvertalingen zul je dit ook niet
meer vinden. (wel als voetnoot)
In een weloverwogen en bedrieglijke poging de wereld de valse drie-eenheiddoctrine aan te
praten voegde een monnik in de vierde eeuw na Christus volslagen zelfverzonnen woorden
aan de bijbeltekst toe als zogenaamd 'bewijs' voor deze belangrijke leerstelling van de
heidense oudheid. In Londen ligt de codex Sinaïticus, een handschrift uit de vierde eeuw, voor
het publiek ter inzage, met een vergrootglas erbij op deze plaats ... Duidelijk is te zien dat dit
gedeelte er later is bijgeschreven. Vers 7 en 8 horen in feite als volgt te luiden: "Want drie
zijn de getuigen; de Geest, het water en het bloed; en die drie zijn eenstemmig." Zo wordt
deze passage weergegeven in de Leidse Vertaling. De auteurs van zowel vrijzinnige als
orthodoxe bijbelcommentaren (van zowel vroeger als nu) zijn het allen eens over de zeer
twijfelachtige herkomst van 1 Johannes 5:7 zoals dat door de NBG-vertaling en
Statenvertaling wordt weergegeven. In de bijbel met kanttekeningen bij de Nieuwe Vertaling
van het Nederlands Bijbelgenootschap staat het volgende: "Het tussen / / geplaatste is het zgn.
comma Johanneum, dat in andere Gr. hss. niet voorkomt. Uit Spanje of N.-Afrika afkomstig,
is het allengs in verschillende bijbelvertalingen opgenomen; klaarblijkelijk om het leerstuk
der Drie-eenheid te schragen; maar het is duidelijk een invoeging. Verscheidene andere
vertalingen laten het dan ook geheel weg, wat o.i. de voorkeur verdient."
Slot
De 3e-eeuwse dogma van de drie-ëenheid is 'slechts' een goedbedoelde poging om God te 'vangen' in
een omschrijving/definitie.
Als we de geschiedenis van de mensheid in de bijbel een beetje kennen, dan weten dat God na de
zondeval niet meer direct toegankelijk was voor de 'gewone' mensen. Het contact tussen God en
'Zijn' volk verliep via 'tussenpersonen'(profeten).
Met het werk van Jezus op Golgotha werd een nieuw tijdperk ingeluid. Door het lijden, sterven en
de opstanding van Jezus wilde God het directe contact met mensen weer herstellen. Niet door Zijn
Koninkrijk hier op aarde te vestigen, waarbij 'gewone' mensen God als het ware 'vast' zouden kunnen
pakken, of een 'kop koffie'bij Hem te gaan drinken, maar het 'geestelijke' contact daar wilde God
zich via Jezus (!!!) weer voor open stellen. God 'openbaarde' Zich in Jezus.
Als je nu eens op een stukje papier een 'vierkantje' tekent dan zou dat Jezus voor kunnen stellen.
Na de Hemelvaart kwam de uitstorting van de Heilige Geest (de Geest van God, de Vader en de
Zoon), als een extra dimensie van die Godheid.
Door nu vervolgens op dat stukje papier op basis van dat 'vierkantje', in perspectief, een 'kubusje'
te tekenen is deze extra dimensie enigszins vorm te geven. En ondanks dat het 'kubusje' nog slechts
'plat' is, en niet materieel, wordt toch al een stuk duidelijker dat het om een 'kubusje' gaat.
Echter pas NA de wederkomst, als God komt om Zijn Koninkrijk fysiek vorm te geven, dan zal dat
'kubusje' ook echt materieel worden. Zodat je er bijvoorbeeld 'omheen' kunt lopen en je het 'vast'
kan pakken.
Want op dat tekeningetje mag het weliswaar duidelijk zijn dat het om een 'kubusje' gaat, maar
ondanks die extra dimensie worden er 'op papier' nog steeds een aantal 'zijvlakken' van dat 'kubusje'
on het gezicht onttrokken. (De volle Grootheid van God is nog steeds niet helemaal te vatten).
God is in wezen dat 'kubusje', vanuit de 'beperkte' en vetroebelde blik van de gelovige. En in dit
aardse leven zullen we het moeten doen met die tekening, met díe 'beperkte' voorstelling.
Volgens de bijbel kunnen we het daar ook mee doen ... , hebben we daar genoeg aan. We hebben
immers Jezus.
Wat zou nu het 'gevaar' kunnen zijn van het dogma van de drie-ëenheid?
Het gevaar zou kunnen zijn dat we op alle zijvlakken van dat 'kubusje' gaan lopen 'bonken' om God
maar te vinden. Dat onze aandacht te zeer van dat eerste 'vierkantje' wat we getekend hebben,
afgeleid wordt. Dus: dat we hierdoor in de war raken, waardoor we ons te veel op de 'verkeerde'
zijvlakken van dat 'kubusje' richten.
Het enige 'zijvlak' waar we ons moeten 'melden' om God tegemoet te kunnen treden, dat is
(door/via) Jezus. En NIETS anders! CS Lewis
We hebben Gods geest nodig om de Bijbel te lezen!!!!
Opb.1:17
Joh.10:38
Joh.14:9
Kol.2:9
Joh.1:44