Een stuitligging - Wilhelmina Ziekenhuis Assen

Wilhelmina Ziekenhuis Assen
Vertrouwd en dichtbij
Informatie voor patiënten
Een stuitligging
zz
1
Wat is een stuitligging?
Als een kind met het hoofdje bovenin de baarmoeder ligt en met de billetjes (stuit) naar beneden, spreken we van een stuitligging. Waardoor
een kind in stuitligging ligt, is vaak niet duidelijk.
Tegen het einde van de zwangerschap kan worden geprobeerd om het
kind te draaien (een zgn. ‘versiepoging’), zodat het met het hoofdje
beneden komt te liggen (hoofdligging). In deze brochure wordt uitgelegd
hoe dat gebeurt.
Ook leest u hoe de bevalling kan plaatsvinden, als er op dat moment
nog steeds sprake is van een stuitligging: u kunt dan kiezen tussen
een ‘gewone’ bevalling (via de vagina) of een keizersnede.
2
Wat is een stuitligging?
Stuitligging
Er zijn verschillende soorten stuitligging:
 onvolkomen stuitligging: de beentjes liggen gestrekt omhoog naast het
lichaam
 volkomen stuitligging: de bovenbeentjes zijn gestrekt langs het lichaam, maar
de knietjes zijn gebogen (‘kleermakerszit’)
 half onvolkomen stuitligging: één beentje ligt gestrekt naar boven, het andere
beentje ligt naar beneden
 voetligging: het kind ligt met een of beide beentjes gestrekt naar beneden,
zodat een of beide voetjes onder de billen liggen.
Hoe vaak?
Vroeg in de zwangerschap komen stuitliggingen veel voor: in de periode tussen
de 20 en 25 weken ligt ongeveer een derde van alle kinderen met het hoofdje
naar boven
Naarmate de zwangerschap vordert, draaien steeds meer kinderen met hun
hoofdje naar beneden. Acht weken voor de uitgerekende datum, bij 32 weken,
ligt 10-15% van de kinderen in stuitligging. Rond de uitgerekende datum is dat
nog bij 3% van de kinderen het geval.
3
Wat is een stuitligging?
Oorzaak
Meestal (in meer dan 85% van de gevallen) is het onduidelijk waardoor een
kind op het moment van de bevalling in stuitligging ligt. Wel is bekend dat een
stuitligging vaker voor komt bij:
 een vroeggeboorte
 een meerlingzwangerschap
 een afwijkende vorm van de baarmoeder of het bekken
 een voorliggende placenta (moederkoek) of een myoom (vleesboom) bij de
ingang van het bekken
 aangeboren afwijkingen van het kind
4
Draaien
Wanneer?
De meest geschikte zwangerschapsduur om een kind te draaien is rond de
36-37 weken. Soms, als er niet zoveel vruchtwater is, kan het verstandig zijn
dit al eerder te doen. Als er veel vruchtwater is of als de stuitligging pas laat
ontdekt wordt, draait men het kind ook nog later in de zwangerschap. Tot aan
de bevalling kan dit bijna altijd geprobeerd worden.
Echo
Om te bekijken of het verstandig is om het kind te draaien, vindt altijd een echo
plaats. Hierbij beoordeelt men de hoeveelheid vruchtwater en de ligging van de
placenta. Ook wordt er gekeken naar duidelijk zichtbare grote aangeboren afwijkingen, die een enkele keer een oorzaak van de stuitligging zijn. Verder gaat
men na of het kind met het hoofdje achterovergebogen ligt.
Draaien
Als uw kind gedraaid moet worden, gebeurt dit door een gynaecoloog.
 Tijdens het draaien ligt u op een bed of onderzoekbank. Voordat men met
het draaien begint, controleert men met een CTG de harttonen en met een
echo de ligging van het kind.
 U krijgt een infuus met een weeënremmend middel om ervoor te zorgen dat
de baarmoeder soepel blijft en niet samentrekt.
 Het is belangrijk dat u zo ontspannen mogelijk ligt en uw buikspieren niet
aanspant. Soms is een kussen onder uw knieën prettig. Als u een goede houding hebt gevonden, pakt de gynaecoloog met twee handen het kind vast.
Eén hand pakt daarbij net boven uw schaambeen de billen van het kind en
probeert deze omhoog te drukken. De andere hand pakt aan de bovenkant
van uw buik het hoofdje van het kind en probeert dit naar beneden te duwen.
Zo duikelt uw kind tot het met zijn hoofdje beneden ligt.
 Voordat u naar huis gaat wordt de conditie van uw kind opnieuw gecontroleerd met een CTG en een echo.
5
Draaien
Kans van slagen
Of het zal lukken om een kind te draaien, valt niet altijd te voorspellen. Over
het algemeen geldt: hoe vroeger in de zwangerschap en hoe meer vruchtwater,
des te gemakkelijker is het om het kind te draaien. Maar als er veel vruchtwater
is, is de kans ook groot dat het kind voldoende ruimte heeft om uit zichzelf
terug te draaien naar een stuitligging. Verder is het zo dat veel kinderen voor
de 36e week uit zichzelf met het hoofdje naar beneden draaien.
 Als de placenta tegen de voorwand van de baarmoeder ligt, is het vaak
moeilijker om het kind vast te pakken dan wanneer deze tegen de achterwand ligt. Soms ziet men er om die reden vanaf om het kind te draaien.
 Bij een tweelingzwangerschap is het niet mogelijk om een of beide kinderen
te draaien.
 Ook bij een ernstig verhoogde bloeddruk of een litteken in de baarmoeder
zal de gynaecoloog met u bespreken of het verantwoord is om het kind te
draaien.
Risico’s
Over het algemeen brengt het draaien geen risico’s met zich mee voor het kind.
Bij minder dan 10% van de kinderen zijn de harttonen na het draaien tijdelijk
wat langzamer. Daarom controleert men de harttonen na afloop nauwkeurig.
Bijna altijd worden ze vanzelf weer normaal. Een heel enkele keer blijven de
harttonen afwijkend en is het nodig om direct een keizersnede te doen.
Door het draaien kan uw buik een paar dagen gevoelig en pijnlijk zijn. Dit is
vervelend, maar kan geen kwaad.
Anti-D
Bent u rhesus D-negatief en is bij het 27 weken-bloedonderzoek gebleken dat
uw kind rhesus D-positief is, dan krijgt u na afloop van een draaipoging een
injectie met anti-D.
6
Draaien
Hoe verder?
Als het is gelukt om uw kind te draaien, kijkt men bij een volgende controle
altijd of het kind nog steeds met het hoofdje naar beneden ligt.
Is het niet gelukt om uw kind te draaien, dan krijgt u in ieder geval een medische indicatie om in het ziekenhuis te bevallen en staat u tijdens uw verdere
zwangerschap onder controle van een gynaecoloog of een verloskundige van
het ziekenhuis.
7
Een bevalling van een kind in stuitligging
Als u gaat bevallen van een kind in stuitligging, overlegt de gynaecoloog
met u wat in uw geval het beste is: een ‘gewone’ bevalling (via de vagina) of een
keizersnede. Over het algemeen vinden gynaecologen in Nederland een vaginale stuitbevalling verantwoord, als aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan.
Voor een veilig verloop van een vaginale bevalling is het van belang:
 dat er bij een vorige bevalling geen ernstige problemen waren, zoals een
moeizame vacuüm- of tangverlossing (een gemakkelijke vacuüm- of tangverlossing de vorige keer is geen bezwaar);
 dat het kind niet te groot is;
 dat het hoofdje van het kind voorovergebogen ligt en niet achterovergebogen;
 dat het kind enigszins is ingedaald in het bekken;
 dat de ontsluiting en de indaling normaal verlopen en dat er een goede
voortgang is van de uitdrijving.
Als het kind op het punt staat geboren te worden, is het te laat voor een
keizersnede.
8
Een vaginale stuitbevalling
Ontsluiting
De ontsluitingsfase (waarbij de baarmoedermond opengaat) verloopt bij een
kind in stuitligging niet anders dan bij een kind in hoofdligging. Zoals bij alle
ziekenhuisbevallingen worden tijdens de ontsluiting de harttonen nauwkeurig
gecontroleerd door middel van een CTG. Dit gebeurt soms via uw buik, maar
meestal wordt er een elektrode op de bil van het kind geplaatst. Daarbij breekt
men ook de vliezen. U voelt dan warm vruchtwater naar buiten stromen.
Om de sterkte van de weeën te meten, kan een dun slangetje (katheter) in de
baarmoeder gebracht worden of een band om de buik gelegd worden.
Persen
Ook het persen verloopt bij een stuitbevalling niet anders dan bij een bevalling
van een kind in hoofdligging. Wel maakt men bijna altijd een zgn. ‘dwarsbed’:
het onderste gedeelte van het verlosbed wordt weggehaald en u plaatst uw
benen in beensteunen. De gynaecoloog kan dan tussen uw benen staan om te
helpen bij de geboorte van het kind.
Geboorte
Als een kind in onvolkomen stuit ligt, met de beentjes omhoog, worden eerst
de billen geboren, daarna de rest van het lichaam en de armpjes en tot slot het
hoofdje. Bij de geboorte van het hoofdje drukt een assistent vaak boven uw
schaambeen, om ervoor te zorgen dat het hoofdje goed het bekken passeert.
De geboorte van een kind in (half) onvolkomen stuitligging of voetligging
verloopt hetzelfde, maar dan worden eerst een of twee beentjes geboren.
9
Een vaginale stuitbevalling
Complicaties bij het kind
Kinderen in stuitligging die ‘gewoon’ (via een vaginale bevalling) ter wereld
komen, worden vaker op de couveuseafdeling opgenomen dan kinderen die
geboren worden na een keizersnede. Na een vaginale stuitbevalling is bij ongeveer 1 op de 20 kinderen couveuseopname nodig. Dat is ruim 10 keer zo vaak als
na een keizersnede.
Er bestaan verschillende redenen voor zo’n opname. Soms heeft het kind na de
geboorte behoefte aan extra zuurstof of moet het geholpen worden bij de ademhaling. Een andere reden voor een couveuseopname is een beschadiging die bij
de geboorte is opgetreden, zoals een botbreuk, een zenuwbeschadiging of een
hersenbloeding. Een dergelijke beschadiging komt zelden voor (bij ongeveer
1% van alle kinderen in stuitligging), maar wel vaker na een vaginale stuitbevalling dan na een keizersnede (ongeveer twee keer zo vaak).
Complicaties bij de moeder
De kans op complicaties bij de moeder is bij een stuitbevalling niet groter dan
bij een kind in normale ligging.
Het is goed om u te realiseren dat de kans altijd aanwezig is dat de gynaecoloog
tijdens een vaginale stuitbevalling besluit om over te gaan op een keizersnede.
10
Een keizersnede
Complicaties bij het kind
Soms is het ook bij een keizersnede moeilijk om een kind dat in stuitligging ligt
uit de baarmoeder te halen en kan er een beschadiging optreden.
Het komt voor dat een keizersnede te vroeg in de zwangerschap gepland wordt,
om een spontane bevalling te vermijden. Te vroeg geboren kinderen kunnen
ademhalingsproblemen hebben, waardoor opname op de couveuseafdeling
noodzakelijk is.
Complicaties bij de moeder
Hoewel een keizersnede op zich een veilige operatie is, brengt iedere operatie
een kans op complicaties met zich mee. Sommige, zoals bloedarmoede of trombose, komen ook na een gewone bevalling voor. Andere, zoals een nabloeding
in de buik, een bloeduitstorting of wondinfectie, een beschadiging van de blaas
of darmen die niet goed op gang komen, hangen samen met de keizersnede.
Ook een blaasontsteking komt na een keizersnede vaker voor dan na een
gewone bevalling.
Volgende zwangerschap
Aan een keizersnede houdt u een litteken over in de baarmoeder. Dit kan
nadelig zijn bij een volgende zwangerschap. Vanwege de verhoogde kans op
complicaties krijgt u in dat geval het advies om bij een volgende zwangerschap
in het ziekenhuis te bevallen.
Vragen?
Als u nog vragen hebt, bespreek deze dan met uw gynaecoloog of
verloskundige!
Hebt u een opmerking of een klacht?
De medewerkers en specialisten van het Wilhelmina Ziekenhuis Assen doen hun best u de
juiste (medische) zorg te geven. Mocht er toch iets gebeuren waarover u niet tevreden
bent, dan verzoeken wij u om dit door te geven. U kunt dat het beste doen aan degene die
direct verantwoordelijk is. Als u dat moeilijk vindt of een gesprek heeft niet het gewenste
resultaat, kunt u zich wenden tot de ombudsfunctionaris van het ziekenhuis. Deze is
bereikbaar via:
 e-mailadres: [email protected]
 telefoonnummer: (0592) 32 56 24/32 55 55 (maandag t/m donderdag)
 postadres: WZA t.a.v. ombudsfunctionaris, postbus 30.001, 9400 RA Assen
Wilhelmina Ziekenhuis Assen
Europaweg-Zuid 1
Postbus 30.001
9400 RA Assen
Telefoon (0592) 32 55 55
www.wza.nl
© 2016WZA
gynae11 - februari 2016
Meer informatie over de klachtenprocedure vindt u op www.wza.nl