Reisverslag Duikvakantie Egypte 8 tm 14

Reisverslag Duikvakantie Egypte 7 t/m 14 november 2010
Deze vakantie werd georganiseerd door Pacific Diving uit Reeuwijk. Dit jaar ging Rob, José, Dirk, Charlotte, Lenny en
Robert Jan als afgevaardigde van Duikwacht Katwijk mee. Totaal was de groep deelnemers 28 personen waarvan dus 6
uit Rijnsburg en omstreken.
Op zondag 7 november werden we rond de klok van 6.30 uur opgewacht door Rob en José voor het bekende kopje
koffie. Tijdens dit bakje koffie werd door Rob voorzichtig medegedeeld dat het door de organisatie geboekte hotel,
overboekt was. Maar…., er was een alternatief gevonden. Kortom, geen problemen en ter plekke zien we wel weer
verder…..
Even na 7.00 uur stopte de taxi voor de deur welke ons naar Schiphol zou brengen. In de donkere vroege morgen reden
we vervolgens vlot naar de nationale luchthaven om ons in hal 3 (Transavia) af te laten leveren. In de hal stonden al
andere reisgenoten klaar om in te checken. Omdat we zo vroeg waren ging het inchecken bijzonder vlot. Niemand had
problemen met het door Transavia toegestane gewicht. Bijbetalen hoefde dit keer dus niet.
Nadat we de douane gepasseerd waren, de bekende rituelen: winkeltjes kijken (en niet kopen) en vervolgens het
heerlijke bakje koffie.
Het vliegtuig vertrok uiteindelijk 20 minuten te laat voor de ca 4,5 uur durende vlucht naar Hurghada.
Nadat we via Alexandrië het vaste land van Egypte waren binnengevlogen, begon de piloot enkele minuten daarna met
het inzetten van de landing, welke uiteindelijk voorspoedig verliep. Binnen 30 minuten had een ieder de koffer van de
band gehaald en konden we op weg naar de bussen. Bij het verlaten van het luchthavengebouw genoten we al van de
heerlijke warmte. Wel was het ondertussen donker geworden. Op het buitenterrein stonden 2 bussen voor ons klaar om
ons naar het hotel te brengen. Na een ca 20 minuten durende busrit, waarbij we nog even langs het oorspronkelijke
geboekte hotel reden, kwamen we uiteindelijk (via een zandpad) bij ons hotel: Swiss Wellness Resort.
Hoewel de naam doet vermoeden dat het zou gaan om een op Zwitsers gebaseerde maatstaven
hotel, zakte bij een groot aantal van ons de moed in de schoenen. Het hotel lag niet direct aan
het strand en over de kwaliteit van de kamers waren veel klachten. Hoe kon dit nu gebeuren!
Het laatste woord was hier nog niet over gesproken.
Nadat een ieder zijn kamer had toegewezen gekregen, konden we gaan genieten van ons diner.
De vakantiegangers die vorig jaar dezelfde trip hadden gedaan uitte hun ongenoegen over de
kwaliteit van het hotel en het eten. De mensen van Pacific Diving zette uiteen dat er achter de
schermen werd gewerkt aan een oplossing. Op dit moment was dit de enige oplossing. Omdat
er geen mogelijkheid was om in het hotel een wijntje c.q. biertje te doen, hebben een groot
aantal van ons de avond op een andere locatie doorgebracht. Morgen wordt het hopelijk beter.
Maandag 8 november
Vandaag zou er een begin worden gemaakt met het duiken, want daar zijn we tenslotte voor gekomen!
Een aantal van ons ging te voet naar Voodoo Divers, de duikbasis bij het Bella Vista Hotel vanwaar we elke dag zouden
vertrekken. De anderen werden per bus gebracht. Ook de duikspullen werden per bus gebracht. Bij Voodoo Divers
werden we opgewacht door de crew die ons hartelijk welkom heette. Na de formaliteiten (checken duikbrevet, invullen
verklaringen) konden we de set opbouwen voor de checkduik. Tijdens deze duik kon een ieder uitproberen de
hoeveelheid lood die hij of zij nodig had. De grote groep van 28 personen werd verdeeld in kleinere groepen en onder
leiding van duikgidsen van o.a. Pacific Diving werd de checkduik gemaakt richting een wrakje wat voor de kust ligt op
ca 15 meter diepte. De duik werd vervolgens voortgezet via het huisrif voor de kust. Voor een ieder was het een leuke
duik, zeker omdat het de eerste weer was in Egypte waarbij we nog even werden getrakteerd op een grote school
barracuda‘s.
Direct na het verlaten van het water werd besloten om gezamenlijk een nachtduik te maken op dezelfde locatie. Om
17.00 uur is het bijna donker in Egypte, kortom er kon gesproken worden over een namiddagduik in het donker, hetgeen
resulteerde dat een ieder rond de klok van 17.30 uur in het donkere water plonsde om het wrak weer op te zoeken. De
zwemtocht naar het wrak was erg druk. Dit kon ook niet anders want het hele koppel ging tegelijk het water in. Een
enkeling ging in eerste instantie daardoor met de verkeerde groep verder. Heel bijzonder is het toch als je in het donker
opeens een dergelijk groot gevaarte ziet liggen. In en om de boot krioelde het van kleine visjes en werd er een lionvis
gespot, een ca 20 cm grote bruine vis met grote sprieten.
Deze vis verbleef op het wrak. Na een klein uurtje was iedereen weer op het strand terug
en konden we ons gereed gaan maken voor de maaltijd. Op de achtergrond werd
ondertussen gewerkt aan een oplossing voor het ontstane probleem van overboeking. Er
was tenslotte een ander en veel luxueuzer hotel geboekt. Die avond werd verteld dat er
nog geen definitieve oplossing was gevonden, wat tot resultaat had dat we minimaal nog
een nachtje in hetzelfde hotel moesten blijven.
Dinsdag 9 november
Vandaag werden we met het busje opgehaald om, vergezeld met alle duikspullen, ons te brengen naar de boot bij
Voodoo Divers. Daar werden we door het enthousiaste personeel opgewacht en werden we begeleidt naar onze boot
The Red Sea Star. Nadat iedereen zijn spullen aan boord had gecontroleerd werden de trossen losgegooid en werd koers
gezet richting onze eerste duikstek: Fanous East. Tijdens de vaartocht werd door Joanna (onze duikleidster voor
komende week) de “do’s en don’t‘s” uitgelegd van het verblijf aan boord. Na een klein uurtje werd de duikstek bereikt
en volgde de briefing.
De groepen werden ingedeeld en een ieder kon zich gaan omkleden. De duik was gepland rondom een 3-tal pinacles
(rotspartijen bedekt met koraal). Een fraaie duik waarbij iedereen kon genieten van heel veel klein leven. Wel werden
o.a. de blue spotted stingray en murene gespot. Na ongeveer een uur was iedereen weer aan boord en werd koers gezet
naar onze volgende duikstek. Het varen duurde niet zolang. Na ongeveer 5 minuten werd een deel van de bemanning al
weer over boord gestuurd om de ankerlijnen vast te maken. Dit betekende dat we bij de volgende duikstek waren
aangekomen: Fanous West. Deze duikstek maakte onderdeel uit van de vorige locatie echter van de andere kant
benaderd. Na de briefing maakte iedereen weer de duik. Typische vissen die in de Rode Zee zwemmen werden door ons
bekeken: anemoonfish, de grote rabbitfish (ca 30 cm grote vis met gele rand en allemaal grijze rondje op z’n lijf), de
banded snake eel (ca 90 cm krioelend over de zeebodem) en de blue spotted stingray.
Een aantal van de groep houdt zich bezig met het fotograferen c.q. filmen van de natuur onder water. Hoewel dit
uiteraard een mooie bezigheid is constateerde de schrijver toch dat er bij mededuikers meer de aandacht uitgaat voor het
fotograferen dan dat deze let op zijn buddy. Dat laatste is natuurlijk een must, maar dat moge bekend zijn.
In de avonduren werden we door de mensen van Pacific Diving op de hoogte gesteld van de gevorderde ontwikkelingen
betreffende onze overboeking.
Het is in dit verslag eigenlijk niet interessant wat de aanleiding was, doch de oplossing
was naar ieders tevredenheid: dezelfde avond werd er een visbuffet aangeboden in het
door ons geboekte hotel en met ingang van de volgende dag kon ook het ontbijt en het
avondeten genuttigd worden in hetzelfde Bella Vista Hotel. Bovendien zou de gehele
groep de laatste 2 nachten door kunnen brengen in het door ons geboekte hotel. Het
visbuffet was voortreffelijk van kwaliteit. Na het nuttigen daarvan werden we zelfs
getrakteerd op een heuse Egyptische dansshow met buikdanseressen en al. De schrijver
kwam ter ore dat de kunsten van deze danseressen nog dezelfde avond door een aantal
dames onder ons voor de spiegel uitgeprobeerd zouden worden……….
Woensdag 10 november
In de vroege ochtend werden we weer met de bus naar de boot gebracht om vervolgens koers te zetten naar Small
Giftun. Op deze duikstek is de mogelijkheid om een driftduik te maken. Nadat uitgelegd was hoe een driftduik in z’n
werk zou gaan, werd de groep in tweeën gedeeld. De eerste groep maakte zich gereed om eigenlijk gezamenlijk vanaf
het achterdek, vlot achter elkaar het water in te springen. Noodzaak was natuurlijk om niet te veel af te drijven want
stroming stond er zeer zeker. Nadat een ieder gereed was begon de uiteindelijke duik met het afdalen. Direct voelde je
de stroming. Er tegenin zwemmen had geen zin. Het laten meevoeren ging des te makkelijker. Wel moesten we
oppassen dat we niet te diep langs de drop-off naar de diepte zakte. Een schouwspel van diverse harde en zachte koraal
en heel veel kleine visjes voltrok zich aan onze ogen. Een magnifiek schouwspel. De boot had zich ondertussen
verplaatst omdat het niet mogelijk was terug te zwemmen naar de locatie waar we het water in waren gegaan. Na een
uurtje was iedereen weer aan boord en konden de flessen verwisseld gaan worden voor de volgende duik bij El Aruk
Chamsa. Deze stek werd na een klein half uurtje varen aangedaan. Tijdens de vaartocht werd er mondjesmaat gebruik
gemaakt van de de-briefing om de gemaakte duik te bespreken. Het is dan ook weer wat anders als je dit doet met een
andere instructeur, niet zijnde Rob Kortekaas. Bij El Aruk Chamsa werd gedoken rondom diverse koraalblokken waar
heel veel vissen omheen zwommen. Grote diepte werd niet gehaald, slechts 10 meter. Het is dus geen must om diep te
moeten duiken om mooie onderwater natuur te zien. Slapende murene, steenvissen en lionvissen leefden rondom deze
rotsblokken. Nadat iedereen aan boord was werden de motoren gestart om vervolgens richting de haven van Hurghada
te gaan. Na een uurtje meerde wij vervolgens af om daarna op verzoek van Joanna een de-briefing-biertje te gaan doen
in een locale pub. In de avond werd het diner genuttigd in het Bella Vista Hotel, het hotel wat eigenlijk door ons was
geboekt.
Donderdag 11 november
Deze morgen was de bedoeling om een vroege-morgen-duik te maken. Wij melden ons om 06.45 uur voor de bustocht.
Direct vertrok de boot en na een uurtje varen over een meer dan woelige zee waren we aangekomen bij de volgende
duikstek Carless reef. Na de briefing ging de eerste groep zich gereed maken om het water in te gaan. De schrijver van
dit verslag heeft ook de duik gedaan. Direct na het afdalen werden we getrakteerd op een voorbij zwemmende
zeeschildpad. Met langzame zwemslagen voltrok zich een mooi schouwspel voor onze ogen. Vervolgens zwommen we
naar een drop-off; op deze plek zou volgens Joanna haaien te zien zijn. De natuur blijkt zich niet te laten commanderen
want helaas werden er geen haaien waargenomen. Wel zagen we nog een aantal murenes. Vervolgens gingen we terug
naar de boot. Ondertussen was de wind toegenomen en stond er een behoorlijk deining. Om met deze deining veilig en
zonder brokken aan boord te komen vergt een goede timing. Helaas was dit niet in de briefing meegenomen dus moest
dit gebeuren met het gebruik van het gezonde verstand. Met grote deining is het niet de bedoeling om je vinnen in het
water uit te doen maar je moet afwachten totdat de zwemtrap op het diepste punt komt. Vervolgens dan direct of op de
knieën of direct met de vinnen op de zwemtrap te gaan staan. Gelukkig lukte dit allemaal en iedereen kwam zonder
brokken aan boord.
De middagduik werd gepland bij Turtlebay. De naam vertelt ons dat er schildpadden op deze locatie zouden moeten
voorkomen. Om op de juiste plek te komen moesten we naar een lagune zwemmen. Op de zeebodem was een
markeerteken van koraal aangebracht in de vorm van een pijl, zodat we op de terugweg niet konden verdwalen. In de
lagune werd geen enkele schildpand aangetroffen. Wel heel veel koraal in alle soorten in diverse kleurschakeringen.
Nadat we al dit schoons hadden bekeken zwommen we langzaam terug naar de boot om vervolgens richting Hurghada
te varen.
Vrijdag 12 november
Om 06.45 uur werden we met koffer en al bij de uitgang van het hotel verwacht. Reden van deze exercitie was dat we
de laatste 2 nachten toch zouden overnachten in het Bella Vista Hotel. Nadat wij de koffers hadden afgegeven bij de
receptie van Bella Vista, lag ons schip al weer op ons te wachten voor een volgende duikdag.
Even na 08.00 uur zette de kapitein koers richting Torfa Ben El Gabel. Na de uitgebreide briefing van Joanna en nadat
we de groepindeling van Stephane hadden aangehoord begon de eerste groep zich om te kleden voor de duik. Enkele
minuten later was het weer zover: een 28-tal duikers plonsde vervolgens in het 28 graden warme water van de Rode
Zee. Eindelijk zagen we een wat grotere vis: de Napoleonvis. Een bijna 1 meter grote, donkergrijze vis met een bult op
het hoofd. Tijdens deze duik werden we tevens vergezeld door een cameravrouw die deze dag gebruikte om een DVD
van de duikdag te maken. Enkele duikers werden onder water gefilmd. Wellicht zit er nog een acteertalent onder ons….
De resultaten krijgen we uiteraard te zien en is uiteraard ook op te vragen via Rob Kortekaas of via Pacific
Diving. Verder ging de duik goed. Wel raakte één van de duikgidsen (de naam is niet zo belangrijk doch hij heeft een
ervaring van meer dan 1000 duiken; volgens zeggen is hij gestopt met tellen na de 1000ste duik) de weg kwijt. Zo erg
zelfs dat hij naar de oppervlakte moest om zich te oriënteren. Uiteindelijk zijn we uiteraard allemaal weer veilig aan
boord gekomen.
De middagduik werd gemaakt bij Sha-ab Sabina. Een duik waarbij de groep werd verdeeld in tweeën. De eerste groep,
met de wat minder ervaren duikers maakte een kortere duik (qua afstand). Jammer voor hen, want de tweede groep zag
toch echter een black-tip-shark van ongeveer 90 cm. De duik werd gemaakt in een koraaltuin, een prachtig schouwspel
van allerlei soorten koraal met schitterende kleuren. Een werkelijk geweldig gezicht. Het behoeft denk ik verder geen
betoog dat op deze plek wederom allerlei bijzondere vissen werden gezien (murene, blue spotted stingray, needlefish,
butterflyvissen in alle soorten en maten en een grote rifbaars).
Een aantal van ons maakte nog een avondduik bij een duikstek waarvan de naam mij is ontschoten (omdat ik deze duik
zelf niet heb gemaakt). Na de briefing daalde de duikers de donkere diepte in om te mogen gaan genieten van de schone
natuur onderwater. Een schouwspel van vissen en koraal voltrok zich voor de ogen van de deelnemers. Bijzonder is te
melden: de Spaanse danseres.
Deze fel rode slak (Hexabranchus sanguineus) is een naaktslak die in de Rode Zee leeft.
De benaming van de slak heeft zij te danken aan haar elegante zwemstijl. De kleur van
de slak is helderrood met een
beetje wit. De slak is ongeveer 30 a 40 cm groot en beschikt over “bloemen” aan de
bovenzijde. Deze “bloemen” zijn
de longen van de slak. Na een klein uurtje was iedereen weer op de boot zodat de
kapitein in het donker de thuishaven
kon opzoeken. |Met al die riffen in de buurt zeker geen sinecure.
Zaterdag 13 november
Al weer de laatste dag om te gaan duiken. Nadat iedereen weer aan boord was kon de kapitein vertrekken naar de Abu
Hashish Lagoon. Deze duikstek lag ongeveer op 1,5 uur varen afstand van Hurghada. Het is de meest zuidelijkste
duikstek die vanuit Hurghada per boot wordt aangedaan. Na de briefing van Joanne konden de groepen zich gaan
omkleden om vervolgens het water van 29 graden in te plonsen. De onderwaterwereld was echt fabuleus. Schitterende
koralen (zowel hard als zacht) en weinig dood koraal.
Blue spotted stingray, murene en 2 grote rode octopus waren,
behoudens het overige kleine leven, bijzonder om te melden.
Omdat deze stek erg fraai was werd unaniem besloten om
de 2e duik ook op deze plaats te maken.
Briefing was niet meer nodig dus na een kleine 2 uur mochten we van Joanne
wederom het water in, mits we maar uiterlijk om 15.00 uur allemaal aan boord waren.
Wederom een prachtige duik, zij
het dit keer de andere richting op van het rif. Ook deze kant was heel bijzonder met koraalpinacles en heel fraai koraal.
De schrijver van dit verslag vond tussen het koraal nog een keukenmes van ca 30 cm. Uiteraard is dit aan de bemanning
afgegeven. Steenvissen en een Remora werd gespot. Deze laatste vis is een soort zuigvis welke veelal leeft in de buurt
van haaien. De haaien moesten dus wel in de buurt zijn. Helaas hebben wij ze niet gezien. Ronde de klok van 15.00 uur
was iedereen, zij het terneergeslagen in verband met het feit dat het duiken was afgelopen, weer aan boord. Even later
startte de kapitein de motoren om onze laatste terugreis te aanvaarden. Iedereen kon ondertussen de duiksets definitief
afbouwen om deze transportgereed te maken richting hotelkamer. Uiteraard werd er voor de bemanning nog een
tiprondgang gehouden zodat ook hun loon van afgelopen week op een min of meer aanvaardbaar peil werd gebracht.
Bij terugkomst op de basis bij Voodoo Divers werden we getrakteerd op taart in verband met de verjaardag van één
onze medereisgenoten. In de avonduren was een bus geregeld om ons naar Hurghada Marina te brengen. Daar werd
onder het genot van een drankje Joanne in het zonnetje gezet voor al haar assistentie in afgelopen week. Rond de klok
van 23.00 uur begon de eerste de wandeling te aanvaarden richting hotel. De laatste was pas om 04.30 uur weer in het
hotel.
Zondag 14 november
Vandaag dus een verplichte rustdag op het resort. Na een welverdiende nachtrust, waarbij we dit keer niet vroeg uit de
veren hoefden, kon een ieder de dag indelen zoals hij dit wenste. De meesten van ons bleven op het resort en genoten
van het zonnetje. Rond de klok van 16.00 uur stond de bus voor het hotel om ons naar de luchthaven te brengen. Het
inchecken ging voorspoedig. Bij degene die licht overwicht aan bagage hadden werd door het personeel van Egypte-air
de linkerhand opgehouden (omkoping?) zodat er officieel geen sprake zou zijn van overgewicht. Even voor 24.00 uur
landde we op Schiphol en konden we naar de bagageband. Daarna werd van een ieder afscheid genomen en kon de
Rijnsburgse afgevaardigden zich vervoegen bij de taxi die ons uiteindelijk in de vroege maandagmorgen naar
Rijnsburg bracht.
Een hele leuke duikvakantie die met een domper begon, maar door de geweldige inzet van de mensen van Pacific
Diving (Stephane, Tom, Enrico en Jacky) tot een geslaagde en voor herhaling vatbare vakantie zorgde. Een woord van
dank is op deze plaats zeker op zijn plaats.
Opgemaakt in Egypte in de maand november 2010.
Robert Jan Minnee
De auteur in duikuitrusting