Een ingezonden brief Op oudejaarsdag kwamen we erachter dat Saskia, mijn partner, voor de tweede keer zwanger was. Hoewel anderen soms beweren dat het went, vonden wij dit toch weer een heel bijzondere gewaarwording. We hadden toentertijd net een huis in Oisterwijk gekocht en de overdracht van de sleutel geregeld op 01 april 2013. Het was dus snel duidelijk dat we ten tijde van de bevalling al in Oisterwijk zouden wonen. Aangezien ik per 01-09-2012 als Mond- Kaak- en Aangezichtschirurg werkzaam ben ik het St. Elisabeth ziekenhuis, was de keuze om daar te bevallen (een thuisbevalling was voor ons geen optie, daar zijn we het beiden over eens) snel gemaakt. Voor mij was het bijzonder, fijn en gelijk ook praktisch om in de vertrouwde omgeving van je eigen werkterrein de zwangerschap te laten begeleiden. Zo kwamen we in aanraking met het team van Livive. Na een eerste intake werd al snel duidelijk dat team groen de begeleiding van de zwangerschap zou verzorgen. Het was extra fijn dat de controles in Oisterwijk plaats konden vinden en dat we niet iedere keer naar het ziekenhuis hoefden. Saskia vond het wel jammer dat ze veelal dezelfde verloskundige trof tijdens de afspraken. Met het oog op de bevalling (waar je maar af moet wachten welke verloskundige aanwezig is) en vanuit persoonlijk oogpunt (de ene persoon en haar aanpak spreekt je soms meer aan dan de andere) had ze het prettiger gevonden tijdens de zwangerschap verschillende verloskundigen van Livive te ontmoeten. De sporadische keren dat we toch in het ziekenhuis een controle hadden, bleek dat er een goede onderlinge communicatie was en dat alle gegevens ook in het ziekenhuis up 2 date waren. De wachttijd in het ziekenhuis was beduidend langer dan bij de verloskundige in Oisterwijk. De zwangerschap verliep verder zeer voorspoedig waardoor we eigenlijk fluitend richting de 40 weken gingen. Onze kleine man bleef echter ook na het verstrijken van de 40 weken grens nog lekker in de buik zitten. Hierop werden de bezoeken aan de verloskundige geïntensiveerd, zeker nadat we ook met gemak de 41 weken grens passeerden en er nog geen enkele tekenen waren die ook maar leken op een naderende bevalling. Voor Saskia werd het echter steeds zwaarder en uiteindelijk hebben we een afspraak voor een inleiding gekregen. Twee dagen voor de inleiding begonnen ineens toch de weeën (wat bij beoordeling in het ziekenhuis helaas toch nog harde buiken bleken te zijn). Wij waren in ieder geval al heel blij met enige activiteit die zou kunnen duiden op een naderende bevalling. Omdat een en ander eigenlijk weinig progressie liet zien waren we blij met het voorstel van Livive om Saskia op te nemen om zo alles beter in de gaten te kunnen houden en te kunnen starten met pijnstilling. De opname in het ziekenhuis gaf ons een goed gevoel, temeer door de goede uitleg van de ervaren verpleegkundige. We werden hierdoor dus van team groen overgeheveld naar team paars. Uiteindelijk bleek er toch ontsluiting te ontstaan gedurende de nacht, maar omdat de weeënactiviteit daarna weer afnam werd de assistent gynaecologie erbij gehaald. In goed overleg werd besloten om door te zetten en de weeën te stimuleren via een infuus. Hierop vorderde de ontsluiting wel iets maar eigenlijk te traag naar onze zin alsmede naar de zin van de gynaecoloog. Uiteindelijk werd via een spontane bevalling Jip geboren, een heerlijk gezond mannetje! Helaas bleek echter de placenta niet te willen komen, waardoor deze, ondanks dappere pogingen van de gynaecoloog om deze toch op de verloskamer eruit te krijgen, operatief verwijderd moest worden. Een regelrechte tegenvaller, maar het moest gebeuren. Ik zelf heb samen met Jip zitten wachten op de kraamafdeling. De ingreep bleek langer te duren dan vooraf was ingeschat. Het was prettig dat de gynaecoloog de tijd en moeite nam om mij persoonlijk over het verloop van de ingreep te informeren; het bleek inderdaad gecompliceerd te zijn verlopen, helaas. Erg fijn was het voor ons om te merken dat er midden in de nacht adequaat gereageerd kon worden op het gebeurde. Hulde van onze zijde voor de goede zorgen van het OK-personeel (met speciale dank aan de anesthesiste van dienst) en het personeel op de afdeling. Naast de intensieve zorgen voor Saskia de dagen erna, kreeg ook Jip alle aandacht en verzorging. Saskia knapte gelukkig onverwacht snel op waardoor we twee dagen later alsnog naar huis konden. Waar wij initieel dachten een standaard bevalling te ondergaan in het EZ, werd echt alles helemaal anders. Het was voor ons goed te merken dat er op Livive in dit soort situaties dan ook (snel!) geschakeld wordt van een poliklinische naar een klinische setting waardoor de zorg geen moment in het gedrang komt. Verder is de aandacht die we kregen van het vaste personeel hartverwarmend geweest. De professionaliteit (waar je zelf als specialist toch misschien net wat meer op let) was van een hoog niveau en toch heel persoonlijk en laagdrempelig. Ook tijdens het kraambed thuis brachten verschillende verloskundigen van Livive nog een bezoek. Ze waren goed op de hoogte van het verloop van de bevalling, hielden alles goed in de gaten en waren vriendelijk tegen de kraamhulp. Na een week konden we met een gerust hart de zorg afsluiten.